Στα μακρινά (;) χρόνια του εμφυλίου, του μετεμφυλιακού κράτους και της χούντας, ήταν σύνηθες ανάμεσα στους κομμουνιστές και τους “συνοδοιπόρους” τους, η εισβολή των ασφαλιτών στα σπίτια κι οι συλλήψεις να αποκαλείται η επίσκεψη του γαλατά. Αυτός ο ευφημισμός ήθελε να τονίσει πως στις δημοκρατίες, ξημερώματα στο άσυλο της οικίας έρχεται μόνο ο γαλατάς κι όχι οι ένστολες ορδές. Αυτή την περίοδο της ελληνικής ιστορίας, η αστική σκέψη, από τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους, τους καθηγητάδες (διανόηση), μέχρι το πολιτικό προσωπικό τη νοσταλγεί πλέον ανοικτά, ως υπόδειγμα ευνομίας, αντιπαραβάλλοντας τη με την “αναρχική” μεταπολίτευση. Καμία έκπληξη λοιπόν που την αναπαράγει στο σήμερα ως νόμιμη πρακτική και την υπερασπίζεται ιδεολογικά και πολιτικά.
Δεν πρόκειται να θρηνήσουμε για την παρακμή της αστικής δημοκρατίας, ούτε να καταγγείλουμε με νομικά επιχειρήματα την εκτροπή από τη νομιμότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στις μορφές του κράτους ή πως παραιτούμαστε των αστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.
Η εισβολή πάνοπλων μπάτσων τα ξημερώματα στα σπίτια κατοίκων της Ιερισσού, ο εισαγγελέας που αντί να ελέγχει την τήρηση τη νομιμότητας, αποτελεί το νομικό άλλοθι των αστυνομικών πρακτικών και φυσικά ο ιδεολογικός υπερασπιστής και καθοδηγητής του κράτους έκτακτης ανάγκης (ΚΕΑ) Δένδιας πιστοποιούν ένα και μόνο πράγμα: πως η νομιμότητα και ως μορφή πλέον ταυτίζεται με το περιεχόμενο της, οριζόμενη καθαρά πολιτικά αποτινάσσοντας από πάνω της κάθε νομική επικάλυψη και ρητορεία.
Ο νόμος είναι (κι εμφανίζεται πλέον) η ισχύς της επιβολής του κι όχι κάποιος αφηρημένος κανόνας δικαίου. Η νομιμότητα ορίζεται στη βάση της επιχειρησιακής ανάγκης των σωμάτων ασφαλείας και εμβαπτίζεται στο υπαρξιακό συμφέρον του κεφαλαίου. Έτσι ο μίστερ Δένδιας δηλώνει με το συνήθη του στόμφο πως “η εισβολή έγινε ξημερώματα γιατί αλλιώς θα γινόταν μακελειό”, πως ” το κράτος δεν μπορεί να υποχωρήσει, γιατί δεν θα είναι κράτος”. Μάλιστα αναπαράγοντας αυτούσια ως κυρίαρχη ιδεολογία την ιδεολογία των μπάτσων θεωρεί πως όποιος κατηγορείται από την αστυνομία για κακουργήματα είναι εν τέλει εχθρός του κράτους, συγχωνεύοντας το ένστολο σκυλολόι με τη δικαστική εξουσία. Και τεκμηριώνει το επιχείρημα του, αυτοαναφορικά: η αστυνομία δεν κατηγορεί κανέναν χωρίς να έχει δίκιο, κι έχει δίκιο γιατί είναι η αστυνομία. Ή η νομιμότητα ταυτίζεται με το μερικό συμφέρον των αστών, γιατί αυτό το συμφέρον είναι η νομιμότητα. Με λίγα λόγια ο Δένδιας, ως πολιτικός ενός ΚΕΑ σε μια στιγμή που το αστικό συμφέρον ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να εμφανιστεί ως γενικό λέει πως το στρατόπεδο του έχει δίκιο επειδή είναι αυτό που είναι, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει το δίκιο του-που είναι φυσικά άδικο. Αυτή η μη εξήγηση δεν οφείλεται σε καμία διανοητική τεμπελιά, ούτε αποτελεί ένδειξη παραβίασης της αγίας νομιμότητας που θα ισχυριστεί για νιοστή φορά ο Σύριζα.
Ο νόμος είναι (κι εμφανίζεται πλέον) η ισχύς της επιβολής του κι όχι κάποιος αφηρημένος κανόνας δικαίου. Η νομιμότητα ορίζεται στη βάση της επιχειρησιακής ανάγκης των σωμάτων ασφαλείας και εμβαπτίζεται στο υπαρξιακό συμφέρον του κεφαλαίου. Έτσι ο μίστερ Δένδιας δηλώνει με το συνήθη του στόμφο πως “η εισβολή έγινε ξημερώματα γιατί αλλιώς θα γινόταν μακελειό”, πως ” το κράτος δεν μπορεί να υποχωρήσει, γιατί δεν θα είναι κράτος”. Μάλιστα αναπαράγοντας αυτούσια ως κυρίαρχη ιδεολογία την ιδεολογία των μπάτσων θεωρεί πως όποιος κατηγορείται από την αστυνομία για κακουργήματα είναι εν τέλει εχθρός του κράτους, συγχωνεύοντας το ένστολο σκυλολόι με τη δικαστική εξουσία. Και τεκμηριώνει το επιχείρημα του, αυτοαναφορικά: η αστυνομία δεν κατηγορεί κανέναν χωρίς να έχει δίκιο, κι έχει δίκιο γιατί είναι η αστυνομία. Ή η νομιμότητα ταυτίζεται με το μερικό συμφέρον των αστών, γιατί αυτό το συμφέρον είναι η νομιμότητα. Με λίγα λόγια ο Δένδιας, ως πολιτικός ενός ΚΕΑ σε μια στιγμή που το αστικό συμφέρον ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να εμφανιστεί ως γενικό λέει πως το στρατόπεδο του έχει δίκιο επειδή είναι αυτό που είναι, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει το δίκιο του-που είναι φυσικά άδικο. Αυτή η μη εξήγηση δεν οφείλεται σε καμία διανοητική τεμπελιά, ούτε αποτελεί ένδειξη παραβίασης της αγίας νομιμότητας που θα ισχυριστεί για νιοστή φορά ο Σύριζα.
Είναι η πολιτική υπεράσπιση της έννομης βίας και του μονοπωλίου της, σε συνθήκες κρίσης όταν η άρχουσα τάξη ορίζει με υπαρξιακό τρόπο το δίκιο της και τον εχθρό της. Είναι πολύ απλά η νέα νομιμότητα, το δικαίωμα που έχει το κράτος να εξαιρεί τον εαυτό του από τις δικαιϊκές δεσμεύσεις που ισχύουν για τους πολίτες, ώστε να μπορεί να προασπίζει το αστικό συμφέρον. Στην περίπτωση της Ιερισσού το συμφέρον αυτό είναι το δικαίωμα του Μπόμπολα και των καναδικών κεφαλαίων, να πάρουν τζάμπα το χρυσό της περιοχής κι αφού διαλύσουν τη γη και τη ζωή που υπάρχει να αποχωρήσουν με σπουδαίες αποδόσεις. Αν αυτό το δικαίωμα προσκρούει στο δικαίωμα των κατοίκων στο καθαρό νερό κι αέρα το κράτος που ορίζει κι επιβάλλει το πλαίσιο άσκησης των δικαιωμάτων θα φροντίσει με κάθε νόμιμο τρόπο (κι αν παρανομήσει πάλι νόμιμο θα ναι γιατί είναι κράτος) να αφαιρέσει δικαίωματα από τους αντιφρονούντες που είναι πια Εχθρός, άρα δεν έχουν δικαιώματα. Το περιεχόμενο των νομικών εννοιών ταλαντεύεται ως το σημείο θραύσης αλλά δε σπάει, η βία τροποποιεί τον κοινωνικό συσχετισμό, για να συντηρήσει το υπάρχον σύστημα, αλλά όλα αυτά μπορούν και γίνονται εντός αστικής δημοκρατίας. Ναι, ναι η αστική δημοκρατία βαρέθηκε να εξαναγκάζεται λόγω ιστορίας και κοινωνικών διαμεσολαβήσεων να εμφανίζεται με κοστούμι συναίνεσης και μένει γυμνή, άρα στην πιο καθαρή της μορφή. Γι αυτό και οι μπάτσοι εισβάλλουν ξημερώματα σε σπίτια, συλλαμβάνουν μπροστά σε παιδιά τους γονείς τους, επιλέγουν δίχως όρια το επίπεδο της βίας. Γιατί αυτή η βία είναι η μόνη αποδεκτή, άρα εμφανίζεται ως μη βία.
Κι αν αυτά ακούγονται γραφικά ή θεωρητικά πόσο γραφικό είναι και πόσο επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω το γεγονός ότι ο διανοούμενος των σωμάτων ασφαλείας, ο Δένδιας διαβάζει Αστερίξ και είναι με τους Ρωμαίους λεγεωνάριους, δηλώνοντας ως άλλος Καίσαρας πως δε θα επιτρέψει γαλατικό χωριό στην επικράτεια του νόμου του; Κρατώντας άσβεστη την οργή, δηλώνουμε πως κάθε κίνηση αντιβίας από τους κατοίκους είναι δίκαιη απάντηση στους πρωτογενείς φορείς της βίας κι αναφωνούμε: Χαίρε Δένδιους, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν.
Πηγή: Κόκκινη Ορχήστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου