"Φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες, ως εδω!
Στις 31 Μαρτίου το ραντεβού είναι και πάλι στο Σύνταγμα.
Tο απόγευμα Κυριακής 10 Μαρτίου, το παρεάκι που είχε την ιδέα να καλέσει τα ραντεβού στο Σύνταγμα, έγινε μια πολύ μεγάλη παρέα χιλιάδων ανθρώπων που δεν αντέχουν πια την ασφυξία της φτώχειας και της ανεργίας. Βρεθήκαμε πολλοί για να φωνάξουμε ότι θέλουμε να ζήσουμε. Μαζευτήκαμε όλοι μαζί, χωρίς κομματικούς ή άλλους διαχωρισμούς. Γιατί ή θα σηκωθούμε όλοι μαζί ή θα πέσει ο καθένας μόνος του. Η Πορτογαλία δείχνει το δρόμο!
Περιμένουμε να βγάλουν πάλι πανό που να μας κοροϊδεύει για να βγούμε στους δρόμους;"
Οι Αγανακτισμένοι επιστρέφουν λοιπόν και απευθύνουν κάλεσμα μέσω facebook, όπως και την πρώτη φορά (Μάιος 2011). Τι τα θες τα πολιτικά κόμματα, τις εσωκομματικές διαδικασίες, την οργανωμένη πάλη; Αυτά είναι για γραφικούς, είναι ξεπερασμένα από την ίδια την εποχή. Τώρα πια, βρισκόμαστε στην εποχή του διαδικτύου, την εποχή του facebook και των λοιπών social media. Ωραία μέχρι εδώ.
Ο λόγος που οι Αγανακτισμένοι ξανα-πάνε πλατεία, όπως φαίνεται και από το κάλεσμα, είναι η ντροπή που θα προκληθεί από την..κοροϊδία των Πορτογάλων. Πρώτα η Ισπανία, τώρα η Πορτογαλία. Τι σου είναι αυτή η Ιβηρική χερσόνησος!
Τα βαθύτερα αίτια, βρίσκονται στην "ασφυξία που προκαλούν η φτώχεια και η ανεργία", κατάσταση η οποία προκαλεί αγανάκτηση, αν μη τι άλλο. Έτσι, αφού δοκιμάστηκαν ανεπιτυχώς οι "ξεπερασμένες" μορφές πολιτικής αντίδρασης (οργάνωση στους χώρους δουλειάς, απεργίες), ξανα-δοκιμάζουμε την μάζωξη στην πλατεία. Εκεί, όπου τους καλούμε όλους, γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής ΟΛΟΙ στο ίδιο χώμα πατάμε, τον ίδιο αέρα αναπνέουμε. Έχουμε ΟΛΟΙ την ίδια Πατρίδα! Άλλωστε, για όποιον δεν το πρόσεξε, αναφέρεται και στο κάλεσμα: "Βρεθήκαμε πολλοί για να φωνάξουμε ότι θέλουμε να ζήσουμε. Μαζευτήκαμε όλοι μαζί, χωρίς κομματικούς ή άλλους διαχωρισμούς."
"Αριστεροί πατριώτες", νεοναζί, κρυπτο-φασίστες, σαν μια γροθιά θα μουτζώσουμε το αστικό κοινοβούλιο, θα κουβαλήσουμε τα κατσαρολικά μας, θα βροντοφωνάξουμε "κρεμάλα στους 300 προδότες" και αν υπάρξει ικανοποιητική ανταπόκριση, θα κάνουμε και μια μεγάλη συνέλευση για να προτάξουμε την αμεση δημοκρατία. Εκεί μάλιστα, πιθανόν να αποφασιστεί να απαιτήσουμε νέο σύνταγμα...
Τα πράγματα σοβαρεύουν όταν βλέπεις για παράδειγμα αντίστοιχο κάλεσμα για την Κυριακή, από τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού - Δημόσιου Τομέα ή όταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά τις αναφορές στην Πραγματική Δημοκρατία, δείχνει να αναπολεί το καλοκαίρι του '11 υπερασπιζόμενη (;) το κίνημα των πλατειών στις Θέσεις για τη Β' Συνδιάσκεψη (σημεία 37 και 39) που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα. Αναρωτιόμαστε, ο δρόμος για το (λαϊκομετωπικού χαρακτήρα) ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που αποτελεί τον τακτικό στόχο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (βλ. κεφάλαιο ΙΑ), περνάει μέσα και από την "παρέμβαση" στις πλατείες; Ή αλλιώς: "η αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς υπέρ μιας αντικαπιταλιστικής γραμμής και επαναστατικής προοπτικής", μπορεί να υπηρετηθεί μέσα από την εμπλοκή σε ένα κίνημα του οποίου ο κυρίαρχος ιδεολογικός προσανατολισμός είναι μικροαστικός;
Να θυμίσουμε εδώ, κάποια γεγονότα από την "πρώτη" των Αγανακτισμένων:
α) Την τραμπούκικη επίθεση σε μέλη του ΚΚΕ μ-λ εξαιτίας απόφασης λαϊκής συνέλευσης που απαγόρευε τη διακίνηση εντύπων οργανώσεων της αριστεράς και την προπαγάνδιση των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Αυτό, είχε οδηγήσει κάποιους να παίζουν "αριστερό κρυφτούλι" με σκοπό να γίνουν "ένα" με το κίνημα των πλατειών.
β) Την κατηγορηματική άρνηση της λαϊκής συνέλευσης του Συντάγματος να συνδεθεί με το εργατικό κίνημα.
γ) Την πάση θυσία διαφύλαξη του "ειρηνικού χαρακτήρα" του κινήματος.
δ) Την συμβολή στην παγίωση στις συνειδήσεις μεγάλου κομματιού της κοινωνίας (κυρίαρχων σε αυτή τη φάση) ιδεολογημάτων όπως "η άπληστη Γερμανία που θέλει το κακό μας", Μερκελιστάν, το εθνικό πρόβλημα που, ως τέτοιο, πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από εθνική προσπάθεια (εξ ου και οι διακηρύξεις για...νέο ΕΑΜ).
ε) Την χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής συνύπαρξη/ανοχή των ελληναράδων που "έλυναν κι έδεναν" στην πλατεία, από "αριστερούς" που είχαν φορέσει τις στολές των ακομμάτιστων, για να φτάσουν μερικούς μήνες μετά, οι ίδιοι άνθρωποι, να διερωτώνται "ποιος επωάζει το αυγό του φιδιού;"
Η επιλογή, όσων τελικά το επιλέξουν (προκειμένου να βρεθούν με το "πλήθος"), να γίνουν κομπάρσοι στο εθνικο-πατριωτικό γλέντι που θα στηθεί την Κυριακή, θα τους βαραίνει εφεξής και θα τύχουν αντίστοιχης αντιμετώπισης από το κίνημα. Ας έχουν τουλάχιστον την ευθιξία να μην βγάλουν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις αν προσγειωθεί στο κεφάλι τους κανένα καδρόνι από ελληνική ή βυζαντινή σημαία.
kokkinostupos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου