Η Αριστερή Συσπείρωση με αφορμή κινήσεις, εκδηλώσεις και «Πρωτοβουλίες Μετωπικής Συμπόρευσης Δυνάμεων και Αγωνιστών», οι οποίες παρουσιάζονται με δημοσιεύματα στον τύπο, ως συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα ο οποίος θα συμμετάσχει στις ευρωεκλογές και στον οποίο φέρεται να συμμετέχει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημειώνει τα παρακάτω:
1. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης και της επίθεσης της άρχουσας τάξης είναι η συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας, ρήξης και ανατροπής, Μιας συμμαχίας – μετώπου, που θα συγκροτείται στη βάση της αποδέσμευσης από τις αυταπάτες της συνδιαχείρισης και της βελτίωσης των όρων υποταγής, θα απαιτεί και θα επιβάλλει βαθιές κοινωνικές τομές, ρήξη με τις επιλογές της αστικής τάξης και τελικά και με την ίδια.
2. Η συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου καθορίζεται από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα και κρίνεται από τη στρατηγική και δυναμική των δυνάμεων που το συγκροτούν, από τις πολιτικές πρωτοβουλίες που λαμβάνει, από τη συνδετική ενιαία στρατηγική του, από το σύνολο του προγράμματος που προβάλλει. Επιβεβαιώνεται, μέσα από τις κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις και τακτικές, τις παρεμβάσεις στις συσπειρώσεις κοινωνικών και εργασιακών χώρων, από την σύγκρουσή του με τις κυρίαρχες πολιτικές του συστήματος εξουσίας, από τον ταξικό του προσανατολισμό. Κυρίως όμως, συγκροτείται και θα συγκροτηθεί στη βάση των αντιστάσεων και αγώνων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, των πρωτοβουλιών και των πολιτικών πρακτικών.
3. Η πρόταση για έξοδο από το ευρώ, ξεκομμένη από την ανάγκη για εδώ και τώρα αποδέσμευση από την ΕΕ, δεν συμβάλλει στην αντικαπιταλιστική έξοδο από την κρίση. Οριακά μπορεί να αποτελέσει την ύστατη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης ως ανάχωμα σε κοινωνικούς αγώνες με όρο την επιβίωσή της. Σε κάθε περίπτωση κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές και διεθνούς ανταγωνισμού συνθήκες μπορεί και να ενσωματώσει τμήματά της ως αδύναμη αλλά υπαρκτή επιλογή. Στις δυνάμεις της κοινωνίας, που βρίσκονται στο επίκεντρο της επίθεσης, δημιουργεί αυταπάτες ότι είναι δυνατόν με την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, να σωθεί ο λαός από τα δεινά της καπιταλιστικής επίθεσης. Αποπροσανατολίζει παράλληλα από την αναγκαιότητα της κοινωνικής ρήξης και σύγκρουσης για τη διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας, της αντιπαράθεσης με τις μορφές εξουσίας, τους μηχανισμούς και τις κυρίαρχες οικονομικές και κοινωνικές δομές για την κατάργηση της ηγεμονίας της αστικής τάξης. Πολύ περισσότερο, όταν το κομβικό αυτό ζήτημα παραπέμπεται με λογικές κυβερνητισμού και εκλογικών αυταπατών, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα οδηγήσει σε ήττα του μετώπου και συντριβή των δυνάμεων της εργασίας μέσα από τη διαδικασία μίας ακόμα αυταρχικότερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
4. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως Μέτωπο οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αποτελεί κατάκτηση και ελπίδα και ως τέτοια πρέπει να περιφρουρηθεί. Το μεταβατικό πρόγραμμα των 5 σημείων, που πρώτα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρόβαλε στους εργαζόμενους και το λαό, πέρα από αδυναμίες και παραλήψεις, υιοθετήθηκε στο σύνολό του ή τμήματά του από ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αναγνώρισαν τη δυναμική του και συνέβαλε στην παραπέρα ριζοσπαστικοποίησή τους. Αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική προγραμματική πρόταση ρήξης και ανατροπής για έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού και είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.
5. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη συγκροτημένη πολιτική δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς, που μπορεί και πρέπει να συμβάλει, αναλαμβάνοντας η ίδια πρωτοβουλία για τη διεύρυνση του μετώπου εκείνου που θα θέσει το ζήτημα της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης, ως τη μοναδική ρεαλιστική προγραμματική πρόταση ρήξης και ανατροπής για την έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Οφείλει να ξεπεράσει αγκυλώσεις, σεχταρισμούς και περιχαρακώσεις, καθώς και ηγεμονισμούς των συνιστωσών της, που διαταράσσουν την εσωτερική της δημοκρατική λειτουργία. Διατηρώντας την αυτοτέλειά της, μπορεί και πρέπει να συμβάλει στην επίτευξη πλατύτερων συνεργασιών, πολιτικών και προγραμματικών συγκλίσεων, καθώς και ενωτικών κινήσεων με άλλες δυνάμεις και χώρους. Οφείλει να είναι ανοιχτή και να προκαλέσει συνεργασίες σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, εφόσον υπάρχει βάση προγραμματικής σύγκλισης, αλλά και σε επιμέρους συνεργασίες και συμμαχίες που μπορεί κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες (όπως σήμερα) να πάρουν το χαρακτήρα κεντρικών πολιτικών πρωτοβουλιών, όπως είναι το ζήτημα του ευρώ και της ΕΕ.
6. Οι διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές και σχεδιασμοί συνιστωσών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν βοηθάνε, ούτε στην προώθηση της αναγκαίας μετωπικής δράσης, ούτε την ίδια την ενότητα που επικαλούνται, ούτε πολύ περισσότερο στη διεύρυνση του μετώπου και την ενδυνάμωση της κοινωνικής απεύθυνσης. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους, ότι η οποιαδήποτε διεργασία δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα μέλη της, ούτε η προβολή διαφορετικών απόψεων και θέσεων να λειτουργεί εκβιαστικά και ανυπόμονα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την δική της αυτοτελή λειτουργία και μπροστά από τη συνδιάσκεψή της μπορεί και πρέπει να συζητήσει τη μετωπική της πολιτική, την οποία και να καταλήξει.
7. Η Αριστερή Συσπείρωση θα επιδιώξει να συμβάλει με τη δράση της μέσα στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, ώστε να βρεθούν τα συνεκτικά πολιτικά στοιχεία, που θα ενοποιήσουν τα επιμέρους κινήματα που έχουν διαμορφωθεί. Θα επιδιώξει να συμβάλει για να συγκροτηθεί ένα πλατύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, που από τη μια μεριά θα συγκροτεί κινητοποιήσεις και από την άλλη θα ανοίγει το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής μέσα από την ίδια την πάλη για σωτηρία του Λαού μας!
Αθήνα 10 Μάρτη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου