Ασφαλώς και δικαιοσύνη ποτέ δεν υπήρχε. Και πώς θα μπορούσε να υπάρχει; Το σύστημα (ναι ξέρω, είναι αποκρουστικό και δεν είναι εύηχο να μιλάς για σύστημα) είναι εξ’ ορισμού άδικο: δουλεύουν πολλοί για να κερδίζουν λίγοι ή για να το θέσω με πιο λογοτεχνικούς όρους χρειάζονται πολλοί, πάρα πολλοί φτωχοί για να γίνει κάποιος πλούσιος. Πώς, λοιπόν, μπορεί να σου εξασφαλίσει κανείς μέσα σε αυτό το σύστημα που είναι άδικο από τη φύση του την πολυπόθητη δικαιοσύνη;
Όχι ότι όλοι αυτοί που επιζητούν δικαιοσύνη έχουν άδικο. Δίκιο έχουν αλλά το ψάχνουν αλλού. Το ψάχνουν στα εύκολα παραδείγματα, και αλήθεια είναι πολλά, εκείνα τα οποία αποδεικνύουν μια ασυλία που παρέχεται στους επίορκους πολιτικούς. Βέβαια λίγοι επεκτείνουν την σκέψη τους λίγο παραπέρα, στην έλλειψη δικαιοσύνης όταν για κάποιο λόγο εμπλέκονται με αυτήν επιχειρηματικοί όμιλοι, μεγαλοβιομήχανοι, εφοπλιστές και τραπεζίτες.
Το να πιστεύει κανείς στην Δικαιοσύνη (με κεφαλαίο το Δ) είναι σαν να πιστεύει στον Άγιο Βασίλη. Μια φορά στις τόσες κάνει την εμφάνισή της για να μας πουλήσει το παραμύθι ότι αν είμαστε καλά παιδιά μπορεί να πάρουμε κι ένα δωράκι.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι σοκαριστικά. Ας τα πάρουμε με την χρονολογική τους σειρά:
Καταδικάζεται ο Παπαγεωργόπουλος, ο Τσοχατζόπουλος και δικάζεται ο Ψωμιάδης. Η πρώτη, ενστικτώδης αντίδραση είναι θετική από την κοινή γνώμη: «επιτέλους, ας μπει ένας κλέφτης στη φυλακή». Η Δικαιοσύνη, μέχρι εδώ φέρεται (όπως μας επιβεβαιώνουν και τα ΜΜΕ) να κάνει σωστά τη δουλειά της. Έπειτα αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις: «και τι θα γίνει με τα χρήματα που χάθηκαν;» Πολλοί λένε πως θα προτιμούσαν να επιστρέφονταν τα χρήματα και ας μην έμπαινε φυλακή κανένας από αυτούς. Δεν είναι απαραίτητα λάθος αυτό, αλλά ποιος σας λέει ότι αυτά τα χρήματα, ακόμα κι αν βρεθούν (αλήθεια πως στοιχειοθετήθηκε κατηγορία εις βάρος του Παπαγεωργόπουλου χωρίς να έχουν βρεθεί τα χρήματα;) επιστραφούν θα πάνε με κάποιο τρόπο στις τσέπες μας και όχι στους λογαριασμούς κάποιων τραπεζιτών που θα μας πουλήσουν άλλο ένα δάνειο σωτηρίας;
Η εικόνα του Ατσαλάκωτου να πηγαίνει με τις χειροπέδες στις φυλακές πιθανόν να αποκατάστησε σε κάποιο βαθμό το αίσθημα εκδίκησης που όλοι νιώθουμε. Όμως τι πραγματικά άλλαξε στη ζωή μας; Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε, πήγαμε στις δουλειές μας όπου επικρατεί η άδικη διάκριση αφεντικού-εργαζόμενου, πληρώσαμε άδικα τα ναύλα των ΜΜΜ, ψωνίσαμε στο σούπερ-μάρκετ αδίκως ακριβά προϊόντα, ακούσαμε ότι θα παρθούν κι άλλα άδικα μέτρα. Ποια δικαιοσύνη λοιπόν αποκαταστάθηκε.
Δυο-τρεις μέρες μετά η ίδια η Δικαιοσύνη αθώωσε πανηγυρικά τον φασίστα Κασιδιάρη, ο οποίος έκανε επίδειξη δύναμης πριν και μετά την δίκη-παρωδία, στην οποία του συμπαραστάθηκε η πρωταγωνίστρια του «εγέρθητου» Νάντια Αλεξίου. Σημειολογικά να αναφέρουμε ότι η αθώωση Κασιδιάρη ήρθε δύο μέρες αφού κυκλοφόρησε το βίντεο με τον υποψήφιο της ΧΑ να αποδεικνύει πως οι Κασιδιάρηδες είναι βγαλμένοι από τον πιο σιχαμερό ιδεολογικό βούρκο και εκεί ονειρεύονται να μας οδηγήσουν.
Την επόμενη μέρα τα ΜΑΤ, ο στρατός των επενδυτών, επιτέθηκε σε ένα ολόκληρο χωριό, στην Ιερισσό της Χαλκιδικής. Χημικά, δακρυγόνα, επιθέσεις σε παιδιά, νέους και γέρους, προσαγωγές ανηλίκων από την Αντιτρομοκρατική και άλλα πολλά, απέναντι σε μια μικρή κοινότητα που έκανε το λάθος να μας δείξει πώς αντιστέκεται ο λαός. Αυτά τα γεγονότα προφανώς δεν αποτελούν αντικείμενο της Δικαιοσύνης, αφού δεν έχει συνέλθει ακόμα κάποιο δικαστήριο για να αποφανθεί αν έχουν διαπραχθεί εγκλήματα. Προφανώς δεν υπάρχει αδικία, αλλά επιβολή του νόμου.
Μήπως τελικά ο νόμος τους είναι άδικος και όχι η δικαιοσύνη τους; Έχουμε χρόνο να το σκεφτούμε, απλά μέχρι να το αποφασίσουμε πιθανό να δούμε κι άλλα περιστατικά δικαιοσύνης που θα μας κοιμίζουν. Πιθανόν να δούμε κι άλλες αδικίες τις οποίες θα απωθήσουμε στην απαίτησή μας για μια δικαιοσύνη που θα έρθει από άλλους, χωρίς εμάς, για εμάς.
Πηγή:2310net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου