Να γίνει αρχή εργατικής αντεπίθεσης η απεργία της 20 Φεβρουαρίου

Να γίνει αρχή εργατικής αντεπίθεσης η απεργία της 20 Φεβρουαρίου

Όλοι στην Απεργία, όλοι στις Απεργιακές Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις:

Αθήνα: Μουσείο, ώρα 10.30 π.μ. (καλεί ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων),

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, ώρα 10.30 π.μ. (καλεί η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Θεσσαλονίκης)

Έληξαν την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου και οι τελευταίες σε ισχύ κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο «έλεος» των εργοδοτικών ορέξεων για μείωση των αποδοχών, ενώ επίκειται και η λήξη της μετενέργειας της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ένας νέος γύρος λεηλασίας των μισθών, αυτή τη φορά για το σύνολο της εργατικής τάξης ξεκίνησε ήδη, στον ιδιωτικό τομέα με βάση τη λήξη των συμβάσεων, στο δημόσιο με την επιβολή του «ενιαίου μισθολογίου». Καθόλου τυχαίες ή λάθος δεν ήταν άλλωστε οι δηλώσεις του γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών Γ. Μέργου τις προηγούμενες μέρες, ότι και ο κατώτατος μεικτός μισθός των 582 ευρώ είναι
ακόμα πολύ «υψηλός»! Το «σύνθημα» έχει δοθεί από την κυβέρνηση και την τρόικα προς τους εργοδότες: κάντε πράξη τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους τώρα!

Ο αγώνας στο Μετρό και τα άλλα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η απεργία των ναυτεργατών και άλλες κλαδικές κινητοποιήσεις άνοιξαν τον κύκλο αντιπαράθεσης των εργαζόμενων στην κατάργηση των συμβάσεων. Τώρα, την σκυτάλη καλούνται να πάρουν όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, για μια μάχη που πρώτα απ΄ όλα θα θέσει το θέμα της επιβίωσης, ενάντια στους μισθούς πείνας των 300 και 400 ευρώ που μας ετοιμάζουν εργοδότες και κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ. Την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου, η πανελλαδική πανεργατική απεργία που έχει κηρυχθεί, ακριβώς αυτό θα πρέπει να σημάνει: Μια πρώτη πανελλαδική, παλλαϊκή αγωνιστική κινητοποίηση μετά την ψήφιση του μνημονίου 3, που θα σηματοδοτήσει την αρχή, τον πρώτο σταθμό της αναγκαίας συνολικής αντιπαράθεσης με την πολιτική της εξαθλίωσης, της φτώχειας, της ανεργίας.

Οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, οι μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, εντάσσουν την πανεργατική απεργία στην προσπάθεια ανάπτυξης ενός ισχυρού μαζικού μετώπου των εργαζόμενων, που με καρδιά τη μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στην μείωση των μισθών, ενάντια στην απλήρωτη δουλειά, ενάντια στην ανεργία, θα δημιουργήσει όρους εργατικής αντεπίθεσης. Διαφορετικό σχέδιο δηλαδή από τις δυνάμεις του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, οι οποίες, αφού απουσίασαν από τις απεργίες στο Μετρό και τους ναυτεργάτες, αφού αρνήθηκαν τον συντονισμό και τη γενίκευση αυτών των αγώνων, ήρθαν εκ των υστέρων να κηρύξουν άλλη μια 24-ωρη απεργία, χωρίς στόχους και προοπτική κλιμάκωσης και ανατροπής. Ας τους διαψεύσουμε!

Η κυβέρνηση και οι τροϊκανοί καταλαβαίνουν πολύ σωστά ότι η βάρβαρη πολιτική τους δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς αντιδράσεις. Φοβούνται -και καλά κάνουν- τον «εχθρό λαό». Γι΄ αυτό απαντούν με το δόγμα «νόμος και τάξη» απέναντι στους αγώνες και το κίνημα. Η επιστράτευση όσων εργαζόμενων και κλάδων ξεφεύγουν από τα όρια μιας 24-ωρης διαμαρτυρίας, το χτύπημα ακόμα και συμβολικών διαμαρτυριών όπως η παράσταση του ΠΑΜΕ στο υπουργείο εργασίας και των νέων του ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο του ανεκδιήγητου κ. Μέργου, θέλουν να δείξουν ότι δεν θα ανεχτούν αμφισβήτηση της πολιτικής τους. Για αυτό αναβαθμίζουν το αντιδραστικό νομικό τους πλαίσιο, σχεδιάζοντας την ουσιαστική απαγόρευση της κήρυξης απεργιών και αλλάζοντας το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των συνδικάτων, όπως ανήγγειλαν υπουργοί της κυβέρνησης. Η χειραγώγηση του κινήματος και των συνδικάτων από τη σύγχρονη χούντα του κεφαλαίου δεν πρέπει να περάσει. Είναι και αυτό άλλος ένας πολύ σοβαρός λόγος να ξαναβρεθούν οι εργαζόμενοι μαζικά και μαχητικά στους δρόμους, τόσο στην απεργία της Τετάρτης 20/2, όσο και στη συνέχεια.

Μέχρι την Τετάρτη λοιπόν, δεν πρέπει να μείνει χώρος δουλειάς και γειτονιά, όπου δεν θα συζητηθεί και οργανωθεί η απεργία. Ταυτόχρονα, στα σωματεία, στις συνελεύσεις, σε όλες τις συλλογικότητες, πρέπει να διαμορφωθεί τώρα ένα σχέδιο αντεπίθεσης, με το ξεδίπλωμα πρωτοβουλιών και κινητοποιήσεων, που θα δώσει νέα ώθηση στην αντιπαράθεση με την βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Πρώτα απ΄ όλα με μια «χάρτα εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων», για αξιοπρεπείς μισθούς, για ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις. Για την υπεράσπιση των άνεργων, με ριζική αύξηση του επιδόματος και του χρόνου καταβολής του, την κατάργηση των φοφοεπιδρομών και χαρατσιών. Και με την αναγκαία επίγνωση ότι για να ζήσουμε πρέπει να τους ανατρέψουμε, χωρίς αναμονή, όχι με εκλογικές αυταπάτες και ανάθεση, αλλά με λαϊκή και πανεργατική κινητοποίηση, αποφασιστικό αγώνα σύγκρουσης τώρα. Σε μια τέτοια κατεύθυνση καλεί και ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ο οποίος σε σύσκεψη την Τετάρτη συζήτησε πρωτοβουλίες για το επόμενο διάστημα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κάλεσμά της τονίζει ότι «Όλοι οι χώροι και οι κλάδοι έχουμε ανοι­χτούς λογαριασμούς με την κυβέρνηση και την τρόϊκα. Με ένα γενικευμένο απεργιακό κύμα, με τη δύναμη των αγώνων και της λαϊκής εξέγερ­σης μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την εγκληματική πολιτική και την κυβέρνηση που την υλοποιεί. Να ανοίξουμε δρόμους για μια κοινωνία που να αξίζει στους εργαζόμενους.»

Η αναγκαία εργατική αντεπίθεση, είναι τώρα πιο επιβεβλημένη αλλά και πιο ώριμη. Οι εργαζόμενοι είδαν από τους πρόσφατους αγώνες, ότι καθένας χωριστά, ένας κλάδος μόνος, του δεν μπορεί να σπάσει την κυβερνητική βαρβαρότητα. Ότι δεν υπάρχουν «εξαιρέσεις» από την πολιτική της εξαθλίωσης. Ότι δεν υπάρχει «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη», αλλά παραπέρα αύξηση της ανεργίας, παραπέρα μείωση μισθών. Ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, δεν είναι ελληνικό κουσούρι. Ότι καμιά πολιτική και κυβέρνηση δεν πέφτει μόνη της σαν ώριμο φρούτο. Γι΄ αυτό, η μάχη για την επιβίωση, πρέπει να γίνει ταυτόχρονα μάχη για την ανατροπή. Και μάλιστα αντικαπιταλιστική, για να γκρεμίσει όχι μονάχα κάποια μέτρα, αλλά όλη την επίθεση, που εκδηλώνεται ακριβώς στο έδαφος της κρίσης του καπιταλισμού. Ή θα σωθούν τα κέρδη και οι επιχειρήσεις τους ή εμείς, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ο λαός. Και τα δύο δεν γίνεται. Όλοι στην απεργία λοιπόν, όλοι στην αντεπίθεση!

Σε προκήρυξη της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί "Να χτίσουμε ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που θα πάρει πάνω του την μάχη για την επιβίωση, τη μάχη για την ανατροπή ολόκληρου του συστήματος. Αυτό σημαίνει:

Άμεση, μονομερής καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ που είναι ο οργανωτής και η δύναμη επιβολής αυτού το εφιάλτη. Διαγραφή του χρέους. Εργατικό έλεγχο στις τράπεζες, στις μεγάλες επιχειρήσεις και σ' ολόκληρη την κοινωνία.

Αυτά τα μέτρα μπορεί να επιβληθούν μόνο με την δύναμη του οργανωμένου λαού. Με σκληρούς αγώνες εδώ και τώρα, πέρα από τα όρια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Χρειαζόμαστε συνδικάτα στα χέρια της βάσης των εργαζόμενων, οργάνωση και συντονισμό από τα κάτω, αγώνες και απεργίες διάρκειας!

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Δεν περιμένουμε να ολοκληρώσουν τα «τάγματα εφόδου» του κεφαλαίου το έγκλημά τους και να οδηγηθούμε ήρεμα και ωραία σε εκλογές σε…4 χρόνια για να πέσουν σαν “ώριμο φρούτο” όπως ονειρεύονται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Παίζει το παιγνίδι τους όποιος ορκίζεται στο όνομα του ευρώ και της ΕΕ ή περιμένει «λύσεις» από τις ΗΠΑ. Δεν περιμένουμε πότε θα ξημερώσει η “λαϊκή εξουσία” για να λυθούν τα προβλήματά μας. Θέλουμε να ζήσουμε σήμερα και για αυτό πρέπει να παλέψουμε και να νικήσουμε σήμερα!

Χρειαζόμαστε μια άλλη αριστερά! Που θα υπερασπίζεται μέχρι το τέλος τα συμφέροντα των εργαζόμενων, ενάντια στο μαύρο μέτωπο τραπεζιτών-βιομήχανων-τρόικας και ΕΕ. Που θα δρα ενωτικά μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Που στηριγμένη στην δύναμη του οργανωμένου λαού θα ανοίξει έναν άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο για την κοινωνία. Μέσα από επαναστατικές αλλαγές και όχι ανέμελους κοινοβουλευτικούς περιπάτους. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων. Μια αριστερά που απέναντι στον γερασμένο κόσμο του κέρδους, του ανταγωνισμού και της απάνθρωπης εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης θα ξαναγράψει στις σημαίες της την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια.