Ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ για την σημερινή απεργία

Όλοι στο δρόμο του πανεργατικού μαζικού αγώνα για την ανατροπή

της πολιτικής κυβέρνησης-οικονομικής ολιγαρχίας-ΕΕ-ΔΝΤ

που έχει βουλιάξει τον ελληνικό λαό στο βάλτο της ανεργίας και της φτώχειας

και έχει οδηγήσει τη  χώρα κάτω από νεοαποικιακό έλεγχο

Εργαζόμενοι -ες,

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ συνεταιρίσθηκαν στην κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου για να επιβάλουν στην εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό τα ακόμα σκληρότερα μέτρα που απαιτούν η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, που πλασαρίστηκε σαν κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», δεν είναι παρά  η κυβέρνηση των κομμάτων της οικονομικής ολιγαρχίας  και της υποτέλειας που ενώθηκαν σε ένα αντιδραστικό μέτωπο με σκοπό να αντιμετωπίσουν τις σφοδρές λαϊκές διαμαρτυρίες  και να προωθήσουν παραπέρα το αντιλαϊκό έργο των δανειακών συμβάσεων και μνημονίων που υπαγορεύει η τρόικα.

Το αντιλαϊκό έργο της  ξεκίνησε, ήδη, με την ενεργοποίηση του σχεδίου τσακίσματος των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα (περικοπή του 13^ου και 14^ου μισθού, πάγωμα μισθολογικών ωριμάνσεων και μη χορήγηση των αυξήσεων της ΕΓΣΣΕ), τη συνέχιση των επιθέσεων στην κοινωνική ασφάλιση (νέα περικοπή επικουρικών συντάξεων, μείωση εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών), τη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή. Θα κλιμακωθεί μέσα στο 2012 με νέα βάρβαρα μέτρα που προεξοφλούν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, μείωση και της κύριας σύνταξης, άγρια φορολογικά χαράτσια, παραπέρα γκρέμισμα του δημόσιου συστήματος υγείας, παιδείας, πρόνοιας, κλείσιμο οργανισμών, ιδιωτικοποιήσεις. Πάνω στο έδαφος αυτής της πολιτικής, ο ιδιωτικός τομέας έχει μετατραπεί σε μια ζούγκλα εργασιακής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, όπου οι μαζικές απολύσεις, η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, η μερική, προσωρινή και εκ περιτροπής εργασία, η μη πληρωμή δεδουλευμένων έχει γίνει καθημερινό καθεστώς ενώ στο δημόσιο τομέα οι εργαζόμενοι περνούν τις συμπληγάδες της «εφεδρείας» και του πετσοκόμματος των μισθών τους.

Στην καταστροφική πολιτική των μνημονίων οι εργαζόμενοι αντιστέκονται τόσο με τις μεγάλες πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις τους, όσο και με απεργιακές αγωνιστικές μάχες σαν αυτή που δίνουν πάνω από δύο μήνες οι εργάτες στη Χαλυβουργία, οι κινητοποιήσεις εργαζομένων σε επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης, σε μια σειρά άλλα εργοστάσια και εμπορικές επιχειρήσεις, σε δημόσιους Οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται.

Ωστόσο, για να μπορέσει να ανακοπεί η λαίλαπα της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, οι μαζικοί εργατικοί-λαικοί αγώνες πρέπει να αποκτήσουν ευρύτερες διαστάσεις, να έχουν συνέχεια και κλιμάκωση, να συντονισθούν και να οργανωθούν καλύτερα. Αυτή την προσπάθεια την υπονομεύει η πολιτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που σέρνεται στην κατεύθυνση του συμβιβασμού και της υποταγής στην πολιτική των μνημονίων, όπως αποδείχνει η διακοπή εδώ και μεγάλο διάστημα των πανεργατικών κινητοποιήσεων αλλά και  η τελευταία απόφαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ που δήλωσε πρόθυμη να πάει σε διάλογο με το ΣΕΒ για τη μείωση του «μη μισθολογικού  κόστους» των επιχειρηματιών, δηλαδή, τη μείωση εισφοράς των εργοδοτών στην ασφάλιση και την πρόνοια. Την εμποδίζει και η πρακτική διάσπασης των συλλαλητηρίων που ακολουθεί το ΠΑΜΕ και επαναλαμβάνεται στην παναττική απεργία της 17ης Γενάρη.

Τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής καλούν για τις 17 Ιανουαρίου 24ωρη απεργία και σ’ αυτή την πρώτη κινητοποίηση του 2012 είναι απαραίτητο να υπάρξει η πιο πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων με στόχο να διαδηλώσουν κατά της πολιτικής και των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ κάτω από την επιτήρηση της τρόικας. Καθώς ο περιορισμός αυτού του απεργιακού αγώνα μόνο στην Αττική περιορίζει τη δύναμη της εργατοϋπαλληλικής αντίστασης που, αναμφίβολα, θα εκδηλωνόταν πιο ισχυρή αν  είχε πανελλαδικό χαρακτήρα, επιβάλλεται η μαζική συμμετοχή να αποκτήσει το περιεχόμενο μιας ισχυρής εργατοϋπαλληλικής απαίτησης και πίεσης προς τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα για την  πανελλαδική  κινητοποίηση των εργαζομένων και την  κλιμάκωση των αγώνων ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Έτσι ώστε να γίνει πιο σθεναρή και αποτελεσματική η αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν δρομολογηθεί και με πιο αποτελεσματικό τρόπο να εκδηλωθεί η αλληλεγγύη και να στηριχθούν οι εργαζόμενοι που δίνουν απεργιακές μάχες εναντία στην εργοδοσία που τους απολύει, δεν τους πληρώνει και καταπατά τις ΣΣΕ και το εργατικό ωράριο.