Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Νομιμοποίηση της κλοπής;

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Αριθμός Φύλλου 3313 - Β’ 12/12/2012

Αριθμ. Α2 -1145
Νέα Αγορανομική Διάταξη σχετικά με τη λιανική πώληση καυσόξυλων και το δικαίωμα του καταναλωτή να μην καταβάλει αντίτιμο αν δεν λάβει το νόμιμο παραστατικό στοιχείο της συναλλαγής του.

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΑΡΙΘ. 04/2012

Έχοντας υπόψη (κλπ), αποφασίζουμε:

Άρθρο 1
Μη έκδοση νομίμων παραστατικών - Δικαιώματα καταναλωτή
1. Κατά την πώληση προϊόντων και παροχή υπηρεσιών και υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών, του Ποινικού Κώδικα και του ν. 2523/1997, ο καταναλωτής δεν υποχρεούται να καταβάλει το αντίτιμο εάν δεν λάβει το νόμιμο παραστατικό στοιχείο, όπως αυτό ορίζεται στις οικείες διατάξεις.
2. Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, όλες οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης προϊόντων αναρτούν πινακίδα σε εμφανές σημείο του καταστήματος και συγκεκριμένα πλησίον του ταμείου συναλλαγής στην οποία αναγράφεται με ευδιάκριτα και κεφαλαία γράμματα η ένδειξη σε ελληνική και αγγλική γλώσσα ως εξής: «Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΛΑΒΕΙ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ (ΑΠΟΔΕΙΞΗ-ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ)» «CONSUMER IS ΝΟΤ OBLIGED TO PAY IF THE NOTICE OF PAYMENT HAS ΝΟΤ BEEN RECEIVED (RECEIPT - INVOICE)»
..........
Άρθρο 3
Κυρώσεις
1. Για τους παραβάτες των διατάξεων του άρθρου 1 της παρούσας, εφόσον δεν αναρτάται η προβλεπόμενη πινακίδα ή δεν περιλαμβάνεται η απαιτούμενη ένδειξη στον τιμοκατάλογο οι παραβάτες τιμωρούνται, πέραν των ποινικών κυρώσεων που προβλέπονται στην παράγραφο 15 του άρθρου 30 του Ν.Δ. 136/1946, επιβάλλεται και διοικητικό πρόστιμο 1.000 Ευρώ.

..........
Αυτά είναι τα ωραία! Ο παραλογισμός της δημόσιας διοίκησης στο απόγειό του και η μαλάκυνση των κυβερνητικών στελεχών στο μεγαλείο της! Μέσα σε λίγες γραμμές, μια αγορανομική διάταξη καταγράφει με εντυπωσιακή σαφήνεια το κυβερνητικό αλαλούμ, την προχειρότητα της κρατικής διοίκησης και την έλλειψη κοινού νου εκείνων που διαφεντεύουν αυτόν τον δόλιο τόπο. Και μη βιαστείτε να πείτε "καλά τους κάνουν, τους κερατάδες που δεν κόβουν αποδείξεις" γιατί η ιστορία είναι περισσότερο σοβαρή απ' όσο δείχνει, παρά το άκρατο γέλιο που βγάζει με την πρώτη ματιά.

Κατ' αρχάς, πάμε λίγο να δούμε την διατύπωση. Αλήθεια, τί παναπεί "υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών, του Ποινικού Κώδικα και του ν. 2523/1997"; Να το πω σε απλά ελληνικά: εσύ, κύριε καταναλωτή, που αποφασίζεις να κάνεις χρήση τής εν λόγω διάταξης και να μη πληρώσεις επειδή δεν σου έκοψαν απόδειξη, πρόσεξε μήπως παραβιάζεις τις διατάξεις τού ΚΦΑΣ, του ποινικού κώδικα ή του νόμου 2523/1997. Δηλαδή, η κάθε κυρα-Μαριγούλα κι ο κάθε μαστρο-Μήτσος πρέπει να ρωτήσουν πρώτα κάποιον δικηγόρο και κάποιον λογιστή πριν αποφασίσουν να πουλήσουν τσαμπουκά στον περιπτερά που δεν τους έκοψε απόδειξη για τις τσίκλες που αγόρασαν. Καθ' ότι, πού πας κύριε δίχως να γνωρίζεις τον ποινικό κώδικα, τον νόμο 2523/1997 και τον ΚΦΑΣ;

Ωραίο, έτσι; Για σκέψου...να πηγαίνεις να το παίξεις μάγκας και να βρεθείς κατηγορούμενος! Κι αν δεν καταλαβαίνεις πώς διάβολο μπορεί να γίνει αυτό, ας δούμε και το σημαντικώτερο πρόβλημα αυτής της διάταξης.

Πες, λοιπόν, ότι ο περιπτεράς δεν σου κόβει απόδειξη, οπότε εσύ βάζεις τις τσίκλες στην τσέπη και φεύγεις. Τί γίνεται αν βγει έξω ο περιπτεράς κι αρχίσει να φωνάζει "κλέφτης! πιάστε τον!"; Από την στιγμή που έχεις την τσέπη σου τις τσίκλες και δεν τις έχεις πληρώσει, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή ότι δεν πλήρωσες επειδή δεν πήρες απόδειξη ή ότι ο περιπτεράς δεν έκοψε απόδειξη επειδή βούτηξες τις τσίκλες κι έφυγες. Νά 'τος ο ποινικός κώδικας και περάστε περικαλώ από το αστυνομικό τμήμα δια τα περαιτέρω, π' ανάθεμα και τις τσίκλες κι αυτόν τον πούστη που τις έφτιαξε.

Εδώ κολλάει αυτό που είπα πρωτύτερα για παραλογισμό και μαλάκυνση. Είτε εκδίδεται απόδειξη είτε όχι, το να πάρεις ένα κουτάκι τσίκλες ή να κάτσεις να φας μία γίγαντες με φέτα και να φύγεις δίχως να πληρώσεις, είναι αδίκημα. Μιλάμε για κλοπή. Πώς διάολο γίνεται να βγαίνει αγορανομική διάταξη η οποία δικαιώνει την κλοπή, δεν το καταλαβαίνω. Ξαφνικά βγαίνουν λάδι όλοι οι "αλαφροχέρηδες" που μπαίνουν στα μαγαζιά και τα ρημάζουν: αφού δεν πήραν απόδειξη, καλά κάνανε κι έφυγαν δίχως να πληρώσουν. Έχετε δει ποτέ κλέφτη να ζητάει απόδειξη;

Πάντως, πολύ θα γουστάριζα να φτάσει στο δικαστήριο μια τέτοια υπόθεση. Να δω την μια πλευρά να προσπαθεί να αποδείξει την βούληση του πωλητή να εκδώσει απόδειξη και την άλλη πλευρά να προσπαθεί να αποδείξει την βούληση του πωλητή να φοροδιαφυγήσει. Ο πωλητής να κατηγορεί τον πελάτη για κλέφτη κι ο πελάτης να κατηγορεί τον πωλητή για φοροφυγά. Κι επειδή πάντοτε -υποτίθεται ότι- ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, να ξεκινάει η δίκη στην βάση ότι και οι δύο είναι αθώοι. Άσε δε που μπορεί το δικαστήριο να βγάλει απόφαση ότι καλά έκανε ο αγοραστής και έφυγε δίχως να πληρώσει, δηλαδή ότι καλά έκανε και έκλεψε. Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, αναρωτιέμαι τί στα κομμάτια είναι.

Εν πάση περιπτώσει, προσωπικά δεν προτίθεμαι να κάνω χρήση τής παραπάνω γελοιωδεστάτης αγορανομικής διατάξεως και θα συνεχίσω να μη ζητάω αποδείξεις από οποιονδήποτε μικροεπαγγελματία. Διάολε, δεν σκοπεύω να καταντήσω γελοίος σ' αυτή την ηλικία...

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, εφ' όσον άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται, γιατί υποχρεώνονται (επί ποινή χιλιάρικου) οι επιχειρηματίες να ενημερώνουν τους πελάτες τους περί της εν λόγω αγορανομικής διατάξεως; Δεν είναι υποχρεωμένοι οι πελάτες να την γνωρίζουν;

Πηγή: Cogito ergo sum

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου