Για την ανθρώπινη ματαιοδοξία και την πτώση της μικροαστικής αφασίας

Eπίκαιρο αλλά και διαχρονικό...ενας ποιητικός σχολιασμός για το" βίαιο τέλος" - την Πτώση -  της  ανθρώπινης ματαιοδοξίας και έπαρσης, για την - βίαιη - μετάβαση από την μικροαστική αφασία του ευδαιμονισμού και των εξατομικευμένων ροζ παραμυθιών στην κατάθλιψη και τον φόβο....

Το ποίημα βρήκαμε στο πάντα ενδιαφέρον blog της Σοφίας Κολοτούρου 

Πτώση

"Σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση"

Μότο της ταινίας «Το Μίσος» (La Haine/Hate )του Ματιέ Κασοβιτς

Σώμα, αδύναμος, νωθρός

σκιά που  χάνεται στο φώς

στο παρελθόν σου

Μόνος, να κλώθεις συμβουλές

για ήρεμες πτήσεις χαμηλές

στον εαυτό σου

Στροφή, στα πίσω να κρυφτείς

σταγόνες δόξας να γευτείς

στον θρίαμβό σου

Μνήμη, που φεύγει στα κλεφτά

λάθη που θα 'κανες  ξανά

στο θυμικό σου

Γέλια, που μοιάζουν με κραυγές

εφόδων μάχης ιαχές

στο όνειρό σου

Κλάμα, που σχίζει την σιωπή

πληγή ακόμα ανοιχτή

στο πρόσωπό σου

Δίνη, που ήσυχα γλιστράς

σημάδια άδηλης χαράς

στο είδωλό σου

Τέλος, απέριττο λευκό,

παίζει  μονότονο σκοπό

στην κάθοδό σου!

Γεωργόπουλος Νίκος

Φθινόπωρο 2011