Ελάχιστες μέρες μας χωρίζουν από ένα θερμό φθινόπωρο στην εκπαίδευση. Οι καθηγητές βρίσκονται μπροστά στην απεργία διάρκειας με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων, οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας αποφασίζουν τούτη τη βδομάδα εάν και με ποιο ρυθμό θα συντονίσουν το δικό τους απεργιακό βήμα και στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ άρχισαν ήδη τα όργανα με απεργίες των διοικητικών υπάλληλων, των μελών ΔΕΠ και αναστολές λειτουργίας (το χορό σέρνουν το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και το Μετσόβειο Πολυτεχνείο).
Η εκπαίδευση έχει κάθε λόγο να εξεγερθεί. Με ένα καυτό φθινόπωρο να ζεματίσει την κυβέρνηση, τις μνημονιακές πολιτικές, να υπερασπίσει το δημόσιο σχολείο, το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στη δουλειά, σπάζοντας την τρομοκρατία των απολύσεων.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν χίλια δίκαια με το μέρος τους. Τούτα τα τελευταία τρία χρόνια η κατάσταση έγινε δυσβάσταχτη, η άγρια επίθεση ενάντια στο δημόσιο σχολείο και τους εργαζομένους του ξεπέρασε κάθε όριο.
- Τα σχολεία με χίλια βάσανα στέκονται στα πόδια τους, αφού οι έτσι κι αλλιώς λειψές λειτουργικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 70%.
- Χιλιάδες σχολεία έβαλαν λουκέτο ή υποβιβάστηκαν, ενώ το γαϊτανάκι των συγχωνεύσεων-καταργήσεων-υποβιβασμών σχολικών μονάδων δεν έχει τέλος. Οι μαθητές έχασαν το σχολειό της γειτονιάς τους, του χωριού τους και στοιβάζονται σε πολυπληθή τμήματα και οι εκπαιδευτικοί μπήκαν στις μαύρες λίστες των «πλεοναζόντων», με άμεσο κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους. Το υπουργείο Παιδείας κινείται με αστρονομικές ταχύτητες ως προς τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Με τροπολογία που κατέθεσε στο κακόφημο νομοσχέδιο για το «νέο Λύκειο», έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας τμημάτων με 28 και 30 μαθητές (25+10%).
- Οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών είναι πλέον το πιο σύντομο ανέκδοτο στην εκπαίδευση. 10.000 (από τους 12.000) εκπαιδευτικοί-αναπληρωτές που εργάστηκαν πέρυσι στα σχολεία πύκνωσαν ήδη τις στρατιές των ανέργων. Μόνο 2.000 αναπληρωτές θα προσληφθούν φέτος, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι υπόλοιποι, εάν προσληφθούν, θα είναι προϋποθέσεων ΕΣΠΑ, δηλαδή θα ψωμολυσσούν με 350 ευρώ το μήνα.
- Το καλοκαίρι με μια υπογραφή πετάχτηκαν έξω από την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση 2.000 καθηγητές και καταργήθηκαν 46 ειδικότητες, ο μαθητικός πληθυσμός των οποίων χαρίστηκε στα γεράκια των ιδιωτικών «μαγαζιών» του είδους.
- Κάθε μέρα, με την αύξηση του διδακτικού ωράριου κατά δύο ώρες στη δευτεροβάθμια, με ανασκευές των αναλυτικών προγραμμάτων και των αναθέσεων διδασκαλίας γνωστικών αντικειμένων ανάμεσα στους διάφορους κλάδους εκπαιδευτικών, με την προσθαφαίρεση μαθημάτων, την κατάργηση οργανικών θέσεων, το λουκέτο στα σχολεία, κ.λπ. διευρύνεται η δεξαμενή των «υπεράριθμων», των «πλεοναζόντων». Η τρομοκρατία της διαθεσιμότητας, που αποτελεί προθάλαμο της απόλυσης, βασιλεύει. Κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής σε τούτο τον εργασιακό μεσαίωνα.
- Το φθινόπωρο θα φέρει και τη γενίκευση της «αξιολόγησης», που θα αποτελέσει το μοχλό για τη μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών και τις απολύσεις. Αλλος ένας βραχνάς θα πνίξει τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία θα οδηγηθούν στην κατηγοριοποίηση, με βαριές συνέπειες και για τους μαθητές τους.
- Στο βαρύ τρομοκρατικό κλίμα προστέθηκε και το αναβαθμισμένο φασιστικό πειθαρχικό δίκαιο και οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, γίνονται στόχοι κακόβουλων καταγγελιών, που οδηγούν σε πειθαρχικές διώξεις και αργία.
- Νέοι, σκληροί ταξικοί φραγμοί υψώθηκαν μπροστά στους μαθητές, ειδικά στα παιδιά που προέρχονται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το νομοσχέδιο για το «νέο Λύκειο», που ψηφίσθηκε από το συντεταγμένο λόχο της συγκυβέρνησης, έφτιαξε ένα σχολείο για την ελίτ, βαθιά αντιδραστικό, ξεζουμισμένο από κάθε ίχνος γενικής μόρφωσης, προσανατολισμένο στην ειδίκευση και στην κατηγοριοποίηση των μαθητών (διατηρούνται οι δυο τύποι Λυκείων), ένα Λύκειο μαθητοδιώκτη, απέραντο εξεταστικό κέντρο. Στόχος του συστήματος είναι να μη βρουν δικαίωση τα όνειρα της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στόχος είναι αυτή να οδηγηθεί από πολύ νωρίς έξω από το σχολείο και αμόρφωτη (με τη σχετική έννοια του όρου, στο πλαίσιο του αστικού σχολείου), μισοειδικευμένη-μισοκαταρτισμένη να ριχτεί στην αγκάλη των καπιταλιστών ή την ανεργία.
- Η μεγάλη συρρίκνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με το «σχέδιο Αθηνά» συμπληρώνει με τη σειρά της την προσπάθεια του αστισμού να αποκοπεί η μεγάλη μάζα της νεολαίας από τα Πανεπιστήμια.
- Η μέγγενη γύρω απ’ τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ έχει σφίξει απίστευτα. Τα αποθεματικά τους φαγώθηκαν με το «κούρεμα» και οι νόμοι Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου έβαλαν ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, εξωθώντας το να μετατραπεί σε επιχείρηση. Τώρα ήρθε η σειρά και των διοικητικών του υπάλληλων. Περίπου 1800 άτομα απειλούνται άμεσα με διαθεσιμότητα, με συνέπεια τα ιδρύματα να αδυνατούν να λειτουργήσουν.
Ολη η εκπαίδευση πρέπει να μπει δυνατά στην απεργία
Τούτη τη στιγμή δεν έχουν νόημα οι επικλήσεις των τυχόν αδυναμιών, κάτω απ’ τις οποίες πάρθηκε η απόφαση. Και σίγουρα αυτές δεν είναι υπόθεση των εχθρών του κινήματος (εσωτερικών και εξωτερικών). Η αναφορά σ’ αυτές έχει νόημα, όταν γίνεται για την υπέρβασή τους, για τη διόρθωσή τους, ώστε όλες οι δυνάμεις, όλοι οι καθηγητές να μπουν δυνατά και αποφασιστικά στη μάχη. Προωθητικά λειτουργεί και η αγανάκτηση μετά τη φασιστικού τύπου επιστράτευση, ώστε να μείνει ανέπαφη η «ιερή αγελάδα» των πανελλήνιων εξετάσεων.
Η προοπτική της νίκης θα έρθει πιο κοντά, αν πεταχτεί στα σκουπίδια η επικίνδυνη νοοτροπία της ανάθεσης και μπει φραγμός στην υπονομευτική δράση της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Οι καθηγητές πρέπει να μετρήσουν εχθρούς και «φίλους», παραδειγματιζόμενοι από το φιάσκο της εξαγγελθείσας απεργίας στις εξετάσεις. Και βεβαίως, αν θέλουν να πετύχουν, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τα πάντα, για τις πιο σκληρές καταστάσεις και –γιατί όχι;– για μια νέα επιστράτευση. Κανέναν δεν πρέπει να πείθουν οι διαβεβαιώσεις Αρβανιτόπουλου περί του αντιθέτου, όταν θα σφίξουν τα ζόρια και η απεργία τραβήξει σε μάκρος. Το στοίχημα, λοιπόν, τότε θα είναι: υποταγή στην αστική νομιμότητα ή ανυπακοή; Το δεύτερο επιτάσσει τη δημιουργία από τώρα των όρων, ώστε αυτή –η ανυπακοή– να γίνει πράξη και να μη μείνει μια κούφια δημαγωγική κραυγή.
Το απεργιακό μέτωπο οφείλουν να πυκνώσουν και οι δάσκαλοι. Οταν το σπίτι του αδερφού σου καίγεται, είναι αναπόφευκτο ότι θα έρθει και η δική σου σειρά. Αλλωστε, η πρωτοβάθμια δεν υστερεί σε προβλήματα. Δεν πρόκειται, συνεπώς, για μια απεργία συμπαράστασης σε κάποιους εργαζόμενους, για μια απεργία απλώς αλληλεγγύης. Ούτε, βεβαίως, για μια ακόμη προειδοποιητική απεργία, σαν αυτές που έκαναν οι εργαζόμενοι τα δυο προηγούμενα χρόνια υπό τις σημαίες των ξεπουλητάδων γραφειοκρατών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Πρόκειται για μια υπόθεση καταδικιά τους, αφού όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι.
Η μάχη πρέπει να δοθεί μαζικά και πολύ δυναμικά, ώστε να προκαλέσει τριγμούς στην κυβέρνηση και το σύστημα και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις νίκης. Γι’ αυτό, οι δάσκαλοι, αν θέλουν να τιμήσουν το ρόλο τους ως δημόσιοι εκπαιδευτικοί, δεν μπορούν σ’ αυτή τη φάση, ν’ αποφασίσουν τίποτε λιγότερο από πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες μαζί με τους καθηγητές. Σε αντίθετη περίπτωση πρόκειται για αποδυνάμωση του μετώπου, ενώ θα δοθεί λαβή στα παπαγαλάκια του αστισμού να πυκνώσουν τη γκεμπελική τους προπαγάνδα ενάντια στην απεργία.
Η υπόθεση της υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου είναι και υπόθεση των μαθητών. Τα παιδιά δεν είναι κλεισμένα στη γυάλα. Βιώνουν στο πετσί τους την αγωνία της επιβίωσης, βλέπουν την καθημερινή μάχη των γονιών τους να στηρίξουν με νύχια και δόντια τα όνειρα των παιδιών τους, που τώρα γίνονται σκόνη με τον μαθητοκτόνο νόμο για το «νέο Λύκειο», νιώθουν πως γι’ αυτά το μέλλον προδιαγράφεται μαύρο κι άραχνο. Εχουν στην οικογένειά τους, στον περίγυρό τους, απολυμένους, άνεργους, κακοπληρωμένους, «μαύρους» εργαζόμενους, απελπισμένους που έχασαν κάθε ελπίδα και οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στη μίζερη λογική των «χαμένων μαθημάτων». Η κυβέρνηση, η τρόικα, ολόκληρο το αστικό σύστημα έχει προγράψει τη ζωή τους. Στον αγώνα των δασκάλων τους δεν πρέπει να είναι «απέναντι», ούτε απλά συμπαραστάτες. Πρέπει να είναι συμμαχητές. Εχουν όλη την ωριμότητα γι’ αυτό. Οι συμμαθητές τους των περασμένων μαθητικών καταλήψεων δεν διέθεταν τίποτε παραπάνω απ’ τη δική τους γενιά, ίσα-ίσα που τώρα οι λόγοι για να παλέψεις έγιναν αμέτρητοι.
Η νίκη των εκπαιδευτικών θα είναι νίκη για όλους τους εργαζόμενους, που υπέστησαν συσσωρευμένες ήττες όλη αυτή την περίοδο. Αν η εργαζόμενη κοινωνία θέλει να υπερασπιστεί το δικαίωμα των παιδιών της στη μόρφωση, αν θέλει να υπερασπιστεί τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, αν δε θέλει να δει τον κατήφορο να παίρνει κι άλλη κλίση και στα δικά της εργασιακά δικαιώματα, τότε πρέπει να στηρίξει τον αγώνα των εκπαιδευτικών. Να τον στηρίξει με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Πηγή:Κόντρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου