Παραθέτουμε άλλο ένα κείμενο σχετικό με την απεργία της 20ης Οκτώβρη, το οποίο εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στις δημοσιεύσεις και αναδημοσιεύσεις του Κόκκινου Τύπου, τις τελευταίες ημέρες, προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τα γεγονότα όπως πραγματικά διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα. Θεωρούμε (όπως αναφέραμε και στην χθεσινή μας ανάρτηση που αποτελεί και την πολιτική μας τοποθέτηση) ότι πρέπει να προβληματιστούμε όλοι και ιδιαίτερα τα μέλη του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ για την πολιτική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, όπως επίσης τα μέλη και άλλων οργανώσεων της αριστεράς για το κατά πόσον οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν την Πέμπτη και οι μετέπειτα ανακοινώσεις, πάνε μπροστά το κίνημα ή ρίχνουν νερό στον μύλο των σχεδιασμών της καταρρέουσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του κεφαλαίου, διευκολύνοντας την περαιτέρω προώθηση της πιο σκληρής ταξικής πολιτικής εδώ και δεκαετίες. Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε στο aformi και το υπογράφουν δύο μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
- Η Γενική Απεργία στις 19-20 Οκτώβρη αποτελεί έναν νέο σταθμό, στον παρατεταμένο κοινωνικό πόλεμο που ξεκίνησε εδώ και δύο χρόνια. Έναν σταθμό με αναβαθμισμένα ποιοτικά κινηματικά χαρακτηριστικά. Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες, διεκδικούσαν ταυτόχρονα να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα και να φύγουν η κυβέρνηση Παπανδρέου, η Τρόικα και το ΔΝΤ. Ήταν η συνέχεια της 5ης Μάη του 2010, η συνέχεια του κινήματος των πλατειών, η συνέχεια των μεγάλων απεργιών του Ιούνη του 2011. Οι καταλήψεις των Υπουργείων, ο ηρωικός αγώνας των εργαζομένων στους Δήμους, οι αμέτρητες μικρές και μεγάλες απεργίες, κινητοποιήσεις και αντιστάσεις που ξετυλίχτηκαν το προηγούμενο διάστημα, ο σημαντικός ρόλος των συντονισμών σε πολλούς κλάδους, είναι ενδείξεις αναβάθμισης των ποιοτικών χαρακτηριστικών του κινήματος. Ανάλογη ένδειξη, είναι και η συντριπτική επικράτηση του αιτήματος «να φύγουν τώρα», που, αν και δεν βρισκόταν στο επίσημο πλαίσιο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ, είχε καταγραφεί σε αποφάσεις σωματείων και Ομοσπονδιών, αλλά και στα πανό και τα συνθήματα της λαοθάλασσας που διαδήλωνε. Ήταν μια πολιτική απεργία, με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης. Γι αυτό, η υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου δεν έχει καμιά κοινωνική νομιμοποίηση. Η 19-20 Οκτώβρη, σήμανε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που έχει απομείνει πλέον με 153 βουλευτές. Η άμεση κλιμάκωση με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και αίτημα την πτώση της κυβέρνησης είναι απαραίτητη, ώριμη και αποτελεί επιτακτική ανάγκη που οφείλουν να εκπληρώσουν τα συνδικάτα και η αριστερά εδώ και τώρα.
- Οι μηχανισμοί καταστολής, για ακόμη μια φορά επιτέθηκαν με μανία και τόνους χημικών ενάντια στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους. Η τραγική κατάληξη αυτής της βαρβαρότητας ήταν ο θάνατος του οικοδόμου, μέλους του ΠΑΜΕ, γραμματέα του συνδικάτου οικοδόμων στο Βύρωνα. Δυστυχώς, γύρω από τη σωρό του νεκρού για αρκετές ώρες στήθηκε μια μεγάλη προπαγανδιστική επιχείρηση, που είχε σαν στόχο να μεταθέσει τις ευθύνες, από την αστυνομία και την κυβέρνηση, ειδικά στο τμήμα εκείνο του αντιεξουσιαστικού χώρου που συγκρούστηκε με την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ. Κυβέρνηση, δυνάμεις καταστολής και ηγεσία του ΚΚΕ, επεδίωξαν, τόσο να αθωώσουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, όσο και να ανάψουν το πράσινο φως σε ένα πογκρόμ κατά του αντιεξουσιαστικού χώρου. Στην επιχείρηση παραπληροφόρησης δυστυχώς δεν μετείχε μόνο η ηγεσία του KKE αλλά και άλλες δυνάμεις της αριστεράς, παρά το γεγονός πως στοχοποιήθηκαν και αυτές από τον Περισσό, που καταλήφθηκε από αμόκ λασπολογίας και συκοφάντησης. Αποδείχθηκε από το επίσημο ανακοινωθέν του νοσοκομείου Ευαγγελισμός ότι ο νεκρός αγωνιστής πέθανε από ανακοπή. Η χρήση επικίνδυνων χημικών από τα ΜΑΤ εναντίον των διαδηλωτών προκάλεσε το θάνατο του. Πρόκειται για ένα ακόμα έγκλημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
- Το KKE, τόσο την Τετάρτη όσο και την Πέμπτη, προχώρησε σε αποκλεισμό της πλατείας Συντάγματος. Με την κίνηση αυτή, η ηγεσία του κόμματος επιχείρησε συνειδητά να αντιπαρατεθεί με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα. Ο Περισσός απαγόρευσε σε συνδικάτα με ρόλο κλειδί στην εξέλιξη της απεργίας, όπως η ΠΟΕ-ΟΤΑ που είχε δεκάδες χιλιάδες μαχητικούς διαδηλωτές, την πρόσβαση στον χώρο μπροστά από την Βουλή. Η περικύκλωση της Βουλής από το ΠΑΜΕ τη δεύτερη ημέρα της πανεργατικής γενικής απεργίας, δεν έγινε για να εμποδιστεί η ψήφιση του μνημονιακού πολύνομοσχέδιου, αλλά για να προστατευτεί τη βουλή από την οργή των διαδηλωτών. Το ΠΑΜΕ έφτιαξε αλυσίδες για να μην περάσουν οι υπόλοιποι διαδηλωτές, τα συνδικάτα που δεν ανήκουν σε αυτό, τα άλλα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, ακόμα και το μπλοκ του κινήματος «Δεν Πληρώνω». Με την περιφρούρηση να έχει πλάτες στη βουλή και στα ΜΑΤ έκανε σαφή το στόχο του. Ακόμη και το Δεκέμβρη του 2008, όταν η ηγεσία του KKE κατάγγελλε σαν «κουκουλοφόρους» τους εξεγερμένους νέους και υποσχόταν επανάσταση που δεν θα σπάσει τζάμι, δεν είχε τέτοια συμπεριφορά. Οπωσδήποτε, η ηγεσία του ΚΚΕ, εκτίμησε ότι δε μπορεί να συνεχίσει να απέχει από ένα κίνημα της τάξης των 500.000. Κατάλαβε, πως η συνέχιση της αποχής κινδυνεύει να την οδηγήσει σε πολιτική απομόνωση και ενίσχυση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Γι αυτό, εξήγγειλε περικύκλωση της Βουλής από το ΠΑΜΕ στις 20 Οκτώβρη. Με τους δικούς της όρους όμως. Με τους όρους δηλαδή «αποκατάστασης της τάξης» στο εσωτερικό του κινήματος. Η διαδήλωση θα πρέπει να είναι κόσμια και όχι «άγρια» και απειλητική προς τους βουλευτές, ο κόσμος θα πρέπει να μένει στο μπλοκ περιφρουρούμενος και οι φράχτες μπροστά από τη Βουλή πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Στο «κάτω κάτω», όπως έλεγαν μέλη του ΠΑΜΕ, «νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση είναι, έχει δικαίωμα να ψηφίσει ότι θέλει». Τελικά, για την ηγεσία του Περισσού, αυτό που έχει σημασία είναι να μην διαταραχτεί το αστικό πολιτικό σύστημα –του οποίου αποτελεί επίτιμο μέλος. Να διασφαλιστούν ομαλές πολιτικές εξελίξεις, μέσα στις οποίες το ΚΚΕ ελπίζει να δρέψει την πλειοψηφία των ψήφων του κόσμου που θα ήθελε να εκφραστεί προς τα αριστερά. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο ότι πήρε τα εύσημα στα δελτία ειδήσεων: και από την Τρέμη, που διαπίστωσε με ανακούφιση ότι «το ΠΑΜΕ υπερασπίστηκε την έννομη τάξη» και από τον Πρετεντέρη, που έντρομος δήλωνε ότι «οι αντιεξουσιαστές θα είχαν μπει μέσα στη Βουλή» την οποία, κατά τον Άδωνη Γεωργιάδη, «υπερασπίστηκε πατριωτικά το ΚΚΕ»!
- Όμως και όλα τα άλλα που συνέβησαν στην πλατεία Συντάγματος κατά τις δυο ημέρες 19-20/10 προκάλεσαν σοβαρή ζημιά στο εργατικό κίνημα. Η εξοργιστική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογεί τη βάρβαρη επίθεση εναντίον του. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος έχει τεράστια ευθύνη για την επίθεση αυτή. Η χρησιμοποίηση πετροπόλεμου και μολότοφ από την μεριά ορισμένων αναρχικών, εναντίον της περιφρούρησης και των οπαδών του KKE που είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα, είναι εγκληματική. Η χρήση βίας για την «λύση» των πολιτικών διαφορών μέσα στο κίνημα, είναι απαράδεκτη και δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Η πολιτική της ηγεσίας του KKE πρέπει να ηττηθεί πολιτικά μέσα στο κίνημα. Μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις και τις μαζικές διαδικασίες του.
- Κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί και δε θα γίνει ανεκτή, η περιφρόνηση που δείχνει τμήμα του αντιεξουσιαστικού χώρου, απέναντι στην θέληση των ίδιων των απεργών και των διαδηλωτών. Η χρήση βίας και η προσπάθεια εμβολισμού του μπλοκ των εκπαιδευτικών στις 19/10, από ομάδα του αντιεξουσιαστικού χώρου στο ύψος της Πανεπιστημίου στην Ομόνοια, είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα αυτής της πρακτικής. Το κίνημα όμως είναι υποχρεωμένο να επιβάλλει την συλλογική και δημοκρατικά αποφασισμένη θέληση του σε οποιονδήποτε επιμένει να την αγνοεί.
- Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑαναφέρεται στα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου σαν «προβοκατόρικη δράση κουκουλοφόρων εναντίων δυνάμεων του κινήματος» και μέσα από άρθρο στην Αυγή χαιρετίζει το «μάθημα» που έδωσε το ΠΑΜΕ στους «κουκουλοφόρους». Δεν βλέπει ότι όσο δολοφονική υπήρξε η επίθεση ενάντια στα μπλοκ του ΠΑΜΕ, άλλο τόσο δολοφονική ήταν η δράση της περιφρούρησης του ΚΚΕ που πέταγε διαδηλωτές από το ύψος της Βασιλέως Γεωργίου μέσα στην Πλατεία Συντάγματος. Δεν είδε την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ που δεν επέτρεψε στο «Δεν πληρώνω» να φτάσει μπροστά στην Βουλή. Δεν άκουσε την Παπαρήγα να στοχοποιεί το κίνημα «Δεν πληρώνω». Χωρίς αμφιβολία, οι σκοπιμότητες της πολιτικής πρότασης για μια «Κυβέρνηση της Αριστεράς» με πρόγραμμα της σοσιαλδημοκρατίας της δεκαετίας του 1980 επιβάλλουν στην Κουμουνδούρου αυτήν την προσέγγιση.
- Τέλος μας προκαλεί λύπη η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σαν μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, περιμέναμε μια ανακοίνωση που θα αντιλαμβάνεται τους πραγματικούς πολιτικούς στόχους της ηγεσίας του ΚΚΕ. Που θα κατανοεί ότι η κοινή δράση και το ενιαίο μέτωπο του εργατικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει με τους όρους του ΠΑΜΕ. Ότι αυτό το ενιαίο μέτωπο οφείλει να γίνει με τους όρους του ίδιου του μαζικού κινήματος, με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που φάνηκε ότι μπορεί να αποκτήσουν οι αγώνες την περίοδο που προηγήθηκε της Γενικής Απεργίας. Πως η δράση του ΠΑΜΕ το διήμερο 19-20/10/2011 υπονομεύει αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η ανακοίνωση του Κεντρικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όμως υποκλίνεται μπροστά στις επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ και –ακόμα χειρότερα- τις δικαιολογεί πολιτικά. Το Κεντρικό Συντονιστικό οφείλει κατά την άποψή μας να αποσύρει αυτήν την ανακοίνωση.
Παντελής Αυθίνος
Ζέττα Μελαμπιανάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου