Κομμουνιστική Οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ: Εκλογική Διακήρυξη

Εκλογική διακήρυξη

Μαύρο στα κόμματα του κεφαλαίου! Ενιαίο εργατικό μέτωπο πάλης και εξουσίας. Για την έξοδο από την κρίση προς όφελος της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου και εκμεταλλευομένου λαού!

• Να αποδυναμωθεί και να απονομιμοποιηθεί πλήρως το σάπιο και χρεοκοπημένο αστικό πολιτικό σύστημα.
• Να μαυριστούν και να αποδυναμωθούν τα κόμματα του κεφαλαίου, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, που χρεοκόπησαν την εργατική τάξη και το λαό, καθώς και οι συγγενικές τους και συγκοινωνούσες πολιτικές δυνάμεις.
• Μαύρο στη ναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή, στελέχη και υποψήφιοι της οποίας αποτελούν μίσθαρνα όργανα των κρατικών υπηρεσιών.
• Καμιά εμπιστοσύνη στους εξωραϊστές του συστήματος!
• Να ενισχυθούν οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, η οργάνωση και η αυτενέργεια του κινήματος.
• Να ενισχυθούν οι πολιτικές δυνάμεις, φορείς του μεταβατικού προγράμματος, που στάθηκαν αποφασιστικά στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι:

Η καπιταλιστική κρίση και η ύφεση βαθαίνουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ο καπιταλισμός είναι ανίκανος να διασφαλίσει στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα τα στοιχειώδη, τα ελάχιστα: εργασία, αξιοπρεπές μεροκάματο, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, δωρεάν δημόσια υγεία-πρόνοια-παιδεία, αξιοπρεπή διαβίωση για τους άνεργους. 

Από την πλευρά των καπιταλιστών ο μοναδικός δρόμος να ξεπεραστεί η κρίση είναι η συντριβή της εργατικής τάξης:

• Στο οικονομικό επίπεδο, με το χτύπημα των Συλλογικών διαπραγματεύσεων-της συνδικαλιστικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, με τις ατομικές συμβάσεις, με την οικονομική εξαθλίωση, με τη συμπίεση του μισθού και της σύνταξης, με την ανεργία, με τη μετατροπή της υγείας-παιδείας-πρόνοιας σε εμπορεύματα από τα οποία αποκλείονται οι εργαζόμενοι, με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και της περιουσίας οργανισμών που δημιουργήθηκε από τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων.
• Στο πολιτικό επίπεδο, με το χτύπημα των οργανώσεών της, με την υποστήριξη του φασισμού και την υποδαύλιση του μίσους ανάμεσα στους εργαζόμενους (δημόσιοι - ιδιωτικοί, Έλληνες και ξένοι, παλιοί και νέοι, εργαζόμενοι-άνεργοι).

Φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πείνα, αδιέξοδα και αυτόχειρες, καταστροφή, εγκληματικότητα, άνοδο του φασισμού, αναζωπύρωση πολεμικών συγκρούσεων. Αυτά είναι που αφήνει στο διάβα του ο γερασμένος και σαπισμένος καπιταλισμός.

Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η πάλη για την επαναστατική ανατροπή του.

Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα το μόνο που έχουν να χάσουν από μια τέτοια εξέλιξη, είναι οι αλυσίδες της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, τα χρέη προς τις τράπεζες.

Και έχουν να κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο!

***

Ενόψει των εκλογών οι πολιτικοί εκπρόσωποι αυτού του συστήματος θέτουν στους εργαζόμενους εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα του τύπου «Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος;», «Ευρώ ή χάος;» 

Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρεμβαίνουν ανοικτά στην πολιτική ζωή της χώρας παίρνοντας θέση υπέρ των κομμάτων των Μνημονίων, ειδάλλως εκβιάζουν με τη διακοπή της παροχής δανείων. Εντείνουν την πίεση για να εξαναγκάσουν την εργατική τάξη να στηρίξει οικειοθελώς την πολιτική που την οδηγεί σε σφαγή.

Το «χάος» όμως για τους εργαζομένους σε όλη την Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα είναι αυτό που ζουν καθημερινά. Το χάος εν τέλει είναι η ίδια η Ε.Ε.!

Την ίδια στιγμή που από τους εργαζομένους αφαιρούνται τα μέσα για να επιβιώσουν με τις περικοπές των μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια, τη φορομπηξία, τις αθρόες απολύσεις, την εκ περιτροπής απασχόληση ακόμα και μία μέρα τη βδομάδα, τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία, οι τραπεζίτες διασώζονται ξανά και ξανά από τη χρεοκοπία, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές αποσπούν φοροαπαλλαγές και «κίνητρα επένδυσης», Έλληνες και ξένοι καπιταλιστές βάζουν στο χέρι δημόσια περιουσία, από δρόμους και παραλίες ως την παραγωγή ενέργειας και την παροχή νερού.

«Χάος» και πραγματική κόλαση για τους εργάτες, τον εργαζόμενο λαό, τους φτωχούς αγρότες, είναι αυτό που ήδη ζουν και το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα χειρότερο παρά τις προσπάθειες ωραιοποίησης της κατάστασης ενόψει των εκλογών.

Η κρίσιμη περίοδος είναι αυτή του Ιουνίου όταν θα μας ζητηθεί να υποστούμε μέτρα περικοπών του προϋπολογισμού ύψους 11,6 δις για την περίοδο 2011-2014. Θύματα αυτών των μέτρων θα είναι όλοι οι εργαζόμενοι: οι δημόσιοι υπάλληλοι -του δημοσίου τομέα και της τοπικής αυτοδιοίκησης- οι οποίοι θα απολυθούν σωρηδόν με κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα των οποίων οι συντάξεις, οι μισθοί και τα επιδόματα θα υποστούν νέες περικοπές και μειώσεις. 

Τίποτα όμως δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Είναι φανερό ότι μέσα από την ύφεση που επιφέρουν αυτά τα μέτρα για τα 2-3 επόμενα χρόνια τα δημόσια οικονομικά δεν θα βελτιωθούν και γι’ αυτό και η εξυπηρέτηση του χρέους είναι ακόμα στον αέρα. Είναι επίσης πιθανό να προκύψουν και αλλεπάλληλες εσωτερικές πτωχεύσεις του κράτους, όχι παροδικές και προσχηματικές όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά πραγματικές (όπως αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, διακοπή πληρωμής προμηθευτών και μεγάλης έκτασης κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών). Τέλος, είναι επίσης πιθανό να συνδυαστεί μία νέα «διάσωση» της χώρας από τη χρεοκοπία μέσω του σταθερού μηχανισμού στήριξης της ΕΕ, με ακόμα χειρότερους τοκογλυφικούς όρους, όπως η επιβολή διπλού νομίσματος.

Η τύχη της ελληνικής οικονομίας είναι αποκλειστικά πλέον στο έλεος των θεσμικών δανειστών της (ΕΕ, ΔΝΤ) και θα παραμείνει για όσα χρόνια απαιτηθεί, μιας και έχει αποκλειστεί από τις χρηματαγορές και με κάθε νέο πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους οι δανειστές θα δύνανται να την αφήσουν σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. 

Για να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή η αστική τάξη αμέσως μετά τις εκλογές θα είναι αναγκασμένη να διογκώσει την κατασταλτική τρομοκρατία, τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Διευρύνουν την ξενοφοβία και το ρατσισμό ενάντια στους αλλοδαπούς εργάτες της χώρας μας, για να σπείρουν τον αποπροσανατολισμό, τη διχόνοια και τη διάσπαση των εργαζομένων. Προσπαθούν να διαλύσουν και να διασπάσουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, χρησιμοποιώντας την υποταγμένη ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και όλες τις απόψεις που δεν οδηγούν στην ενότητα της εργατικής τάξης στη βάση των προβλημάτων απέναντι στον καπιταλισμό. Όλα αυτά σε ένα φόντο όπου ο πόλεμος αποτελεί διέξοδο για την αστική τάξη για το ξεπέρασμα της κρίσης.

***

Κανένα δίλημμα του τύπου «Ευρώπη ή χάος» δεν τίθεται λοιπόν για την εργατική τάξη, τη νεολαία και τον λαό της χώρας.

Μπροστά στην προσπάθεια των καπιταλιστών να νομιμοποιήσουν την επίθεση τους στην εργατική τάξη μέσω των εκλογών και να παρουσιάσουν την πολιτική που διασώζει τα συμφέροντά τους ως «εθνοσωτήρια», η εργατική τάξη πρέπει να δώσει τη δική της επαναστατική απάντηση.

Στις συνθήκες της εντεινόμενης καπιταλιστικής κρίσης που αγκαλιάζει κάθε μέρα περισσότερες χώρες (βλ. Ισπανία, Πορτογαλία), η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με το δικό της πρόγραμμα εξουσίας. Κανένας αμυντικός αγώνας δεν μπορεί να διασώσει τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των φτωχότερων μικρομεσαίων στρωμάτων της χώρας. Αυτό φάνηκε όλο το προηγούμενο διάστημα. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν, ήταν μαζικοί, ταρακούνησαν το σύστημα, γκρέμισαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, δεν κατάφεραν όμως να αποκρούσουν την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, των κυβερνήσεων τους και της Τρόικας.

Κάθε αγώνας που πρόβαλε ισχυρή αντίσταση ερχόταν άμεσα σε σύγκρουση με την ίδια την ταξική κυριαρχία των καπιταλιστών. Κάθε εργατική κινητοποίηση που είχε στόχο την ανατροπή έστω και μέρους της κυβερνητικής πολιτικής, έβαζε θέμα πτώσης της κυβέρνησης που την προωθεί. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, προκάλεσε δέος και παράλυση στο εργατικό κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα, σύμπτωμα της χρόνιας επίδρασης της αστικής επιρροής και της κυριαρχίας του οικονομισμού.

Απέναντι στο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με την οικοδόμηση ενός ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας. 

Ενιαίο εργατικό μέτωπο πάλης και εξουσίας με την ανασύνταξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος για να διώξουμε τους πράκτορες της εργοδοσίας από τα σωματεία, να τα αποδεσμεύσουμε από τον ασφυκτικό έλεγχο του κρατικού παρεμβατισμού.

Να τελειώνουμε με τη συγχυσμένη παρέμβαση της σημερινής αριστεράς που μεταφέρει τη σύγχυση στο πρακτικό εργατικό κίνημα, το οδηγεί σε διάσπαση και το εμποδίζει να απεμπλακεί από την καταστροφική αστική επιρροή.

Με τη δημιουργία ενιαίου μετώπου στη βάση των προβλημάτων που γεννάει και ξαναγεννάει ο καπιταλισμός, να γίνει ικανή η εργατική τάξη για την ανάδειξη και υλοποίηση πολιτικής διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση, διαμορφώνοντας τους όρους για μία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΡΑ!

Επαναστατική διέξοδος από την κρίση

Ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία τα αστικά επιτελεία θα βάλουν σε κίνηση τους μηχανισμούς τρομοκράτησης και παραπληροφόρησης, η απουσία μιας πολιτικής δύναμης που θα καταθέτει άμεση πρόταση διεξόδου, από την παρούσα κρίση και από εργατική σκοπιά, είναι πλέον φανερή.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ αρκείται σε ουτοπικές και καλοκάγαθες προτάσεις για μια άλλη πολιτική στο πλαίσιο του συστήματος. Προωθεί ένα ρεφορμιστικό και ανεδαφικό πρόγραμμα, που δεν θα έρχεται σε αντίθεση με την ΕΕ και σπέρνει αυταπάτες για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας με τους δανειστές.

• Το ΚΚΕ, παρόλο που υιοθετεί τις σημαντικότερες πλευρές του μεταβατικού προγράμματος και τις προβάλλει με σταθερότητα, κρατάει εντελώς σεχταριστική στάση στο μαζικό κίνημα αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, οδηγώντας σε διάσπαση του εργατικού κινήματος. Η γραμμή αυτή είναι διαλυτική και αναποτελεσματική και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν διατυπώνει καμία τακτική πρόταση μετωπικής συσπείρωσης και δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες που έχει, σαν το πιο μαζικό κόμμα της Αριστεράς, το οποίο θα μπορούσε να πάρει πρωτοβουλίες, να οικοδομήσει πολιτικό και εκλογικό μέτωπο των δυνάμεων που υιοθετούν και προβάλουν το μεταβατικό πρόγραμμα, να προκαλέσει θετικές πολιτικές εξελίξεις, να εμπνεύσει και να δώσει ελπίδα στο λαό καταθέτοντας άμεση πολιτική πρόταση εξουσίας.

• Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κυριαρχείται, επίσης, από σεχταριστικές απόψεις, τόσο σε σχέση με τη δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα όσο και σε σχέση με τις πολιτικές συνεργασίες. Σε προγραμματικό επίπεδο είναι ασταθής και ταλαντευόμενη δύναμη. Ενώ σε κεντρικό επίπεδο προβάλει το μεταβατικό πρόγραμμα, στελέχη της και υποψήφιοι δεν το υπηρετούν με σταθερότητα δημιουργώντας αυταπάτες και σύγχυση.
  
  

Έχοντας υπόψη την κρισιμότητα της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη και ο λαός, που οδηγούνται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, η κο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ πρότεινε στις δυνάμεις της αριστεράς τη συγκρότηση ενός ενωτικού ψηφοδελτίου, στη βάση του μεταβατικού προγράμματος, που θα κατερχόταν στις εκλογές με στόχο να σηματοδοτήσει μια άλλη προοπτική στο κίνημα, την επαναστατική προοπτική που θα ενδυνάμωνε την εργατική τάξη για να αντιπαλέψει από θέση εξουσίας την πολιτική των κομμάτων του κεφαλαίου.

Είχαμε δηλώσει την ετοιμότητά μας να συγκροτήσουμε ένα ψηφοδέλτιο με όλους εκείνους που θα δεσμευόμαστε να δράσουμε προεκλογικά, και κυρίως μετεκλογικά, σε ενιαιομετωπική λογική για να προωθηθεί το ενιαίο μέτωπο όλων των εργαζομένων ενάντια στον καπιταλισμό, για την ανατροπή της κατάστασης που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη και ο λαός. 

Με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, που εκφράστηκε στις περιφερειακές εκλογές και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στους αγώνες της εργατικής τάξης, που θα έδειχνε την αναγκαιότητα να αντικατασταθεί ο χρεοκοπημένος αστικός κοινοβουλευτισμός με την εργατική δημοκρατία, να αντικατασταθεί ο χρεοκοπημένος καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Ένα πρόγραμμα για το σήμερα, το οποίο θα δείχνει και το δρόμο για το αύριο, για την εξουσία της εργατικής τάξης, για μια κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι θα είναι αφεντικά στον τόπο τους.

Μια τέτοια πολιτική πρόταση θα έχει ως σημεία αιχμής:

• Τη μονομερή διαγραφή του χρέους (εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία). Το χρέος είναι η θηλιά που στραγγαλίζει κάθε εργαζόμενο, το τείχος πάνω στον οποίο σκοντάφτουν όλοι οι αγώνες του.
• Έξοδος από την ΕΕ και το ΕΥΡΩ, απεμπλοκή από το ΔΝΤ και άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.
• Εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.
• Δήμευση των προσωπικών περιουσιών όλων των καπιταλιστών που πτωχεύουν, αυτών και των οικογενειών τους.

• Σε όλες τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις να επιβληθεί άρση του επιχειρηματικού απορρήτου και εργατικός έλεγχος στην παραγωγή.
• Να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι αυτοί, πολιτικό και διοικητικό προσωπικό του κράτους και καπιταλιστές που ευθύνονται και εμπλέκονται στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τη διαφθορά, το ξεπούλημα δημόσιας περιούσιας.
• Να τιμωρηθούν αυτοί που ευθύνονται για πράξεις βίας ενάντια στο εργατικό κίνημα.
• Να δημευτεί η εκκλησιαστική περιουσία, να επιβληθεί η αποδημοσιοϋπαλληλοποίηση των κληρικών και να γίνει πλήρης χωρισμός κράτους-εκκλησίας.

• Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.
• Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, των αυτό-απασχολουμένων και των επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται. Ρύθμιση των χρεών των εργαζόμενων επαγγελματιών, φροντίδα για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι στέγαση, δουλειά, ικανοποιητικό μισθό.
• Δημόσια δωρεάν και αναβαθμισμένη Πρόνοια, Υγεία και Παιδεία για την εργατική τάξη και το λαό.
• Ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής μέσω των παραγωγικών αγροτικών συνεταιρισμών.
• Παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα για να υλοποιηθεί απαιτεί μια κυβέρνηση που να στηρίζεται και να ελέγχεται πρωτίστως από την ίδια την εργατική τάξη, μια Εργατική Κυβέρνηση.

Μια τέτοια εργατική κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει αποφασιστικά τον αγώνα ενάντια στους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους, στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση που απομυζούν την εργατική τάξη της χώρας και την οδηγούν στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Οι πραγματικές επαναστατικές δυνάμεις εντός και εκτός των κομμάτων και των οργανώσεων, ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι δυνάμεις της αριστεράς. Δεν πρέπει να τους τυφλώνουν οι πανηγυρισμοί των μεν για τυχόν κέρδη στο εκλογικό ποσοστό, ούτε τα κλαψουρίσματα των δε. 

Χρειάζεται σύνεση και απόφαση να υπάρξει επιτέλους ένα πραγματικό ενιαίο εργατικό μέτωπο, που θα απαντήσει σήμερα από θέση εξουσίας. Και ενώ υπάρχουν σήμερα οι αναγκαίες συνθήκες για τη διαμόρφωση μετώπου εξουσίας με άξονα το παραπάνω μεταβατικό πρόγραμμα, αυτό δεν κατέστη δυνατό να επιτευχθεί.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να αναληφθούν πρωτοβουλίες.

Την ευθύνη γι’ αυτή την αδράνεια, η οποία διευκολύνει στην πράξη τις δυνάμεις του κεφαλαίου και ωφελεί άμεσα τον ρεφορμισμό, φέρουν πρώτιστα οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως οι πιο μαζικές δυνάμεις-φορείς που υιοθετούν ένα τέτοιο μεταβατικό πρόγραμμα. 

Σε κανένα από αυτά τα ψηφοδέλτια, ωστόσο, η κο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, με βάση την πρόταση που είχε καταθέσει, δεν μπορούσε να συμμετέχει. Πιθανή αυτόνομη κάθοδος σε αυτές τις εκλογές θα υπόσκαπτε την βασική κατεύθυνση που χρειάζεται να κυριαρχήσει, δηλαδή τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού πολιτικού μετώπου. 

Ως κ.ο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ παρά τις ενστάσεις και τις κριτικές που ήδη διατυπώσαμε, θεωρούμε πως η ψήφος στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στον βαθμό που προωθούν ένα τέτοιο μεταβατικό πρόγραμμα, το αναδεικνύουν και το παλεύουν αταλάντευτα στην πράξη, θα βοηθήσει αποφασιστικά στην προώθηση ενός τέτοιου μετώπου, ανεξάρτητα από τις θελήσεις των ηγεσιών τους, γιατί αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για την εργατική τάξη και το λαό μας σήμερα. Για εμάς, εκτός από τις εκλογές, εκείνο που έχει σημασία είναι η επόμενη μέρα. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για ένα ενιαίο μέτωπο πάλης και εξουσίας της εργατικής τάξης. Θα επιμείνουμε στην προσπάθεια για την ενότητα των κομμουνιστών, που αποτελούν το μέλλον του εργατικού κινήματος, για να μπει το κίνημα σε μια άλλη προοπτική, σε προοπτική νίκης.

Απρίλης 2012

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ