ΕΚΛΟΓΕΣ: Τα ζητήματα του λαϊκού μετώπου, του φασισμού και της επανάστασης

 

Μαυρίστηκαν τα Μνημόνια 

και οι κυβερνήσεις τους!

 Τώρα, όλη η εξουσία στους εργάτες!

Η οργή του λαού ξέσπασε τελικά στις κάλπες σκίζοντας σε χίλια κομμάτια τα Μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ και συντρίβοντας το ντόπιο αστικό πολιτικό κομματικό σύστημα που τα υπέγραψε. Τίποτα πια δεν μπορεί να είναι όπως πριν την  6^η Μαΐου 2012.

Η καθεστωτική κρίση, η κρίση εξουσίας κορυφώνεται. Οι κυρίαρχες τάξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα δεν μπορούν πια να κυβερνούν τον τόπο όπως το κάνανε από το 1974 ως τώρα. Τα δύο αστικά κόμματα εξουσίας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πέσανε στα Τάρταρα, μαζί κι ο κωλοτούμπας δορυφόρος τους Καρατζαφύρερ. Το τσουνάμι εκτίναξε τον αριστερό ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ στα ύψη, η μαζική στροφή ήταν γενικότερα προς τα αριστερά αλλά έφερε και στη επιφάνεια τα φίδια του ναζισμού, τα κλούβια «χρυσά» αυγά τους που εκτρέφει η σήψη του καπιταλισμού, την απειλή της φασιστικής αντεπανάστασης.

Ένα μεγάλο μέρος του λαού πήρε πολύ σοβαρά, σαν εναλλακτική πρόταση εξουσίας, το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Παρόλη τη θολούρα και τους κινδύνους που ενυπάρχουν στο σύνθημα αυτό, είναι φανερό ότι το ζήτημα της πάλης για εξουσία έχει τεθεί σ’ αυτή την χώρα. Γι’ αυτό κι ο δεξιός Βεληγκέκας Πολύδωρας μίλησε για μια «συνωμοσία αραβικής Άνοιξης στην Ελλάδα που άρχισε τον Δεκέμβρη του 2008 και  κλιμακώνεται τώρα»! Γι’ αυτό  υπήρξε μια υστερική εκστρατεία απαξίωσης ή και χοντροκομμένη προσπάθεια παγίδευσης του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από τα κόμματα του Μνημονίου, τον ΣΕΒ και τα καπιταλιστικά ΜΜΕ της διαπλοκής.

Για τους δικούς της λόγους, με τον δικό της τρόπο και μέσα στην γραφειοκρατική της τύφλα, η σταλινική ηγεσία του Περισσού εξαντλείται σε βρισίδι του ΣΥΡΙΖΑ (όταν δεν βρίζει τον ίδιο τον λαό για τις «αυταπάτες» και τα «λάθη» του) αντί να κάνει οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια ανάλυσης των αιτιών που οδήγησαν το ίδιο το ΚΚΕ σε εκλογικό βάλτο, σε πτώση στις κατεξοχήν εργατικές περιοχές και ουσιαστικά σε νέα πολιτική ήττα.

Ο ίδιος, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ πώς αντιμετωπίζει την καυτή πατάτα της εξουσίας που ο λαός του έριξε στα χέρια; Ένα πράγμα είναι να αποφεύγεις τις μπανανόφλουδες που σου πετάνε οι βρεγμένες κότες των πάλαι ποτέ «μεγάλων» κομμάτων του αστισμού Βενιζέλος και Σαμαράς και να αρνείσαι, σωστά, να γίνεις «αριστερός Καρατζαφέρης», όπως είπε ο Τσίπρας·  είναι, όμως, εντελώς, άλλο, την ίδια στιγμή να καλλιεργείς σύγχυση και αυταπάτες πάνω ακριβώς στο κεντρικό ζήτημα της εξουσίας και του Κράτους, να ταυτίζεις κυβέρνηση και κράτος, να αφαιρείς το ταξικό τους περιεχόμενο, και να προβάλλεις σαν πρότυπο για την «αριστερή κυβέρνηση» που ευαγγελίζεσαι το τραγικό παράδειγμα της κυβέρνησης Αλλιέντε στην Χιλή και τα «Λαϊκά Μέτωπα» της δεκαετίας του 1930 και του 7^ου Συνεδρίου της Κομιντέρν – που οδήγησαν σε ήττα την ισπανική Επανάσταση και στην Βάρκιζα το επαναστατικό κίνημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Δεν πρόκειται εδώ για αφηρημένες θεωρητικολογίες, παρελθοντολογίες, και κηρύγματα επαναστατικής καθαρότητας. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό βήμα που έγινε στη διάρκεια της διερευνητικής εντολής για σχηματισμό κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί σε κάποιους να παίρνεται σαν φάρσα αλλά μπορεί να επαναληφθεί σαν τραγωδία. Ο Τσίπρας, λοιπόν ζήτησε και συναντήθηκε όχι μόνο με τα κύρια αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και με την Κοινωνική Συμφωνία της Κατσέλη και του Καστανίδη καθώς και με αντιπροσωπεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακολουθώντας πιστά την πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ για «δίπλευρο άνοιγμα» προς τα δεξιά του και προς τα αριστερά του: από την μια, προς τα υπολείμματα και πρόσφυγες του πασοκικού στελεχιακού μηχανισμού, την σκιά του ΠΑΣΟΚ που δεν παύει να είναι και σκιά της αστικής τάξης, από την άλλη στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ιδιαίτερα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

Με την τελευταία υπήρξε προσέγγιση τα δύο τελευταία χρόνια, ενώ με ορισμένες δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύτηκε στον Συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, στο «Αριστερό Βήμα Διαλόγου», τους «αριστερούς οικονομολόγους», την ζύμωση για μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του εξωτερικού χρέους (ένα από τα βασικά 5 σημεία της κυβερνητικής πρότασης Τσίπρα) κ.ά. Τώρα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει προς το ζενίθ, σε ορισμένους τουλάχιστον ηγετικούς κύκλους του υπάρχει έκδηλη η τάση να γίνει ένα νέο αριστερό ΠΑΣΟΚ, με τους άλλους μικρότερους σχηματισμούς της Αριστεράς να παίρνουν την θέση των πάλαι ποτέ «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων»…

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά από ταλαντεύσεις, συναντήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ στη διάρκεια των συναντήσεων Τσίπρα για την διερευνητική εντολή σχηματισμού (αστικής) κυβέρνησης. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, μετά την συνάντηση, εμπεριέχεται ένα πρόγραμμα με αντικαπιταλιστικούς στόχους κι αρκετή σύγχυση στο κεντρικό ζήτημα της κρατικής εξουσίας, με τα κλασικά συνθήματα της αστικής δημοκρατίας για «λαϊκή κυριαρχία» και «δημοκρατία από τον λαό για τον λαό» (Σημείο 5) που μπορούν θαυμάσια να γίνουν γέφυρα στο υπερταξικό «λαϊκό μέτωπο» που ονειρεύεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Προειδοποιεί ότι η συμμετοχή της Αριστεράς σε μια κυβέρνηση «κάτω από τον έλεγχο και μέσα στα όρια της τρόικα, της ΕΕ, των κομμάτων του μαύρου μετώπου, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων [με τα όρια του καπιταλισμού, τι γίνεται;] θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ενσωμάτωση και ήττα». Στη συνέχεια, περιορίζεται να καλεί τον λαό «να επιβάλλει κατακτήσεις επιδιώκοντας την δική του εξουσία [λαϊκή εξουσία; Όχι εργατική εξουσία;] και κυβέρνηση, με τα δικά του όργανα πάλης, ανοίγοντας τον δρόμο σε μια νέα επαναστατική προοπτική [στο επόμενο στάδιο;] Οι ανησυχίες και τα ερωτηματικά που μπορεί να γεννώνται από την συνάντηση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΣΥΡΙΖΑ πυκνώνουν εάν λάβει κανείς υπόψη και την ακόμα μετριοπαθέστερη δήλωση του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Άγγελου Χάγιου, μετά την συνάντηση…                        

ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ Ή ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ;

Οι διεθνείς και ντόπιες καπιταλιστικές ελίτ, πρώτα-πρώτα η ιμπεριαλιστική ΕΕ και το ΔΝΤ βρίσκονται σε πανικό μετά την 6^η Μαΐου. Το Μνημόνιο απορρίφθηκε πανηγυρικά χωρίς να χρειαστεί να γίνει το περιβόητο δημοψήφισμα για το οποίο ψέλλισε ο θλιβερός Γιωργάκης πριν τον ρίξουν άρον-άρον από την πρωθυπουργία. Αν γίνουν πρόωρες εκλογές, είναι πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει πρώτο κόμμα και τα μαυρισμένα κόμματα αστικής εξουσίας να βουλιάξουν ακόμα περισσότερο στο κατράμι. Οι αστοί χρειάζονται χρόνο για να αναστηλώσουν όπως-όπως το πολιτικό τους σύστημα που κατέρρευσε. Πιθανόν να βρουν τον «αριστερό Καρατζαφέρη» τους στον έτοιμο από καιρό Φώτη Κουβέλη για να συγκολλήσουν κάποια «οικουμενική κυβέρνηση» του Μνημονίου που θα έχει, όμως, έτσι κι αλλιώς την οικουμενική  της απαξίωση από τον ίδιο τον λαό. Όσες διευκολύνσεις και να κάνει η ΕΕ σε ένα τέτοιο νεκροβίωτο σχήμα θα σαρωθούν από την γοργά επιδεινούμενη κρίση σε όλη την ευρωζώνη και διεθνώς.

Η παρούσα πολιτική κρίση, αδυνατώντας να καλύψει άμεσα το κενό κυβερνητικής εξουσίας, παροξύνει αφάνταστα την οικονομική κρίση. Στο κενό εξουσίας πρέπει να εισβάλλει το ίδιο το εργατικό κίνημα και οι αυτο-οργανωμένες λαϊκές μάζες με τα δικά τους όργανα πάλης και ένα Ενιαίο Μέτωπο των αριστερών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ενάντια στην κοινωνική καταστροφή, ενάντια στα φίδια της επιχρυσωμένης «αυγής» του φασισμού, για μια επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση  και την εργατική εξουσία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Σάββας Μιχαήλ, 10 Μαΐου 2012

Δημοσιεύτηκε στη  Νέα Προοπτική τεύχος #526# το Σάββατο 12 Μάη 2012