Να σώσουμε την απεργία – να την κλιμακώσουμε – να μην κάνουμε τη χάρη στην κυβέρνηση και τους υπαλλήλους της
Όλοι απεργοί το 3μερο 23-24-25 Σεπτέμβρη – όλοι στις γενικές συνελεύσεις την Τρίτη 24 Σεπτέμβρη για να κλιμακώσουμε ξανά
Συναδέλφισσα και συνάδελφε,τώρα είναι η ώρα της αλληλεγγύης και της επιμονής
Η απεργία μας μπαίνει πια στη δεύτερη εβδομάδα, έστω με την ταλάντευση της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ (είναι γελοίο το διαδικαστικό κρύψιμο πίσω από το 0,7% που υπολειπόταν για να εγκριθεί η 5μερη), και της τριήμερης από Δευτέρα ως Τετάρτη. Μαζί με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε Δήμους, στην Υγεία, στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, στα Ταμεία μπορεί να διαμορφώσει την κρίσιμη μάζα για ένα μέτωπο εργαζομένων που θα οδηγήσει στην κλιμάκωση και θα προκαλέσει τριγμούς στην κυβέρνηση.
Μαζί πορευτήκαμε στους δρόμους της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης προς τους 2.200 απολυμένους συναδέλφους που είναι μόνο η αρχή… Αν δε συνεχίσουμε το δρόμο της αντίστασης όλοι και καθένας μας κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ριχτεί στον Καιάδα της διαθεσιμότητας – απόλυσης
Αν τώρα υποχωρήσουμε ο εχθρός περιμένει να μας συντρίψει, χωρίς έλεος και να συνεχίσει τη βάρβαρη πολιτική του. Να συνεχίσει τη φτωχοκτονία, κάθε 18 ώρες αυτοκτονεί και ένας συνάνθρωπός μας, να συνεχίσει την παιδοκτονία, κλείνοντας ολοήμερα δημοτικά σχολεία, συγχωνεύοντας και καταργώντας σχολεία με νέο τσουνάμι απολύσεων, διώχνοντας μαζικά τους μαθητές από το «νέο» λύκειο, διαλύοντας την Τεχνική εκπαίδευση και στέλνοντας τους μαθητές στα σκλαβοπάζαρα της μαθητείας και της στενής ειδίκευσης και κατάρτισης των ιδιωτικών ΙΕΚ.
Συναδέλφισσα και συνάδελφε,
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή του αγώνα μην ακούς τις σειρήνες της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης, τις Κασσάνδρες που από την αρχή πλάσαραν το γνωστό ανέκδοτο για «όρους και προϋποθέσεις» ή των μεθοδεύσεων με 48ωρες που απλά κάμπτουν το αγωνιστικό μας φρόνημα.
Με τη συμμετοχή στον αγώνα και την ενεργοποίηση των απεργιακών επιτροπών αποδείχτηκε ότι ο δρόμος δεν είναι έτοιμος, αλλά φτιάχνεται περπατώντας και όχι έρποντας
Είναι αλήθεια ότι το οικονομικό κόστος της απεργίας σε συνθήκες ραγδαίας φτωχοποίησης είναι βαρύ. Όμως, υπάρχει άλλος τρόπος να αναχαιτίσουμε την πολιτική της παραπέρα φτωχοποίησής μας;
Ή μήπως έχεις την ψευδαίσθηση ότι, αν υποχωρήσουμε, θα σταματήσουν να παίρνουν και άλλα μέτρα ραγδαίας εξαθλίωσής μας. Το πιο κακόγουστο ανέκδοτο είναι οι επανειλημμένες δηλώσεις πρωθυπουργών και υπουργών της μνημονιακής εποχής ότι «δε θα υπάρξουν νέα μέτρα».
Συναδέλφισσα και συνάδελφε,
δεν έχουμε την αυταπάτη ότι πάμε σε έναν απεργιακό περίπατο όπου η κυβέρνηση με την πρώτη βδομάδα θα φοβηθεί και θα υποχωρήσει σε 1-2 αιτήματα. Καταλαβαίνουμε ότι το «ή αυτοί ή εμείς» δεν είναι κενό σχήμα λόγου, αλλά πλαίσιο που καθορίζει τους αγώνες της εποχής μας. Μόνη ελπίδα οι παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Λένε, κάποιοι, ότι δεν αντέχουν οικονομικά. Συνάδελφοι δεν αντέχει οικονομικά ο συνάδελφος που είναι σε διαθεσιμότητα και παίρνει 600 ή 700 ευρώ, χάνει το ¼ του μισθού του εδώ και 3 μήνες (κοντά στα 1000 ευρώ!!! Προς το παρόν), δε θα αντέξουν οικονομικά οι μισοί από αυτούς, που θα οδηγηθούν σε απόλυση με βάση τα νούμερα που έχουν συμφωνήσει Τρόικα – κυβέρνηση, δεν αντέχουν οικονομικά οι συνάδελφοι σε Φθιώτιδα και Σάμο (προς το παρόν) που τους αποσπούν σε άλλους νομούς υποχρεωτικά και θα πρέπει να ξεσπιτωθούν, να πληρώνουν επιπλέον ενοίκια και μετακομίσεις, δεν αντέχουν οικονομικά οι χιλιάδες νέοι αναπληρωτές συνάδελφοί μας που πετάχτηκαν εκτός εκπαίδευσης με την αύξηση του δίωρου, δεν αντέχουν οικονομικά οι χιλιάδες νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί που με βάση το νέο φτωχολόγιο έχουν μπει στην εκπαίδευση με 640 € και τους καλούν να σιτίζονται στους στρατώνες, δεν αντέχουν οικονομικά οι χιλιάδες νέοι, 30άρηδες που θέλουν να δουλέψουν στο δημόσιο σχολειό αλλά η μνημονιακή ασφυξία έχει κλείσει τους διορισμούς και τους προσφέρουν ξεροκόμματα της ωρομισθίας με 300 ευρώ. Ποια απάντηση και δικαιολογία θα βρουν για τους 2.200 συναδέλφους μας που απολύονται. Τα δικά τους παιδιά δεν πρέπει να έχουν στον ήλιο μοίρα ή είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού και ας πεινάσουν;
Και πριν 3 χρόνια με διπλό εισόδημα τα ίδια έλεγαν: πχ οι πιο νέοι από τα 19.000 ευρώ έπεσαν στα 11.000, αλλά σιγά - σιγά το συνηθίζουμε και «αντέχουμε».
Πρέπει να μιλήσουμε ειλικρινά ότι παίρνουμε το ρίσκο, να χάσουμε αρκετά μεροκάματα με στόχο να σπάσει το μνημόνιο στην παιδεία, η πολιτική που ρημάζει τις ζωές μας. Κάθε μεροκάματο που χάνουμε να το επενδύουμε σε ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα και οργή. Στο κάτω-κάτω, αν πρέπει να πληρώσουμε στην ώρα τους αυτά που χρωστάμε, ας αρχίσουμε από τα χρέη στα παιδιά μας, είτε είναι τα βιολογικά μας παιδιά είτε οι μαθητές μας. Αύριο ίσως είναι πολύ αργά. Και το ξέρουμε.
Το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» δεν είναι λύση την ώρα, μάλιστα, ενός γενικευμένου πολέμου και μας οδηγεί στη ζούγκλα ενός αβάσταχτου ατομικισμού που γυρίζει την ανθρωπότητα στην εποχή του κανιβαλισμού.
Είμαστε υπόλογοι, ως εργαζόμενοι και όρθιοι παιδαγωγοί, απέναντι στα πραγματικά μας, αλλά και τα πνευματικά μας παιδιά, απέναντι στο λαό και την Ιστορία. Έχουμε χρέος να αναλάβουμε το «ρίσκο» της του απεργιακού αγώνα και την ευθύνη να διδάξουμε τα μεγάλα μαθήματα της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, να μεταλαμπαδεύσουμε τη φλόγα του αγώνα μας στους μαθητές και τους γονείς σε όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία.
Γιατί ξέρουμε ότι δε θα σταματήσουν την πολιτική που διαλύει τη δημόσια υγεία, την παιδεία, που γκρεμίζει το «κοινωνικό κράτος» και σπέρνει τη φτώχεια, την ανεργία, το φασισμό και τη δυστυχία.
Έχουμε χρέος όλοι μαζί να τους σταματήσουμε!
ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΗ και τις άθλιες μεθοδεύσεις μπλοκαρίσματος της απεργίας στη ΓΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 23-25/09 ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ!
Όχι στην αδράνεια, να αναλάβουμε δράση! Όλοι μαζί μπορούμε:
- Να μετατρέψουμε κάθε σχολείο σε κύτταρο ενημέρωσης σε γονείς-μαθητές ενάντια στις απολύσεις, για το δικαίωμα στην εργασία και τι προβλέπει το «νέο» σχολείο.
- Να ανοίξουμε τη συζήτηση για το νέο σχολείο πλατιά στην κοινωνία, στους εργασιακούς χώρους, παντού.
- Να συμβάλουμε, ώστε να συντονιστούν όλοι οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις και υπέρ των δημόσιων αγαθών. ΕΡΤ, καθηγητές, ΑΕΙ-ΤΕΙ κοκ.
- Να συμβάλουμε στην έμπρακτη στήριξη της απεργίας από δομές αλληλεγγύης και κινήματα για το απεργιακό ταμείο της ΟΛΜΕ! Να συνεχίσουμε την απεργία!
- Να στηθούν επιτροπές κοινού αγώνα υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών σε κάθε Δήμο από εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές.
Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι
…Και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
Μπέρτολτ Μπρεχτ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
22 Σεπτέμβρη 2013
Απεργοί Καθηγητές της ΕΛΜΕ Πειραιά
Πηγή:Αντίσταση στις γειτονιές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου