Πηγή: ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ PRAXIS
Από το κράτος απομυζά συνεχώς επιδοτήσεις και ετοιμάζεται για τις εργολαβίες με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο (γερμανικό και άλλο), που θα σπεύσει να επενδύσει στην Ελλάδα, αν και όταν η «κινεζοποίηση» σταθεροποιηθεί.
Να γιατί το χρέος δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το εργαλείο για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφάλαιου, με μια πρωτοφανή, ιστορικών διαστάσεων, επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη.
«Η διαδικασία της
συντεταγμένης-ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας έχει ήδη ξεκινήσει και
θα συνεχιστεί. Η μείωση του χρέους θα γίνει βήμα προς βήμα. Θα είναι μια
διαδικασία που θα διαρκέσει χρόνια. Η Ελλάδα σε συνεργασία με τις
κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχει ήδη διαπραγματευτεί τη μερική
αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως π.χ. την επιμήκυνση της διάρκειας
αποπληρωμής των δανείων. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας
διαδικασίας πτώχευσης, όπως επίσης η μείωση των τόκων και η
αναδιαπραγμάτευση των δανειακών όρων».
Πόσο πιο καθαρά να τα πει ο καθηγητής Κλέμενς Φουστ, σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας; Απλά οικονομικά εξηγεί ο άνθρωπος, χωρίς εξάρσεις και προπαντός χωρίς τις πομφόλυγες με τις οποίες μιλάνε οι αστοί πολιτικοί που πάντοτε προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια. Ο γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι της τάξης του 50% με 60%, γιατί «μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε η Ελλάδα μια προοπτική».
Ενας άλλος γερμανός οικονομολόγος, από τους πέντε «σοφούς» που συμβουλεύουν οικονομικά την καγκελάριο Μέρκελ, ο Λαρς Φελντ, χαρακτήρισε «καταστροφή» το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα έδινε το έναυσμα για κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον του ευρώ και των χωρών του. Εισηγήθηκε, δε, να καταβληθεί η έκτη δόση του δανείου της τρόικας και στη συνέχεια να ξεκινήσει η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Προτείνει μάλιστα και τη διαδικασία αναδιάρθρωσης: «Να μεταφερθούν τα χρέη της Ελλάδας από τους κρατικούς πιστωτές και τους ιδιώτες πιστωτές στο EFSF. Οι πιστωτές να λάβουν ως αντάλλαγμα α-σφαλή ομόλογα του ταμείου, στο μισό της ονομαστικής αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων που κατέχουν. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές θα παραιτηθούν από το 50% των απαιτήσεών τους. Το EFSF μπορεί κατόπιν, ως βασικός πιστωτής της Ελλάδας, να ασκήσει πιέσεις προς την Αθήνα για τη δρομολόγηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της».
Τι λένε οι γερμανοί «σοφοί»; Αυτό που λένε και διάφοροι άλλοι οικονομολόγοι ανά τον κόσμο, συνήθως λειτουργώντας σαν παπαγαλάκια. Οτι το ελληνικό χρέος είναι μη διαχειρίσιμο και γι’ αυτό πρέπει να «κουρευτεί». Οτι το «κούρεμα» κατά 21% περίπου, που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής της 21ης Ιούλη, και αν ακόμη εφαρμοστεί από το 90% των πιστωτών, δεν αρκεί και πρέπει να γίνει –και σύντομα μάλιστα– νέο κούρεμα.
Αν δεν πιστεύουμε τους διάφορους οικονομολόγους, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ. Πριν δούμε τα σχετικά με το ελληνικό χρέος, σημειώνουμε ότι το ΔΝΤ αναθεωρεί προς τα κάτω την πρόβλεψή του για την παγκόσμια ανάπτυξη. Ενώ στην προηγούμενη έκθεσή του, τον Ιούνη, προέβλεπε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2012 θ’ αυξηθεί κατά 4,5%, τώρα προβλέπει αύξηση 4%. Η δυναμική της κρίσης είναι τέτοια που οδηγεί σε αναθεωρήσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κι αυτό σίγουρα βαραίνει και στα σχέδια για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και άλλων υπερχρεωμένων κρατών. Ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα του «κόστους» από το «κούρεμα» των ομολόγων οξύνεται και γι’ αυτό οι συμφωνίες γίνονται πιο δύσκολες, καθώς το κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα των δικών του χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι το ΔΝΤ αναθεωρεί προς τα πάνω τις προβλέψεις του για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους, μολονότι στις προβλέψεις του ενσωματώνει το PSI, δηλαδή το «κούρεμα» τμήματος των ελληνικών ομολόγων κατά 21%. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η αναθεώρηση των προβλέψεων του ΔΝΤ.
Οπως βλέπουμε, οι προς τα πάνω αναθεωρήσεις των προβλέψεων του ΔΝΤ είναι τεράστιες, δεν είναι ασήμαντες. Το ελληνικό χρέος το 2009 ήταν στο 115% του ΑΕΠ και μετά την αναθεώρηση-μαϊμού του μίστερ Γεωργίου της ΕλΣτατ (σε συνεργασία με τον Παπακωνσταντίνου και τη Eurostat) έγινε 126%. Το ΔΝΤ προβλέπει τώρα ότι το 2015 αυτό το χρέος θα είναι 165%, παρά το «κούρεμα» που θα γίνει, αν τελικά ολοκληρωθεί και εφαρμοστεί το PSI. Πώς ένα κράτος που κρίθηκε ανίκανο να εξυπηρετήσει το 115% θα μπορέσει να εξυπηρετήσει ένα χρέος ίσο με το 165% του ΑΕΠ;
Να γιατί η συγκεκριμένη έκθεση του ΔΝΤ θάφτηκε στην Ελλάδα και δεν απασχόλησε σχεδόν καθόλου τα ΜΜΕ, ενώ υπό άλλες συνθήκες θα είχε ξεσηκώσει σάλο. Η συμμορία των καπιταλιστών και των εξουσιαστών-υπηρετών τους έχει κάθε λόγο να κρύψει από τον ελληνικό λαό την αλήθεια. Αλλιώς δεν θα μπορεί να σταθεί καθόλου το παραμύθι ότι «μας δανείζουν και εμείς πρέπει να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας, γιατί αν σταματήσουν να μας δίνουν τα λεφτά τους θα καταρρεύσουμε».
Τι αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω; Οτι το κρατικό χρέος είναι ένα εργαλείο. Οι πάντες γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θ’ αναγκαστούν να το «κουρέψουν». Να το «κουρέψουν» περισσότερο από το 21% με το οποίο προσπα- θούν να «κουρέψουν» μέρος του (και όχι το σύνολο) τώρα. Αν καθυστερούν και δεν προχωρούν σε μεγαλύτερο «κούρεμα» τώρα, όπως εισηγούνται πολλοί οικονομολόγοι (σ’ αυτούς προστέθηκε από την περασμένη βδομάδα και ο Στρος-Καν), είναι για δυο λόγους.
Πρώτο, επειδή δεν μπορούν να φτάσουν σε συμφωνία για το μοίρασμα ανάμεσα στα διάφορα κέντρα, του κεφάλαιου που πρέπει να καταστραφεί. Δεν έχουν οι τράπεζες όλων των ιμπεριαλιστικών χωρών την ίδια «έκθεση» στο ελληνικό χρέος. Ούτε βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, ώστε ν’ απορροφήσουν με τις ίδιες συνέπειες τις απώλειες στα χαρτοφυλάκιά τους.
Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί ότι πάντοτε μια συμφωνία ανάμεσα στον πιστωτή και στον χρεοφειλέτη συνοδεύεται με όρους που επιβάλλει ο πρώτος στον δεύτερο. Κι επειδή εδώ μιλάμε για διακρατικές σχέσεις, οι όροι που θα επιβληθούν στο ελληνικό κράτος-οφειλέτη θα έχουν να κάνουν με νέες οικονομικές και πολιτικές παραχωρήσεις προς τους πιστωτές, δηλαδή τα τραπεζικά μονοπώλια που εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση από τα ιμπεριαλιστικά κράτη. Ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος; Εχουν κι αυτό να ρυθμίσουν και σ’ έναν κόσμο που σπαράσσεται από οξύτατες διιμπεριαλιστικές αντιθέσεις μια τέτοια μοιρασιά δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Δεύτερο, επειδή το ελληνικό χρέος ακόμη εξυπηρετείται, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν μηχανισμός «κινεζοποίησης» της ελληνικής εργατικής τάξης. Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο εξακολουθεί να εισπράττει κανονικότατα τόκους και χρεολύσια, ενώ σε σημαντικό βαθμό «ξεφορτώνεται» ελληνικά ομόλογα τα οποία κάποια στιγμή θα «κουρευτούν», τα οποία «φορτώνονται» οι προϋπολογισμοί των κρατών της Ευρωζώνης. Οι Γερμανοί, που είναι πιο έτοιμοι από τους άλλους ιμπεριαλιστές για το «κούρεμα», είναι αυτοί που πρωτοστατούν στο χορό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, η οποία ξεκίνησε με την απόφαση της 21ης Ιούλη.
Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες, ακόμη και μεσαία στρώματα, πληρώνει ήδη βαρύ τίμημα. Βαρύτερο απ’ όλα είναι το τίμημα των εργαζόμενων. Θα ξεπεράσει το 18,5% η «επίσημη» ανεργία το 2012, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ. Και τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, σε συσκευασία πακέτου, έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. Η ελληνική κεφαλαιοκρατία κερδίζει και μέσα στην κρίση, καθώς η τιμή της εργατικής δύναμης έχει ξεφτιλιστεί.
Πόσο πιο καθαρά να τα πει ο καθηγητής Κλέμενς Φουστ, σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας; Απλά οικονομικά εξηγεί ο άνθρωπος, χωρίς εξάρσεις και προπαντός χωρίς τις πομφόλυγες με τις οποίες μιλάνε οι αστοί πολιτικοί που πάντοτε προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια. Ο γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι της τάξης του 50% με 60%, γιατί «μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε η Ελλάδα μια προοπτική».
Ενας άλλος γερμανός οικονομολόγος, από τους πέντε «σοφούς» που συμβουλεύουν οικονομικά την καγκελάριο Μέρκελ, ο Λαρς Φελντ, χαρακτήρισε «καταστροφή» το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε κατάρρευση το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα έδινε το έναυσμα για κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον του ευρώ και των χωρών του. Εισηγήθηκε, δε, να καταβληθεί η έκτη δόση του δανείου της τρόικας και στη συνέχεια να ξεκινήσει η ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Προτείνει μάλιστα και τη διαδικασία αναδιάρθρωσης: «Να μεταφερθούν τα χρέη της Ελλάδας από τους κρατικούς πιστωτές και τους ιδιώτες πιστωτές στο EFSF. Οι πιστωτές να λάβουν ως αντάλλαγμα α-σφαλή ομόλογα του ταμείου, στο μισό της ονομαστικής αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων που κατέχουν. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτές θα παραιτηθούν από το 50% των απαιτήσεών τους. Το EFSF μπορεί κατόπιν, ως βασικός πιστωτής της Ελλάδας, να ασκήσει πιέσεις προς την Αθήνα για τη δρομολόγηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της».
Τι λένε οι γερμανοί «σοφοί»; Αυτό που λένε και διάφοροι άλλοι οικονομολόγοι ανά τον κόσμο, συνήθως λειτουργώντας σαν παπαγαλάκια. Οτι το ελληνικό χρέος είναι μη διαχειρίσιμο και γι’ αυτό πρέπει να «κουρευτεί». Οτι το «κούρεμα» κατά 21% περίπου, που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής της 21ης Ιούλη, και αν ακόμη εφαρμοστεί από το 90% των πιστωτών, δεν αρκεί και πρέπει να γίνει –και σύντομα μάλιστα– νέο κούρεμα.
Αν δεν πιστεύουμε τους διάφορους οικονομολόγους, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ. Πριν δούμε τα σχετικά με το ελληνικό χρέος, σημειώνουμε ότι το ΔΝΤ αναθεωρεί προς τα κάτω την πρόβλεψή του για την παγκόσμια ανάπτυξη. Ενώ στην προηγούμενη έκθεσή του, τον Ιούνη, προέβλεπε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2012 θ’ αυξηθεί κατά 4,5%, τώρα προβλέπει αύξηση 4%. Η δυναμική της κρίσης είναι τέτοια που οδηγεί σε αναθεωρήσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κι αυτό σίγουρα βαραίνει και στα σχέδια για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και άλλων υπερχρεωμένων κρατών. Ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα του «κόστους» από το «κούρεμα» των ομολόγων οξύνεται και γι’ αυτό οι συμφωνίες γίνονται πιο δύσκολες, καθώς το κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα των δικών του χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι το ΔΝΤ αναθεωρεί προς τα πάνω τις προβλέψεις του για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους, μολονότι στις προβλέψεις του ενσωματώνει το PSI, δηλαδή το «κούρεμα» τμήματος των ελληνικών ομολόγων κατά 21%. Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η αναθεώρηση των προβλέψεων του ΔΝΤ.
Οπως βλέπουμε, οι προς τα πάνω αναθεωρήσεις των προβλέψεων του ΔΝΤ είναι τεράστιες, δεν είναι ασήμαντες. Το ελληνικό χρέος το 2009 ήταν στο 115% του ΑΕΠ και μετά την αναθεώρηση-μαϊμού του μίστερ Γεωργίου της ΕλΣτατ (σε συνεργασία με τον Παπακωνσταντίνου και τη Eurostat) έγινε 126%. Το ΔΝΤ προβλέπει τώρα ότι το 2015 αυτό το χρέος θα είναι 165%, παρά το «κούρεμα» που θα γίνει, αν τελικά ολοκληρωθεί και εφαρμοστεί το PSI. Πώς ένα κράτος που κρίθηκε ανίκανο να εξυπηρετήσει το 115% θα μπορέσει να εξυπηρετήσει ένα χρέος ίσο με το 165% του ΑΕΠ;
Να γιατί η συγκεκριμένη έκθεση του ΔΝΤ θάφτηκε στην Ελλάδα και δεν απασχόλησε σχεδόν καθόλου τα ΜΜΕ, ενώ υπό άλλες συνθήκες θα είχε ξεσηκώσει σάλο. Η συμμορία των καπιταλιστών και των εξουσιαστών-υπηρετών τους έχει κάθε λόγο να κρύψει από τον ελληνικό λαό την αλήθεια. Αλλιώς δεν θα μπορεί να σταθεί καθόλου το παραμύθι ότι «μας δανείζουν και εμείς πρέπει να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας, γιατί αν σταματήσουν να μας δίνουν τα λεφτά τους θα καταρρεύσουμε».
Τι αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω; Οτι το κρατικό χρέος είναι ένα εργαλείο. Οι πάντες γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θ’ αναγκαστούν να το «κουρέψουν». Να το «κουρέψουν» περισσότερο από το 21% με το οποίο προσπα- θούν να «κουρέψουν» μέρος του (και όχι το σύνολο) τώρα. Αν καθυστερούν και δεν προχωρούν σε μεγαλύτερο «κούρεμα» τώρα, όπως εισηγούνται πολλοί οικονομολόγοι (σ’ αυτούς προστέθηκε από την περασμένη βδομάδα και ο Στρος-Καν), είναι για δυο λόγους.
Πρώτο, επειδή δεν μπορούν να φτάσουν σε συμφωνία για το μοίρασμα ανάμεσα στα διάφορα κέντρα, του κεφάλαιου που πρέπει να καταστραφεί. Δεν έχουν οι τράπεζες όλων των ιμπεριαλιστικών χωρών την ίδια «έκθεση» στο ελληνικό χρέος. Ούτε βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, ώστε ν’ απορροφήσουν με τις ίδιες συνέπειες τις απώλειες στα χαρτοφυλάκιά τους.
Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί ότι πάντοτε μια συμφωνία ανάμεσα στον πιστωτή και στον χρεοφειλέτη συνοδεύεται με όρους που επιβάλλει ο πρώτος στον δεύτερο. Κι επειδή εδώ μιλάμε για διακρατικές σχέσεις, οι όροι που θα επιβληθούν στο ελληνικό κράτος-οφειλέτη θα έχουν να κάνουν με νέες οικονομικές και πολιτικές παραχωρήσεις προς τους πιστωτές, δηλαδή τα τραπεζικά μονοπώλια που εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση από τα ιμπεριαλιστικά κράτη. Ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος; Εχουν κι αυτό να ρυθμίσουν και σ’ έναν κόσμο που σπαράσσεται από οξύτατες διιμπεριαλιστικές αντιθέσεις μια τέτοια μοιρασιά δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Δεύτερο, επειδή το ελληνικό χρέος ακόμη εξυπηρετείται, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν μηχανισμός «κινεζοποίησης» της ελληνικής εργατικής τάξης. Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο εξακολουθεί να εισπράττει κανονικότατα τόκους και χρεολύσια, ενώ σε σημαντικό βαθμό «ξεφορτώνεται» ελληνικά ομόλογα τα οποία κάποια στιγμή θα «κουρευτούν», τα οποία «φορτώνονται» οι προϋπολογισμοί των κρατών της Ευρωζώνης. Οι Γερμανοί, που είναι πιο έτοιμοι από τους άλλους ιμπεριαλιστές για το «κούρεμα», είναι αυτοί που πρωτοστατούν στο χορό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, η οποία ξεκίνησε με την απόφαση της 21ης Ιούλη.
Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες, ακόμη και μεσαία στρώματα, πληρώνει ήδη βαρύ τίμημα. Βαρύτερο απ’ όλα είναι το τίμημα των εργαζόμενων. Θα ξεπεράσει το 18,5% η «επίσημη» ανεργία το 2012, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ. Και τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, σε συσκευασία πακέτου, έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. Η ελληνική κεφαλαιοκρατία κερδίζει και μέσα στην κρίση, καθώς η τιμή της εργατικής δύναμης έχει ξεφτιλιστεί.
Από το κράτος απομυζά συνεχώς επιδοτήσεις και ετοιμάζεται για τις εργολαβίες με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο (γερμανικό και άλλο), που θα σπεύσει να επενδύσει στην Ελλάδα, αν και όταν η «κινεζοποίηση» σταθεροποιηθεί.
Να γιατί το χρέος δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το εργαλείο για τη διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφάλαιου, με μια πρωτοφανή, ιστορικών διαστάσεων, επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου