Ο Περισσός χτυπάει πισώπλατα το φοιτητικό κίνημα

Πηγή: Κόντρα

Την ώρα που το κίνημα καταλήψεων κατά του νέου νόμου μετρούσε 270 τμήματα υπό κατάληψη (γεγονός που δείχνει ότι το κίνημα έχει αντοχές και ότι δεν έχει αρχίσει η οποιαδήποτε υποχώρηση) και δεχόταν επίθεση από κυβέρνηση και παπαγαλάκια, στην οποία πρωτοστατούσε το συγκρότημα Αλαφούζου, που έγινε ο σπόνσορας του «κινήματος» της «ανοιχτής σχολής», το ΜΑΣ του Περισσού κατέβαινε στις συνελεύσεις αυτής της εβδομάδας με πρόταση να τερματιστούν οι καταλήψεις και ν’ αρχίσει η εξεταστική!

Ιδού η πρόταση, όπως παρουσιάστηκε από τη φυλλάδα του Περισσού: «Κατάληψη των σχολών έως την Παρασκευή. Να γίνουν κανονικά οι εγγραφές των πρωτοετών. Νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων κατά τη διάρκεια της εξεταστικής». Δεν έχουν καν το θάρρος να γράψουν στα ίσια «καταλήψεις τέλος», αλλά καλύπτονται πίσω από το «μέχρι την Παρασκευή», λες και μπορεί να υπάρξει φοιτητής που δεν θα καταλάβει ότι και η ΚΝΕ/ΠΚΣ περνάει στο κίνημα της «αντι-κατάληψης». Οσο για το «νέο γύρο συνελεύσεων κατά τη διάρκεια της εξεταστικής», μόνο αφελείς θα μπορούσε να εξαπατήσει. Αυτή η άνευ σημασίας προσθήκη έγινε για να υπάρξει δήθεν διαχωρισμός από την πρόταση της ΔΑΠ ή των «ανεξάρτητων» φοιτητών της «ανοιχτή σχολής». Για την ακρίβεια, ψευτοδιαχωρισμός γίνεται απ’ όσους δηλώνουν κατά του νόμου, αλλά θέλουν «ανοιχτή σχολή». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως, εκείνο που μετράει είναι το πρακτικό αποτέλεσμα κι αυτό είναι πως οι δυνάμεις του Περισσού τάσσονται υπέρ της λήξης των καταλήψεων, ανεξάρτητα από το σκεπτικό που επικαλούνται.

Αλλωστε, αυτοί ήταν που τις προηγούμενες δυο εβδομάδες ζητούσαν να γίνει πρώτα μια ψηφοφορία με διλημματικό χαρακτήρα (υπέρ ή κατά της κατάληψης) και μετά να γίνει άλλη ψηφοφορία για το πλαίσιο. Τώρα, κάνουν στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, γιατί φυσικά δεν θέλουν να καταμετρηθούν στις δυνάμεις της «αντι-κατάληψης» μαζί με τη ΔΑΠ και τα διάφορων αποχρώσεων «φυτά».

Τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν είναι παρμένα από το all time classic οπλοστάσιο του Περισσού και θα μπορούσαν να συνοψιστούν στο «δεν τραβάει ο κόσμος». Διαβάστε: «Ο αγώνας έχει κλιμάκωση, θέλει αντοχή, υπομονή και κοπιαστική δουλειά. Αγώνας με όλες τις μορφές πάλης που θα οξύνουν τη σύγκρουση, θα βοηθήσουν νέες δυνάμεις, πρωτοετείς φοιτητές να συμμετέχουν στις διαδικασίες. Κλιμάκωση σημαίνει πιο γερή οργάνωση. Πρέπει τα συμπεράσματα της πρώτης φάσης του αγώνα να φτάσουν στους χιλιάδες φοιτητές που δεν έχουν μπει ακόμα στον αγώνα. Να αλλάζει ο συσχετισμός στο έδαφος της πάλης, να βαθαίνει η κοινή δράση με το εργατικό και λαϊκό κίνημα».

Τι υποστηρίζει αυτή η επιχειρηματολογία; Οτι το κίνημα των καταλήψεων δεν μπορεί να νικήσει, δεν μπορεί να καταργήσει το νόμο Διαμαντοπούλου! Οτι επί τρεις εβδομάδες οι φοιτητές κάνουν καταλήψεις για πλάκα, ξέροντας ότι αποκλείεται να νικήσουν! Οτι από εδώ και πέρα το θέμα είναι να κάνουν κομματική ζύμωση στους πρωτοετείς οι Κνίτες και να κατεβάζουν κόσμο στις εκδηλώσεις του Περισσού και του ΠΑΜΕ.

Η ΚΝΕ/ΠΚΣ ήταν από την αρχή κατά των καταλήψεων. Η αρχική της πρόταση μιλούσε για καταλήψεις σε πρυτανείες και γραφεία διασύνδεσης και κανονική διεξαγωγή της εξεταστικής. Αναγκάστηκε να συρθεί και να δηλώσει υπέρ των καταλήψεων, όταν είδε το τεράστιο ρεύμα που είχε δημιουργηθεί στην πλειοψηφία των ΑΕΙ. Και πάλι, όμως, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να υπονομεύσει τον αγώνα, υποβιβάζοντάς τον στο επίπεδο ενός αναποτελεσματικού αγώνα διαμαρτυρίας. Γι’ αυτό και το αίτημα των δυνάμεων του Περισσού ήταν «να μην εφαρμοστεί ο νόμος» και όχι «να καταργηθεί ο νόμος». Εκ προοιμίου, δηλαδή, υποστήριζαν ότι το φοιτητικό κίνημα δεν μπορεί να καταργήσει το νόμο, προσφέροντας έτσι μέγιστη υπηρεσία στην κυβέρνηση με τη σπορά ηττοπάθειας στο κίνημα.

Τώρα, συμπορεύονται ανοιχτά με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις, χτυπώντας πισώπλατα το φοιτητικό κίνημα στην πιο κρίσιμη φάση του αγώνα του. Οπως είχαν κάνει και το μακρινό 1979, χωρίς να τα καταφέρουν, αφού το κίνημα των καταλήψεων, το οποίο αυτοί πολέμησαν με λύσσα, κατάφερε να νικήσει, καταργώντας το νόμο 815 της κυβέρνησης Καραμανλή και δίνοντας σ’ εκείνη την κυβέρνηση το πιο αποφασιστικό χτύπημα. Την ώρα που ο αγώνας μετράει ήδη τρεις βδομάδες κατάληψης και τα τρομοκρατικά μηνύματα από τη Διαμαντοπούλου και τους δημοσιορουφιάνους για χάσιμο του εξαμήνου και της εξεταστικής και διαγραφές φοιτητών πέφτουν βροχή, έρχεται να καταθέσει και ο Περισσός τον… οβολόν του. Το ΜΑΣ, αντί να κάνει σημαία αυτή τη βρόμικη τρομοκρατική τακτική που φανερώνει πανικό απ’ την πλευρά του υπουργείου και των βαστάζων του συστήματος, για να «πεισμώσει» περισσότερο τους φοιτητές και να ανυψώσει το αγωνιστικό φρόνημα, επέλεξε να ταυτιστεί με τη Διαμαντοπούλου. Ξέρουν πολύ καλά ότι το πραγματικό δίλημμα που πρέπει να τεθεί στους φοιτητές δεν είναι «ανοικτό ή κλειστό Πανεπιστήμιο», αλλά υποταγή σ’ ένα νόμο που βάζει ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο ή ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τη νίκη.

Οι φοιτητές από την αρχή γύρισαν την πλάτη στην πρόστυχη γραμμή του Περισσού, αποφασίζοντας μαζικά καταλήψεις, αντιλαμβανόμενοι πως μόνο μέσα από ανυποχώρητο αγώνα με καταλήψεις διαρκείας θα καταργηθεί ο νόμος, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση θ’ αρχίσουν να εφαρμόζονται διατάξεις του νόμου που δύσκολα θα μπορούν να μπλοκαριστούν. Φυσικά με τη νέα πρόταση, με την προσχώρησή τους στο μπλοκ της «αντι-κατάληψης», απομονώθηκαν ακόμα περισσότερο από τους φοιτητές που αγωνίζονται, καθώς το μόνο που καταφέρνουν είναι να βοηθούν την κυβέρνηση να τελειώνει με τις καταλήψεις. Αυτή τη στιγμή ελάχιστα τους νοιάζει τι θα γίνει με το νόμο. Αυτό που θέλουν στον Περισσό είναι να ξεμπερδεύουν με τις καταλήψεις, που ξέρουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν, και να πουλήσουν αγωνιστικότητα με φιγουρατζίδικες ενέργειες, βάζοντας το ΜΑΣ να «σπάσει» τις πρώτες απόπειρες εφαρμογής του νόμου, μπας και τους ακολουθήσει κανένας φοιτητής και μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι. Οταν αποτύχουν, απλά θα το ρίξουν στους «συσχετισμούς» και... όλα καλά.