Ανακοίνωση της πολιτικής συλλογικότητας ‘Διεθνιστής’ για τις εκλογές

1. Το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό στην Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια, έχουν ξεδιπλώσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κάθε εργατικό και κοινωνικό δικαίωμα όπως το γνωρίζαμε. Εφαρμόζοντας μια χρεωκοπία σε εξέλιξη, και υπό το βάρος της εργατικής και ευρύτερα λαϊκής αντίστασης, για να κρατήσουν τις κυβερνήσεις τους, με «βιτρίνα» τον αρχιτραπεζίτη Παπαδήμο, δοκίμασαν δύο συγκυβερνήσεις τομή για τα χρονικά του ελληνικού πολιτικού συστήματος (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ΠΑΣΟΚ-ΝΔ). Κουρελιάζοντας το δικό τους Σύνταγμα και τη δική τους νομιμότητα. Έπειτα από όλα αυτά ξαναθυμούνται τον «κυρίαρχο λαό» και πάνε σε εκλογές στις 6 Μάη. Αφού έπειτα από μετεγγραφές και πολιτικές συμφωνίες, επιχειρούν να έχουν έτοιμα τα κυβερνητικά σενάρια της επόμενης μέρας. Σε αυτή την κατεύθυνση «σπρώχνουν» και όλα τα εθνικά και υπερεθνικά κέντρα του κεφαλαίου, επαναφέροντας το «σκιάχτρο» της «πλήρους χρεωκοπίας» και του «κοινωνικού χάους».

2. Οι εκλογές για τους επαναστάτες μαρξιστές, τους διεθνιστές, δεν μπορούν σαφώς να αλλάξουν τον κόσμο. Όπως και όλο το αστικό σύστημα διεξαγωγής της πολιτικής, θα λειτουργεί μέχρι την επαναστατική υπέρβασή του, ως «ναρκωτικό» και ψευδαίσθηση συμμετοχής για τους εργαζόμενους, προκειμένου να αρνούνται την επαναστατική πράξη. Η συμμετοχή όμως στις εκλογές, είτε με ψηφοδέλτιο (που για εμάς δεν ισχύει, και που λόγω υποκειμενικών ορίων δε θα είχε τα χαρακτηριστικά που θα θέλαμε), είτε με την ψήφο, δεν αποτελεί ζήτημα αρχής. Καθορίζεται ιστορικά από τα πολιτικά διλήμματα, και το επίπεδο επαναστατικής πράξης των ίδιων των εργαζομένων. Από αυτή τη σκοπιά πιστεύουμε πως σε αυτές τις εκλογές, δε θα πρέπει να απέχουμε, να σταθούμε αφ΄υψηλού.

3. Πιστεύουμε, πως η ίδια η προσπάθεια της αστικής τάξης, να τις αναβάλλει συνεχώς, προκειμένου και να προετοιμάσει τα κρίσιμα για αυτήν βήματα, όπως και τα κυβερνητικά της σενάρια, μας λέει πολλά. Ένα εκλογικό αποτέλεσμα, μη συμβατό με τις επιδιώξεις τους, που θα θέτει προβλήματα στη συγκρότηση κυβέρνησης τους, που θα φέρνει σε αμηχανία τους υπερεθνικούς συμμάχους της, και που τελικά, θα τους υποχρεώνει να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους, μη λαμβάνοντας υπόψη ακόμα και το υπέρτατο αστικό πολιτικό δικαίωμα της ψήφου έχει τη δική του σημασία. Γιατί όταν θα αρχίσουν οι μεταγραφές από τα περίφημα εθνικά αντιμνημονιακά κόμματα προς την εξουσία και την οποιαδήποτε κυβέρνησή της, όταν θα κάνουν μια απλή δημοσκόπηση τις εκλογές τους, η ρήξη των αυταπατών, όποιων έχουν μείνει μέσα στην τάξη μας, θα έχει μεγάλη σημασία. Γιατί αν δεν είναι λύση ένα νέο ανακάτεμα της τράπουλας, εντός του αστικού πολιτικού συστήματος, με όποια δόση αριστεράς και αν προκύψει, τότε μόνο η συνέχιση της πάλης να τους διώξουμε, να αυτοκυβερνηθούμε, απεμπλεκόμενοι από τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και από την κοινωνία του, είναι η μόνη λύση. Γιατί θα έχουμε μια άλλη αφετηρία να καταδείξουμε πως αν αυτοί δεν θέλουν τις εκλογές και τα Συντάγματά τους, για να ξηλώσουν ότι έχει απομείνει από τις ζωές μας, εμείς θα μπορούμε να πούμε πως οι εκλογές, και το οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο στην κάλπη δε λέει τίποτα τελικά. Αν αυτοί δε το θέλουν, για εμάς είναι εμπόδιο.

4. Για αυτό το λόγο σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε. Καταψηφίζοντας όλα τα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος. Μη επικυρώνοντας την πολιτική και τη στάση της διαχειριστικής και ρεφορμιστικής αριστεράς, στην κομμουνιστική και την ευρωπαϊκή εκδοχή της. Κάνοντας πλατιά συζήτηση για την εκλογική και ευρύτερα πολιτική απομόνωση της ακροδεξιάς. Κρατώντας αποστάσεις από μονοθεματικά ψηφοδέλτια, που προσπαθούν να πάνε στην κάλπη κινήματα με πολύ διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες.

5. Συμβάλλοντας σε αυτή την επιδιωκόμενη αστάθεια του πολιτικού συστήματος, καλούμε σε υπερψήφιση ψηφοδελτίων που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστατικά, αντικαπιταλιστικά. Με κριτήριο τη μη συνδιαλλαγή τους με τον αστικό και ρεφορμιστικό συνδικαλισμό. Την έμπρακτη απόστασή τους από όποια αριστερά κυβερνητικά σενάρια. Τη συνεισφορά τους στις μάχες του κινήματος. Έχοντας επίγνωση πως με όλες αυτές έχουμε προγραμματικές διαφορές. Ταυτόχρονα όμως, σπάζοντας από τη μεριά μας, την κουλτούρα που λέει πως όταν κάποιος πολιτικός χώρος της αριστεράς δεν κατεβαίνει στις εκλογές, ή απορρίπτει τους πάντες, ή χαρίζει την ψήφο του στην καθεστωτική αριστερά, ακόμα και αστικά πολιτικά κόμματα «χωρίς αυταπάτες».

6. Το στοίχημα για όλους μας σε κάθε περίπτωση, βρίσκεται και στην επόμενη μέρα. Από τη μια με το να συνεχίσουμε, υπό το βάρος και της προδιαγεγραμμένης νέας επίθεσης του κεφαλαίου, την προσπάθεια αριστερής επαναστατικής απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος και του καπιταλισμού. Ή πολύ περισσότερο αν έχουν πρόβλημα να βγάλουν κυβέρνηση, να αποφύγουμε την επιστροφή στην αστική νομιμότητα, ζητώντας νέες εκλογές, ή εφαρμογή τους με ολίγη από κίνημα. Το ζήτημα της ανάγκης γενικής πολιτικής απεργίας, που θα κρίνει και το ζήτημα της ίδιας της εξουσίας, δεν είναι τόσο μακριά, από ιστορική άποψη, όσο πολλοί και στην αριστερά νομίζουν. Εκεί τελικά θα κριθούμε όλοι.