Με αφορμή το "κίνημα των αγανακτισμένων" Ισπανών, τίθεται επί τάπητος μια συζήτηση σχετικά με τους τρόπους κινητοποίησης που θα ήταν προτιμότερο να υιοθετηθούν, προκειμένου να ανατραπεί η πολιτική που ρίχνει στον Καιάδα την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία και τη νεολαία. Η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο για αυταπάτες τύπου "λίγη υπομονή ακόμα και θα έρθουν καλύτερες μέρες..". Κανένα περιθώριο για αυταπάτες (ίδιου ή παρόμοιου τύπου), δεν αφήνει επίσης η πολιτική των "παρατρεχάμενων" του ΠΑΣΟΚ (Ν.Δ, ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία, ΔΗ.ΑΡ).
Χωρίς να έχουμε καμία διάθεση "τρομοκράτησης", δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι το μόνο βέβαιο είναι πως θα έρθουν χειρότερες μέρες, στο βαθμό που το εργατικό κίνημα εξακολουθεί να παραμένει σε χειμερία νάρκη (επί σειρά ετών), η αντικαπιταλιστική αριστερά σε συνθήκες πλήρους "αφασίας" και πολιτικής ανεπάρκειας (δείτε εδώ : Ο έλεγχος του χρέους και η χρεωκοπία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ), ενώ η μεν αριστερά της ήττας και της μισής αντίστασης (ΚΚΕ) κάνει λόγο για λαϊκή εξουσία (χωρίς ανατροπή του καπιταλισμού), η δε φιλοευρωπαϊκή αριστερά (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ονειρεύεται τον ανέφικτο καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
Σε αυτά τα πλαίσια, πραγματοποιούνται σήμερα συγκεντρώσεις γενικής και ασαφούς πολιτικά διαμαρτυρίας, στις μεγάλες πόλεις της χώρας. Τα καλέσματα για τις συγκεντρώσεις αυτές, έγιναν (κατά τα νέα πρότυπα...) μέσα από ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter κ.ά), με κεντρικό σύνθημα " ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΑ". Σε αυτό το σημείο, ο kokkinostupos θεωρεί πως είναι απαραίτητες μερικές παρατηρήσεις - οριοθετήσεις :
Δεν είναι τυχαία η αναγνώριση που έτυχε από τα ΜΜΕ αυτό το κάλεσμα σε κινητοποίηση, την ώρα μάλιστα που το μεγαλύτερο μέρος των κινητοποιήσεων είτε αποσιωπούνται ή περνούν στα ψιλά γράμματα. Τυχαία δεν φαίνεται να είναι και η προσπάθεια ανάδειξης του facebook (δείτε σχετικά εδώ : Facebook : Άλλο ένα πείραμα της CIA ), των ιστολογίων (δείτε εδώ : Ανωνυμία των blogs και διάλογος στην Αριστερά ) και του διαδικτύου γενικότερα, ως υποκατάστατα της λειτουργίας πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων, προσπάθεια δηλαδή υπέρβασης/παράκαμψης της οργανωμένης πολιτικής πάλης. Τυχαία δεν είναι σίγουρα, η προσπάθεια για ανάδειξη ειρηνικών τρόπων διαμαρτυρίας, την ώρα που η κρατική βία και η βία του κεφαλαίου ασκούνται λυσσαλέα πάνω στις ζωές μας και ενώ οι μνήμες από την δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στην απεργία της 11ης Μάη ( δείτε εδώ : ΦΟΝΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΤ), είναι πολύ νωπές.
Ο kokkinostupos θεωρεί πως η κουβέντα γύρω από το κίνημα και τις μορφές πολιτικής αντίδρασης που το ίδιο θα επιλέξει, εκτός του ότι είναι πολύ μεγάλη, σίγουρα δεν μπορεί να εξαντληθεί μόνο στο διαδίκτυο. Τον λόγο καλούνται να λάβουν, χωρίς κωλυσιεργίες, και τα κόμματα, οι οργανώσεις, οι συλλογικότητες της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής αριστεράς και οι ανένταχτοι αγωνιστές κάνοντας παράλληλα κριτική και αυτοκριτική. Άλλωστε οι τρέχουσες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας δεν αποτελούν παρά μία ακόμα έκφραση αμφισβήτησης του αστικού πολιτικού σύστηματος και του προσωπικού του (βλέπε σχετικά την παλαιότερη ανάρτηση Κρίση πολιτικής εκπροσώπησης στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου), χωρίς η αριστερά - στις διάφορες εκδοχές της - να μένει στο απυρόβλητο.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να επικοινωνήσουμε με την αυθόρμητη (αντιφατική) λαϊκή δυσαρέσκεια που εκφράζεται και μέσω των εν λόγω συγκεντρώσεων και να αναζητήσουμε δρόμους ριζοσπαστικοποίησής της, αντί να βαυκαλιζόμαστε για την μαζικότητά τους, την πλατύτητά τους και γενικά το "καινούριο στο οποίο...ήμουν και γω εκεί". Άλλωστε, ο δρόμος μέχρι την τελική νίκη είναι μακρύς.
kokkinostupos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου