Αλληλεγγύη στους απεργούς και κοινοί απεργιακοί αγώνες με αιτήματα:
Καμία απόλυση – Μόνιμη, πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους
Το κύμα απολύσεων και η κατεδάφιση κάθε ψήγματος εργασιακής κατάκτησης από τις εργοδοσίες με την κάλυψη και την ενίσχυση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΕΕ-ΔΝΤ σπρώχνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Εχει, ταυτόχρονα, ανάψει το σπινθήρα της ύπαρξης σοβαρότατων απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων σε μια σειρά εργασιακούς χώρους (Ελληνική Χαλυβουργία, ΝΟΤΟΣ, Ναυπηγεία Περάματος και Ελευσίνας, ALEX PAK, ALTER, Ελευθεροτυπία, 3E Εκτυπωτική, Φίλκεραμ-Τζόνσον, Λουκίσα ΑΒΕΕ κλπ).
Ιδιαίτερα σημαντικός ο πολυήμερος και καθολικός αγώνας των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας ενάντια στις απολύσεις και την «εκ περιτροπής» εργασία.
Παρά την εκκωφαντική σιωπή των αστικών μέσων παραπληροφόρησης, η φωνή τους, ο μακρόχρονος απεργιακός αγώνας τους έφτασε σε κάθε γωνιά της χώρας, γεμίζοντας όλα τα λαϊκά στρώματα με ελπίδα και περηφάνια. Και δημιούργησε ένα πλατύ και μαζικό κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που εκφράζεται με πολλούς τρόπους.
Ταυτόχρονα, ο αγώνας των 400 εργατών της Χαλυβουργίας – ένας αγώνας αντίστασης στα μαύρα σχέδια της εργοδοσίας:
Αποτέλεσε ένα πραγματικό χαστούκι για όσους κρίνουν ότι οι 170.000 εκπαιδευτικοί είναι… λίγοι για να ξεκινήσουν αγώνα ενάντιας στις απολύσεις, την εφεδρεία και τη φτώχεια. Αποτέλεσε επίσης ένα χαστούκι για όλους εκείνους που η αντίσταση τους φαίνεται πολιτικά… λίγη, που απαιτούν ολοκληρωμένα σχέδια ή κυβερνητικά προγράμματα για να έχουν –δήθεν- οι αγώνες προοπτική. Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή με όσους κινούνται με βάση μεταφυσικά σχήματα στο μυαλό τους ή στη βάση των εκλογικών των αγωνιών και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού.
Ξέρουμε όλοι μας, ότι ο αγώνας των απεργών είναι αγώνας συνολικά της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, ολόκληρης της κοινωνίας, που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, την πολιτική του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Με βάση τα παραπάνω, τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής αναγκάστηκαν να κηρύξουν παναττική απεργία στις 17/1.
Σε μια περίοδο που αναμένονται χειρότερα μέτρα για την εργατική τάξη και το λαό που οι φοροεπιδρομές, οι νέες μειώσεις μισθών και το ξεθεμελίωμα της περίθαλψης μας έχουν "ζαλίσει" όλους, έχει μεγάλη σημασία η απεργία αυτή να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της πρώτης μαζικής απάντησης του εργαζόμενου λαού απέναντι στη κυβέρνηση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους γι' αυτό το σκοπό. Σωματεία, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες γειτονιών, οι πάντες πρέπει να κάνουν τα πάντα για τη συμμετοχή τους και για την επιτυχία αυτής της απεργίας για να αποτελέσει την αρχή νέων, οργανωμένων και πιο μαζικών αγώνων αντίστασης και ανατροπής αυτής της πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει οι ΕΛΜΕ και οι Διδ. Σύλλογοι του Λεκανοπεδίου να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία.
Καμία απόλυση – Μόνιμη, πλήρης και σταθερή δουλειά για όλους
Το κύμα απολύσεων και η κατεδάφιση κάθε ψήγματος εργασιακής κατάκτησης από τις εργοδοσίες με την κάλυψη και την ενίσχυση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΕΕ-ΔΝΤ σπρώχνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Εχει, ταυτόχρονα, ανάψει το σπινθήρα της ύπαρξης σοβαρότατων απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων σε μια σειρά εργασιακούς χώρους (Ελληνική Χαλυβουργία, ΝΟΤΟΣ, Ναυπηγεία Περάματος και Ελευσίνας, ALEX PAK, ALTER, Ελευθεροτυπία, 3E Εκτυπωτική, Φίλκεραμ-Τζόνσον, Λουκίσα ΑΒΕΕ κλπ).
Ιδιαίτερα σημαντικός ο πολυήμερος και καθολικός αγώνας των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας ενάντια στις απολύσεις και την «εκ περιτροπής» εργασία.
Παρά την εκκωφαντική σιωπή των αστικών μέσων παραπληροφόρησης, η φωνή τους, ο μακρόχρονος απεργιακός αγώνας τους έφτασε σε κάθε γωνιά της χώρας, γεμίζοντας όλα τα λαϊκά στρώματα με ελπίδα και περηφάνια. Και δημιούργησε ένα πλατύ και μαζικό κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που εκφράζεται με πολλούς τρόπους.
Ταυτόχρονα, ο αγώνας των 400 εργατών της Χαλυβουργίας – ένας αγώνας αντίστασης στα μαύρα σχέδια της εργοδοσίας:
Αποτέλεσε ένα πραγματικό χαστούκι για όσους κρίνουν ότι οι 170.000 εκπαιδευτικοί είναι… λίγοι για να ξεκινήσουν αγώνα ενάντιας στις απολύσεις, την εφεδρεία και τη φτώχεια. Αποτέλεσε επίσης ένα χαστούκι για όλους εκείνους που η αντίσταση τους φαίνεται πολιτικά… λίγη, που απαιτούν ολοκληρωμένα σχέδια ή κυβερνητικά προγράμματα για να έχουν –δήθεν- οι αγώνες προοπτική. Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή με όσους κινούνται με βάση μεταφυσικά σχήματα στο μυαλό τους ή στη βάση των εκλογικών των αγωνιών και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού.
Ξέρουμε όλοι μας, ότι ο αγώνας των απεργών είναι αγώνας συνολικά της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, ολόκληρης της κοινωνίας, που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, την πολιτική του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Με βάση τα παραπάνω, τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής αναγκάστηκαν να κηρύξουν παναττική απεργία στις 17/1.
Σε μια περίοδο που αναμένονται χειρότερα μέτρα για την εργατική τάξη και το λαό που οι φοροεπιδρομές, οι νέες μειώσεις μισθών και το ξεθεμελίωμα της περίθαλψης μας έχουν "ζαλίσει" όλους, έχει μεγάλη σημασία η απεργία αυτή να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της πρώτης μαζικής απάντησης του εργαζόμενου λαού απέναντι στη κυβέρνηση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους γι' αυτό το σκοπό. Σωματεία, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες γειτονιών, οι πάντες πρέπει να κάνουν τα πάντα για τη συμμετοχή τους και για την επιτυχία αυτής της απεργίας για να αποτελέσει την αρχή νέων, οργανωμένων και πιο μαζικών αγώνων αντίστασης και ανατροπής αυτής της πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει οι ΕΛΜΕ και οι Διδ. Σύλλογοι του Λεκανοπεδίου να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου