"Καταδικάζουμε τη βία, εκτός κι αν είναι κρατική ή ναζιστική"

Αν ο καθεστωτικός συρφετός είχε στοιχειώδη ειλικρίνεια θα έκανε αυτή τη δήλωση με αφορμή την άγρια δολοφονία του  27χρόνου Σαχτζάτ Λουκμάν από τους δύο θρασύδειλους  ναζίδες. Ο μετανάστης πήγαινε για το μεροκόματο, όταν συναντήθηκε με τους ναζιστές δολοφόνους του, που όπως όλα δείχνουν είχαν βγει για ανθρωποκυνηγητό. Γιατί όσο κι αν ψεύδεται ο ενεκίτης Δένδιας και τα τηλεοπτικά φερέφωνα, όσο κι αν οι ένστολοι χρυσαυγίτες βγάζουν ξαφνικά υπηρεσιακές καθωσπρέπει ανακοινώσεις η αλήθεια δεν κρύβεται: ποιος βγαίνει ξημερώματα με στίλέτα και με καλυμμένες τις πινακίδες του; Ποιος έχει στο σπίτι του διάφορα μαχαίρια και φυλλάδια της χρυσής αυγής; Εύκολη η απάντηση, ένας ναζιστής, ένας από τους “παραπλανημένους” θρασύδειλους αυλοκόλακες που ακολουθεί το φαιό όραμα για να σώσει το τομάρι του.

Αλήθεια οι λαλίστατοι τηλεαστέρες γιατί δε βγάζουν πύρινους λόγους κατά της ανομίας; Γιατί δεν ουρλιάζουν οι έγκριτοι νομικοί για την ολιγωρία της δικαιοσύνης που επέτρεψε σε έναν υπόδικο να δουλεύει στο δημόσιο και μάλιστα στην πυροσβεστική; Πώς και δεν αναζητούνται οι πολιτικοί προστάτες του ναζιστή δολοφόνου; Γιατί ο υπουργός των μπάτσων δε ρητορεύει σαν αυτάρεσκος Μουσολίνι ή Παττακός υπέρ της νομιμότητας;


Πού είναι οι φωτογραφίες των δραστών να μάθει η κοινωνία ποιοι είναι οι γηγενείς μαχαιροβγάλτες; Γιατί σιωπά έτσι η καθεστωτική διανόηση που δίνει ρέστα κάνοντας πολιτικές συνδέσεις όταν πρόκειται για αναρχικούς; Γιατί ένα ξεκάθαρο ρατσιστικό έγκλημα παρουσιάζεται ως παρεξήγηση; Πώς γίνεται τα αδεια μπουκάλια κι οι μάσκες να είναι μεγαλύτερη απειλή από τα στιλέτα; Αντιλαμβανόμαστε πως οι ναζιστές δολοφόνοι χάλασαν λίγο τη φιέστα της “ακροαριστερής-αναρχικής βίας”-αλλά αυτά παθαίνει κανείς όταν χαϊδεύει χρυσαυγίτικα αυτιά.

Δεν εγκαλούμε σε καμία περίπτωση το ενστολο σκυλολόι για αναποτελεσματικότητα, όυτε επιζητάμε την επιβολή της νομιμότητας,( χωρις όμως να παραιτούμαστε από τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει). Κι αυτό όχι μόνο γιατί είναι πλέον έκδηλη η σύμφυση ναζιστών και κράτος έκτακτης ανάγκης, ούτε γιατί η αστυνομία αναβαθμίζεται κι επιθυμεί να υποκαταστήσει τους υπόλοιπους κρατικούς πυλώνες. Αλλά γιατί αυτή η σάπια νομιμότητα είναι που αποτελεί το ένα άκρο, είναι αυτή ακριβώς η νομιμότητα που ορίζει πως ο Εχθρός είναι οι αντιφρονούντες κάθε είδους και προστατεύει το ναζιστικό εσμό. Από τους βομβιστές ακροδεξιούς μέχρι τη σχέση των αυγών και της αστυνομίας με τον οργανωμένο υπόκοσμο η τακτική της συγκάλυψης καταδεικνύει τη γενικευμένη σαπίλα και τη αλληλοδιαπλοκή όλων των καθεστωτικών παραγόντων.  Δείχνει-σε όποιον θέλει να το δει-πως οι βερμπαλισμοί περί της αυταξίας της ανθρώπινης ζωής ή η απαίτηση για καταδίκη της βίας στοχεύει πάντα και μόνο τη βία των καταπιεσμένων. Κι όσο κι αν θέλουν οι λούμπεν αστοί και οι -λέμε τώρα-διανόηση τους- να παρουσιάζουν το συμφέρον τους ως καθολικό, όσο κι αν υπάρχουν χρήσιμοι ηλίθιοι να ακολουθούν τους αφέντες τους, θα πείθουν πάντα μόνο τους αποκτηνωμένους κι όχι τους ζωντανούς.

Ε λοιπόν δε θα πάρουμε μαθήματα ηθικής από το θίασο των ακροδεξιών, των πρεζέμπορων και των καθωσπρέπει υποστηρικτών τους. Δε θα συνδιαμορφώσουμε μαζί τους τους όρους του παιχνιδιού(sic), γιατί αυτό είναι εξαρχής στημένο. Ούτε θα αναλωθούμε σε καμιά αντιπαράθεση ιδεών μαζί τους, για το ποιος θα πείσει την κοινωνία. Ο καθένας αναλαμβάνει το κόστος των επιλογών του, πέρασαν οι εποχές της επίπλαστης ευημερίας κι αθωότητας.

Η θλίψη και το πένθος μας δε θα μας μετατρέψει σε άβουλα θύματα ή σε φοβισμένα ανθρωπάκια. Η δυσωδία της αστικής υποκρισίας και το απόλυτο μίσος των ναζιστών, αυτά τα δίδυμα αδέρφια μπορούν και πρέπει να τσακιστούν. Το μίσος για τους οπαδούς του χιτλερισμού και τους νόμιμους υποστηρικτές τους είναι δίκαιο και αποτελεί μέρος του πιο ουσιαστικού ανθρωπισμού. Ενός ανθρωπισμού που ο καθεστωτικός συρφετός κι οι βρυκόλακες ναζίδες δε θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, ούτως ή άλλως δεν τους συμπεριλαμβάνει παρά μόνο σαν ανοιχτό λογαριασμό που θα πληρωθεί όμως στο ακέραιο, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Άκης Τζάρας

Πηγή:Κόκκινη Ορχήστρα