Συνέντευξη με τον Μάκη Αναγνώστου, πρόεδρο του σωματείου της Bιομηχανικής Mεταλλευτικής
Ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ είναι αναμφίβολα ένας από τους σημαντικότερους εργατικούς αγώνες που λαμβάνει χώρα αυτήν την περίοδο σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το εργοστάσιο έχει εγκαταλειφτεί από τους ιδιοκτήτες του και οι εργαζόμενοι του -απλήρωτοι από το Μάιο του 2011-, αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την ιδέα της ανεργίας παλεύουν να περάσει η παραγωγή στα χέρια τους, θέτοντας ουσιαστικά το ζήτημα της εργατικής αυτοδιαχείρισης ως απάντηση στα “λουκέτα” και τις απολύσεις της χρεοκοπημένης καπιταλιστικής Ελλάδας.
Ο προέδρος του σωματείου εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, Μάκης Αναγνώστου μίλησε με την Νέα Προοπτική:
-Ν.Π. Σε ποιό στάδιο βρίσκεται σήμερα ο αγώνας σας;
-Μ.Α. Από την προηγούμενη συνέντευξη έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Πλέον έχουν παρθεί αποφάσεις που δεν είχαν ληφθεί το προηγούμενο διάστημα. Μέχρι ένα σημείο κοιτούσαμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της νομιμότητας και τίποτα άλλο, όμως είδαμε ότι με τον δρόμο αυτό πάει μακριά η βαλίτσα. Γι’ αυτό και η συνέλευση αποφάσισε να ακολουθήσει άλλον δρόμο, νόμιμο πάλι, αλλά βασισμένο στη λογική πως νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη και όχι ο αστικός νόμος.
-Ν.Π. Είστε απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011, ενώ από τον Σεπτέμβριο έχει λήξει και το επίδομα επίσχεσης εργασίας που λαμβάνατε από τον ΟΑΕΔ. Πώς επιβιώνετε σε αυτές τις συνθήκες;
-Μ.Α. Ίσα ίσα επιβιώνουμε, αν λέγεται αυτό επιβίωση. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις έχει ενδιαφερθεί το Υπουργείο αλλά ουσιαστικά η βοήθεια αυτή είναι ελεημοσύνη και δεν δίνει λύσεις στο πραγματικό πρόβλημα που είναι η ανεργία. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι εργασία και όχι ελεημοσύνη.
-Ν.Π. Θα ήθελα να μου πεις για την ανταπόκριση που έχει ο αγώνας σας και για την αλληλεγγύη που σας δείχνει ο κόσμος.
-Μ.Α. Υπάρχει βοήθεια απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Βέβαια αυτοί που μας υποστηρίζουν είναι φτωχοί άνθρωποι. Δεν είναι ούτε μεγάλοι εκδότες, ούτε μεγάλοι εργοδότες. Είναι άνθρωποι λαϊκοί, εργάτες, εργαζόμενοι και μάλλον οι περισσότεροι άνεργοι, οι οποίοι όμως μας υποστηρίζουν με το υστέρημα τους. Άλλοι μας φέρνουν ένα πακέτο μακαρόνια, άλλοι ένα σακουλάκι φασόλια ή άλλοι μας υποστηρίζουν δίνοντας 2 ευρώ οικονομική ενίσχυση. Ακόμη όμως και αυτή η μικρή βοήθεια είναι για εμάς σημαντική και μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε.
-Ν.Π. Μια μερίδα της “αριστεράς” σας έχει κατηγορήσει ότι με την προσπάθειά σας να πάρετε τον έλεγχο του εργοστασίου στα χέρια σας προσπαθείτε να γίνετε μικροί καπιταλιστές. Πως απαντάτε σε αυτούς;
-M.A. Σε αυτούς έχουμε απαντήσει ήδη. Όταν το εργατικό κίνημα είναι δίπλα μας αυτοί οι αγώνες είναι δύσκολο να ξεφύγουν από το πλαίσιό τους. Όταν όμως το κίνημα απομακρύνεται οι εργαζόμενοι σαν εργαζόμενοι προσπαθούν να βρουν τρόπους για να επιβιώσουν και υπάρχει κίνδυνος να αστικοποιηθεί το όλο ζήτημα.
-Ν.Π. Στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις επιλέξατε μία διακριτή στάση τόσο από την ΓΣΕΕ όσο και από το Π.Α.ΜΕ. και τον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Τι σας οδήγησε στην απόφαση αυτή;
-Μ.Α. Όλα αυτά είναι αποφάσεις της γενικής συνέλευσης. Θέλω να πω ότι δεν ήταν πρόταση της διοίκησης του σωματείου -αν και δεν λειτουργούμε ουσιαστικά σαν διοίκηση- το που θα πάμε, αλλά υπάρχει πάντα προβληματισμός για το που θα πάμε, συζητείται μέσα στην γενική συνέλευση και η γενική συνέλευση αποφασίζει. Η γενική συνέλευση έχει αυτή την στάση γιατί έχει δει κάποια πράγματα τα οποία εγώ δεν θέλω να κριτικάρω.
-Ν.Π. Δεν θέλεις να μας πεις τι ακριβώς ήταν αυτά που είδαν οι εργαζόμενοι;
-Μ.Α. Όταν ξεκίνησε να λειτουργεί το σωματείο πηγαίναμε στο Εργατικό Κέντρο. Εκεί είδαμε ότι η στάση τους δεν ήταν αυτή που περιμέναμε. Δηλαδή, για παράδειγμα, έβγαιναν διάφοροι στις απεργιακές κινητοποιήσεις και έλεγαν ότι θα πρέπει να παρακαλέσουμε τα αφεντικά να φέρουν πίσω τα κεφάλαια. Εμείς δεν συμφωνούσαμε. Θέλαμε έναν πιο ταξικό δρόμο και πήγαμε στο Π.Α.ΜΕ. Εκεί φτάσαμε στο σημείο να είμαστε το μοναδικό σωματείο που κρατούσε πανό μαζί με το Π.Α.ΜΕ. και το Π.Α.ΜΕ. έκανε πως δεν μας βλέπει επειδή δεν συμφωνούσε μαζί μας σε κάποια πράγματα. Το ΠΑΜΕ έχει ταξικότητα, αλλά μπορεί να πει κάποιος πως εμείς σαν σωματείο βάσης δεν έχουμε ταξικότητα; Το ότι δεν συμφωνούμε με το Π.Α.ΜΕ. σε επί μέρους ζητήματα δεν μας κάνει αντιπάλους. Aλλά σίγουρα η στάση του Π.Α.ΜΕ. επειδή δεν συμφωνούμε σε όλα και δεν ακούμε τυφλά τις συμβουλές δεν είναι μάλλον η αναμενόμενη από την γενική συνέλευση και για αυτό πάρθηκαν αυτές οι αποφάσεις.
-Ν.Π. Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο τους βρήκατε απέναντι σας.
-Μ.Α. Δε μπορούμε να πούμε ότι τους βρήκαμε απέναντί μας, αλλά σίγουρα δεν τους βρήκαμε δίπλα μας. Αυτό είναι το κακό. Και πρέπει να πω σε πολλές εκδηλώσεις σε πόλεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα, πολλά μέλη του Π.Α.ΜΕ, μεμονωμένα κατέθεσαν θετική άποψη για τον αγώνα μας και τον τρόπο που βάζουμε τα ζητήματα!
-Ν.Π. Τον Οκτώβριο πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο καραβάνι αλληλεγγύης από την Θεσσαλονίκη στη Λάρισα και Βόλο, με κατάληξη την Αθήνα. Πως θα χαρακτήριζες αυτή την εμπειρία;
-Μ.Α. Θα σου πω τι είπαν οι συνάδελφοι, δεν θα την χαρακτηρίσω εγώ. Πολλοί συνάδελφοι ήταν μέχρι τότε προβληματισμένοι και δεν γνώριζαν αν ήθελαν να έρθουν ή όχι, όμως μετά το τέλος του καραβανιού αυτό που δήλωσαν ήταν πως αν ξαναγίνει ακόμη και αύριο θα πάμε ξανά.
-Ν.Π. Από τους ιδιοκτήτες του εργοστασίου υπήρξε κάποια αντίδραση όλο αυτό το διάστημα;
-Μ.Α. Μέχρι στιγμής κρατάνε μια παθητική στάση, αλλά είμαστε σίγουροι πως κάνουν κάποιες κινήσεις για να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Εδώ θα παίξει ρόλο η αποφασιστικότητα η δικιά μας και πόσο δυνατοί είμαστε.
-Ν.Π. Κάποιοι ίσως θα παρατηρούσαν πως το τελευταίο διάστημα υπήρχε μία κάμψη στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ. Τι προτίθεστε να κάνετε στο επόμενο διάστημα για να αναθερμάνετε τον αγώνα σας;
-Μ.Α. Κάμψη δεν θα το έλεγα. Φυσικά μέσα στις γιορτές υπήρξε ένα χαλάρωμα, όμως μερικές φορές όταν είναι να δώσεις έναν αγώνα δρόμου πρέπει πρώτα να πάρεις φόρα ώστε να καταφέρεις να δώσεις περισσότερη ώθηση. Αυτό νομίζουμε πως γίνεται γιατί το επόμενο διάστημα θα τρέξουν πολλά. Είπαμε πως επίκειται η συνάντηση με το Υπουργείο, θα γίνουν κάποιες επαφές στην Αθήνα γενικά για το πως μπορούμε να διακινήσουμε κάποια προϊόντα, θα έχουμε ποινικό δικαστήριο στις 24 του μηνός ενάντια στην πρώην εργοδοσία και στη συνέχεια, στις 8 του Φλεβάρη, ξεκινάει κάτι καινούριο για να γεννηθεί κάτι άλλο. Η αρχή θα είναι η συναυλία που ετοιμάζουμε για εκείνη την ημερομηνία με την συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Χαρούλης, οι Χαΐνηδες κ.α και στις 11 θα υπάρχει εξέλιξη για να λειτουργήσει το εργοστάσιο.
-Ν.Π. Τι ακριβώς σκοπεύετε να κάνετε το συγκεκριμένο τριήμερο;
-Μ.Α. Θα γίνει ένα αντίστροφο καραβάνι. Δηλαδή αυτή την φορά δεν θα κατέβουμε εμείς στις άλλες πόλεις, αλλά καλούμε τις άλλες πόλεις να έρθουν στην Θεσσαλονίκη και να στηρίξουν μια νέα προσπάθεια που ξεκινάει στις 8 του μηνός. Το αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα είναι, αλλά όπως είπαμε ξεκινάει στις 8 του μήνα με πορεία και συναυλία και μετά θα συνεχίσουμε στο εργοστάσιο. Το πώς ακριβώς θα συνεχίσουμε θα το πούμε το επόμενο διάστημα.
-Ν.Π. Θα κριθεί αυτό και από τις επαφές που θα έχετε στην Αθήνα; Δηλαδή, αν δεν ευοδωθούν οι συζητήσεις με το Υπουργείο, υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσετε οι ίδιοι;
-Μ.Α. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Τώρα αν αλλάξουν κάποια πράγματα στον δρόμο και το Υπουργείο όντως δώσει κάποια λύση μακάρι να την δώσει. Εμείς ρίξαμε το μπαλάκι στο Υπουργείο και είπαμε πως αυτό είναι πλέον υπεύθυνο για το πως θα δουλέψει το εργοστάσιο. Είτε με τον νόμιμο ή μάλλον καλύτερα νομότυπο τρόπο, είτε με αυτό που λέμε εμείς πως νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη και πως δικαιούμαστε να το πάρουμε στα χέρια μας.
-Ν.Π. Αν όντως πάρετε στα χέρια σας το εργοστάσιο και το λειτουργήσετε, πώς πιστεύετε ότι θα καταφέρετε να το κρατήσετε ζωντανό και υγιές κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης; Έχετε κάποιο σχέδιο γι’ αυτό;
-Μ.Α. Σχέδιο υπάρχει. Το τι ισχυριζόμαστε εμείς με το τι υπάρχει εκεί έξω έχει μεγάλη διαφορά. Εμείς πιστεύουμε πως ακόμα και σε αυτή την μειωμένη και παρακμασμένη αγορά, ένα άνοιγμα σε διαφορετικού είδους μαγαζιά και εμπορικά καταστήματα και ένα άνοιγμα προς άλλες χώρες θα μας δώσει την δυνατότητα να το κρατήσουμε στην παρούσα φάση που περνάμε τα δύσκολα. Να αντέξουμε και να δουλέψουμε στην συνέχεια με άλλον τρόπο.
-Ν.Π. Ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ έχει χαρακτηριστεί από πολλούς πρωτοπόρος για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα καθώς δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλα εργοστάσια που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει μέχρι στιγμής κάποια ανταπόκριση από εργαζόμενους άλλων εργοστασίων που βιώνουν την ίδια κατάσταση;
-Μ.Α. Πρωτοπόρος δεν θα έλεγα. Το αίτημα μας είναι αρχέγονο αίτημα των εργαζόμενων από πάντα. Αυτό που κοιτούσε ο εργαζόμενος, ο βιομηχανικός εργαζόμενος περισσότερο, ήταν να πάρει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του και να μπορέσει να παράγει ο ίδιος για τον εαυτό του. Το ζήτημα αυτό εμείς το θέτουμε σε όλους τους εργαζόμενους όμως αυτό που κάνει εδώ και χρόνια η αστική τάξη είναι να κρατάει σε ύπνωση την εργατική τάξη ώστε να μην μπορεί να σκέφτεται με αυτόν τον αρχέγονο τρόπο. Για αυτό και ωθεί τους αγώνες σε πιο “ήρεμες” και αστικής φύσης λύσεις. Εμείς, το ξαναλέω, πήραμε τα παραδείγματα από το παρελθόν και πιστεύουμε πως με το στήσιμο που θέλουμε να κάνουμε και με το καταστατικό που θα κάνουμε θα μπορέσουμε να κρατήσουμε ένα πολύ καλό επίπεδο συνεργατικότητας, γιατί αυτό θα γίνει στην ουσία ένας εργατικός συνεταιρισμός που θα ξεφύγει από αυτές τις αστικού τύπου λύσεις.
Βάγιος Τζαχρήστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου