Προς το Κεντρικό Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αγαπητοί σύντροφοι,
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη καταγράφει μια σημαντική ταχτική νίκη του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, με την καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής που εξαθλίωσε το λαό και με τη συντριβή των κομμάτων του κεφαλαίου που εφάρμοσαν αυτή την πολιτική. Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού είναι αποτέλεσμα και πτυχή της ταξικής πάλης η οποία είναι παρούσα και στο πεδίο των εκλογών.
Η εργατική τάξη και ο λαός έκλεισαν την πόρτα στο δικομματισμό. Η βασική μέθοδος μέσω της οποίας η αστική τάξη κυβερνούσε τον τόπο τόσα χρόνια φαίνεται, τουλάχιστον για την ώρα, να αποτυγχάνει στο ρόλο της, την πολιτική ενσωμάτωση των πλατειών εργατικών και λαϊκών μαζών.
Η βασική επιδίωξη της αστικής τάξης, που ήταν ο σχηματισμός μιας – αναβαπτισμένης στη λαϊκή εντολή – μνημονιακής κυβέρνησης συνεργασίας από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κατέρρευσε κάτω από το βάρος της λαϊκής ψήφου. Ωστόσο, οι προσπάθειες για σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης με τη σύμπραξη κάποιου τρίτου κόμματος ακόμα συνεχίζονται. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελεί κατάφωρη αλλοίωση της λαϊκής βούλησης και πρέπει να απαντηθεί άμεσα με λαϊκό ξεσηκωμό.
Η εργατική τάξη στράφηκε στην αριστερά μαζικότερα από ποτέ. Αναζήτησε άμεση πρόταση εξουσίας και μια στοιχειώδη αντίθεση στην αστική στρατηγική. Δεν πήγε μακρύτερα γιατί κανείς δεν της ζήτησε να πάει μακρύτερα.
Η στροφή σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος, κυρίως τμημάτων της εργατικής τάξης και φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς το ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει αφενός μεν την αποδοκιμασία της πολιτικής των μνημονίων και την υποστήριξη μιας άλλης πολιτικής, αφετέρου δε την αδυναμία των δυνάμεων της κομμουνιστικής Αριστεράς, των δυνάμεων που συγκλίνουν στο μεταβατικό πρόγραμμα, να το υποστηρίξουν ολοκληρωμένα και μέχρι το τέλος, να αποδείξουν την ανεδαφικότητα, τις αντιφάσεις και το μεσοβέζικο χαρακτήρα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να οδηγήσουν την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό σε μια πιο συνολική απάντηση, άρα και σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενες τάξεις αναζήτησαν μια στοιχειώδη αντίθεση στην αστική στρατηγική μέσω μίας άμεσης πρότασης για εναλλακτική εξουσία και πολιτική. Δεν πήγαν πέρα από αυτό γιατί κανείς δεν τους το ζήτησε. Το ΚΚΕ αρνήθηκε να προτείνει διέξοδο απ’ την παρούσα κρίση με πρόταση εξουσίας, παραπέμποντας τη λύση των εργατικών προβλημάτων σε ένα ακαθόριστο μέλλον, όταν θα έχει ωριμάσει η συνείδηση του υποκειμενικού παράγοντα. Η συνείδηση της εργατική τάξης όμως δεν ωριμάζει έξω από τα καθήκοντα που της θέτουν αυτοί που θέλουν να αποτελούν την πρωτοπορία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.
Κάτι αντίστοιχο επιδίωξε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Έχουμε τη γνώμη ότι εάν υιοθετούσατε και ακολουθήσατε μια γραμμή διαφορετική, σαν και αυτή που σας προτείναμε πριν τις εκλογές, τα αποτελέσματα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ήταν διαφορετικά.
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και προλεταριακής γραμμής απ’ την πλευρά σας, η οποία εκφράστηκε με την έλλειψη άμεσης πρότασης διεξόδου απ’ την παρούσα κρίση και η αδράνεια έως και άρνηση ανάληψης πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας, περιόρισαν σημαντικά τις επιλογές της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.
Μόνο και μόνο γι’ αυτό το λόγο δεν ψηφίστηκε μαζικά το μεταβατικό πρόγραμμα στο πρόσωπο των φορέων του, εν προκειμένω στο πρόσωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Έχουμε τη γνώμη ότι οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απώλεσαν χρυσή ευκαιρία να βγουν σημαντικά ενισχυμένες απ’ την εκλογική αναμέτρηση, να ψηφιστεί μαζικά το μεταβατικό πρόγραμμα στο πρόσωπό της και να εκφραστεί μαζικά η ριζοσπαστικοποίηση τμημάτων της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, του εργαζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, απέμεινε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με το ανεπαρκές, ρεφορμιστικό και μεσοβέζικο πρόγραμμα του, αλλά με μια άμεση πρόταση κυβέρνησης. Η εργατική τάξη κυρίως και η νεολαία στράφηκε και στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος της δίνει κάποια προοπτική και μιλάει για την ενότητα την οποία η εργατική τάξη την καταλαβαίνει ως ανάγκη για να μπορούν να νικήσουν οι αγώνες.
Μέσα στις συνθήκες που δημιούργησε η ταξική πάλη, συνθήκες αποδυνάμωσης των κομμάτων του κεφαλαίου και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης των αστικών κομμάτων στη γραμμή του μνημονίου (σε πείσμα δυνάμεων της αριστεράς που προεξοφλούσαν το σχηματισμό κυβέρνησης των αστικών δυνάμεων των μνημονίων), και ταυτόχρονα σε συνθήκες ενίσχυσης των εργατικών κομμάτων τα οποία συγκεντρώνουν ένα πρωτόγνωρο για την Ελλάδα υψηλό εκλογικό ποσοστό, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την παραπέρα ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Δημιουργείται μία ιστορική ευκαιρία απ’ αυτές που δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα.
Μετά από 68 ολόκληρα χρόνια η αριστερά μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις και να πάρει την κυβέρνηση, με διαφορετικούς βέβαια όρους και σε διαφορετικές συνθήκες απ’ ό,τι παλιά. Σήμερα δίνεται η δυνατότητα στην αριστερά να πάρει την κυβέρνηση μέσα από τις εκλογές.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι αντικαπιταλιστές μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες που διαχωρίστηκαν απ’ το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του καθώς και άλλους σοσιαλδημοκράτες, πρέπει να συμπτύξουν ενιαίο μέτωπο πάλης και εξουσίας, με το σύνθημα δράσης της εργατικής κυβέρνησης.
Οι κομμουνιστές όμως δεν πήραν, μέχρι τώρα, μια ανάλογη πρωτοβουλία και άφησαν την πρωτοβουλία των κινήσεων σε άλλες δυνάμεις, σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. Οι δυνάμεις αυτές καρπώθηκαν το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού αποτελέσματος και καθορίζουν σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, την προεκλογική ατζέντα δίνοντας στην κοινωνία την προοπτική μιας Αριστερής κυβέρνησης.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι μια εργατική κυβέρνηση, αλλά πρόκειται για μια «φαινομενικά εργατική κυβέρνηση».
Απέναντι λοιπόν σε μια τέτοια πρόταση και προοπτική, στην προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης, δηλαδή μιας «απλώς φαινομενικής εργατικής κυβέρνησης», οι κομμουνιστές δεν μένουν αδιάφοροι. Αντίθετα, παλεύουν να αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα που δημιουργείται αντικειμενικά σε βάρος των φορέων του μεταβατικού προγράμματος απ’ τη στιγμή που απώλεσαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και να ακολουθήσουν μια ταχτική η οποία δεν θα τους αποκόψει απ’ τις μάζες, δεν θα τους περιθωριοποιήσει αλλά θα τους φέρει σε καλύτερη θέση.
Η ταχτική αυτή πρέπει να παίρνει υπόψη το συσχετισμό δύναμης, τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας και τη βούληση της εργατικής τάξης όπως αυτή εκφράστηκε στα αποτελέσματα των εκλογών.
Πρέπει επίσης να παίρνει υπόψη της τις συνθήκες της οξυμμένης κρίσης που θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο στο επόμενο διάστημα. Η όξυνση της οικονομικής κρίσης είναι μπροστά μας και συνδυάζεται με την όξυνση της πολιτικής κρίσης.
Με βάση τα παραπάνω, οι κομμουνιστές και όλοι οι υποστηρικτές του μεταβατικού προγράμματος, απέναντι στην πρόταση για αριστερή κυβέρνηση, οφείλουν να αντιπροτείνουν το πρόγραμμα της εργατικής κυβέρνησης, ολόκληρο το μεταβατικό πρόγραμμα με αιχμές τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο απ’ την ΟΝΕ-ΕΕ, κ.λπ., ως πρόγραμμα προς άμεση υλοποίηση με την στήριξή τους, προκειμένου να αποκαλύψουν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου ότι ακόμα και τα μεσοβέζικα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αριστερή κυβέρνηση δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν εντός ευρώ και ΕΕ και να προετοιμάσουν το λαό για τις μάχες που πρέπει – ούτως ή άλλως – να δώσει ακόμα.
Ως δεύτερο βήμα και αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδεχθεί το μεταβατικό πρόγραμμα, οι κομμουνιστές μπορούν να παρέχουν ψήφο ανοχής υπό όρους σε μια αριστερή κυβέρνηση.
Οι όροι της ανοχής αυτής, προκύπτουν από το μεταβατικό πρόγραμμα:
- Άμεση παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους-δανειστές και αποδέσμευση από τις δανειακές συμβάσεις.
- Άμεση καταγγελία και μη εκπλήρωση των μνημονίων.
- Ικανοποίηση των διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος
Η ανοχή ή η στήριξη μιας τέτοιας κυβέρνησης, χωρίς τη συμμετοχή των κομμουνιστών, μπορεί να γίνει στο βαθμό που αυτή η κυβέρνηση θα δεσμευτεί και θα προχωρήσει αποφασιστικά στην επίλυση εργατικών και λαϊκών προβλημάτων, στο βαθμό που θα στηριχτεί στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, αλλά και στο βαθμό που η ίδια η κυβέρνηση θα το στηρίξει, ενάντια στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και της Τρόικας.
Μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και στην επερχόμενη εκλογική μάχη πρέπει να κινηθούμε αποφασιστικά, οι δυνάμεις που έχουμε υιοθετήσει και προβάλουμε το μεταβατικό πρόγραμμα, στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας, να προβάλουμε το συνολικό μας μεταβατικό πρόγραμμα, το οποίο ήδη έχει υιοθετηθεί από μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με αιχμές τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο απ την ΟΝΕ και την ΕΕ κ.α, ολοκληρώνοντας την πρότασή μας με την απάντηση στο ποιος και πώς θα το υλοποιήσει, θέτοντας δηλαδή την προοπτική της εργατικής κυβέρνησης.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση αποκτά νόημα, περιεχόμενο και προοπτική η συγκρότηση μετώπου των κομμάτων και οργανώσεων που έχουν υιοθετήσει και προβάλουν το μεταβατικό πρόγραμμα και η από κοινού κάθοδός μας στις επερχόμενες εκλογές, συμπεριλαμβάνοντας πλέον στο λόγο μας το ζήτημα της κυβέρνησης η οποία θα εφαρμόσει το μεταβατικό πρόγραμμα και ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα την στάση μας και τους όρους της παροχής ψήφου ανοχής απέναντι στο πιθανό ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης υπό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ότι αφορά στο μαζικό κίνημα πρέπει να κινηθούμε αποφασιστικά στην κατεύθυνση του ενιαίου εργατικού μετώπου όλων των εργατών ενάντια στον καπιταλισμό και να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων για την απόκρουση των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων, την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και διαπραγματεύσεων, την ικανοποίηση των διεκδικήσεων του κινήματος.
Η συγκρότηση πολιτικού μετώπου που θα διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, που θα απαντάει στο ερώτημα «τι θα κάνετε εσείς αν ήσασταν κυβέρνηση;», μπορεί να δώσει προωθητική ισχύ σ’ αυτούς τους αγώνες, ακριβώς γιατί οι αγώνες θα έχουν πολιτική προοπτική, τουλάχιστον μέχρι να μπουν στην ημερήσια διάταξη τα ζητήματα όχι απλώς της κυβερνητικής εξουσίας αλλά της ίδιας της ταξικής εξουσίας.
Είναι ιστορική ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη των δυνάμεων που έχουν αναφορά σ’ αυτή και στον ιστορικό της ρόλο, να συγκροτήσουν μέτωπο που θα διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία στις σημερινές συνθήκες στη βάση του μεταβατικού προγράμματος, τη στιγμή που το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας αναδεικνύεται ως κρίσιμος παράγοντας από τις ίδιες τις συνθήκες της ταξικής σύγκρουσης. Διαφορετικά ας μην έχουμε αυταπάτες: ο ρεφορμισμός θα λεηλατήσει την εργατική τάξη και θα την παραδώσει ηττημένη και απογοητευμένη στα χέρια των καπιταλιστών.
Με αυτή τη συνολική πρόταση, σας καλούμε να πάρουμε μέρος στις επερχόμενες εκλογές.
Η πρόταση αυτή μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και να προβάλει με αξιώσεις την αναγκαιότητα να ενισχυθούν οι δυνάμεις που την υιοθετούν και την προβάλουν, να ενισχυθούν για να δώσουν από καλύτερες θέσεις τη μάχη, μέσα και έξω απ’ τη βουλή.
(Η πρότασή μας αυτή κατατέθηκε και παρουσιάστηκε από αντιπροσωπία της οργάνωσής μας, στο Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Κυριακή 13/5/2012)
Αθήνα 13/5/2012
ΠΕ της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου