Κάλεσμα για τη δημιουργία ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ στο Περιστέρι

Ο νέος κοινωνικός μεσαίωνας είναι εδώ

Εξαθλίωση, πείνα, ψάξιμο για φαγητό στα σκουπίδια, σπίτια χωρίς ρεύμα, παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, κόσμος που αυτοκτονεί από απελπισία. Όλοι εμείς, ο κόσμος της δουλειάς, αντιμετωπίζουμε μέρα με την ημέρα το φάσμα της επιβίωσης. Τίποτα πια δεν είναι δεδομένο στην Ελλάδα των μνημονίων. Το δικαίωμα στην υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία γίνονται προνόμιο για λίγους προνομιούχους. Για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα ράντσα, η ανεργία ή, στην καλύτερη, η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και η αμορφωσιά. Η διάσωση των τραπεζιτών, η αποπληρωμή των
τοκογλύφων, η παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ και η “ανταγωνιστικότητα” είναι πιο σημαντικά από τη ζωή των εργαζομένων, των ανέργων και των παιδιών τους.
Εμείς πληρώνουμε μία κρίση την όποια δεν δημιουργήσαμε...

Δεν θα γίνουμε ζητιάνοι. Οργανωνόμαστε και διεκδικούμε

Αντί για δουλειά μας δίνουν κακοπληρωμένη «απασχόληση» με την ώρα, τη μέρα και το μήνα. Όσοι δεν έχουν και αυτά τα ελάχιστα, μπορούν να περιμένουν στην ουρά των συσσιτίων του Σκάι, του Μέγκα, των δήμων και της εκκλησίας. Αυτοί που στηρίζουν τα μνημόνια, που απολύουν κόσμο και πετσοκόβουν τους μισθούς, αυτοί που μας χαρατσώνουν και αρνούνται να φορολογηθούν, μας το παίζουν και φιλάνθρωποι. Παίζουν με το πόνο μας δηλαδή. Δεν θα περιμένουμε την κυβέρνηση, το κράτος και τον δήμο να γίνουν φιλανθρωπικά ιδρύματα και να λύσουν το πρόβλημα επιβίωσης του λαού μας. Το πρόβλημα της επιβίωσης δεν λύνεται με ασπιρίνες στον καρκίνο αλλά με την αυτοοργάνωση και την συμμετοχή μας σε σύγκρουση με τους επιχειρηματίες, τις κυβερνήσεις και το κράτος τους.

Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές μας

Δίπλα σε αυτούς τους «φιλάνθρωπους», στέκονται και κάποιοι άλλοι «φίλοι του λαού». Αυτοί που μας λένε να φάμε ο ένας τον άλλο για να επιβιώσουμε. Ο Έλληνας το μετανάστη, ο άνεργος τον εργαζόμενο, ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο, αλλά ποτέ να μην σηκώσουμε το κεφάλι μας στους από πάνω. Με αυτούς άλλωστε θέλουν «εθνική ενότητα» και «κάνουνε δουλειές», δίνοντας τους Έλληνες εργάτες με 18 ευρώ την ημέρα… Η αυγή που τάζουν δεν είναι χρυσή, αλλά μαύρη σαν τις ιδέες τους και βαμμένη από το αίμα των ανθρώπων. Δεν θα αφήσουμε τις γειτονιές μας στους φασίστες απόγονους του Χίτλερ και του Μουσολίνι.

Φτάνει πια με τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες

Σε αυτό το πλαίσιο είναι εκρηκτική η απουσία εργατικής και λαϊκής πρωτοβουλίας και οργάνωσης. Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που συναινεί στα μέτρα και ξεπουλά τους αγώνες σπέρνει την απογοήτευση στους εργάτες. Τα συνδικάτα χάνουν τα μέλη τους. Η τρομακτική ανεργία και η μαύρη εργασία, διογκώνουν την αδυναμία τους με αποτέλεσμα όλο και λιγότερο να μπορούν να παίξουν ρόλο εργατικής συσπείρωσης και οργάνωσης της ταξικής αλληλεγγύης και διεκδίκησης.

Αλληλεγγύη – Αντίσταση – Ανατροπή

Η προσπάθειά μας δεν ξεχωρίζει από το μαχόμενο εργατικό κίνημα· ίσα ίσα, θέλει να συμβάλει στη διεκδίκηση και στον αγώνα της τάξης μας. Δεν θέλουμε να μοιράσουμε την φτώχεια μας στο Περιστέρι, αλλά αγωνιζόμαστε για να πάρουμε από τον πλούτο τους, που έτσι κι αλλιώς εμείς παράγουμε.
Γι΄ αυτό και αγωνιζόμαστε για ένα εργατικό κίνημα ενιαίο και ταξικό, των εργαζομένων και των ανέργων, των σταθερά και των ελαστικά απασχολούμενων, των Ελλήνων και των μεταναστών, των νέων και των μεγαλυτέρων, που θα παλεύει για όλους και όχι απλώς ένα κίνημα συμπαράστασης σε όποιον χτυπιέται κάθε φορά από την εργοδοσία. Με πολιτική κατεύθυνση ανατροπής της επίθεσης, των νόμων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, των νέων μνημονίων από τη σκοπιά της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων μας.

 Συγκεκριμένα η προσπάθειά μας θέλουμε να στηριχτεί

α) στην ταξική αλληλεγγύη στην τοπική κοινωνία. Για να στηρίζει τα μέλη της στην επιβίωση μέσα στην κρίση. Στη δημιουργία απεργιακού ταμείου για τους εργαζομένους που αντιστέκονται και τους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τους πλειστηριασμούς, τα νοικοκυριά που είναι υπερχρεωμένα, όσους απειλούνται με διακοπή παροχής ρεύματος και νερού, όσους χρειάζονται ιατρική περίθαλψη, όσες φτωχές οικογένειες χρειάζονται μαθήματα φροντιστηρίου για τα παιδιά τους.

β) στην αγωνιστική δράση ενάντια στην εργοδοτική χούντα. Να στηρίξει τους εργαζόμενους που είναι σε αντιπαράθεση με τον εργοδότη τους, να αντιπαλέψει τις απολύσεις και την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς. Να ενημερώνει τους εργαζομένους της πόλης μας για τα δικαιώματά τους. Να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε για τους ανέργους, δωρεάν μεταφορές, αξιοπρεπή μισθό για κάθε άνεργο/η και ανασφάλιστο/η χωρίς προϋποθέσεις, ασφαλιστική κάλυψη για όλους, δωρεάν δημοτικές παροχές (βρεφονηπιακοί σταθμοί, γυμναστήρια)

γ) στη συσπείρωση των ανέργων και των εργαζομένων. Μια προσπάθεια που θέλει να εντάξει στη συνδικαλιστική ζωή όλους τους εργαζομένους, και τους ανέργους –που είναι εργαζόμενοι χωρίς δουλειά–, που παλεύει να ενταχθούν αυτοί στα σωματεία τους ή, όπου δεν υπάρχουν, να βοηθήσει να δημιουργηθούν, συσπειρώνοντας παράλληλα τους εργαζομένους και τους ανέργους που δεν
εντάσσονται σε κανένα από τα σημερινά σωματεία.

δ) στη μόρφωση και στον πολιτισμό. Για να διαμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι τον δικό μας πολιτισμό με επιμόρφωση και πολιτιστική αναζήτηση. Μια προσπάθεια στην οποία θα μαθαίνονται και θα αναδεικνύονται οι αγωνιστικές παραδόσεις και η ιστορία του εργατικού μας κινήματος, οι προσπάθειες χειραφέτησης της εποχής μας, με συζητήσεις, προβολές, μαθήματα,
θεατρικές ομάδες.

ε) Προώθηση συστηματικά και σε συνεργασία με άλλες συλλογικότητες της γειτονιάς της
αγωνιστικής δημοκρατικής πολιτικής πάλης και αυτοάμυνας κατά της κρατικής, κυβερνητικής, εργοδοτικής και φασιστικής τρομοκρατίας, με στόχο ένα μαζικό ενωτικό κίνημα στη πόλη μας.

Υπάρχουν δρόμοι αντίστασης

Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις δικές μας μορφές οργάνωσης αγώνα και αλληλεγγύης, σε μια εποχή όπου πλέον το αυτονόητο καθίσταται περιττό και επιζήμιο για τους κυρίαρχους, στις μέρες όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κοστίζει ακριβά. Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια. Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι, οι ελαστικά απασχολούμενοι και οι άνεργοι προχωράμε στη δημιουργία μιας εργατικής λέσχης στο Περιστέρι όπου μένουμε και εργαζόμαστε. Μια λέσχη ταξικής αλληλεγγύης, αγώνα, διεκδίκησης και συσπείρωσης. Η προσπάθεια για την εργατική λέσχη δεν διεκδικεί τη μοναδικότητα και το αλάθητο, θα έχει έντονα τα στοιχεία του πειραματισμού.
Η κοινωνία δεν χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτήν που σφίγγεται
σε μια γροθιά. Καλούμε τον κόσμο της εργασίας, τους νέους, τους άνεργους, τους μετανάστες του Περιστερίου να συμμετάσχουν ενεργά στη δημιουργία Εργατικής Λέσχης στην πόλη μας.

Ιδρυτική ΣυνέλευσηΞυλοτεχνία ( Δημοσθένους 11-13 & Παρασκευοπούλου) Παρασκευή 1 Μαρτίου 19.00