ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

Με αφορμή την αντιφασιστική εβδομάδα και τον ένα χρόνο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από την ναζιστική συμμορία με την Αστυνομία να τους κοιτά, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε μια ανασκόπηση της περιόδου αυτής πάνω στο θέμα του φασισμού και σε ένα γενικότερο πλαίσιο, του ολοκληρωτισμού. Από αυτήν την οπτική δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι η περίοδος αυτή ήταν δυστυχώς πλούσια σε γεγονότα και καταστάσεις από τις οποίες όμως, μπορούν και πρέπει να βγουν χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα  ώστε η αντιφασιστική δράση και ο αγώνας ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό να έχουν όσο το δυνατόν καλύτερη στόχευση και αποτελεσματικότητα με αντικαπιταλιστικά-αντικρατικά χαρακτηριστικά και όχι ξεκομμένα από μια καθαρά ταξική ανάλυση ενάντια στην καταπίεση και κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε στο όλο και περισσότερο ολοκληρωτικό αυτό σύστημα.



 Οι φασιστικές λογικές και πρακτικές και η σταθερή διοχέτευση τους σε κάθε πτυχή του κράτους και σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έρχεται να δείξει που πηγαίνει η κατάσταση, αν το επαναστατικό κίνημα δεν σταθεί εμπόδιο στα σχέδια της ντόπιας και ξένης καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων για το ξεπέρασμα της κρίσης τους και την περαιτέρω πλήρη εκμετάλλευση μας.

Από τις δηλώσεις στην ΔΕΘ του πρωθυπουργού για το πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του στρατού και της αστυνομίας στην θωράκιση της ‘δημοκρατίας’ και της ασφάλειας των συνόρων μέχρι τις αλλαγές σε βαφτισμένα αντιρατσιστικά νομοσχέδια που φιμώνουν την όποια ελευθερία λογού, η φασιστική νοοτροπία και πρακτική παίρνει κυρίαρχο κρατικό χαρακτήρα οργάνωσης και επιβολής μέσω και των νέων δογμάτων άμυνας και ασφάλειας. Ουσιαστικά ο εργατικός αγώνας απαγορεύεται, τα δημοκρατικά δικαιώματα-οι λαϊκές ελευθερίες εξαφανίζονται, οι διεκδικήσεις βγαίνουν εκτός νόμου και οι αναζητήσεις της κοινωνικής απελευθέρωσης βγαίνουν εκτός νόμου και ποινικοποιούνται από το νέο ποινικό κώδικα, το Πανεπιστημιακό Άσυλο καταργείται για τους αγωνιζόμενους δίνοντας Άσυλο νόμους της Αγοράς και του Κέρδους, στην ασυδοσία των εταιρειών.

Τα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι έμμεσες βυθίσεις πλοιαρίων  με μετανάστες πρόσφυγες από το λιμενικό και η περιφρούρηση-περιπολία των δρόμων της κύριας μητρόπολης εναντίον όποιου δείχνει πιο εξαθλιωμένος από το εθνικιστικό ‘επιθυμητό’ μέσο άνθρωπο δημιουργούν μια εμπόλεμη κατάσταση ‘χαμηλής’ ισχύος για τους μετανάστες.

Η όλο και περισσότερη εμβάθυνση των φασιστικών εθνικιστικών μισαλλοδοξιών στα σώματα ασφαλείας και τον στρατό, από τους χρυσαυγίτες - ναζί σε όλες τις διαστρωματώσεις του στρατού (ΕΠ.ΟΠ. έως στρατηγούς ε.α. και νυν ευρωβουλευτές) μέχρι τα εθνικιστικά ‘τραγούδια' των λοκατζήδων και τον εξαναγκασμό των φαντάρων της Σαμοθράκης να τα τραγουδάνε, από τους ανωτέρους τους, αλλά και παλιότερα η χουντική κατάνυξη στην Σχολή Ευελπίδων εν μέσω εορτασμού της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, συνθέτουν ένα μωσαϊκό του πώς η εξάπλωση του φασισμού βρίσκεται πλέον σταθερά στην πιο σκληρή πλευρά επιβολής του αστικού κράτους.

Ειδικότερα η δίωξη όσων εναντιώνονται στα παραπάνω όπως με την πολιτική δίωξη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων ακριβώς διότι εναντιώνεται στο σύγχρονο χτίσιμο του ολοκληρωτισμού με την δημιουργία κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό , είναι ένα σημάδι του εθνικισμού και της φασιστικής λειτουργίας του κράτους ως επίσημης πλέον κρατικής ιδεολογίας.

Η σκληρή αυτή μάχη για την προώθηση του εθνικισμού και εκφασισμού της κοινωνίας έρχεται να δοθεί με κάθε μέσο προπαγάνδας όπως του συνόλου των καθεστωτικών ΜΜΕ που ταυτίζουν κάθε μετανάστη –πρόσφυγα με τρομοκράτη-τζιχαντιστή του ISIS και προωθούν όλη την κυρίαρχη αντίληψη για την Ευρώπη φρούριο.

Όμως δε θα πρέπει να μείνουμε μόνο στις εκφάνσεις του φασισμού οι οποίες έχουν να κάνουν άμεσα ή έμμεσα με συγκεκριμένες φασιστικές ιδεολογίες. Αν και πλέον γίνεται απροκάλυπτα η χρήση τους και στήριξη τους από την τα κράτη της δύσης και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας την οποία η Δύση στηρίζει ενεργά πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, τη φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου. Που επέλεξε να κηρύξει πόλεμο στο 1/5 και πλέον του πληθυσμού της με εθνικιστικά και ρατσιστικά κριτήρια και να επιβάλλει σε όλους τα Μνημόνια Ε.Ε.-ΔΝΤ, τις συνέπειες των οποίων γνωρίζει καλύτερα από όλους ο λαός μας.  Που όμως βλέπει την αντίσταση του κόσμου στο φασισμό να φέρνει αποτελέσματα, 

Από την άλλη πλευρά έχουμε και νέα δεδομένα. ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥΣ Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ!

Ο ολοκληρωτισμός στον σύγχρονο καπιταλισμό δεν χρειάζεται άμεσα την χρήση των κλασικών εθνικιστικών εργαλείων πάντοτε για να χτυπήσει τον πραγματικά ταξικό εχθρό του που είναι τα εκμεταλλευόμενα υποκείμενα και όσοι εναντιώνονται στην ιδία την φύση και ύπαρξη αυτού του συστήματος. Όπως έδειξε πρόσφατα η εξέγερση στο Φέργκιουσον του Μισούρι στις ΗΠΑ, η κρατική μηχανή έχει αρχίσει να αναδιοργανώνεται ώστε να καταπολεμήσει τον πλέον σύγχρονο εχθρό στην μετάλλαξη του καπιταλισμού, που δεν είναι άλλος από τον ‘εσωτερικό ανυπάκουο εχθρό’, την εργατική τάξη, εξαθλιωμένα τμήματα της κοινωνίας και όσους εν γένει είναι ανυπάκουοι στις ,αστικής νομιμότητας και καταπίεσης, προσταγές.

Με πρακτικές που τροφοδοτούνται από πολεμικές επιχειρήσεις και εθνικιστικές εκκαθαρίσεις (εκπαίδευση αμερικανών αστυνομικών  από ισραηλινούς στρατιώτες στην αντιμετώπιση διαδηλωτών από την εμπειρία τους στην Γάζα, στρατιωτικές τακτικές της αστυνομίας στη επίθεση εναντίων εξαθλιωμένων κατοίκων στις φαβέλες της Βραζιλίας), αλλά και η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας ή η αστυνόμευση από τον στρατό, δυο σώματα που όλο και γίνεται πιο δυσδιάκριτη η διαφορά μεταξύ τους λόγω του ρόλου που αναλαμβάνουν, δείχνουν πλέον το καθαρό πρόσωπο του καπιταλισμού και της επικράτησης των νεοφιλελεύθερων δογμάτων για συνεχή κοινωνικό ανταγωνισμό με κάθε κόστος.

Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι η μάχη και ο αγώνας εναντίον του φασισμού-εθνικισμού είναι αγώνας ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτικό καπιταλισμό και στις ανάλογες εκφάνσεις του σε κάθε πεδίο δράσης του.

Ο αγώνας αυτός θα πρέπει να έχει μια συνολική αντικαπιταλιστική προοπτική αν θέλουμε να χτυπήσουμε της ρίζες του και να κινείται στην δημιουργία αντιφασιστικού κινήματος στην κοινωνία με σύνδεση των μεταναστών σε αυτόν τον αγώνα ως οργανικό τμήμα του. Με δημιουργία υποδομών αλληλεγγύης και κέντρα αγώνων στις σύγχρονες μητροπόλεις των εξαθλιωμένων και απελπισμένων ανθρώπων και στην αντιπαράθεση με την οποία προοπτική ήττας. Με σύνδεση των αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων με τον αντιφασιστικό αγώνα.

Χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις υποδομές και τα αναγκαία κινήματα για αντίσταση μέσα και έξω από το στρατό, από τις επιτροπές φαντάρων και την δημιουργία αντιφασιστικού μετώπου μέσα στο στρατό μέχρι την δημιουργία ενός αντιπολεμικού αντικαπιταλιστικού κινήματος που θα έχει την δυναμική να βάζει φρένο στα αστικά σχεδία τους για την εκμετάλλευση στο εσωτερικό ή στις εξωτερικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους. 

Όλα τα παραπάνω χρειάζονται ως βασική προϋπόθεση την κατανόηση ότι ο φασισμός δεν είναι ένα φαινόμενο αλλά το καθαρό πρόσωπο του καπιταλισμού και ότι αυτή η περίοδος δεν είναι απλά μια δύσκολη συγκύρια αλλά η αρχή της ολοκληρωτικής μετάλλαξης του καπιταλισμού σε ένα ανώτερο στάδιο κυριαρχίας και εκμετάλλευσης απέναντι στα υποκείμενα του.

Ο ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ-ΔΕΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

Η ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ
ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΕΕ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ


ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ