Ευχαριστούμε το ΔΙΚΤΥΟ Επισφαλώς Εργαζομένων - Ανέργων, για την αποστολή.
Είμαστε εδώ, σε μια κρίσιμη περίοδο όπου η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη το έργο της και εμείς γρήγορα-γρήγορα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην εξαθλίωση.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία, ο μισθός-χαρτζηλίκι, η ανεργία και η ημιαπασχόληση, οι αυτοκτονίες είναι καθημερινότητά μας. Με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, όλο και περισσότεροι από εμάς μένουμε χωρίς δουλειά ή οι σχέσεις εργασίας μας μετασχηματίζονται σε επισφαλείς και ελαστικές, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς δικαιώματα.
Τη στιγμή που η ανεργία στους νέους και τις νέεες έχει εκτοξευθεί στο 60%, η κυβέρνηση καταθέτει το «σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας των νέων», ένα πακέτο ένα πακέτο μέτρων που πρακτικά υποβιβάζει τον κατώτατο μισθό για τους αποφοίτους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα 400 ευρώ και 460 για τους πτυχιούχους.
Οι νέοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται πλέον ως «περιττοί» σε μια επιχείρηση υπό εκκαθάριση και αναγκάζονται να κινούνται διαρκώς στην γκρίζα ζώνη επισφαλούς/κακοπληρωμένης/ανασφάλιστης εργασίας και ανεργίας, κατάσταση που πλέον δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα, αλλά μόνιμο.
Εμείς όμως δεν πρέπει να μείνουμε απομονωμένοι!
Οργανωνόμαστε και με αλληλεγγύη προτάσσουμε τη συλλογική μας αντίσταση. Γινόμαστε άνθρωποι-όμηροι που αναγκάζονται στο όνομα της επιβίωσης τους να υποκύψουν σε κάθε εκβιασμό της εργοδοσίας, αν βέβαια καταφέρουμε να βρούμε δουλειά.
Δεν ανεχόμαστε πια να παίρνουμε ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας, με την προοπτική να το πετσοκόψουν. Δεν ανεχόμαστε πια να μην μπορούμε να ονειρευτούμε, να μην έχουμε καν χρόνο να ξεκουραστούμε, να ζήσουμε, να γελάσουμε, να διασκεδάσουμε, να ερωτευτούμε.
Η τηλεόραση αναφέρει τους δείκτες ανεργίας καθημερινά, με ποσοστά, με γραφήματα, με κατηγοριοποίηση ανά ηλικιακή ομάδα και φύλο. Θ’ ακούσεις για τους αριθμούς αλλά όχι για τους ίδιους τους άνεργους, πώς τα βγάζουν πέρα, πώς αντικρίζουν τα παιδιά τους όταν γυρίζουν απ’ το σχολείο, τι σκέφτονται, τι κυνηγάνε, τι ελπίζουν..
Εμείς, λοιπόν, καλούμε όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους,ημι-απασχολούμενους, τους εργαζόμενους φοιτητές-τριες , τους πτυχιούχους σε ομηρία, τους ανέργους και μακροχρόνια ανέργους, να συναντηθούμε, να συζητήσουμε, και με τη δράση μας, να τους ανατρέψουμε ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, στο τώρα, στο σήμερα!
Ας είναι η 20η Απρίλη η αρχή για να διεκδικήσουμε δωρεάν μεταφορά, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πολιτισμό, επίδομα ανεργίας για όσο είμαστε άνεργοι και διαγραφή χρεών όσων βρίσκονται στην ανεργία! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους!
Είναι λοιπόν μονόδρομος ο αγώνας για αξιοπρέπεια. Η κοινωνία οφείλει να αντιστρέψει τις προτεραιότητές της: Οποιοδήποτε σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, πρόγραμμα 100 ημερών ή τετραετίας, δεν μπορεί παρά ν’ αρχίζει με πολιτικές υπέρ του άνεργου – κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα.
Ως Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων και Ανέργων, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας λειτουργώντας συλλογικά και ισότιμα. Θέλουμε να εκφράσουμε όποιον/α το επιθυμεί να ενταχθεί στη δικτύωση μας. Μα κυρίως αυτό που θέλουμε είναι αυτή η δικτύωση να μη μείνει σε κενά λόγια και ευχολόγια, αλλά να δημιουργήσει σχέσεις αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας μεταξύ των νέων εργαζομένων και ανέργων. Για να μη μένει κανένας και καμία χωρίς συλλογικότητα, αλληλεγγύη, βοήθεια και υποστήριξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου