ΟΧΙ στους εκφοβισμούς!

 

Λύνοντας τη σιωπή, εκθύμως προσυπογράφω: ΟΧΙ στην προσπάθεια εκφοβισμού! Στο Πανεπιστήμιό μας, επιχειρήθηκε προσφάτως η διενέργεια ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος σχετικά με την εκ μέρους των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας στήριξη ή μη του έργου της οργανωτικής επιτροπής, η οποία έχει επιφορτιστεί με το έργο της διεξαγωγής εκλογών για το Συμβούλιο Ιδρύματος. Της πρωτοβουλίας αυτής είχε προηγηθεί κείμενο συλλογής υπογραφών για την καταδίκη δημιουργίας «κλίματος εκφοβισμού», που επικράτησε «με αφορμή τη συγκρότηση και λειτουργία» (στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκειται περί συγκρότησης σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος 4009 αλλά περί ορισμού) της εν λόγω οργανωτικής επιτροπής και ακολούθησαν η δημοσιοποίηση επιστολής μέλους της αυτής οργανωτικής επιτροπής, αλλά και επιστολές άλλες και κείμενα μεμονωμένων ατόμων και παρατάξεων, στα οποία, όσοι δεν καταδικάζουν δημοσία τους αμφισβητούντες το έργο της, χαρακτηρίζονται περίπου ως εκτροφείς "κουκουλοφόρων" και το δημοκρατικό ήθος τους αμφισβητείται. Δηλώνω εμβρόντητη και εξαιρετικά ανήσυχη. 

Εκφοβισμοί, απειλές, βία συμβολική ή και πραγματική, μέσα στο χώρο που διδάσκω, μελετώ και εργάζομαι και να μην έχω συναισθανθεί μέχρι τούδε το μέγεθος της απειλής; Μήπως δεν ζω στον ίδιο χώρο με τους γρηγορούντες συναδέλφους ή μήπως η δημοκρατική μου συνείδηση εν υπνώσει τελεί και εφησυχάζει; Μετά από όλες αυτές τις συντονισμένες δράσεις υπεράσπισης της νομιμότητας και του ακαδημαϊκού ήθους ωστόσο, αισθάνθηκα και εγώ ανυπόφορο το βάρος μιας εξασκούμενης συμβολικής βίας, την οποία επιθυμώ με τη σειρά μου όχι να καταγγείλω αλλά να επισημάνω στους τιμητές συναδέλφους, με την ελπίδα ότι θα επανεκτιμήσουν τη στάση τους υπό μια άλλη προοπτική. Αγαπητοί συνάδελφοι, οι καθ’ υπερβολήν καταγγελίες και επιτακτικές για καταδίκη της βίας παραγγελίες καταλήγουν να μετατρέπονται σε αυτό το οποίο καταγγέλλουν, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Δεν συνιστούν υπεράσπιση του Νόμου και των διαδικασιών που αυτός προβλέπει αλλά μάλλον διχαστική τακτική και δημιουργία κλίματος πόλωσης. Τα μέλη ΔΕΠ σχεδόν εκβιάστηκαν με ψηφοφορία την οποία οι επινοητές της καμιά δικαιοδοσία δεν είχαν να διενεργήσουν (και της οποίας το αποτέλεσμα ποτέ δεν γνωστοποιήθηκε), ενώ ταυτοχρόνως υποβάλλονται από συναδέλφους τους σε συνεχείς νουθεσίες συμμόρφωσης προς την πρέπουσα σε χρηστούς πανεπιστημιακούς συμπεριφορά. Μιλούν μάλιστα οι συνάδελφοι αυτοί για «πρωτόγνωρη και τραυματική εμπειρία», προκληθείσα από επιθέσεις με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, με αμφισβήτηση, με απειλητικές (;) ανακοινώσεις και δημόσιες παρεμβάσεις (από πότε άραγε η δημόσια παρέμβαση συνιστά απειλή;) και γενικά για «δημιουργία κλίματος εκφοβισμού». Συνειδητοποιούν άραγε ότι με τέτοιου είδους ενέργειες είναι εκείνοι που δημιουργούν κλίμα εκφοβισμού, καλλιεργώντας και προβάλλοντας εικόνα έντασης και επικράτησης βίας και ανομίας εντός του πανεπιστημιακού χώρου; Αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι τι είδους τραυματική εμπειρία βιώνουμε εμείς οι πολλοί «σιωπηλοί», όταν σε τέτοιο βαθμό αμφισβητούνται τα κίνητρα της μη συμπόρευσής μας με τους δημοσίως καταφάσκοντες και υπογράφοντες; Προκαταλαμβάνοντας και δημιουργώντας υπόστρωμα αρνητικής υποδοχής, επιχειρούν να στερήσουν σε πολλούς εξ ημών το δικαίωμα διατύπωσης άποψης αντίθετης από την συντασσόμενη με την κυρίαρχη και μας συμπαρατάσσουν επικινδύνως στο στρατόπεδο της βίας και της τρομοκρατίας. Όμως και εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι, εξίσου απεχθανόμαστε τη βία και, μη συμπλέοντας με καμιάς μορφής τρομοκρατία, αρνούμαστε να γίνουμε θύματα τρομοκράτησης. 

Αφού λοιπόν επιμόνως καλούμαστε από κάποιους από σας να λύσουμε τη σιωπή, νιώθω υποχρεωμένη να ανταποκριθώ στην έκκλησή σας: λύνω τη σιωπή μου και ηχηρά αντιτάσσομαι στην προσπάθεια εκφοβισμού και διαστρέβλωσης της επιλογής μου να μην συμμετέχω σε κάθε είδους εκδηλώσεις και δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Δεν μπορώ να συναινέσω στην επιβολή διλημματικών επιλογών, εκβιασμού της ψήφου μου ή υπαγόρευσης της στάσης που θα τηρήσω. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, ζητώντας μου να λύσω τη σιωπή μου, αυτό που επιχειρείτε είναι μάλλον να κατευθύνετε τη φωνή μου και να δεσμεύσετε τη δική μου ελευθερία έκφρασης. Και αυτό το εκλαμβάνω ως προσωπική προσβολή και επίθεση. Το αίτημά σας περί λύσης της σιωπής κατατείνει –έτσι όπως το διατυπώσατε– μάλλον στην επιβολή μιας άλλης σιωπής• της «σιωπής των αμνών». Και σ’ αυτήν αρνούμαι να καταβυθιστώ. Λύνω λοιπόν τη σιωπή μου και σας καλώ με τη σειρά μου να συνταχθείτε με το δικό μου ΟΧΙ στη δημιουργία κλίματος αντιπαράθεσης και διχασμού μέσα στην πανεπιστημιακή μας κοινότητα. Άλλως, αναρωτιέμαι: σε ποιο απειλητικό περιβάλλον μας καλείτε να ζήσουμε και να εργασθούμε από δω και μπρος εάν δεν προσχωρήσουμε στην πλευρά των «ορθοφρονούντων»; 

Συναδελφικά, Αλεξάνδρα Μουρίκη Αναπληρώτρια καθηγήτρια Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η.