Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός με την πάλη τους μπορούν να επιβάλουν φιλολαϊκές και ειρηνικές εξελίξεις!
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, φτωχοί επαγγελματίες και αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι,
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ακόμα απροσχημάτιστης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, αυτή τη φορά στη Συρία, την οποία εξάγγειλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα, και ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Ολάντ, συντάχτηκε μαζί του. Η καπιταλιστική κρίση οδηγεί σε παροξυσμό τις ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Οι αραβικές χώρες, η Β. Αφρική, η Μεσόγειος βρίσκονται στο στόχαστρο.
Αυτοανακηρυσσόμενοι προστάτες των λαών επιδιώκουν να τιμωρήσουν τους μακελάρηδες του λαού της Συρίας διότι χρησιμοποίησαν, όπως λένε, χημικά όπλα, την χρησιμοποίηση των οποίων είχε προβλέψει ο Ομπάμα… ένα χρόνο πιο πριν! Μιλάνε ενάντια στη χρήση χημικών όπλων αυτοί που έχουν κάνει τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής ενάντια σε άμαχους πληθυσμούς απαραίτητο μέρος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεών τους, από τη χρήση βομβών Ναπάλμ και απεμπλουτισμένου ουρανίου μέχρι τη χρήση ατομικών βομβών. Η υποκρισία σ’ όλο της το μεγαλείο! Διατείνονται ότι η χρήση χημικών αποτελεί απειλή για την ασφάλεια τους και την ασφάλεια του «ελεύθερου» και «δημοκρατικού» κόσμου. Αυτό που εννοούνε είναι ότι αποτελεί απειλή στο μονοπώλιο των ιμπεριαλιστικών κρατών να κάνουν μόνον αυτά χρήση τέτοιων όπλων, που άλλωστε είναι δική τους ανακάλυψη.
Το ίδιο σενάριο εκτυλίχθηκε πρόσφατα σε μια σειρά χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (Ιρακ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Αίγυπτος): οι ιμπεριαλιστές αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από δικτάτορες τους οποίους, όποτε έβρισκαν συμφέρον, στήριζαν, δημιουργούν συνθήκες εμφυλίου πολέμου που πληρώνουν με τις ζωές τους οι λαοί αυτών των χωρών, και κατόπιν επεμβαίνουν ως σωτήρες εξοντώνοντας ακόμα περισσότερους από αυτούς που υποτίθεται ότι θέλουν να απελευθερώσουν. Όλα αυτά βέβαια με το αζημίωτο καθώς αυτές οι επεμβάσεις μεταφράζονται σε μεγάλες μπίζνες για τις στρατιωτικές και άλλες βιομηχανίες των ιμπεριαλιστικών κρατών, για διέξοδο από τα προβλήματα της καπιταλιστικής κρίσης, για ακόμα πιο άμεσο έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και γεωστρατηγικών θέσεων.
Θα γίνουν αυτοί, για πολλοστή φορά, μακελάρηδες, για να τιμωρήσουν τους μακελάρηδες!
Ο βίος και η πολιτεία τους, όσον αφορά την προσφορά των χωρών τους στη ειρήνη είναι γνωστά σε όλους: από την επέμβαση στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, την Αλγερία, το Μαλί, κλπ, κλπ. Το μόνο καινούριο είναι αυτή η στάση τους συναντά όλο και περισσότερο την αντίσταση των ίδιων των λαών τους, πράγμα που οδήγησε την Βρετανία να απόσχει από την επέμβαση (τουλάχιστον για τώρα) και το Ομπάμα να περιμένει την έγκριση του Κογκρέσου. Μόνο εγγυητής της ειρήνης αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι είναι οι ίδιοι οι λαοί με τον αγώνα τους.
Ο ΟΗΕ, όργανο στα χέρια των ιμπεριαλιστών σε βάρος των λαών, είναι ανίκανος για οποιαδήποτε φιλολαϊκή-φιλειρηνική απόφαση κάτω από την όξυνση των ενδο-καπιταλιστικών αντιθέσεων.
Ο διεθνής συσχετισμός δύναμης είναι πλέον υπέρ των ιμπεριαλιστών και αλλάζει ανάλογα με τη δύναμη του καθένα από αυτούς και τις εκάστοτε συμμαχίες που διαμορφώνονται.
Οι ΗΠΑ είναι σήμερα η μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική. Ως εκ τούτου, είναι η δύναμη εκείνη η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τις εξελίξεις στο πολιτικό γίγνεσθαι πράγμα που έχει αντίκρισμα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς.
Δεν είναι όμως ανίκητη! Αυτό το απέδειξε ο λαός της Κούβας και του Βιετνάμ!
O πόλεμος, ο οποίος αποτελεί τη «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», γίνεται σχεδόν αναπόφευκτος σε συνθήκες παγκόσμιας και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και οξυμένου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για την καταστροφή ή την πλήρη υποταγή κάποιου αντιπάλου, ή αντιπάλων, καθώς και τη βίαιη και γρήγορη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων από την οποία τρέφεται το κεφάλαιο. Ένας τέτοιος πόλεμος σήμερα αποκτά χαρακτήρα παγκόσμιου πολέμου, μιας και εμπλέκονται σε αυτόν όλες οι μεγάλες αλλά και μικρότερες παγκόσμιες δυνάμεις. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για την αναζωογόνηση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος: η μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, και κυρίως εργατικής δύναμης, και ο ανελέητος ανταγωνισμός για επικράτηση, για έλεγχο των πηγών και δρόμων ενέργειας και πρώτων υλών, για δημιουργία σφαιρών επιρροής.
Το αίμα του συριακού λαού θα βαραίνει τόσο τον Άσαντ αλλά ακόμα περισσότερο τον Ομπάμα, τον Ολάντ και όλους τους άλλους ιμπεριαλιστές. Δεν είναι ο πρώτος λαός που πληρώνει με το αίμα του τις ιμπεριαλιστικές διενέξεις και είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι ο τελευταίος, καθώς ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει μπει στην πιο βαθιά κρίση του μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από καιρό τώρα ο στόχος των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων, όπως το Ισραήλ, είναι το Ιράν.
Για να διευκολυνθεί η επέμβαση και η εισβολή σε αυτό, πρέπει να εκκαθαριστεί η γύρω περιοχή από φίλα προσκείμενες σε αυτό δυνάμεις, όπως είναι η Συρία του Άσαντ και η Χεσμπολά.
Η κατάσταση στη Συρία αξιοποιείται για το σκοπό αυτό. Καμία σχέση δεν έχει η αμερικάνικη και οποιαδήποτε άλλη ανάμειξη με τον πόνο και τα προβλήματα του συριακού ή οποιουδήποτε άλλου λαού.
Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να δεχτούν να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Αντίθετα, έχουν χρέος να ανατρέψουν τους ιμπεριαλιστές, τους εκμεταλλευτές, τους καταπιεστές, τους πολεμοκάπηλους, στην κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά και παγκόσμια. Μια τέτοια ανατροπή, όπου συμβεί, θα είναι πραγματική και ουσιαστική συνεισφορά στην πρόοδο και την ειρήνη!
Η εργατική τάξη της Συρίας γνωρίζει πολύ καλά ότι ο Άσαντ δεν είναι φίλος της. Ζούσε σε καθεστώς αυταρχικό, υποταγμένο στις προηγούμενες ενδο-ιμπεριαλιστικές συμφωνίες. Τα συνδικάτα των εργαζομένων διορίζονταν από αυτόν, οι διεκδικήσεις τους ήταν υπό διωγμών μαζί με τους αγωνιστές. Όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι ο αμερικάνικος, ο γαλλικός και όποιος άλλος ιμπεριαλισμός, είναι εχθρός της. Για το λόγο αυτό πρέπει να αντιταχθεί σθεναρά στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη χώρα της. Το κάθε εργοστάσιο, το κάθε χωριό και χωράφι, το κάθε γραφείο, πρέπει να γίνει χαράκωμα πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστές.
Το επιστέγασμα της πάλης των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας πρέπει να είναι μια Συρία, της δουλειάς, της προκοπής, της ειρήνης, της εργατικής δημοκρατίας.
Το καθήκον της εργατικής τάξης της Ελλάδας είναι να σταθεί αρωγός στο λαό της Συρίας, να μην επιτρέψει να γίνει η χώρα ορμητήριο των ιμπεριαλιστών, να κλείσουν οι βάσεις και να απαγορευτούν οι πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο καθώς και διέλευση πολεμικών πλοίων στο θαλάσσιο.Η καπιταλιστική κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου που γδέρνει κυριολεκτικά το λαό με φόρους και χαράτσια για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των τοκογλύφων στους οποίους υποθήκευσε το μέλλον της χώρας, και που μειώνει τους μισθούς για να αυξήσει τα κέρδη των ιμπεριαλιστών-καπιταλιστών, και που έφτασε την ανεργία και την υποαπασχόληση στα 2.000.000, δεν είναι σε θέση να κρατήσει ούτε καν μια ουδέτερη στάση.
Αντίθετα, ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εκφράζοντας προφανώς την κυβέρνηση, έσπευσε να δηλώσει προθυμότατα τη συμμετοχή της Ελληνικής κυβέρνησης στο μακελειό του συριακού λαού.
Για τους λόγους αυτούς το καθήκον της εργατικής τάξης της Ελλάδας είναι η πάλη για την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και την εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης των εργατών, των φτωχών αγροτών, του εργαζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού και της νεολαίας, η οποία θα ικανοποιήσει τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις, θα εκδιώξει την Τρόικα, θα φύγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα κλείσει τις βάσεις απ όπου εξορμούν οι ιμπεριαλιστές και με τον τρόπο αυτό θα ενισχύσει την πάλη των λαών της περιοχής και παγκόσμια.
Αθήνα, 31/8/2013 το Γραφείο της ΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου