Αντιμέτωπος με δύο ελλειμματικά... πλεονάσματα βρίσκεται ο ελληνικός καπιταλισμός, μαζί και το αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας με επικεφαλής την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Το ένα ελλειμματικό πλεόνασμα βρίσκεται στον κρατικό προϋπολογισμό και το άλλο στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, όμως, επαίρεται εντός και εκτός Ελλάδας για την επίτευξη πλεονασμάτων στα δύο κρίσιμα για τη βιωσιμότητα του υπέρογκου ελληνικού κρατικού χρέους, μεγέθη. Με πρωτογενές πλεόνασμα, λένε από το Μέγαρο Μαξίμου, η Ελλάδα θα μπορεί μετά τα μέσα του 2014 να δανεισθεί από τις διεθνείς αγορές και έτσι δεν θα χρειάζεται τόσο πολύ τη «στήριξη» της Τρόικας και των Μνημονίων της… Ακόμα περισσότερο, λένε πως η Ελλάδα θα μπορέσει να δανεισθεί και όλα όσα δις ευρώ χρειάζονται για να καλύψει τα «κενά» του προϋπολογισμού (4,5 δις ευρώ) αλλά και της οικονομίας (11 δις ευρώ). Ωστόσο, όλα αυτά έχουν μια τουλάχιστον ελλειμματική σχέση με την ίδια την… πραγματικότητα.
1. Ξεκινώντας από το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού, δηλαδή από το γεγονός ότι τα έσοδα είναι περισσότερα από τις δαπάνες, πρέπει να ξεκαθαρισθεί πως αυτό οφείλεται -πέρα από την αιματηρή περικοπή κοινωνικών και επενδυτικών δαπανών- στο ότι τα Κρατικά έσοδα φούσκωσαν από τρεις παράγοντες:
- Τις επιστροφές ενός λιλιπούτειου μεριδίου των κερδών που έχουν αποκομίσει οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες από το μνημονιακό δανεισμό προς την Ελλάδα.
- Τις μαζικές εισροές κονδυλιών από τα κοινοτικά διαρθρωτικά ταμεία
- Τις μη – επιστροφές φόρων και ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τους ιδιώτες.
Αντίθετα, τα καθαρά φορολογικά έσοδα (φόροι εισοδήματος, περιουσίας, κατανάλωσης) εξακολουθούν να υπολείπονται από τους φετινούς στόχους και ακόμα περισσότερο από τα περσινά επίπεδα.
Αυτό σημαίνει πως αν δεν υπήρχαν τα παραπάνω ευρωπαϊκά « εξαπτέρυγα», θα υπήρχε έλλειμμα στο πρωτογενές ισοζύγιο του προϋπολογισμού.
Και αυτό γιατί η αληθινή ύφεση, δηλαδή εκείνη που αποτιμάται σε όρους τρέχουσας κίνησης της οικονομίας (σ.σ. σε τρέχουσες και όχι σταθερές τιμές του 2005) παρέμεινε στο α' εξάμηνο του 2013 ακριβώς σχεδόν στα ίδια επίπεδα με το 2012, δηλαδή περίπου στο 6,5%! Η μείωση των τιμών έχει απορροφήσει από το τζίρο της οικονομίας τις όποιες ανάσες έδωσε στην οικονομία η αύξηση της “παραγωγής” τουριστικών υπηρεσιών, τσακίζοντας ακόμα περισσότερο την ντόπια βιομηχανία. Οι επενδύσεις σε εξοπλισμό, η κατανάλωση και πλέον και οι εξαγωγές προϊόντων καταποντίζονται με ρυθμούς που δύσκολα μπορούν να... μηδενιστούν το 2014, όπως διατείνονται στο Μέγαρο Μαξίμου. Την ίδια στιγμή, αξίζει να προσεχθεί πως η παραγωγικότητα της εργασίας ανά εργατοώρα έχει αρχίσει από το τέλος του 2012 να πέφτει ξανά μετά από μια ανάταση που γνώρισε την περίοδο 2011-12, λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς όσων δεν απολύθηκαν. Συνάμα, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για το 2014-17, προβλέπει μειώσεις στις κρατικές δαπάνες για τα ασφαλιστικά ταμεία πολύ κοντά σε εκείνες που υπέστησαν οι δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι το 2013, ενώ η μη υπογραφή κλαδικών συμβάσεων εργασίας εξισώνει με ραγδαίους ρυθμούς τους κλαδικούς μισθούς με τον κατώτατο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Τι σημαίνει αυτό; Πως μία νέα καθίζηση της κατανάλωσης πρέπει αναμένεται το επόμενο έτος, συμπαρασύροντας ξανά τον εμπορικό και βιομηχανικό τζίρο, τα έσοδα του κράτους, των ασφαλιστικών ταμείων και των Τραπεζών (σ.σ. καταθέσεις, τοκοχρεολύσια).
2. Όσο περισσότερο στραγγίζονται οι “εθνικές” δεξαμενές χρηματοδότησης της οικονομίας, τόσο περισσότερο αυξάνεται η δυνητική εξάρτησή της από τις αντίστοιχες διεθνείς δεξαμενές. Αυτές γεμίζουν οι Ξένοι μεγάλοι επενδυτές και τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση ελπίζει πως η κρίση στις αναδυόμενες οικονομίες θα στρέψει το διεθνές επενδυτικό και, ειδικότερα, το ευρωπαϊκό οικονομικό – πολιτικό ενδιαφέρον προς την πλευρά της ευρωζώνης, μαζί και στις χρεοκοπημένες χώρες – μέλη της, όπως η Ελλάδα. Αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Διότι:
Η επιστροφή του κλίματος αβεβαιότητας για την παγκόσμια ανάπτυξη που πυροδότησε η προειδοποίηση της αμερικανικής ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed) για τερματισμό της πολιτικής πιστωτικής χαλάρωσης (διάβαζε αύξηση κόστους δανεισμού κρατών, επιχειρήσεων, καταναλωτών) δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση κάποια εκτεταμένη αύξηση στις επενδύσεις.
Γιατί, εξάλλου, οι Γερμανοί ή Γάλλοι μεγαλοκαπιταλιστές θα επιλέξουν για να επενδύσουν την Ελλάδα και όχι την ίδια τους τη χώρα;
Τέλος, οι επενδύσεις σε μία δήθεν πολλά υποσχόμενη ελληνική εξαγωγική βιομηχανία σκοντάφτουν στην έλλειψη… κάποιων πολλά υποσχόμενων αγορών οι οποίες θα μπορούσαν να απορροφήσουν τα προϊόντα της. Τα Βαλκάνια βυθίζονται και τα “νέα Βαλκάνια”, όπως χαρακτήριζαν τη Β. Αφρική και τη Μ. Ανατολή οι Έλληνες εξαγωγείς, ακολουθούν την ίδια πορεία.
Ακόμα, όμως, και αν έρχονταν μαζικές ξένες επενδύσεις πχ στην Ελλάδα δεν θα είχαν τις ευεργετικές συνέπειες τις υπονοεί η κυβέρνηση. Πρώτα απ΄ όλα θα δημιουργούσε ξανά έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό σημαίνει πως οι εισαγωγές κεφαλαίων, προϊόντων και υπηρεσιών θα ήταν περισσότερες από τις αντίστοιχες εξαγωγές. Και αυτό θα ήταν λογικό σε μία οικονομία καθολικά καθημαγμένη σαν την ελληνική. Οι αθρόες αυτές εισαγωγές θα δημιουργούσαν ξανά δανεισμό τόσο από τον ιδιωτικό, όσο και από τον Κρατικό τομέα. Ο δανεισμός αυτός θα ήταν και πάλι σχετικά ακριβός, λόγω της αναξιοπιστίας που έχει «κερδίσει» ο ελληνικός καπιταλισμός. Αποτέλεσμα ; Ξανά μεγάλο ιδιωτικό και δημόσιο χρέος.
Για να αποφύγουν παλαιού τύπου ρίσκα οι Ευρωπαίοι και προπαντός οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές παίρνουν ήδη τα μέτρα τους, αναλαμβάνοντας σταδιακά τη διαχείριση των Κοινοτικών πόρων που προορίζονται για την Ελλάδα. Ένα τέτοιο μέτρο είναι η επερχόμενη ίδρυση του «Επενδυτικού Ταμείου» με τη στήριξη της γερμανικής κρατικής επενδυτικής τράπεζας ΚfW και η ίδρυση Ταμιευτηρίου με τη στήριξη των Sparkassen. Έπεται η μεταβίβαση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων σε διεθνές μάνατζμεντ και, εν τέλει, η μεταβίβαση της κρατικής περιουσίας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Διακανονισμού Χρέους…
Και όλο αυτό προσπαθεί να το παρουσιάσει η ελληνική κυβέρνηση ως «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης», «απελευθέρωση από τα Μνημόνια» και … ο γάιδαρος πετάει.
Δ.Κ.
Πηγή:Νέα Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου