Δεν έγινε ένα λάθος στις Πανελλήνιες... Οι Πανελλήνιες είναι λάθος !

O σάλος που δημιουργήθηκε με αφορμή το μάθημα της φυσικής και τη δικαιολογημένη αναστάτωση χιλιάδων μαθητών, φέρνει για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια την κρυμμένη αλήθεια του μύθου των «ίσων ευκαιριών» και του «αδιάβλητου» θεσμού των πανελλήνιων εξετάσεων.

Η δυσκολία των θεμάτων που προκρίθηκαν από επιτροπές αγνώστου σύνθεσης, στην έκθεση―όπου για την επιλογή του κειμένου είχε έντονες αντιρρήσεις ακόμα και …η ίδια η αρθρογράφος Αρβελέρ (!)― στη φυσική, αλλά και στη βιολογία μέχρι στιγμής, λειτουργεί σαν προφανής παρότρυνση των μαθητών προς την κάθε λογής παραπαιδεία και ιδιωτική εκπαίδευση.

Επιβεβαιώνει τη θέση του εκπαιδευτικού κινήματος ότι οι εξετάσεις αυτές:

-  εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση από τη μια και επικυρώνουν τις διακρίσεις στο όνομα μιας τυπικής ισότητας, αφού το αποτέλεσμά τους είναι από τα πριν προδιαγεγραμμένο, με βάση το κοινωνικό, πολιτιστικό φορτίο και την άκρως δαπανηρή προετοιμασία,

-  ακρωτηριάζουν και υπονομεύουν το ρόλο του λυκείου που καταδικάζεται σε άχαρη γραφειοκρατική, συμπληρωματική λειτουργία, όπου η παιδαγωγική ελευθερία θυσιάζεται από τη «δικτατορία της ύλης»,

-  επιβάλλουν την τυποποίηση και τον κατακερματισμό της γνώσης, την αντικαθιστούν με θραύσματα πληροφοριών, επιβάλλουν την υποτίμηση της γνώσης εκτός ύλης, την αποστήθιση σε πολλά μαθήματα, όπως η ιστορία, η βιολογία, οι Α.Ο.Δ.Ε., οι Α.Ο.Θ κ.λπ.,

-  εισάγουν την πρόωρη ειδίκευση και τη μερικότητα της γνώσης

-  συνθλίβουν την εφηβεία, μετατρέπουν τους εφήβους σε αγχωμένους κυνηγούς των SOS και των μορίων, εκπαιδευόμενους στον κλίμα άγριου ανταγωνισμού, σε υποταγμένες και ευπροσάρμοστες προσωπικότητες, κατάλληλες για το μεσαίωνα της ελαστικής εργασίας χωρίς δικαιώματα.

Το σύστημα αυτό δε μεταρρυθμίζεται, όπως έχει αποδείξει η ιστορία του θεσμού, δε διορθώνεται από τροποποιήσεις, μεταξύ των οποίων η τελευταία απόπειρα με αρχιτέκτονα την αποχωρήσασα υπουργό Άννα Διαμαντοπούλου. Το σύστημα αυτό που διώχνει τη νεολαία από το σχολείο, αλλά και την πιέζει να χωρέσει στο καλούπι της εργασιακής ζούγκλας, αντιστοιχεί στο σχολείο της εποχής του Μνημονίου.

Αυτό που χρειάζεται πρωτίστως η εκπαίδευση είναι η καθιέρωση του δημόσιου και δωρεάν ενιαίου 12χρονου σχολείου:

-της ολοκληρωμένης βασικής στέρεης ποιοτικής μόρφωσης, της σύνδεσης θεωρίας και πράξης, της δημιουργίας της συλλογικότητας, της εργασίας, της κριτικής γνώσης,

-της ελευθερίας, της δημοκρατίας, με άρτιες υποδομές που θα αχρηστέψει την αναγκαιότητα της παραπαιδείας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης

-που θα χωράει όλα τα παιδιά με υποστηρικτικές, αντισταθμιστικές δομές χωρίς πληθωρικά τμήματα.

Ένα τέτοιο σχολείο θα ανιχνεύει και θα ενθαρρύνει κλίσεις και ενδιαφέροντα, χωρίς να συνθλίβει τη νεολαία στο Μινώταυρο των …πανελληνίων σφαγών των εφήβων!

Ο κλάδος, οι ΕΛΜΕ και η ΟΛΜΕ έχουν υποχρέωση να πάρουν θέση, υπερασπίζοντας τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, το περιεχόμενο της δουλειάς του εκπαιδευτικού και το ρόλο ενός σχολείου στην υπηρεσία του λαού.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
http://paremvaseisde.gr/- paremvaseis.de@gmail.com- τηλ. 210 3318624

Πηγή:http://aristeroextreme.blogspot.com