Δεν πρόκειται για φωτομοντάζ αλλά για το οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους της εφημερίδας «Νέα Αστυνομία», του σωματείου των αστυνομικών. Η τιμή που επιφύλαξαν στον Τσίπρα να φιγουράρει δίπλα στον Δένδια είναι μια δίκαιη ανταπόδοση του, επικουρικού στην κυβέρνηση, έργου που έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, του ξεπλύματος της ΕΛΑΣ από τη σχέση της με τους φασίστες, παράλληλα με την προσπάθεια της κυβέρνησης Φαήλου, Χρύσανθου και Σαμαρά να ρίξουν την αστυνομία στα μαλακά μετά τις εξελίξεις με τη χρυσή αυγή.
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, (μια δολοφονία μπροστά στα μάτια των παρόντων αστυνομικών που την άφησαν να συμβεί χωρίς να κουνήσουν ούτε δακτυλάκι!) και την “εξάρθρωση” της χρυσής αυγής που ακολούθησε, γίνεται από την κυβέρνηση μια συστηματική προσπάθεια να βγει λάδι η ελληνική αστυνομία, και μάλιστα αν είναι δυνατόν αναβαπτισμένη και εκ νέου νομιμοποιημένη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει εντελώς «αναίμακτα», κάποιοι θα πρέπει να πληρώσουν τη νύφη. Στο τέλος θα «αποκαλυφθούν» μετά από έρευνα “εις βάθος” κάποιοι «επίορκοι» μπάτσοι, ίσως να παραπεμφθούν και με κατηγορίες της πλάκας και ίσως ίσως κάποιοι λίγοι να υποστούν και τη βαρύτατη ποινή της… αργίας δύο βδομάδων. Και τότε να μας πούνε πως το σώμα που σε ποσοστό 50% είναι δηλωμένοι οπαδοί των ναζιστών καθάρθηκε. Και εδώ η πλάκα τελειώνει. Αυτά κάνει η κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, τι ακριβώς λέει και κάνει;
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, (μια δολοφονία μπροστά στα μάτια των παρόντων αστυνομικών που την άφησαν να συμβεί χωρίς να κουνήσουν ούτε δακτυλάκι!) και την “εξάρθρωση” της χρυσής αυγής που ακολούθησε, γίνεται από την κυβέρνηση μια συστηματική προσπάθεια να βγει λάδι η ελληνική αστυνομία, και μάλιστα αν είναι δυνατόν αναβαπτισμένη και εκ νέου νομιμοποιημένη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει εντελώς «αναίμακτα», κάποιοι θα πρέπει να πληρώσουν τη νύφη. Στο τέλος θα «αποκαλυφθούν» μετά από έρευνα “εις βάθος” κάποιοι «επίορκοι» μπάτσοι, ίσως να παραπεμφθούν και με κατηγορίες της πλάκας και ίσως ίσως κάποιοι λίγοι να υποστούν και τη βαρύτατη ποινή της… αργίας δύο βδομάδων. Και τότε να μας πούνε πως το σώμα που σε ποσοστό 50% είναι δηλωμένοι οπαδοί των ναζιστών καθάρθηκε. Και εδώ η πλάκα τελειώνει. Αυτά κάνει η κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, τι ακριβώς λέει και κάνει;
Δυστυχώς, τα ίδια ακριβώς! Αυθεντικότερη αποτύπωση είναι το πλήθος των δηλώσεων του Τσουκαλά που έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια, ο οποίος είναι άλλωστε και ο καθύλην αρμόδιος, αφού είναι ο υπεύθυνος του κόμματος για τα σώματα ασφαλείας. Το ποίημα είναι ακριβώς το ίδιο: «Μια μικρή μειοψηφία επίορκων λειτουργών που αμαυρώνει το σώμα». Η πρόταση ακριβώς η ίδια: «Να αφήσουμε τη δικαιοσύνη ανεπηρέαστη να κάνει τη δουλειά της, να προχωρήσει η έρευνα, να απομονωθούν οι θύλακες». Το καθήκον επίσης το ίδιο: «Να αποκαλυφθούν τα σταγονίδια και να σταθούμε δίπλα στους καλούς αστυνομικούς, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του σώματος να κάνουν τη δουλειά τους». Είναι ανάγκη να τους στηρίξουμε βέβαια και οικονομικά, και σε αυτό συμφωνούμε. Απλά, ενώ ο Σαμαράς λέει πως το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα θα πάει κατά προτεραιότητα στους ενστόλους, ο ΣΥΡΙΖΑ δια του υπευθύνου του προσθέτει και λίγο αντιμνημόνιο. Στο μόνο που διαφοροποιείται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ από αυτή του Δένδια είναι πως ο πρώτος συμπληρώνει πως χρειάζεται και «εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας».
Το αίτημα για «εκδημοκρατισμό της αστυνομίας» σε συνδυασμό με την «αποχουντοποίηση», μπήκε πρώτη φορά με την πτώση της χούντας. Τότε, προσπαθούσε να απαντήσει σε ένα πραγματικό ζήτημα, ότι η αστυνομία είχε ταυτιστεί (πως μπορούσε να γίνει αλλιώς;) με το μισητό όργανο καταπίεσης των συνταγματαρχών, τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων. Σε μια νέα εποχή για τον ελληνικό καπιταλισμό, την εποχή της μεταπολίτευσης, τα ίδια κατασταλτικά όργανα του αστικού κράτους έπρεπε να «καθαρθούν» από το μισητό χουντικό παρόν τους και να υπερασπιστούν το ίδιο αστικό κράτος σε συνθήκες πλέον αστικής δημοκρατίας. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, ο όρος «εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας» τι ακριβώς σημαίνει; Σημαίνει απλώς ότι 40 χρόνια αστικής δημοκρατίας δεν ήταν αρκετά για να «εκδημοκρατιστούν» και οι μπάτσοι. Γιατί άραγε κύριε Τσουκαλά; Μήπως είναι ματαιοπονία; Ή μήπως τελικά έχει δίκιο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με αυτά που λέει στη δήλωση της φωτογραφίας;
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο ζήτημα γίνεται περισσότερο έκδηλη όχι από τις κουβέντες του Τσουκαλά, αλλά από τις πράξεις του Τσίπρα. Τις ημέρες που ακολούθησαν την «εξάρθρωση» της χρυσής αυγής ο πρόεδρος επεδίωξε να συναντηθεί και να συνομιλήσει «για την αντιμετώπιση του φαινομένου του φασισμού», όχι με ανθρώπους του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά με αστυνομικούς. Και μάλιστα όχι μόνο με το συνδικαλιστικό τους όργανο, αλλά και αντιπροσωπεία του κόμματος συναντήθηκε με την ηγεσία της ΕΛΑΣ τρεις μέρες μετά τη δολοφονία.
Εδώ δεν θα επιχειρηματολογήσουμε πάνω στα αυτονόητα, για το ρόλο δηλαδή των ένοπλων σωμάτων – υπερασπιστών του αστικού κράτους. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίξει τόσο χαμηλά τον πήχη, που είναι ντροπή να επιχειρηματολογεί κανείς και για τα αυτονόητα. Τουλάχιστον, όσοι δηλώνουν αριστεροί, ας κάνουν τον κόπο να ξαναρίξουν μια ματιά στα κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς για αρχή πάνω στο θέμα.
Αλλά έχει ενδιαφέρον και μια άλλη πτυχή. Μέσα και γύρω από την αστυνομία περνά ο έλεγχος ενός μεγάλου μέρους της παραοικονομίας, και των κεφαλαίων που μεγαλουργούν σ’ αυτήν. Και μιλάμε για μεγάλα κεφάλαια. Αυτός είναι και ο λόγος που η αστυνομία, παρά το πλήθος των υποθέσεων που κουκουλώνονται, είναι σταθερά η επαγγελματική ομάδα με τα μεγαλύτερα ποσοστά εγκληματικότητας από οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική κατηγορία της χώρας, ας πούμε τους φουρναραίους, τους λογιστές, ή τους δασκάλους. Οι «επίορκοι» αστυνομικοί που έχουν κατά καιρούς συλληφθεί καλύπτουν όλο το φάσμα των εγκληματικών δραστηριοτήτων που περιγράφονται στον ποινικό κώδικα, ακολουθώντας τις διαδρομές του «μαύρου χρήματος». Αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα, (αλλά όχι μοναδικότητα) έρχεται και κουμπώνει αρμονικά και συμπληρωματικά με το κύριο καθήκον των ένοπλων σωμάτων του κράτους, αυτό της υπεράσπισης της ιδιοκτησίας και της τάξης των καπιταλιστών.
(Παρενθετικά να πούμε ότι στο βάθος αυτή η κατάσταση απλά δείχνει το βαθμό διαπλοκής της «μαύρης» και της «άσπρης» οικονομίας στον ελληνικό καπιταλισμό, και μάλιστα την περίοδο της κρίσης. Ερμηνεύει ως ένα βαθμό επίσης και την τεράστια έκταση της διείσδυσης της χρυσής αυγής στους μπάτσους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).
Πίσω στο ζήτημα μας, η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλύνει την ελληνική αστυνομία είναι από χέρι καμμένη και αυτό την κάνει περισσότερο εξοργιστική. Αν το γλύψιμο στους μπάτσους καθησύχαζε τους νοικοκυραίους, όπως πιστεύουν τα ξεφτέρια στην Κουμουνδούρου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως μια ίσως επιζήμια ταχτική, βαθέως οπορτουνισμού βεβαίως, αλλά έστω συζητήσιμη. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Την ώρα που ο Σαμαράς ετοιμάζεται να τσακίσει το αριστερό «άκρο», ο ΣΥΡΙΖΑ με τους όρκους πίστης στους «λειτουργούς της ελληνικής αστυνομίας» το μόνο που πετυχαίνει είναι να αφήνει έκθετο και ανυπεράσπιστο τον ίδιο και γενικά την αριστερά και τα κινήματα στην ξέφρενη βία του αστικού κράτους, μέσω φυσικά και των «λειτουργών» του. Ίσως είναι η στιγμή που όσοι ακόμη εξακολουθούν να νανουρίζονται μέσα σε αυτό το κόμμα να ξυπνήσουν. Θα δούμε…
Το αίτημα για «εκδημοκρατισμό της αστυνομίας» σε συνδυασμό με την «αποχουντοποίηση», μπήκε πρώτη φορά με την πτώση της χούντας. Τότε, προσπαθούσε να απαντήσει σε ένα πραγματικό ζήτημα, ότι η αστυνομία είχε ταυτιστεί (πως μπορούσε να γίνει αλλιώς;) με το μισητό όργανο καταπίεσης των συνταγματαρχών, τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων. Σε μια νέα εποχή για τον ελληνικό καπιταλισμό, την εποχή της μεταπολίτευσης, τα ίδια κατασταλτικά όργανα του αστικού κράτους έπρεπε να «καθαρθούν» από το μισητό χουντικό παρόν τους και να υπερασπιστούν το ίδιο αστικό κράτος σε συνθήκες πλέον αστικής δημοκρατίας. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, ο όρος «εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας» τι ακριβώς σημαίνει; Σημαίνει απλώς ότι 40 χρόνια αστικής δημοκρατίας δεν ήταν αρκετά για να «εκδημοκρατιστούν» και οι μπάτσοι. Γιατί άραγε κύριε Τσουκαλά; Μήπως είναι ματαιοπονία; Ή μήπως τελικά έχει δίκιο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με αυτά που λέει στη δήλωση της φωτογραφίας;
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο ζήτημα γίνεται περισσότερο έκδηλη όχι από τις κουβέντες του Τσουκαλά, αλλά από τις πράξεις του Τσίπρα. Τις ημέρες που ακολούθησαν την «εξάρθρωση» της χρυσής αυγής ο πρόεδρος επεδίωξε να συναντηθεί και να συνομιλήσει «για την αντιμετώπιση του φαινομένου του φασισμού», όχι με ανθρώπους του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά με αστυνομικούς. Και μάλιστα όχι μόνο με το συνδικαλιστικό τους όργανο, αλλά και αντιπροσωπεία του κόμματος συναντήθηκε με την ηγεσία της ΕΛΑΣ τρεις μέρες μετά τη δολοφονία.
Εδώ δεν θα επιχειρηματολογήσουμε πάνω στα αυτονόητα, για το ρόλο δηλαδή των ένοπλων σωμάτων – υπερασπιστών του αστικού κράτους. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίξει τόσο χαμηλά τον πήχη, που είναι ντροπή να επιχειρηματολογεί κανείς και για τα αυτονόητα. Τουλάχιστον, όσοι δηλώνουν αριστεροί, ας κάνουν τον κόπο να ξαναρίξουν μια ματιά στα κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς για αρχή πάνω στο θέμα.
Αλλά έχει ενδιαφέρον και μια άλλη πτυχή. Μέσα και γύρω από την αστυνομία περνά ο έλεγχος ενός μεγάλου μέρους της παραοικονομίας, και των κεφαλαίων που μεγαλουργούν σ’ αυτήν. Και μιλάμε για μεγάλα κεφάλαια. Αυτός είναι και ο λόγος που η αστυνομία, παρά το πλήθος των υποθέσεων που κουκουλώνονται, είναι σταθερά η επαγγελματική ομάδα με τα μεγαλύτερα ποσοστά εγκληματικότητας από οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική κατηγορία της χώρας, ας πούμε τους φουρναραίους, τους λογιστές, ή τους δασκάλους. Οι «επίορκοι» αστυνομικοί που έχουν κατά καιρούς συλληφθεί καλύπτουν όλο το φάσμα των εγκληματικών δραστηριοτήτων που περιγράφονται στον ποινικό κώδικα, ακολουθώντας τις διαδρομές του «μαύρου χρήματος». Αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα, (αλλά όχι μοναδικότητα) έρχεται και κουμπώνει αρμονικά και συμπληρωματικά με το κύριο καθήκον των ένοπλων σωμάτων του κράτους, αυτό της υπεράσπισης της ιδιοκτησίας και της τάξης των καπιταλιστών.
(Παρενθετικά να πούμε ότι στο βάθος αυτή η κατάσταση απλά δείχνει το βαθμό διαπλοκής της «μαύρης» και της «άσπρης» οικονομίας στον ελληνικό καπιταλισμό, και μάλιστα την περίοδο της κρίσης. Ερμηνεύει ως ένα βαθμό επίσης και την τεράστια έκταση της διείσδυσης της χρυσής αυγής στους μπάτσους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα).
Πίσω στο ζήτημα μας, η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλύνει την ελληνική αστυνομία είναι από χέρι καμμένη και αυτό την κάνει περισσότερο εξοργιστική. Αν το γλύψιμο στους μπάτσους καθησύχαζε τους νοικοκυραίους, όπως πιστεύουν τα ξεφτέρια στην Κουμουνδούρου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως μια ίσως επιζήμια ταχτική, βαθέως οπορτουνισμού βεβαίως, αλλά έστω συζητήσιμη. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Την ώρα που ο Σαμαράς ετοιμάζεται να τσακίσει το αριστερό «άκρο», ο ΣΥΡΙΖΑ με τους όρκους πίστης στους «λειτουργούς της ελληνικής αστυνομίας» το μόνο που πετυχαίνει είναι να αφήνει έκθετο και ανυπεράσπιστο τον ίδιο και γενικά την αριστερά και τα κινήματα στην ξέφρενη βία του αστικού κράτους, μέσω φυσικά και των «λειτουργών» του. Ίσως είναι η στιγμή που όσοι ακόμη εξακολουθούν να νανουρίζονται μέσα σε αυτό το κόμμα να ξυπνήσουν. Θα δούμε…
Κ. Ρουσίτης
Πηγή:Κόκκινη Ορχήστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου