Το χάος είναι καπιταλιστικό

 

Δε θα μπορούσε να υπάρχει πιο εμφατική απάντηση σε όλα τα τρομοκρατικά δημοσιεύματα του αστικού τύπου μέσα στο Σαββατοκύριακο, περί χάους που δημιουργηθεί, εάν υπάρξει εκλογικό αποτέλεσμα που δε θα δίνει το 50% τουλάχιστον σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.

Αναφερόμαστε στις επιστημονικές αναλύσεις των οικονομικών εμπειρογνωμόνων της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής, αλλά και της εισήγησης της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών της Κομισιόν, επικεφαλής της οποίας είναι ο επίτροπος Όλι Ρεν, που διέρρευσαν από μια σειρά εφημερίδες. Μπορεί η επιδίωξή τους να ήταν να δημιουργήσουν κλίμα αμετάκλητης ανάγκης νέων μέτρων, και φυσικά κοινωνικής αποδοχής τους, όμως πιστεύουμε πως στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά αξιοποιήσιμες από το εργατικό κίνημα.

Συγκεκριμένα, διαπιστώνουν πως η Ε.Ε. και το ευρώ δεν διέφυγαν τον κίνδυνο, παρά τα τελευταία μέτρα που πάρθηκαν με τους μηχανισμούς στήριξης, η κρίση κρατικού χρέους που «σιγοκαίει» θα «αναζωπυρωθεί» με την πρώτη ευκαιρία και τότε η ευρωζώνη θα βρεθεί άοπλη μπροστά «σε μια νέα πιστωτική κρίση, με κατάρρευση τραπεζών, εσωτερικής ζήτησης, αποδόμηση της οικονομίας και, εν τέλει, μια νέα, βαθύτερη και παρατεταμένη ύφεση», ενώ «η εμπιστοσύνη στις αγορές κρατικού χρέους μπορεί να επηρεαστεί εκ νέου αν η δημοσιονομική προσαρμογή και οι διαρθρωτικές αλλαγές τεθούν υπό αμφισβήτηση ή καθυστερούν χωρίς λόγο». 

Ταυτόχρονα υπάρχει σχεδόν βεβαιότητα, που σε αυτή τη φάση διαπιστώνεται με υποθετικό τρόπο, πως Ιταλία και Ισπανία θα χρειαστούν βοήθεια άλλου μεγέθους, μια που η Ε.Ε. δεν πείθεται για τις δημοσιονομικές επιδόσεις τους, παρά το λιβανιστήρι στον Μόντι.

Σε άλλο σημείο αναφέρεται αυτολεξεί ότι «η κρίση χαρακτηρίζεται από έναν φαύλο κύκλο αναιμικής ανάπτυξης, έντασης στις αγορές κρατικού χρέους και εύθραυστου τραπεζικού συστήματος». 

Αναγνωρίζεται ότι «η κατάσταση αυτή ήταν πιο έντονη στις τελευταίες εβδομάδες του 2011» και ότι «οι εξελίξεις στις αρχές του 2012 εξέπληξαν ευχάριστα, όμως, ακόμη κι έτσι, υπερτερεί η αρνητική δυναμική». 

«Αν μια επιδείνωση στην αγορά χρέους οδηγήσει πάλι σε έλλειψη πιστώσεων στην οικονομία (credit crunch) και σε μείωση της εσωτερικής ζήτησης, τότε θα ακολουθήσει μια βαθιά και παρατεταμένη ύφεση». Αναφέρουν, μάλιστα, ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις και η αύξηση των τιμών των καυσίμων έχουν τη δυναμική να εκτροχιάσουν την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης - τα spreads, άλλωστε, παραμένουν υψηλά και επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες. 

Το εντυπωσιακότερο δε, είναι πως το αντίδοτο για την αποφυγή ενός νέου κρισιακού επεισοδίου, θα πρέπει να στηριχτεί στα εξής: 

- Πρέπει να λάβουν μέτρα (οι κυβερνήσεις) μέσω των εθνικών τους προγραμμάτων, να μείνουν προσκολλημένα στους στόχους, με έμφαση στην πλευρά των δαπανών και ιδιαίτερα στη δομή τους.

- Η ευρωζώνη και η Ε.Ε. θα πρέπει να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις της λειτουργίας τους, όπως έκαναν με το δημοσιονομικό σύμφωνο, το αργότερο μέσα στα επόμενα 2 χρόνια. 

- Η Ισπανία, η Ιταλία και οι υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται σε παρακολούθηση από τις αγορές θα πρέπει να φέρουν αποτελέσματα σύντομα, ενώ και οι δηλώσεις σε σχέση με την κατάστασή τους θα πρέπει να αποφεύγονται.

Ουσιαστικά δηλαδή, εμμένουν στο σταθερό στόχο που είναι η σταθερή σύνθλιψη της ζωής των εργαζομένων, τα οποία είναι ακριβώς τα ίδια που μέχρι τώρα αναπαράγουν την κρίση, και ταυτόχρονα τα νέα κέρδη των μερίδων του κεφαλαίου που θα ηγεμονεύσουν στη νέα φάση.

Επειδή, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, ομολογούν ότι τα κονδύλια που έχει προβλέψει η Ε.Κ.Τ , δεν επαρκούν για να καλύψουν το πρόβλημα που ήδη έχουν ακόμα και μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης, εισηγούνται την αυτόβουλη απόφαση της κάθε τράπεζας, σε ότι αφορά το διακανονισμό των χρεών ιδιωτών και επιχειρήσεων προς αυτές. Δηλαδή ταχύτερο και βαθύτερο στραγγαλισμό χιλιάδων εργαζομένων που χρωστάνε στις τράπεζες. Αυτό που βέβαια ακόμα δε λένε, αλλά γυρίζει μέσω διαρροών, για τις οποίες είναι ενήμερες και ελληνικές τράπεζες, είναι πως τράπεζες της Ευρώπης προσφεύγουν ήδη και πάλι, στα δομημένα, τα λεγόμενα ταξικά ομόλογα.

Ποιο χάος στην καθημερινότητα θα δημιουργήσουν οι επόμενες απεργίες, ή οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα, όταν μπροστά μας βρίσκεται μια νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης, πιο «ευρωπαϊκής», και όχι μόνο κάποιων συγκεκριμένων «ασθενών»; Ποια μεγαλύτερη απόδειξη μπορεί να υπάρχει, πως το χάος για τη ζωή μας είναι ήδη παρόν, και πολύ περισσότερο αυτό που έρχεται; Όπως ταυτόχρονα, το πόσο έωλα είναι τα διλήμματα περί της «σίγουρης ευρωπαϊκής πορείας της χώρας», και του χάους που σημαίνει η έξοδος από την Ε.Ε.;

Η πάλη για διεθνιστικό αγώνα επαναστατικής αποχώρησης από την Ε.Ε., καθίσταται πλέον στόχος ζωτικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον μας. Το βάθεμα της κρίσης στην Ευρώπη, που κομμάτι του είναι και η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, που σε αυτή τη φάση εκφράζεται κυρίως με το δημοσιονομικό χρέος, απειλεί να συμπαρασύρει ολόκληρα κομμάτια της τάξης μας. Η ένταση των προσπαθειών που θα οξύνουν την ασφυξία του κεφαλαίου οικονομικά, καθώς και η επαναστατική απονομιμοποίησή του, είναι τα επείγοντα καθήκοντα του παρόντος.

Πηγή:Διεθνιστής