Και θα ΄χουμε φαγάκι και γλυκό!

Ποίημα της Σοφίας Κολοτούρου 

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΟΥΤΟΥ

Στην πείνα μου ένας Αραβας ζυγώνει-
απ΄ το Κατάρ ο γιός ενός Σεΐχη.
Με τα πετροδολλάρια μας λιγώνει
κι εμείς για κείνον ρίχνουμε τα Τείχη.
Τι απίστευτη, μοναδική μας τύχη,
θα χτίσουνε αυτοί το Ελληνικό!
Θα φύγουν όλ’ οι φόβοι μας οι μύχιοι,
και θα ΄χουμε φαγάκι και γλυκό!

  

Το μάτι πονηρό και θολωμένο
και τα λεφτά του όλα τα αρπάζει,
σ’ αραβικό μπαούλο κλειδωμένο
τα φέρνει στην Αθήνα και κολάζει.
Βουνά από πιλάφια πάλι τάζει
και γίνεται αντάρα και κακό!
Το άδειο μας στομάχι αναστενάζει,
μα θα ΄χουμε φαγάκι και γλυκό!

Εκεί, στη μακρινή την Αραβία
έχουν λεφτά και όλοι είναι χορτάτοι
κι εμείς εδώ, με ψίχουλα, ψιχία-
ψυχούλες που ζητάν να φάνε κάτι.
Η τσέπη μας ποτέ δεν είν’ γεμάτη,
μας τάζουν υποσχέσεις για μισθό.
Λεν φιλικά, χτυπώντας μας την πλάτη,
πως θα ‘χουμε φαγάκι και γλυκό!

Κυρά της Γερμανίας κι εσείς αρχόντοι
της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ,
εσείς που μας τα παίρνετε τω όντι,
μας έχετε καθίσει στο λαιμό!
Και περιμένετε όλοι, σαν το γύπα,
να πάρετε φαγάκι και γλυκό!

24/9/2011