Δικαστικές αρχές, που οι εκπρόσωποι της θεωρούν «τρομοκρατική ενέργεια» το μοίρασμα προκήρυξης, άρα τη διακίνηση των ιδεών και την ενεργό συμμετοχή στο εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα, είναι έτοιμοι «να δώσουν» στις τουρκικές αρχές, Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές της Αριστεράς που έχουν βασανιστεί στο παρελθόν και επιβαρυνθεί με πολύχρονες ποινές από τα Στρατοδικεία της γείτονος. Συναγωνιστές που έχουν πραγματοποιήσει μεγάλους αγώνες σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, τσακισμένους από πολυήμερες Απεργίες Πείνας, που ενδεχόμενη έκδοση τους θα σημάνει νέα βασανιστήρια και ισχυρή πιθανότητα θανάτωσης τους.
Θύμα τους αυτή τη φορά ο Τούρκος επαναστάτης HUSEYIN CAVIL, ο οποίος στις 6 Απριλίου απήχθη στην κυριολεξία από άνδρες της Κρατικής Ασφάλειας όταν σχόλασε από την εργασία του και κατευθυνόταν στο σπίτι του. Η συνεργασία των ελληνικών και
τουρκικών αρχών αποκαλύπτεται από το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας που στις 8 Απριλίου αποκάλυψε ότι συνελήφθη με ένταλμα της Ιντερπόλ που εκδόθηκε στις 2.4.2013, τέσσερις μέρες πριν την σύλληψη του και έδειχνε ως χώρα παραμονής του μόνο την Ελλάδα. Ο HUSEYIN CAKIL βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2001 ως πολιτικός πρόσφυγας, συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες και είναι μέλος της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ. Απέναντι του, το ελληνικό κράτος και η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» έδειξαν το πιο σκληρό και άσπλαχνο πρόσωπο, καθώς αδιαφόρησαν για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει –πάσχει από βαριά μορφής άσθματος λόγω των βασανιστηρίων του στην Τουρκία και απαιτείται να κοιμάται κάνοντας χρήση συσκευής οξυγόνου. Ο εισαγγελέας παρέβλεψε το πρόβλημα υγείας και διέταξε τη προφυλάκιση του.
Τα παραπάνω γεγονότα δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών λειτουργών της δικαιοσύνης ή κάποιες χοντροκομμένες ενέργειες του υπουργού ΠΡΟΠΟ Ν.Δένδια. Ουσιαστικά αποτελούν νέα επεισόδια της συνεργασίας των δύο κρατών που επιδιώκουν την καταστολή των κοινωνικών αγώνων και την τρομοκράτηση των αγωνιστών. Οι πρόσφατες συνομιλίες Ερντογάν-Σαμαρά επισφραγίστηκαν εκτός των άλλων από την απόφαση τους για ένταση του αγώνα «κατά της τρομοκρατίας» και προβλέπει την σύλληψη και παράδοση των αγωνιστών, το κλείσιμο των προσφυγικών στρατοπέδων (Λαύριο).
Είναι μια πολιτική που η αφετηρία της βρίσκεται στην προσέγγιση των αρχουσών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας μετά την κρίση των Ιμίων (1996), όπου με όρους μυστικής διπλωματίας από τους λαούς, αναπτύσσονται οι οικονομικές σχέσεις -ένταση του εμπορίου, η συνεργασία του χρηματοπιστωτικού τομέα, του τουρισμού και των κατασκευαστών κλπ- και οι πολιτικές σχέσεις. Με αποκορύφωμα την σύλληψη του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν (1999), μετά την παράδοση του από την κυβέρνηση Σημίτη-Πάγκαλου. Που βεβαίως αναβαθμίστηκε στο πλαίσιο «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας» (2001), των τρομονόμων και ευρωτρομονόμων.
Οι περίοδοι έξαρσης του ελληνοτουρκικού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού δεν σημαίνει ότι δεν καταγράφονται εγχειρήματα προσέγγισης των δύο αρχουσών τάξεων –συμφωνία Λισσαβόνας και άρση των ελληνικών εμποδίων στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. όπου η είσοδος της στην ευρωπαική ολοκλήρωση εκτιμάται ως βήμα ειρήνευσης στην περιοχή, συναντήσεις υπουργικών συμβουλίων, συνομιλίες με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ-Ε.Ε. που αναζητούν όρους συμβιβασμού και συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο –και πλέον με τις επενδύσεις Τούρκων επιχειρηματιών που συμμετέχουν ενεργά στην ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση της κοινωνικής περιουσίας, που επιχειρεί η ελληνική κυβέρνηση και τα Μνημόνια. Εξάλλου, όλη η ιστορική πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει χρωματιστεί από τέτοιου είδους εναλλαγές.
Ταυτόχρονα, το ελληνικό κατεστημένο συμφωνεί και συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική επέμβαση σε Μέση Ανατολή και Αφρική, συνεργαζόμενο στρατιωτικά με την Τουρκία και ανταγωνιζόμενο στη μοιρασιά της λείας, ενώ πλέον τα δύο κράτη, σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. χτίζουν τείχη του Αίσχους και πνίγουν τους πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου για να σταματήσουν τα ποτάμια της προσφυγιάς που προκαλούν οι πόλεμοι, η καπιταλιστική κρίση και οι βάρβαρες παρεμβάσεις τους. Οι συμφωνίες που υπέγραψαν πρόσφατα οι κυβερνήσεις Σαμαρά-Ερντογάν για την «από κοινού αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» εντάσσονται στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τερματισμού του Εμφυλίου στην Συρία με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και επίθεσης στο Ιράν. Η συμφωνία μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του Οτσαλάν-ΡΚΚ, η «συγγνώμη» της κυβέρνησης Νετανιάχου και η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας, ενσωματώνονται σε αυτή τη πολεμική προοπτική, έχουν τεράστια γεωστρατηγική σημασία και ένα ισχυρό υπόβαθρο κολοσσιαίων συμφερόντων του τομέα ενέργειας.
ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΕΙΧΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
Οι μαζικές διώξεις, συλλήψεις και απειλές απέλασης των Κούρδων και Τούρκων συναγωνιστών αποτελούν επεισόδια του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, με την Τουρκική δημοκρατία να μοιάζει ολοένα περισσότερο με αυτή της Ελλάδας των βασανιστηρίων, της κατοχής της Ιερισσού, των γκεσταμπίτικων μεθόδων της ΕΛ.ΑΣ, των αντλιών νερού και του χημικού πολέμου των ΜΑΤ κατά των διαδηλωτών, της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ και της ενεργοποίησης της ναζιστικής ακροδεξιάς ως τμήμα του βαθέως ελληνικού κράτους. Αλλά και της Ε.Ε. του ΣΕΓΚΕΝ, της FRONTEX, των συνθηκών του Δουβλίνου ενάντια στη μετανάστευση, των Τειχών του Αίσχους και των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης. Η νέα εποχή του καπιταλισμού έχει ανάγκη ένα διαρκές κράτος έκτακτης ανάγκης, με τον στρατό να αναλαμβάνει αστυνομικά καθήκοντα και την αστυνομία να στρατιωτικοποιείται. Θέτει εκτός νόμου εργατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, εξαφανίζει την έννοια του Πολιτικού Ασύλου και μετατρέπει τον εργαζόμενο σε Δούλο του 21ου αιώνα.
Η Νέα καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων για να επιβληθεί και για να χαράξει τους νέους δρόμους κερδοφορίας των αστικών συμφερόντων πρέπει να τσακίσει τα Απελευθερωτικά Κινήματα, κάθε αντίσταση και συλλογικό αγώνα του κόσμου της εργασίας, να δράσει ως σύγχρονη Ιερά Συμμαχία του αστικού κόσμου που επιχειρεί να εξαφανίσει την αντικαπιταλιστική αμφισβήτηση και προοπτική, που φαντάζει εκ νέου ιστορικά ως Δυνατότητα και περισσότερο από ποτέ, ως Αναγκαιότητα.
Ο καπιταλισμός της εποχής μας δεν εκδημοκρατίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται από αριστερούς κυβερνητικούς διαχειριστές της αστικής πολιτικής, δεν αντιπαλεύεται από την απαίτηση για διαφύλαξη των δικαιωμάτων που εξασφάλισε η προηγούμενη οργάνωση των παραγωγικών δυνάμεων, η προηγούμενη φάση της ταξικής πάλης και ο συσχετισμός δύναμης.
Απάντηση μας οι σύγχρονοι εργατικοί διεθνιστικοί αντικαπιταλιστικοί και ανατρεπτικοί αγώνες. Για την ανατροπή της πολιτικής της αντεργατικής λαίλαπας, της βάρβαρης κρατικής τρομοκρατίας, των πολεμικών τυχοδιωκτισμών και της κυβέρνησης σε Ελλάδα και Τουρκία. Η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από Ε.Ε.-ΟΝΕ-ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΎ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ. Σηκώνουμε επομένως τα δικά μας Τείχη Αλληλεγγύης στους διωκόμενους συναγωνιστές. Απαιτούμε την Άμεση Απελευθέρωση τους. Παροχή Ασύλου σε όλους όσους το έχουν ανάγκη και σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών. Ανατροπή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της Ευρώπης Φρούριο και ελεύθερη μετακίνηση.
Καλούμε όλες τις οργανώσεις και τους αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων να βάλουν φραγμό στις διώξεις και τις συλλήψεις τους, να μπλοκάρουν την Απέλαση των συναγωνιστών.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου