Αντέχεις και η μνήμη σου μας ορίζει να αντέχουμε και να παλεύουμε μαζί σου στη σημερινή μαύρη εποχή αυτοενοχοποίησης και αυτοπαγίδευσης στα τάρταρα του ληστρικού φασιστικού συστήματος που ρημάζει τις ζωές μας αλλά και όσα ξέραμε μέχρι χθες. Και αυτό το δεύτερο είναι που μας τρομάζει. Μας τρομάζει μη λυγίσουμε και κατρακυλήσουμε μαζί τους. Γιατί σκοτείνιασε η κοινωνική αναφορά ολωνών μπροστά στα τέμπλα των αγορών και των τραπεζών.
Το μεροκάματο κατάντησε φιλοδώρημα της «φιλανθρωπίας» τους που διαφημίζεται μόνο και μόνο ως αντίβαρο στην αναγκαία κοινωνική αλληλεγγύη της ανατροπής που τη φοβούνται και την ξορκίζουν. Οι εργασιακές σχέσεις, το δικαίωμα στην εργασία,στην παιδεία,στην υγεία υποκλίνεται και προσαρμόζεται σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Οι εργαζόμενοι κάτω από τις επιταγές των οικονομικών «προφητών» ντόπιων και ξένων υποχρεώνονται σε εκμηδενισμό του εργασιακού μας παρόντος που οδηγεί σε μεγαλύτερο μηδενισμό του μέλλοντος μας. Στο κενό της γενικότερης διαλυτικότητας και αποδόμησης της κοινωνίας, επιχειρείται ο εθισμός μας στην ευδοκίμηση του φασισμού που μας κυκλώνει από παντού κλείνοντας τα περάσματα λες και δεν είναι το δικό τους μακρύ, ρυτιδιασμένο, αποτρόπαιο χέρι.
Νίκο Τεμπονέρα! Αντέχεις και η μνήμη σου μας ορίζει να αντέχουμε και να παλεύουμε μαζί σου ενάντια στο μονόδρομο που μας επιβάλλει το μαύρο μέτωπο τρόικας-κυβέρνησης και χρυσής αυγής που δεν είναι καν δρόμος, είναι γκρεμός και άβυσσος.
Η αριστερή αντιπολίτευση σύσσωμη δεν γίνεται να αρκείται στο παραπάνω αυταπόδεικτο ότι μας πάνε στο γκρεμό. Είτε με ένα κοινωνικό αυτισμό που επαγγέλλεται παραδείσους που αποδείχτηκαν κόλαση, είτε με μια “κυβερνησιμότητα “χωρίς ταξικό κοινωνικό πρόσημο καταδικασμένη να αποτύχει. Χρειάζεται να προβάλλει πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας που θα κινεί τις μάζες της κοινωνίας σε άλλη κατεύθυνση με ονοματεπώνυμο.
Νίκο Τεμπονέρα! Αντέχεις και η μνήμη σου μας ορίζει να αντέχουμε και να παλεύουμε μαζί σου.
Γιατί η κοινωνία της εργασίας δεν μπορεί και δεν αντέχει να τους περιμένει σε συνθήκες μακροχρόνιου και ισόβιου εξανδραποδισμού της. Θα μας αιφνιδιάσει όλους ανεξαιρέτως.
Δεν θαναι πρωτοφανές έχει ιστορικά ξαναγίνει να εισβάλουν στη κεντρική σκηνή οι κοινωνικά αποκλεισμένοι (μετανάστες, νέοι, εργαζόμενοι, άνεργοι)με νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και για άλλη μια φορά να συμπαρασύρουν τους διαχειριστές της πολιτικής σε δρόμους που αυτοί δεν τους αντέχουνε.
Έτσι θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση που δεν μπορεί παρά να είναι ελπιδοφόρα.
Γιατί η ελπίδα της κοινωνίας της εργασίας θάρθει από αυτούς που έχουν χάσει κάθε ελπίδα.
Τοσα χρονια αγωνες λαου και νεολαιας
το δρομο δειχνει ο Νικος Τεμπονερας
….Ένας άνθρωπος καίγεται
ένας άνθρωπος φωτίζει τη νύχτα
ολόρθος σ’ενα φυλάκιο φωτίζει τη νύχτα
τον άλειψαν πετρέλαιο
και τον άναψαν
άναψε κιόλας μια μεγάλη φωτιά
στο κόσμο
πάμε να ζεσταθούμε απόψε
να δούμε λίγο ουρανό…
….να δούνε την ώρα
να δούνε ότι είναι η ώρα
που κανένα ρολόι
δεν έδειξε ποτέ…
”Μάχη στην άκρη της νύχτας”
του ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου