Ο Κ.Τσάτσος στρατιώτης: «Κουραμπιές επί τέλους. Και του χειρότερου είδους. Δεν το είδε μέτωπο…» Κ.Παλαμάς

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΣΜΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ 

Με την συμπλήρωση των 100 τευχών του περιοδικού του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Άμυνας αναδημοσιεύεται κείμενο του πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας  και ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Τσάτσου δημοσιευμένο στο 1^ο τεύχος του περιοδικό.

Το κείμενο αυτό έχει τίτλο «Η αποστολή του Αξιωματικού», απευθύνει παραινέσεις για τη σταδιοδρομία του, επαναλαμβάνοντας ότι «η πρώτη αρετή των φυλάκων, κατά τον Πλάτωνα, είναι η ανδρεία»!

Το κείμενο μας για μια ακόμη φορά αποκαλύπτει την απόσταση που χωρίζει τα μεγάλα λόγια των αστών πολιτικών, τόσο του χθες όσο και του σήμερα, από τις ταπεινές τους πράξεις.

Η αστική πολιτική και οι εκφραστές της έχουν συνέχεια και συνέπεια.

Μπορεί λοιπόν οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Καραμανλής, Καρατζαφέρης, αυτοί που μιλούν για το υπέρτατο καθήκον της υποχρεωτικής στράτευσης, να εξαγόρασαν την στρατιωτική τους θητεία ή να λούφαραν συστηματικά,    αλλά φαίνεται ότι ουσιαστικά ακολούθησαν το παράδειγμα των πολιτικών τους πατρώνων.

Στον Α’ Τόμο του έργου του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», εκδόσεις ΒΙΛΙΟΕΚΔΟΤΙΚΗ (1962), παρουσιάζεται η γνώμη του ποιητή Κ.Παλαμά για τον Κ.Τσάτσο και αποκαλύπτεται το γιατί και πως πρόσφερε τις στρατιωτικές του υπηρεσίες.

Διαβάζουμε λοιπόν:

«Τώρα τελευταία μάθαμε από την αλληλογραφία του με τι δίδα Κορτζά (Ραχήλ) πώς από το 1922 και δώθε ο Παλαμάς είχε στενές σχέσεις με το νεαρό τότε Κ.Τσάτσο, που πήγαινε πολλές φορές στο σπίτι του και έκανε συντροφιά στο ποιητή. […] Πληροφορούμαστε ακόμα από τον Παλαμά πως όταν στα 1923 ο Τσάτσος κλήθηκε στρατιώτης, ο πατριωτισμός και η εθνικοφροσύνη του πήγαν περίπατο».

Τι σημαίνει αυτό;

Να το γράφει ο Παλαμάς: «Τον καημένο το Τσάτσο, τον πήραν τώρα στρατιώτη στα γυμνάσια. Επρόκειτο να μπη στο νοσοκομείο για να απαλλαγή. Με την ελπίδα αυτή».

Συνεχίζει ο Παλαμάς: «ότι έφυγε (από το σπίτι μου) ο φίλος μου ο Τσάτσος. Το γραφείο που είταν αποσπασμένος –η γαλλική αποστολή- έκλεισε. Έπρεπε να πάη στο στρατώνα του. Κι αυτού τον ανταριάζουν. Γυμνάσια. Θαλαμοφύλακας. Ζωύφια. Είχε την αφέλεια να βγάλη και βιβλίο για να διαβάση. Τον ψοφήσανε στην κοροϊδία. Υπομένει. Κουραμπιές επί τέλους. Και του χειρότερου είδους. Δεν το είδε μέτωπο …».

Τώρα, ο συντηρητικός κόσμος, μιλιταριστές και εθνικιστές, προβάλλουν τις νουθεσίες του ξεχνώντας την προσωπική του στάση!

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ

Βλέπεις, πάντοτε το σύστημα εξουσίας και ο αστικός κόσμος έστελνε στην πρώτη γραμμή, να σκοτώσει και να σκοτωθεί για τα συμφέροντα τους, τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ