ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Από τους εργάτες του Σικάγο το 1886 στους μετανάστες εργάτες στη Μανωλάδα, στους 1.500.000 ανέργους, στους χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους, στους εργαζόμενους των 300 ευρώ, στους χιλιάδες αυτόχειρες αναχωρητές η απόσταση είναι μόνο μια ανάσα.
«Καμιά φωνή δεν ακούγεται πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή».
Το χωνευτήρι του εκφασισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού καλά κρατεί.
Στην Ελλάδα της φρίκης των μνημονίων, τίποτα δεν θεωρείται αυτονόητο. Κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα καταργήθηκαν. Η εργατική τάξη και οι αγώνες της βρίσκονται στη παρανομία. Δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες στήνονται στο απόσπασμα στην Ιερισσό, σε ολόκληρη τη χώρα.
Η κρίση βαθαίνει και όσο απορρυθμίζει το σύστημα τόσο και το σταθεροποιεί σε
ληστρικούς φασιστικούς δρόμους.
Τρικομματική κυβέρνηση-τρόικα και χρυσή αυγή επιχειρούν την τελική έφοδο στην κοινωνία της εργασίας βαθαίνοντας την ανθρωπιστική κρίση, ενώ οργιάζει ο παρασιτισμός και ο μαυραγοριτισμός που μας μετατρέπει σε αποικία χρέους και ξέφραγο αμπέλι ξένων συμφερόντων.
Πρωτομαγιά 2013 και η συλλογική αγωνιστική μνήμη της εργατικής τάξης δεν πρέπει να χαθεί στα χειρότερα που μέλλονται για να ’ρθουν όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και για το σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου.
Το εργατικό κίνημα χρειάζεται να πιάσει το νήμα από την αρχή στην ιδεολογία, την οικονομία, στην πολιτική, στην κοινωνία «για να ακουστεί δυνατά η φωνή απελευθέρωσης του εξουσιαζόμενου».
Η αριστερά έχει ευθύνη για αυτό. Δεν φτάνει να περιγράφει την καταστροφή μόνο. Δεν αρκεί να ξορκίζει την αδράνεια και το φόβο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Δεν φτάνει να πλασάρει ως τσελεμεντέ τον διαρκή αγώνα και την αντίσταση του λαού κουνώντας το δάχτυλο ότι δεν ξεσηκώνεται!!! Ενώ απλώνει το δίχτυ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και ότι πιάσει!
Παντού υπάρχουν μικρές σπίθες που σιγοκαίνε για να γίνουν πυρκαγιά, να φύγει η κυβέρνηση , για να σταματήσει η ανθρωπιστική κρίση. Για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται η ιδεολογία των εξουσιαζόμενων εργατικών μαζών να γίνει κυρίαρχη, να ενθουσιάσει, να πείσει και εν τέλει να νικήσει.
Πρωτομαγιά 2013: Να ακουστεί επιτέλους η φωνή του καταπιεζόμενου εργαζόμενου.
Για την αμοιβή της εργασίας που δεν γίνεται να είναι κάτω από 800 ευρώ και με υποχρεωτική ασφάλιση.
Για τις εργασιακές σχέσεις που δεν γίνεται να είναι τύπου Μανωλάδας και «βαριάς βιομηχανίας τουρισμού» όταν, όπως και όσο θέλει το μεγάλο και μεσαίο κεφάλαιο.
Για τη δωρεάν παιδεία και υγεία.
Για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες του εργαζόμενου λαού.
Αυτά είναι το άλλο σχέδιο για να μπει φρένο στην εξαθλίωση και το φασισμό.
Σχέδιο που υπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα επιβίωσης, κοινωνικής προκοπής του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Από τους εργάτες του Σικάγο το 1886 στους μετανάστες εργάτες στη Μανωλάδα, στους 1.500.000 ανέργους, στους χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους, στους εργαζόμενους των 300 ευρώ, στους χιλιάδες αυτόχειρες αναχωρητές η απόσταση είναι μόνο μια ανάσα.
«Καμιά φωνή δεν ακούγεται πέρα από τη φωνή του εξουσιαστή».
Το χωνευτήρι του εκφασισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού καλά κρατεί.
Στην Ελλάδα της φρίκης των μνημονίων, τίποτα δεν θεωρείται αυτονόητο. Κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα καταργήθηκαν. Η εργατική τάξη και οι αγώνες της βρίσκονται στη παρανομία. Δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες στήνονται στο απόσπασμα στην Ιερισσό, σε ολόκληρη τη χώρα.
Η κρίση βαθαίνει και όσο απορρυθμίζει το σύστημα τόσο και το σταθεροποιεί σε
ληστρικούς φασιστικούς δρόμους.
Τρικομματική κυβέρνηση-τρόικα και χρυσή αυγή επιχειρούν την τελική έφοδο στην κοινωνία της εργασίας βαθαίνοντας την ανθρωπιστική κρίση, ενώ οργιάζει ο παρασιτισμός και ο μαυραγοριτισμός που μας μετατρέπει σε αποικία χρέους και ξέφραγο αμπέλι ξένων συμφερόντων.
Πρωτομαγιά 2013 και η συλλογική αγωνιστική μνήμη της εργατικής τάξης δεν πρέπει να χαθεί στα χειρότερα που μέλλονται για να ’ρθουν όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και για το σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου.
Το εργατικό κίνημα χρειάζεται να πιάσει το νήμα από την αρχή στην ιδεολογία, την οικονομία, στην πολιτική, στην κοινωνία «για να ακουστεί δυνατά η φωνή απελευθέρωσης του εξουσιαζόμενου».
Η αριστερά έχει ευθύνη για αυτό. Δεν φτάνει να περιγράφει την καταστροφή μόνο. Δεν αρκεί να ξορκίζει την αδράνεια και το φόβο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Δεν φτάνει να πλασάρει ως τσελεμεντέ τον διαρκή αγώνα και την αντίσταση του λαού κουνώντας το δάχτυλο ότι δεν ξεσηκώνεται!!! Ενώ απλώνει το δίχτυ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και ότι πιάσει!
Παντού υπάρχουν μικρές σπίθες που σιγοκαίνε για να γίνουν πυρκαγιά, να φύγει η κυβέρνηση , για να σταματήσει η ανθρωπιστική κρίση. Για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται η ιδεολογία των εξουσιαζόμενων εργατικών μαζών να γίνει κυρίαρχη, να ενθουσιάσει, να πείσει και εν τέλει να νικήσει.
Πρωτομαγιά 2013: Να ακουστεί επιτέλους η φωνή του καταπιεζόμενου εργαζόμενου.
Για την αμοιβή της εργασίας που δεν γίνεται να είναι κάτω από 800 ευρώ και με υποχρεωτική ασφάλιση.
Για τις εργασιακές σχέσεις που δεν γίνεται να είναι τύπου Μανωλάδας και «βαριάς βιομηχανίας τουρισμού» όταν, όπως και όσο θέλει το μεγάλο και μεσαίο κεφάλαιο.
Για τη δωρεάν παιδεία και υγεία.
Για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες του εργαζόμενου λαού.
Αυτά είναι το άλλο σχέδιο για να μπει φρένο στην εξαθλίωση και το φασισμό.
Σχέδιο που υπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα επιβίωσης, κοινωνικής προκοπής του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
ΨΗΛΑ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου