Ελάτε όλοι μαζί να κλάψουμε τον άστεγο

 

Σε νέα αγαθοεργία προέβη χθες ο υλοποιητής της κυβερνητικής πολιτικής στον δήμο Αθηναίων, Γ. Καμίνης. Έτσι, αφού πρόσφατα και με δική του πρωτοβουλία ξηλώθηκαν τα παγκάκια ώστε να σταματήσει η χρήση τους ως κρεβάτια (!!), καθώς άλλωστε η πρωτεύουσα πρέπει επιτέλους να εξευρωπαϊστεί, έδωσε εντολή στα ΜΑΤ να εισβάλουν στο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου Αθηνών, όπου είχαν βρει καταφύγιο από το κρύο μερικοί άστεγοι, οι οποίοι προφανώς του χάλασαν τη μόστρα!


Στην συνέχεια ακολούθησαν προσαγωγές αστέγων κι αλληλέγγυων, 15 από τις οποίες μετατράπηκαν σε συλλήψεις.

Αυτή είναι η αποτελεσματικότητα της ταξικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Σε μέρες πρωτόγνωρου ψύχους στη χώρα, κύριο μέλημα αποτελεί πώς θα απαλλαγεί από τον καθένα που της χαλάει τη βιτρίνα. Οι θάνατοι από το κρύο που καταγράφονται καθημερινά, η περιθωριοποίηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας, ουδόλως τους απασχολεί. Ε, και; 2,3,5,10... λιγότεροι!


Αφιερώνουμε το παρακάτω κείμενο σε όλους εκείνους τους πονόψυχους, ανθρωπιστές, που εκμεταλλεύονται καταστάσεις εξαθλίωσης (όπως αυτές που βιώνει σήμερα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας) για να παραστήσουν τους ευεργέτες (δεν συγκαταλέγεται πάντως σε αυτή την κατηγορία ο πρώην συνήγορος του πολίτη...) 


kokkinostupos



Από κοσμικούς κύκλους, από πολιτικές συζητήσεις συνειδητοποιημένων πολιτών στις καφετέριες ή στις σουβλακερί,
κι από τα χουντοκάναλα,

όλα συγκλίνουν ότι το νέο trend της χειμωνιάτικης collection είναι οι νεοάστεγοι και οι νεόφτωχοι.
Απαραίτητο το "Νεο" μπροστά, για να ξεχωρίζουμε τη θέση μας, κουρελήδες υπήρχαν και πριν
αλλά στα παπάρια μας, δε μας ενδιαφέρουν αυτοί.

Τώρα όμως που ξεπετάγονται σα μανιτάρια από παντού,
με μια ανάμεικτη δόση  ενοχών "ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ",
                       φόβου  "ΩΧ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ"
και λίγης, όχι πολλής, ενόχλησης "ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΩ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ, ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ;"
 

όλοι συμφωνούν ότι οι νεοάστεγοι είναι η νέα μόδα.
Κατάφεραν να εκτοπίσουν απ' τον δημόσιο διάλογο τα
"ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΛΙΠΟΘΥΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΙΝΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ",
ήταν μια σκληρή κόντρα όμως η αλήθεια είναι ότι τα παιδάκια, έχουν ξεφτίσει λίγο
σαν θέμα συζήτησης, άλλωστε όταν είχε βγει το θέμα, το επίσημο Υπουργείο Παιδείας είχε κατηγορήσει τους ανακινητές του σαν προπαγανδιστές.
Κι ο λαός σκέφτηκε ότι για να φωνάζει έτσι η Διαμαντοπούλου, δε μπορεί, θα χει τα δίκια της.
Τελικά το ζήτημα είναι υπαρκτό, μιας και δόθηκε εντολή για πιλοτικό πρόγραμμα δωρεάν συσσιτίων σε φτωχοσχολεία,
αλλά και πάλι, οι νεοάστεγοι υπερσκέλισαν τα πεινασμένα παιδάκια.
Στο πίσω μέρος του μυαλού του Έλληνα, κάθε που ακούει για ταλαιπωρημένα παιδάκια,
ξεπροβάλλει υπέρλαμπρη και φωτολουσμένη η εικόνα της κας Μαριάννας Βαρδινογιάννη,
και το πολύτιμο έργο της σχετικά με τα άρρωστα παιδάκια.
Σκέφτεται  ο Έλληνας "ΤΥΧΕΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΚΑΙ Ο ΡΟΥΒΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΓΙΑ ΑΥΤΑ",
τα σκέφτεται αυτά κι έτσι η εικόνα του πεινασμένου παιδιού εκτοπίζεται από το μυαλό του.

Ενώ η εικόνα του νεοάστεγου, και να θέλει να εκτοπιστεί, δε μπορεί,
βήμα δε μπορεί να κάνει στον δρόμο δίχως να πέσει πάνω τους.

Το νέο πρόγραμμα ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑ ΝΕΟΑΣΤΕΓΟ, φιλοδοξεί να φέρει σε επαφή όσους έχουν ακόμα ένα σπίτι, με κείνους που το έχασαν. Να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με τη ζωή και την πολιτική, να εκτιμήσει όποιος ζει ακόμα σε σπίτι την αξία του να ζει σε σπίτι,
να θυμηθεί ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη και ότι αυτό έχει ξεσηκώσει κύματα αντιδράσεων, ειδικά από τους Γερμανούς
(ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΟΧΙ ΣΑΤΙΡΑ, ΟΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΝΟΜΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΜΕΡΚΕΛ),
να νιώσει ενοχές για αυτό και να εκτιμήσει ξανά την αξία του να ζεις μέσα στο ρίσκο, μέσα στον κίνδυνο, γιατί να τρέχουμε για σαφάρια στην Αφρική, γιατί να κάνουμε μπάντζι τζάμπινγκ,
αν θέλουμε να ρέει η αδρεναλίνη στο αίμα μας, αν θέλουμε να νιώσουμε ξανά ζωντανοί,
ας κάνουμε επιτέλους το σωστό πράγμα:

Να πάψουμε να κλαψομουνιάζουμε για τα χαράτσια και να παραδώσουμε επιτέλους τα σπίτια μας στις Τράπεζες και στο Κράτος.
Τι το θες το σπίτι ρε μαλάκα, δεη, χαράτσια, κοινοχρηστα, συγύρισμα κάθε τρεις και λίγο,
δε θες να νιώσεις ξανά ζωντανός; Να γίνεις δημιουργικός στη προσπάθειά σου να επιβιώσεις;
Δε θες να ξαναγίνεις άντρας μωρή φλωρούμπα;
Δε θες να συνεισφέρεις στην ανάκαμψη του καπιταλισμού;
Πώς αλλιώς θα αρχίσει να γυρνά η καπιταλιστική μηχανή;
Πώς αλλιώς θα μεταφερθεί το πραγματικό χρήμα στο χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο που έχει γαμηθεί στα άχρηστα χαρτιά και τα πετσοκομμένα ομόλογα;
Εμπρός στον αγώνα.
Ξέχνα το ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑΝ ΑΣΤΕΓΟ.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα ακούσει η Μαριάννα για το νέο trend και μετά ποιος να γλυτώσει τους άστεγους από τα νύχια της, θα τους κυνηγάει για να τους σπιτώσει σε όλη την Αττική κι αυτοί θα τρέχουν πανικόβλητοι, γιατί εντάξει η Μαριάννα, με τον Ρουβά τι θα γίνει, θα πρέπει να ακούν κι αυτοί το ΣΕ ΕΧΩ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ σε συναυλίες που θα διοργανώνονται για πάρτη τους, όπως τα παιδάκια;

Ξέχνα το ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑΝ ΑΣΤΕΓΟ.
Πάμε για το ΓΙΝΕ ΚΙ ΕΣΥ ΑΣΤΕΓΟΣ.

Ή το ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΕΓΟ,
κι αυτό ωραίο πρόγραμμα ακούγεται, νομίζω ότι επιδοτείται κι από την ΕΕ.
Ελάτε όλοι μαζί να κλάψουμε, τώρα που χιονίζει και κάνει κρύο
Ελάτε τώρα που προλαβαίνουμε, γιατί σε αυτή την ηλιογαμημένη χώρα, σε καμιά βδομάδα μπορεί να έχουμε Άνοιξη, και μετά οι νεοάστεγοι θα ξεκουμπιστούν από τον δημόσιο διάλογο,
οκ, νταξ, με το που θα πιάσουν οι ζέστες, το πρόβλημα δε θα είναι το ίδιο, θα ασχοληθούμε με άλλα θέματα μετά.

Θα έχουμε μπόλικα, είναι τα παιδάκια που λιποθυμάνε από την πείνα, είναι οι γέροι που τους κόβει τη σύνταξη το κράτος και περιμένουν στις λαϊκές να πάει 1:00 για να αγοράσουν τα σάπια,
είναι οι γριές που ψάχνουν στα σκουπίδια για κανα πεταμένο κοψίδι,
οι μητέρες που δεν έχουν να πάρουν γάλα στα παιδιά τους,
ξεχάσαμε και τους άντρες που αυτοκτονούν από ντροπή και χρέη.
Δόξα τω Θεώ, δε πρόκειται να ξεμείνουμε από θέματα κι από κλάψα.
Έχουμε μπόλικα να λέμε και να γράφουμε, στους διαγωνισμούς ευαισθησίας, δεν αναδεικνύεται εύκολα νικητής.
Ωραίο συναίσθημα ο οίκτος, είναι μια μορφή υπεροχής, γουστάρουμε να τον νιώθουμε για να επιβεβαιώνουμε την ηθική μας ανωτερότητα.

Ωραία κι άγια όλα αυτά.
Μόνο μη ξεχαστούμε και αρχίσουμε να λέμε για την ανατροπή αυτού του συστήματος που παράγει άστεγους, εξαθλιωμένους, ταλαιπωρημένους και ημιθανείς,
μη ξεχαστούμε κι αρχίσουμε να λέμε για το πώς θα φτάσουμε στη μέρα εκείνη όπου δε θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στους δρόμους, ούτε ένα παιδί που θα πεινάει, ούτε ένας νέος που θα ζητιανεύει απ' τους γονείς του.
Χέστα αυτά.
Είναι ευκολότερο να ψευτοκλαίς από το να δρας.



ΥΓ. Η παραπάνω ημιαποτυχημένη σάτιρα, δεν απευθύνεται σε καμιά περίπτωση σε όλους αυτούς τους εθελοντές, που τρέχουν στους δρόμους για να μοιράσουν τροφή και κουβέρτες στους ανθρώπους που υποφέρουν. Σε αυτούς που διοργανώνουν συσσίτια. Σε αυτούς που εμπράκτως συμπαραστέκονται.
Σε αυτούς που δίνουν από το υστέρημά τους.
Σκύβω ταπεινά το κεφάλι μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους, τους θεωρώ κάτι πολύ ανώτερο από εμάς τους υπόλοιπους και θλίβομαι που αυτοί οι άνθρωποι δε θα υπάρξουν ποτέ στα κέντρα αποφάσεων. Ας τους φυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, γιατί όταν κάποτε πάψουν να υφίστανται, θα πάψει να υφίσταται κι ο λόγος συνέχισης του Ανθρώπινου Γένους.

Πηγή: http://celinathens.blogspot.com/