Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που εμφανίζονται δυνατότητες αυτοδιαχείρισης, ειδικά στον Τύπο, ότι όταν και όπως εκτελούνται -όπως π.χ. το "πείραμα" της Ελευθεροτυπίας των εργαζομένων- να "δένονται" με μάχιμο τρόπο στην αντικαπιταλιστική πρόταση.
Αυτό που -για την ώρα- δεν αμφισβητήται στην Ελευθεροτυπία, είναι εκτός από το "ποιος" κατέχει το μέσο, είναι και το "τι", αυτό το μέσο, παράγει. Η αυτοοργάνωση των εργαζομένων, το πέρασμα του πλούτου στα χέρια μας, δεν έχει, ή δεν θα πρέπει να έχει, στόχο μόνο την αλλαγή "αφεντικού", ακόμη κι αν "αφεντικό" είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αλλά -ταυτόχρονα- να δοκιμάζει να μετεξελίξει και την ίδια τη ποιότητα του προϊόντος σε ταξικά συνειδητοποιημένη κατεύθυνση. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο στον Τύπο και στα ΜΜΕ γενικότερα.
Αυτή η ανάγκη φαίνεται και από τη πρώτη προσπάθεια της "Ε" των εργαζομένων. Πολύ μικρές οι αποκλίσεις της από τα προηγούμενα τεύχη της 'Ε" των αφεντικών, στο περιεχόμενο της εφημερίδας.
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να λοιδωρούμε ή να χλευάζουμε τέτοιες προσπάθειες; Ή μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε να μετατραπεί η "Ε" σε "Ριζοσπάστη" ή "Νέα Προοπτικη" (τα παραδείγματα τυχαία και αυθαίρετα) για να στηρίξουμε τη σωστή επιλογή των άνεργων κι απλήρωτων εργαζομένων; Όχι φυσικά.
Απλά στο τόσο αναγκαίο βήμα της αυτοδιεύθυνσης στα μέσα παραγωγής, αποκαλύπτεται πως μπορεί -ακόμη και σε αυτό- να επικυριαρχησει η μικροαστική ιδεολογία και η κριτική με το γάντι.
Το που θα κλίνει η πολιτική τοποθέτηση του μέσου και συνακόλουθα των ίδιων των εργαζομένων που το παράγουν, δεν είναι μικρό ζήτημα. Από αυτό κρίνεται και η ίδια η επιβίωση του. Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι μπορεί να συνυπάρξει η αστική εξουσία, και η εργατική αυτοδιαχείριση σε μέσα παραγωγής επ' άπειρον. Αναμφισβήτητα αυτός ο ταξικός πόλεμος θα λήξει μόνο με την ολοκληρωτική επικράτηση της μίας ή της άλλης πλευράς. Το αν θα ρίξουν το βάρος τους οι εργαζόμενοι στη μία στην άλλη πλευρά, λοιπόν, αν θα συμβάλλουν στην νίκη της εργατικής πλευράς ή όχι, είναι κρίσιμο για το αν θα καταφέρει το πείραμα της αυτοδιεύθυνσης της εφημερίδας να επιβιώσει, ανατρέποντας τη καπιταλιστική ζούγκλα μαζί με όλους μας, ή θα αυτή η καπιταλιστική ζούγκλα θα την καταπιεί.
Πολύ "εναλλακτικός" ο avanti_maestro. Τώρα τι σχέση έχει ο Ριζοσπάστης από άποψη περιεχομένου (όχι αυτοδιαχείρισης) με την απεργιακή "Ε", που είναι καθαρά μέσα στα όρια της αριστερίστικης διαχείρισης του συστήματος (ακόμα και την άθλια διακήρυξη των ακαδημαϊκών αναδημοσίευσαν!) και έχει και κάτι κτηνώδη άρθρα για τη "σφαγή αμάχων από τον κακό δικτάτορα" στη Συρία κτλ., προετοιμάζει το έδαφος για την επίθεση στο Ιράν κτλ., μόνο αυτός ξέρει...
Βασικά αυτό ακριβώς αναδυκνείω. Ή μάλλον προσπαθώ, αν δεχτώ καλόπιστα, πως δεν το καταλαβαίνεις. Καθαρά μέσα στα όρια της διαχείρισης του συστήματος σε επίπεδο περιεχομένου. Συμφωνώ. Είπα και πως νομίζω πως θα πρέπει αυτό το πείραμα της αυτοοργάνωσης να εξελιχθεί. Τώρα το παράδειγμα του Ριζου (και της νέας προοπτικής) ήταν αυθαίρετα και απλά εξυπηρετούσαν το νόημα της πρότασης ως γενικά παραδείγματα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως με έκρινες "εναλλακτικό"..........
Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που εμφανίζονται δυνατότητες αυτοδιαχείρισης, ειδικά στον Τύπο, ότι όταν και όπως εκτελούνται -όπως π.χ. το "πείραμα" της Ελευθεροτυπίας των εργαζομένων- να "δένονται" με μάχιμο τρόπο στην αντικαπιταλιστική πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που -για την ώρα- δεν αμφισβητήται στην Ελευθεροτυπία, είναι εκτός από το "ποιος" κατέχει το μέσο, είναι και το "τι", αυτό το μέσο, παράγει. Η αυτοοργάνωση των εργαζομένων, το πέρασμα του πλούτου στα χέρια μας, δεν έχει, ή δεν θα πρέπει να έχει, στόχο μόνο την αλλαγή "αφεντικού", ακόμη κι αν "αφεντικό" είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αλλά -ταυτόχρονα- να δοκιμάζει να μετεξελίξει και την ίδια τη ποιότητα του προϊόντος σε ταξικά συνειδητοποιημένη κατεύθυνση. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο στον Τύπο και στα ΜΜΕ γενικότερα.
Αυτή η ανάγκη φαίνεται και από τη πρώτη προσπάθεια της "Ε" των εργαζομένων. Πολύ μικρές οι αποκλίσεις της από τα προηγούμενα τεύχη της 'Ε" των αφεντικών, στο περιεχόμενο της εφημερίδας.
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να λοιδωρούμε ή να χλευάζουμε τέτοιες προσπάθειες; Ή μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε να μετατραπεί η "Ε" σε "Ριζοσπάστη" ή "Νέα Προοπτικη" (τα παραδείγματα τυχαία και αυθαίρετα) για να στηρίξουμε τη σωστή επιλογή των άνεργων κι απλήρωτων εργαζομένων; Όχι φυσικά.
Απλά στο τόσο αναγκαίο βήμα της αυτοδιεύθυνσης στα μέσα παραγωγής, αποκαλύπτεται πως μπορεί -ακόμη και σε αυτό- να επικυριαρχησει η μικροαστική ιδεολογία και η κριτική με το γάντι.
Το που θα κλίνει η πολιτική τοποθέτηση του μέσου και συνακόλουθα των ίδιων των εργαζομένων που το παράγουν, δεν είναι μικρό ζήτημα. Από αυτό κρίνεται και η ίδια η επιβίωση του. Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι μπορεί να συνυπάρξει η αστική εξουσία, και η εργατική αυτοδιαχείριση σε μέσα παραγωγής επ' άπειρον. Αναμφισβήτητα αυτός ο ταξικός πόλεμος θα λήξει μόνο με την ολοκληρωτική επικράτηση της μίας ή της άλλης πλευράς. Το αν θα ρίξουν το βάρος τους οι εργαζόμενοι στη μία στην άλλη πλευρά, λοιπόν, αν θα συμβάλλουν στην νίκη της εργατικής πλευράς ή όχι, είναι κρίσιμο για το αν θα καταφέρει το πείραμα της αυτοδιεύθυνσης της εφημερίδας να επιβιώσει, ανατρέποντας τη καπιταλιστική ζούγκλα μαζί με όλους μας, ή θα αυτή η καπιταλιστική ζούγκλα θα την καταπιεί.
Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου avanti_maestro
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν πολλά συντακτικά λάθη, τώρα που τις ξαναβλέπω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ "εναλλακτικός" ο avanti_maestro. Τώρα τι σχέση έχει ο Ριζοσπάστης από άποψη περιεχομένου (όχι αυτοδιαχείρισης) με την απεργιακή "Ε", που είναι καθαρά μέσα στα όρια της αριστερίστικης διαχείρισης του συστήματος (ακόμα και την άθλια διακήρυξη των ακαδημαϊκών αναδημοσίευσαν!) και έχει και κάτι κτηνώδη άρθρα για τη "σφαγή αμάχων από τον κακό δικτάτορα" στη Συρία κτλ., προετοιμάζει το έδαφος για την επίθεση στο Ιράν κτλ., μόνο αυτός ξέρει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά αυτό ακριβώς αναδυκνείω. Ή μάλλον προσπαθώ, αν δεχτώ καλόπιστα, πως δεν το καταλαβαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθαρά μέσα στα όρια της διαχείρισης του συστήματος σε επίπεδο περιεχομένου.
Συμφωνώ. Είπα και πως νομίζω πως θα πρέπει αυτό το πείραμα της αυτοοργάνωσης να εξελιχθεί.
Τώρα το παράδειγμα του Ριζου (και της νέας προοπτικής) ήταν αυθαίρετα και απλά εξυπηρετούσαν το νόημα της πρότασης ως γενικά παραδείγματα.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως με έκρινες "εναλλακτικό"..........