ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - Ανακοίνωση/Καταγγελία: ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η δημοσιοποίηση φωτογραφιών συλληφθέντων με εμφανή τα σημάδια βασανισμού τους δεν ήταν ούτε κάποιο τυχαίο γεγονός ούτε υπήρξε σοβαρή προσπάθεια αποσιώπησης των βασανισμών -- Ήταν εσκεμμένη.

Εσκεμμένη γιατί α) αν όπως λένε τα φερέφωνα της ασφάλειας οι «τραυματισμοί» έγιναν τη στιγμή της σύλληψης, κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν φωτογραφίες πριν τη σύλληψη, και β) αν ήθελε η «ασφάλεια» να αποφύγει την κατηγορία των βασανισμών, θα δημοσίευε φωτογραφίες τη στιγμή της σύλληψης και όχι μετά αφού οι συλληφθέντες είχαν κακοποιηθεί. Ιδιαίτερα όταν, κατά τη διεθνή νομολογία, υπάρχει τεκμήριο ενοχής της αστυνομίας σε τέτοιες περιπτώσεις (δηλαδή είναι αυτή που πρέπει να αποδείξει ότι δεν έκανε βασανισμούς και όχι, όπως λέει ο συγκαλύπτων τους βασανισμούς —με ανάλογη προσωπική ποινική ευθύνη— Δένδιας, να αποδείξουν οι βασανισθέντες ότι δεν είναι...ελέφαντες.

Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών, όπως και όλη η διαδικασία βασανισμού, έχει ξεκάθαρο στόχο να περάσει το μήνυμα ότι η σημερινή χούντα μπορεί να δρα κατά το δοκούν και με όποιο τρόπο αυτή επιλέγει απέναντι σε ενέργειες που στρέφονται κατά του συστήματος, ανεξάρτηα αν συμφωνεί κανείς με αυτές ή όχι. Ο στόχος της είναι καθαρά η τρομοκράτηση, και αυτό αντίθετα με κάποιες περίεργες «αριστερές» προσεγγίσεις που λένε ότι η ασφάλεια έκανε ένα χοντροκομμένο ρετουσάρισμα στις φωτογραφίες γιατί η κοινοβουλευτική Χούντα και τα όργανα της ήθελαν να κρύψουν τα βασανιστήρια. Στην πραγματικότητα απλά δεν ήθελαν να στραπατσάρουν το «δημοκρατικό» προσωπείο που παρουσιάζουν διεθνώς, ενώ για το «εσωτερικό», ο σαφής στόχος τους είναι η τρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων που αντιστέκονται, όπως άλλωστε το ίδιο κάνουν με τις αλλεπάλληλες επιτάξεις, τα ΜΑΤ που εμποδίζουν κάθε λαϊκή διαμαρτυρία κ.λπ..

Η ΩΜΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Η παραπάνω επιχείρηση τρομοκράτησης είναι επομένως τμήμα της γενικότερης προσπάθειας καθυπόταξης της κοινωνίας, ώστε να εδραιωθεί η Οικονομική Κατοχή θεσμικά, αλλά και κυρίως σε υποκειμενικό επίπεδο, να γίνει δηλαδή νομοτελειακό βίωμα η «Κινεζοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, η «Βουλγαροποίηση» των μισθών, το ξήλωμα κάθε κοινωνικής παροχής από την Υγεία μέχρι την Παιδεία και το ασφαλιστικό, οι μαζικές απολύσεις στον Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, και κυρίως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που έχει βάλει ως πρώτο στόχο της η τρικομματική κοινοβουλευτική χούντα με τις επαφές της στο Κατάρ και αλλού, τις οποίες βαφτίζει ως «αγώνα για την Ανάπτυξη». 

Παράλληλα λοιπόν με το ξεπούλημα ολόκληρης της χώρας στην υπερεθνική και ντόπια ελίτ, η κυβέρνηση – με τις πλάτες φυσικά των εντολέων της – προχωρά και περαιτέρω σε Χουντοποίηση, με απροκάλυπτους βασανισμούς και στιγματισμό ανθρώπων, και με τα ΜΜΕ να παίζουν τον γνωστό ρόλο του διαχειριστή της επιχείρησης αυτής, προβάλλοντας άμεσα ή έμμεσα το «επιχείρημα» της «τρομοκρατικής δράσης».

Από πουθενά δεν πηγάζει το «δικαίωμα» της κακοποίησης και του βασανισμού ανθρώπων – που παραδόθηκαν μάλιστα αμαχητί αφού δεν χρησιμοποίησαν τα όπλα τους με δική τους απόφαση – έστω και αν οι ίδιοι έχουν επιλέξει την στρατηγική της ένοπλης σύγκρουσης και της ατομικής αντιβίας στην κοινωνική πάλη. Κανένα κρατικό όργανο δεν έχει το δικαίωμα να απλώνει χέρι επάνω σε συλληφθέντες και αγωνιστές που έχουν επιλέξει τη μορφή αυτή πάλης, ούτε φυσικά  ακόμα και σε άτομα του «κοινού ποινικού δικαίου».

Από πού όμως αντλεί αυτή η τρικομματική κυβέρνηση-μαριονέτα τη δύναμη να προβαίνει σε τέτοιες επιχειρήσεις τρομοκράτησης που θυμίζουν εποχές των βασανιστών των ΕΑΤ-ΕΣΑ (μολονότι η στρατιωτική Χούντα ποτέ δεν τόλμησε να δημοσιεύσει φωτογραφίες βασανισμένων, όπως κάνει σήμερα η Κοινοβουλευτική Χούντα!);

ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ Η ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΣΗ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ;

Πώς λοιπόν οι ντόπιες σημερινές κοινοβουλευτικές Χούντες, με χρονικό ορίζοντα «ζωής» μικρότερο ακόμα και από την στρατιωτική χούντα του ‘67, νιώθουν τόσο δυνατές ώστε να προχωρούν σε τέτοιο στάδιο καταστολής και χρήση βασανιστηρίων; Μήπως άραγε γιατί  η κατάσταση αυτή προωθείται με την πλήρη υποστήριξη και τις εντολές της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ, που δεν διανοούνται να διακινδυνεύσουν τυχόν ανατροπή του καθεστώτος Οικονομικής Κατοχής της χώρας η οποία θα είχε αλυσιδωτές συνέπειες όχι μόνο σε χώρες της ΕΕ με ανίσχυρες οικονομίες αλλά και σε χώρες της περιφέρειας που υφίστανται άμεσες ή έμμεσες  επεμβάσεις της υπερεθνικής ελίτ; (Λιβύη, Συρία, κ.λπ.)

Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από εμφανές ότι όσο η χώρα , δηλαδή η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση – όπως και οι «αριστερές» εφεδρείες τους που έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους στα think tanks της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ , αλλά και στα κύρια όργανα της υπερεθνικής ελίτ (Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο, ΔΝΤ κλπ), συνεχίζει να μένει δεμένη στην Οικονομική Κατοχή της ΕΕ/ΟΝΕ – οι πολιτικές μας ελίτ θα έχουν την πλήρη υποστήριξη των αφεντικών τους ώστε να καταστέλλουν κάθε μορφή αντιβίας ΣΤΗΝ ΩΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ του σημερινού καθεστώτος και των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που το στηρίζουν, ώστε να δεχτεί ο λαός τη νέα μορφή σκλαβιάς του.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γι’ αυτό τον λόγο η σαφής υποβάθμιση του ρόλου των δημόσιων βασανιστηρίων από κομμάτια της Αριστεράς είναι όχι μόνο –έτσι κι αλλιώς--  απαράδεκτη, αλλά και εγκληματική ως προς τις συνέπειές της: α) Γιατί έτσι υποβαθμίζεται το γεγονός της ωμής Κρατικής Τρομοκρατίας β) γιατί υποβαθμίζεται η Χουντοποίηση και η δραματική όξυνση της πολιτικής βίας γενικότερα από την πλευρά του καθεστώτος που παίρνει τη μορφή Χουντικών επιτάξεων και στρέφεται κατά των κοινωνικών ομάδων που απεργούν μαχητικά, κοινωνικών ομάδων, σωματείων κ.λπ.

Όμως πολύ πιο ύποπτη από ην υποβάθμιση αυτή είναι η θρασύδειλη άποψη στελεχών της εκφυλισμένης «αντικαπιταλιστικής» Αριστεράς που παρά τις υποτιθέμενες διακηρύξεις περί του αντιθέτου, καταλήγουν με «Αριστερή σάλτσα» να καταδικάζουν επίσης τη «βία από όπου και αν προέρχεται», καθώς η μόνη βία που «βλέπουν» είναι αυτή της φυσικής βίας (βασανιστήρια, πρόκληση θανάσιμων ή μη τραυματισμών κτλ.). Και αυτό γιατί πετούν με θράσος στα σκουπίδια τη σχεδόν 200χρονη άποψη της  αντισυστημικής Αριστεράς ότι η συστημική βία δεν είναι μόνο η φυσική, αλλά υπάρχει και η οικονομική και κοινωνική βία που ξεκινάει (όπως και η φυσική!) σε ένα ετερόνομο σύστημα, πάντα «από τα πάνω», από τις ελίτ. Και η συστημική οικονομική βία επιφέρει εξίσου σημαντικά και, στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερα θύματα με αυτά της φυσικής βίας για την οποία τόσο πολύ κόπτονται.

Το σιωπηρό αλλά ευδιάκριτο «συμπέρασμα» σύμφωνα με τέτοιες «αριστερές» απόψεις είναι ότι η συστημική βία είναι πάντα «αναπόφευκτη» είτε έχουμε ένα σύστημα οικονομίας της Αγοράς και ψευτο-δημοκρατίας όπως σήμερα, είτε ένα σύστημα Κρατικού Σοσιαλισμού, είτε και ένα (μη δοκιμασμένο ιστορικά) σύστημα πραγματικής Δημοκρατίας, όπως η Περιεκτική Δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι η «Αριστερά» αυτή που φιλοξενείται συστηματικά και σε χώρους «επαναστατικών» κομουνιστικών ρευμάτων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ κ.λπ.) έχει πετάξει προ καιρού στο καλάθι κάθε αίτημα και στρατηγική για αντισυστημική αλλαγή, και αναλώνεται σε μια φλύαρη συλλογή από τσιτάτα για αυτο-διαχείριση, «εργατικό έλεγχο», κτλ., τα οποία βέβαια γνωρίζει ότι είναι απλά ασπιρίνες για μια ευσπλαχνικότερη διαχείριση της κρίσης, αν δεν αποτελούν οργανικό τμήμα προγράμματος για τη συστημική αλλαγή, μέσα από την έξοδο από την ΕΕ και την αλλαγή των βασικών πολιτικών-οικονομικών θεσμών σε αυτούς όπως για μια Περιεκτική Άμεση Δημοκρατία.

Όμως, στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα για την έμφαση στις μορφές φυσικής βίας και στα «δικαιώματα», στις οποίες «πρέπει» να εστιάζει αποκλειστικά το «κίνημα», καταλήγουν «όλως τυχαίως» επίσης όλοι οι φιλελεύθεροι απολογητές του συστήματος και ειδικά της Νέας Διεθνούς Τάξης της Παγκοσμιοποίησης και της ιδεολογίας των «δικαιωμάτων» (δόγμα μειωμένης Εθνικής Κυριαρχίας, «Right to Protect», προστασία ατομικής ιδιοκτησίας με κάθε μέσο κτλ.), που δικαιολογεί ιδεολογικά τη μαζική βία (οικονομική αλλά και φυσική) κατά των λαών σήμερα! Έτσι, ολόκληρη η επικοινωνιακή προπαγάνδα για την καταστροφή των λαών της Λιβύης και τώρα της Συρίας, στηρίχτηκε στο ότι οι «τύραννοι» Καντάφι και Άσσαντ έσφαζαν τους λαούς τους (κάτι που αποδείχθηκε γκεμπελικό ψέμα και το παραδέχτηκαν ακόμα και οι ίδιες πηγές εκ των υστέρων!), και όλες οι επιχορηγούμενες από τις ελίτ ΜΚΟ (Διεθνής Αμνηστία,Human Rights Watch  κ.λπ.) απαιτούσαν γι’ αυτό αλλαγή καθεστώτων –πράγμα βέβαια που δεν διανοούνται να ζητήσουν για τη δική μας κοινοβουλευτική Χούντα, ό,τι και να κάνει!.

Η Αριστερά λοιπόν αυτή, έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου της «προοδευτικής» δικαιολόγησης της συστημικής βίας, ανεξάρτητα από τα κούφια τσιτάτα περί «αλληλεγγύης» που τόσο μονότονα χρησιμοποιεί.

Από την άλλη, το ΚΚΕ, με επιλογή του έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια αναχαίτισης της Οικονομικής Κατοχής (που μάλιστα δεν αναγνωρίζει, ανάγοντας την Ελλάδα σε Ιμπεριαλιστικό Κράτος!), περιμένοντας τη σοσιαλιστική επανάσταση, και τα μέλη της ηγεσίας του όπου βρεθούν και όπου σταθούν σπεύδουν να αποδομούν τη Χουντοποίηση του καθεστώτος και της Οικονομικής Κατοχής, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαν να είχαν πετάξει ουσιαστικά στη θάλασσα τις ίδιες τις θεμελιακές τους θέσεις για «Αντι-ιμπεριαλιστικό Αντι-μονοπωλιακό Μέτωπο» εξόδου από την ΕΕ, όπως είχαν πριν ακόμα μερικά χρόνια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το Χουντικής έμπνευσης καθεστώς επιστράτευσης των εργαζομένων του Μετρό και των Ναυτεργατών θα μπορούσε να απαντηθεί άμεσα αν τα αριστερά Κοινοβουλευτικα κόμματα αποχωρούσαν από τη Βουλή, μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματος της άρσης της επίταξης. Αυτοί λοιπόν που δεν διανοούνται έστω και να απαιτήσουν την άρση της επίταξης, υποτίθεται θα κάνουν την «επανάσταση» με επερωτήσεις… στη Βουλή και κάποια συλλαλητήρια παρηγοριάς, για την τιμή των όπλων!

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΩΣ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Τα πρόσφατα βασανιστήρια των συλληφθέντων για τη ληστεία – όπως και άλλα που προηγήθηκαν αυτών, όπως τα βασανιστήρια κατά των συμμετεχόντων σε μοτοπορεία τον Οκτώβριο, τα βασανιστήρια κατά υπόπτων «τρομοκρατίας», μεταναστών κτλ.– σχετίζονται άμεσα και άρρηκτα με την ένταση της καταστολής που υφίστανται απεργοί, όπως οι εργαζόμενοι του Μετρό και οι Ναυτεργάτες που δουλεύουν αυτή τη στιγμή με φύλλα επίταξης, με τη μόνιμη απειλή της επιστράτευσης απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα που κάνει το βήμα της μαχητικής απεργίας. Όλα αυτά σε κατάφωρη παραβίαση ακόμα και διεθνών κανόνων και συμβάσεων για τις εργασιακές σχέσεις από μια Χούντα που παριστάνει τη «δημοκρατία» και παράλληλα με τη γενικότερη βίαιη καταστολή – χημικά, ξύλο, φακέλωμα – σε διαδηλώσεις.

Θα το επαναλάβουμε για ακόμη μια φορά. Η ανυπαρξία, αν όχι πλήρης ενσωμάτωση, της Αριστεράς και η ανικανότητά της να δώσει άμεσες ρεαλιστικές πολιτικές λύσεις στην καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων που συντελείται αυτή τη στιγμή κάτω από τη μύτη τους, είναι ο μόνος λόγος που τα αντι-ΕΕ και τα αντί-Παγκοσμιοποιητικά αισθήματα του λαού μας γίνονται αντικείμενο καπηλείας και διαστρεβλώνονται από την εκφυλισμένη «αριστερά» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και από τους ρατσιστές  τραμπούκους οργανώσεων όπως της ΧΑ. Και τα δύο μορφώματα αυτά, αν είχε σχηματιστεί Μέτωπο εξόδου από ΕΕ/ΟΝΕ για την αυτοδυναμία της χώρας και για την περαιτέρω συστημική αλλαγή, θα ήταν στα ιστορικά τους προηγούμενα, δηλαδή κοντά στην ανυπαρξία, όπως ουσιαστικά ήταν μέχρι πριν 1-2 χρόνια, και δεν θα μετρούσαν όπως σήμερα διψήφια νούμερα.

Αν όμως η Αριστερά έχει επιλέξει την ίδια της την αντιδραστικότητα και ανικανότητα, θα υποστεί τις συνέπειες – όπως ήδη τις υφίσταται, και αυτό είναι μόνο η αρχή - της απαξίωσης του λαού, όπως περιθωριοποιήθηκε και εκφυλίστηκε κάθε πολιτικός σχηματισμός ιστορικά, που δεν μπήκε μπροστάρης στις άμεσες λαϊκές ανάγκες. Και θα έχει την ίδια τύχη όπως αυτή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, την οποία θα έχει σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ, μόλις αποκαλυφθεί η τεράστια εξαπάτηση του λαού που διαπράττει όταν δηλώνει πως θα ανατρέψει τα Μνημόνια ...μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη (αγκαλιά με τον Σόιμπλε και το ΔΝΤ) που δεν διανοείται ν’ αμφισβητήσει!

Καλούμε πολιτικές οργανώσεις, σωματεία, συλλογικότητες, ανένταχτους-ες να πλαισιώσουν τώρα το Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση, για άμεση έξοδο από την ΕΕ, την απεξάρτηση από τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, την ακύρωση των συμβάσεων με την Τρόικα, την οικονομική αυτοδυναμία της χώρας που αποτελεί προϋπόθεση κάθε συστημικής αλλαγής.

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  - 6 ΦΛΕΒΑΡΗ 2013