Πηγή: Κόντρα
Ξεσαλωμένη εντελώς η Διαμαντοπούλου, όχι μόνο παρέδωσε την έκδοση του πάσο σε ιδιωτική εταιρία και φορτώνει το κόστος στους φοιτητές, αλλά επιπλέον απαιτεί από κάθε φοιτητή ή φοιτήτρια και δήλωση νομιμοφροσύνης, προκειμένου να πάρει το πάσο. Δήλωση υποταγής στο νόμο-έκτρωμα που βάζει ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για μια πρόκληση, που γίνεται πιο ιταμή καθώς αναπτύσσεται σε μια περίοδο που οι περισσότερες σχολές της χώρας βρίσκονται υπό κατάληψη και το φοιτητικό κίνημα αγωνίζεται για την κατάργηση του νόμου.
Συγκεκριμένα, οι φοιτητές καλούνται να δηλώσουν, μέσω της ηλεκτρονικής αίτησης που υποβάλλουν, ότι «αποδέχονται αυτόματα» ως όρο τον ανώτατο χρόνο σπουδών, όπως αυτός ορίζεται από το νέο νόμο, προκειμένου να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα χορήγησης του πάσο, που κατασκεύασε το υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ, με την τεχνική υποστήριξη του Εθνικού Δικτύου Ερευνας και Τεχνολογίας ΑΕ (ΕΔΕΤ ΑΕ).
Ο ανώτατος χρόνος σπουδών (ν+2 έτη για τους φοιτητές πλήρους φοίτησης του πρώτου κύκλου, 2ν έτη για τους φοιτητές μερικής φοίτησης του πρώτου κύκλου, όσα έτη σπουδών απαιτούνται με βάση τα προγράμματα σπουδών για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του δεύτερου κύκλου, 4 έτη σπουδών για τους φοιτητές του τρίτου κύκλου) είναι ένα από τα βασικά αγκωνάρια του νόμου. Το σκηνικό τρόμου που στήνει, επιβάλλοντας σιγή νεκροταφείου και διαμορφώνοντας φοιτητές-στρατιωτάκια, αυριανούς πειθήνιους και υποταγμένους στο κεφάλαιο εργαζόμενους, ταιριάζει γάντι με το μοντέλο του ιδιωτικοποιημένου πανεπιστήμιου, του πανεπιστήμιου-επιχείρηση που επιβάλλει ο νόμος.
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι η τούτη η παράμετρος, που τίθεται ως αναγκαίος όρος για την απόκτηση του πάσο, είναι αντικειμενικά περιττή. Αρκεί δηλαδή μια αίτηση του φοιτητή με τα στοιχεία του, για να του χορηγηθεί το πάσο, αφού οι Γραμματείες των Τμημάτων διαθέτουν τα απαραίτητα στοιχεία των φοιτητών τους και μπορούν να κάνουν διασταυρώσεις για τον εντοπισμό των «δικαιούχων», ενώ το κράτος και οι διοικήσεις, έχοντας το μαχαίρι και το πεπόνι, μπορούν να διακόψουν τις «παροχές» προς τους φοιτητές, σύμφωνα με τους νόμους που ψηφίζονται στο «ναό της δημοκρατίας» (άλλωστε αυτό γινόταν απρόσκοπτα ως τώρα, σε συνθήκες άπνοιας του φοιτητικού κινήματος). Γιατί, λοιπόν, η Διαμαντοπούλου απαιτεί τώρα, επιπλέον, μια τέτοια δήλωση αποδοχής του νόμου, για τη διεκπεραίωση μιας διαδικασίας, της οποίας τον έλεγχο (ώστε να μην υπάρξουν «σπατάλες», όπως ισχυρίζεται, και το πάσο να μην πάει σε μη δικαιούχους) μπορεί να πετύχει με άλλο τρόπο; Γιατί επιδιώκει να προκαλέσει τους φοιτητές, τη στιγμή που αυτοί βρίσκονται ήδη στο δρόμο και έχουν βάλει λουκέτο στα Πανεπιστήμια, απαιτώντας την κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, διακινδυνεύοντας να πυροδοτήσει επιπλέον σφοδρές αντιδράσεις;
Γιατί θέλει να εξευτελίσει το φοιτητικό κίνημα. Γιατί θέλει να τρομοκρατήσει τους φοιτητές. Γιατί θέλει να στείλει το μήνυμα πως είναι η σιδηρά κυρία της εκπαίδευσης, που γ… και δέρνει. Γιατί επιδιώκει να στείλει το μήνυμα στους φοιτητές πως ο αγώνας τους είναι ανώφελος και πως καλό είναι αυτοί να σκύψουν το κεφάλι.
Απέναντι σε τούτη την επαίσχυντη προσπάθεια της υπουργού Παιδείας οι φοιτητές πρέπει να στήσουν ατσάλινο τείχος. Είναι τίτλος τιμής για το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα να μην υποκύψει και να μην υπογράψει τούτες τις αισχρές δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Διαφορετικά, είναι σαν να αποδέχεται ότι ο νόμος είναι θέσφατο και δεν έχει το δικαίωμα να τον προσβάλλει. Το πάσο είναι δικαίωμα των φοιτητών, είναι ένα μικρό κομμάτι, από την κουρελιασμένη δωρεάν Παιδεία. Το’ χει πληρώσει η εργαζόμενη κοινωνία, οι οικογένειές τους, με το αίμα τους. Δεν τους κάνει, λοιπόν, χάρη κανείς. Γι’ αυτό και η Διαμαντοπούλου δε νομιμοποιείται να τους το κοστολογήσει ούτε καν με 2,46 ευρώ για να το αποκτήσουν, όπως προβλέπει το νέο πρόγραμμα έκδοσής του.
Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να αποδείξει ότι δρα «νόμιμα» (ισχυρίζεται ότι «με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των φοιτητών, το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας - ΕΔΕΤ διενήργησε μειοδοτικό διαγωνισμό με κύριο ζητούμενο πρωτίστως τη χαμηλότερη τιμή και δευτερευόντως το μεγαλύτερο δίκτυο σημείων διανομής σε όλη την Ελλάδα. Νικητής του διαγωνισμού υπήρξε η ΕΒΕΚ ΑΕΒΕ - Ελληνική Βιομηχανία Εξυπνων Καρτών (κάρτες κινητών, τηλεκάρτες, κάρτες εισόδου). Η ΕΒΕΚ έχει ως υποεργολάβο το δίκτυο καταστημάτων «Γερμανός», μέλος του Ομίλου ΟΤΕ), η ουσία, όμως αυτής της επιλογής δεν αλλάζει. Και η ουσία είναι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου Πανεπιστήμιου, με την παράδοση πλευρών του στους αετονύχηδες του είδους.
Τα παραπάνω αποτελούν και μια πρόγευση για το τι θα επακολουθήσει με όλη τη λεγόμενη «φοιτητική μέριμνα» (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα). Για να πετύχει το σκοπό του, το υπουργείο Παιδείας, επιδίδεται ήδη σε μια γκεμπελική προπαγάνδα, που αναπαράγεται από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Δηλώνει ότι ενώ οι «ενεργοί φοιτητές» που δικαιούνταν πάσο το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 ήταν 364.380, στάλθηκαν στα ιδρύματα 505.000 πάσο, επιβαρύνοντας τους προϋπολογισμούς τους με πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ. Επιδιώκει μ’ αυτό τον τρόπο να συκοφαντήσει την έως τώρα διαδικασία απόδοσης του πάσο, να νομιμοποιήσει τον ασφυκτικό περιορισμό του, μέσω της παράδοσής του σε ιδιωτική εταιρία και της ηλεκτρονικής υποβολής της σχετικής αίτησης από τους φοιτητές για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα χορήγησής του, και να αποσιωπήσει το γεγονός ότι εκβιάζει τους φοιτητές να αποδεχτούν το νέο νόμο-πλαίσιο, υπογράφοντας δηλώσεις νομιμοφροσύνης (σημειώνεται ότι στη σχετική ηλεκτρονική αίτηση υπογραμμίζεται ότι αυτή υπέχει θέση Υπεύθυνης Δήλωσης κατά την έννοια και με τις συνέπειες του
ν.1599/1 986).
Ξεσαλωμένη εντελώς η Διαμαντοπούλου, όχι μόνο παρέδωσε την έκδοση του πάσο σε ιδιωτική εταιρία και φορτώνει το κόστος στους φοιτητές, αλλά επιπλέον απαιτεί από κάθε φοιτητή ή φοιτήτρια και δήλωση νομιμοφροσύνης, προκειμένου να πάρει το πάσο. Δήλωση υποταγής στο νόμο-έκτρωμα που βάζει ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για μια πρόκληση, που γίνεται πιο ιταμή καθώς αναπτύσσεται σε μια περίοδο που οι περισσότερες σχολές της χώρας βρίσκονται υπό κατάληψη και το φοιτητικό κίνημα αγωνίζεται για την κατάργηση του νόμου.
Συγκεκριμένα, οι φοιτητές καλούνται να δηλώσουν, μέσω της ηλεκτρονικής αίτησης που υποβάλλουν, ότι «αποδέχονται αυτόματα» ως όρο τον ανώτατο χρόνο σπουδών, όπως αυτός ορίζεται από το νέο νόμο, προκειμένου να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα χορήγησης του πάσο, που κατασκεύασε το υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ, με την τεχνική υποστήριξη του Εθνικού Δικτύου Ερευνας και Τεχνολογίας ΑΕ (ΕΔΕΤ ΑΕ).
Ο ανώτατος χρόνος σπουδών (ν+2 έτη για τους φοιτητές πλήρους φοίτησης του πρώτου κύκλου, 2ν έτη για τους φοιτητές μερικής φοίτησης του πρώτου κύκλου, όσα έτη σπουδών απαιτούνται με βάση τα προγράμματα σπουδών για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του δεύτερου κύκλου, 4 έτη σπουδών για τους φοιτητές του τρίτου κύκλου) είναι ένα από τα βασικά αγκωνάρια του νόμου. Το σκηνικό τρόμου που στήνει, επιβάλλοντας σιγή νεκροταφείου και διαμορφώνοντας φοιτητές-στρατιωτάκια, αυριανούς πειθήνιους και υποταγμένους στο κεφάλαιο εργαζόμενους, ταιριάζει γάντι με το μοντέλο του ιδιωτικοποιημένου πανεπιστήμιου, του πανεπιστήμιου-επιχείρηση που επιβάλλει ο νόμος.
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι η τούτη η παράμετρος, που τίθεται ως αναγκαίος όρος για την απόκτηση του πάσο, είναι αντικειμενικά περιττή. Αρκεί δηλαδή μια αίτηση του φοιτητή με τα στοιχεία του, για να του χορηγηθεί το πάσο, αφού οι Γραμματείες των Τμημάτων διαθέτουν τα απαραίτητα στοιχεία των φοιτητών τους και μπορούν να κάνουν διασταυρώσεις για τον εντοπισμό των «δικαιούχων», ενώ το κράτος και οι διοικήσεις, έχοντας το μαχαίρι και το πεπόνι, μπορούν να διακόψουν τις «παροχές» προς τους φοιτητές, σύμφωνα με τους νόμους που ψηφίζονται στο «ναό της δημοκρατίας» (άλλωστε αυτό γινόταν απρόσκοπτα ως τώρα, σε συνθήκες άπνοιας του φοιτητικού κινήματος). Γιατί, λοιπόν, η Διαμαντοπούλου απαιτεί τώρα, επιπλέον, μια τέτοια δήλωση αποδοχής του νόμου, για τη διεκπεραίωση μιας διαδικασίας, της οποίας τον έλεγχο (ώστε να μην υπάρξουν «σπατάλες», όπως ισχυρίζεται, και το πάσο να μην πάει σε μη δικαιούχους) μπορεί να πετύχει με άλλο τρόπο; Γιατί επιδιώκει να προκαλέσει τους φοιτητές, τη στιγμή που αυτοί βρίσκονται ήδη στο δρόμο και έχουν βάλει λουκέτο στα Πανεπιστήμια, απαιτώντας την κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, διακινδυνεύοντας να πυροδοτήσει επιπλέον σφοδρές αντιδράσεις;
Γιατί θέλει να εξευτελίσει το φοιτητικό κίνημα. Γιατί θέλει να τρομοκρατήσει τους φοιτητές. Γιατί θέλει να στείλει το μήνυμα πως είναι η σιδηρά κυρία της εκπαίδευσης, που γ… και δέρνει. Γιατί επιδιώκει να στείλει το μήνυμα στους φοιτητές πως ο αγώνας τους είναι ανώφελος και πως καλό είναι αυτοί να σκύψουν το κεφάλι.
Απέναντι σε τούτη την επαίσχυντη προσπάθεια της υπουργού Παιδείας οι φοιτητές πρέπει να στήσουν ατσάλινο τείχος. Είναι τίτλος τιμής για το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα να μην υποκύψει και να μην υπογράψει τούτες τις αισχρές δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Διαφορετικά, είναι σαν να αποδέχεται ότι ο νόμος είναι θέσφατο και δεν έχει το δικαίωμα να τον προσβάλλει. Το πάσο είναι δικαίωμα των φοιτητών, είναι ένα μικρό κομμάτι, από την κουρελιασμένη δωρεάν Παιδεία. Το’ χει πληρώσει η εργαζόμενη κοινωνία, οι οικογένειές τους, με το αίμα τους. Δεν τους κάνει, λοιπόν, χάρη κανείς. Γι’ αυτό και η Διαμαντοπούλου δε νομιμοποιείται να τους το κοστολογήσει ούτε καν με 2,46 ευρώ για να το αποκτήσουν, όπως προβλέπει το νέο πρόγραμμα έκδοσής του.
Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να αποδείξει ότι δρα «νόμιμα» (ισχυρίζεται ότι «με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των φοιτητών, το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας - ΕΔΕΤ διενήργησε μειοδοτικό διαγωνισμό με κύριο ζητούμενο πρωτίστως τη χαμηλότερη τιμή και δευτερευόντως το μεγαλύτερο δίκτυο σημείων διανομής σε όλη την Ελλάδα. Νικητής του διαγωνισμού υπήρξε η ΕΒΕΚ ΑΕΒΕ - Ελληνική Βιομηχανία Εξυπνων Καρτών (κάρτες κινητών, τηλεκάρτες, κάρτες εισόδου). Η ΕΒΕΚ έχει ως υποεργολάβο το δίκτυο καταστημάτων «Γερμανός», μέλος του Ομίλου ΟΤΕ), η ουσία, όμως αυτής της επιλογής δεν αλλάζει. Και η ουσία είναι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου Πανεπιστήμιου, με την παράδοση πλευρών του στους αετονύχηδες του είδους.
Τα παραπάνω αποτελούν και μια πρόγευση για το τι θα επακολουθήσει με όλη τη λεγόμενη «φοιτητική μέριμνα» (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα). Για να πετύχει το σκοπό του, το υπουργείο Παιδείας, επιδίδεται ήδη σε μια γκεμπελική προπαγάνδα, που αναπαράγεται από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Δηλώνει ότι ενώ οι «ενεργοί φοιτητές» που δικαιούνταν πάσο το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 ήταν 364.380, στάλθηκαν στα ιδρύματα 505.000 πάσο, επιβαρύνοντας τους προϋπολογισμούς τους με πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ. Επιδιώκει μ’ αυτό τον τρόπο να συκοφαντήσει την έως τώρα διαδικασία απόδοσης του πάσο, να νομιμοποιήσει τον ασφυκτικό περιορισμό του, μέσω της παράδοσής του σε ιδιωτική εταιρία και της ηλεκτρονικής υποβολής της σχετικής αίτησης από τους φοιτητές για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα χορήγησής του, και να αποσιωπήσει το γεγονός ότι εκβιάζει τους φοιτητές να αποδεχτούν το νέο νόμο-πλαίσιο, υπογράφοντας δηλώσεις νομιμοφροσύνης (σημειώνεται ότι στη σχετική ηλεκτρονική αίτηση υπογραμμίζεται ότι αυτή υπέχει θέση Υπεύθυνης Δήλωσης κατά την έννοια και με τις συνέπειες του
ν.1599/1 986).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου