ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Οργάνωση - Ενότητα – Αντίσταση, ο δρόμος του λαού και της αριστεράς

 

Tίποτα δεν μπορεί να κρύψει τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στο εσωτερικό της ΕΕ, τους τριγμούς στο ευρωπαϊκό

 ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα και την αδυναμία των ισχυρών κρατών (Γερμανία - Γαλλία) να 

συμβιβάσουν τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντά τους. 

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, αφού δυνάμωσε εσωτερικά και βγήκε ενισχυμένος από την καπιταλιστική κρίση,

 επιδιώκει να υποτάξει την Ευρώπη κάτω από την οικονομική μπότα του, να επιβάλλει σιδερένια 

πειθαρχία και να αυξήσει τα κέρδη του σε βάρος όλων των υπολοίπων, πρώτα σε βάρος των αδύναμων 

χωρών (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία).

H Γερμανία σέρνει στο χορό τη Γαλλία για να προωθήσει τη λεγόμενη «ενισχυμένη συνεργασία», σύμφωνα με την

 οποία ο ιμπεριαλιστικός ευρωπυρήνας θα αποφασίζει για τους υπόλοιπους.

Στο εσωτερικό της χώρας μας, η κυβέρνηση Παπαδήμου γίνεται πολιορκητικός κριός σε βάρος των εργαζομένων.

 Είναι μία κυβέρνηση εντολοδόχων της EE, σφηκοφωλιά φασιστών (για πρώτη φορά μετά από 

δεκαετίες οι φασίστες βρίσκονται σε κυβέρνηση). Δεν είναι τυχαία τα γεγονότα κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου

 στους «Eυέλπιδες». Παίρνει νέα βάρβαρα μέτρα κατά των εργατολαϊκών στρωμάτων, 

όπως πετσόκομα ξανά των συντάξεων, νέα φοροληστρικά  χαράτσια, εργασιακή εφεδρεία, νέος βάρβαρος κρατικός

 προϋπολογισμός.

H κυβερνητική τρόικα (ΠAΣOK – NΔ - ΛAOΣ) είναι έτοιμη να υπογράψει κάθε αντιλαϊκό μέτρο και να παραδώσει

 δεμένο χειροπόδαρα το λαό και τη νεολαία στις ορέξεις ξένων και ντόπιων αρπακτικών.

Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ είναι παραδομένες, υποταγμένες μπροστά  στην καταιγίδα των νέων μέτρων.

 Αντί να ενώσουν σε ένα μαχητικό, κλιμακούμενο εργατικό αγώνα τα εργατικά κέντρα, τα σωματεία, 

τις επιτροπές αγώνα  κλαψουρίζουν, όταν δεν ασχολούνται με τους διαδόχους στο ΠAΣOK.

Υπάρχει άλλος δρόμος!

H απεργία στις 20 Οκτώβρη έδειξε μια ελπιδοφόρα δυναμική. Σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στις HΠA,

 το εργατικό κίνημα υψώνει το ανάστημά του απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στη χώρα μας, στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, ξεπηδούν μορφές αντίστασης και οργάνωσης που αμφισβητούν

 τα χαράτσια, τη σφαγή των μισθών, των συντάξεων, τη νέα φτώχεια.

Το άμεσο καθήκον που προβάλλει για την εργατική τάξη, το λαό και την αριστερά  είναι  να οργανώσουν τον αγώνα τους για να αποκρουστούν τα μυθεύματα της «εθνικής συναίνεσης» και τα τρομοκρατικά διλήμματα, ώστε να μην περάσει η υποδουλωτική συμφωνία και τα εξοντωτικά μέτρα που τη συνοδεύουν. 

Ταυτόχρονα, αυτός ο αγώνας για τα άμεσα και καυτά  αιτήματα, για να ανατραπεί η χρεοκοπημένη πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, να εξυψωθεί στο επίπεδο των μεγάλων αιτημάτων του γενικότερου αγώνα  του λαού μας για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την ανατροπή της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για την πραγματική Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και τον Σοσιαλισμό.