Καθένας ένας κρίκος και όλοι μαζί μια αλυσίδα

 

Την Τετάρτη, 7 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε στον πολυχώρο @Ρουφ συζήτηση ενημέρωσης για την πολυήμερη και μαχητική απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία από το Δίκτυο Αλληλεγγύης Εργαζομένων-Ανέργων Δικαίωμα (www.dikaioma.gr). Στη συζήτηση συμμετείχαν δύο από τους απεργούς, ο Χάρης και ο Παναγιώτης, οι οποίοι αρχικά ενημέρωσαν για την απεργία τους και μετά ακολούθησε συζήτηση, η οποία διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες και κράτησε όλους τους παρευρισκόμενους καθηλωμένους. Παραθέτουμε ένα μεγάλο μέρος των απαντήσεων του Χάρη και του Παναγιώτη, προσπαθώντας να μεταφέρουμε όσο πιο πιστά το κλίμα της συζήτησης.Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Γιατί απεργούμε
«Στο εργοστάσιο δουλεύουν 280 εργάτες και είναι και 50 οι απολυμένοι. Ήδη βρισκόμαστε στην 38η μέρα απεργίας (σήμερα, ημέρα κυκλοφορίας τού Δρόμου έχουν φτάσει στην 41η μέρα) γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε να δουλεύουμε πέντε μέρες την εβδομάδα για πέντε ώρες την ημέρα. Με αυτό τον τρόπο χάνουμε περίπου το 60% του μισθού μας, δηλαδή από 1.000-1.100 ευρώ μισθό θα πέσουμε στα 500 ευρώ. Η εργοδοσία λέει ότι αυτό γίνεται λόγω μείωσης της παραγωγής και λόγω μείωσης ρευστότητας της επιχείρησης. Αυτό είναι ψευδές. Εμείς λέμε ότι ο Μάνεσης είναι λαγός, γιατί θέλουν να περάσουν το ίδιο και σε όλα τα εργοστάσια, στο Θριάσιο. Ο εργοδότης δεν κάνει πίσω και δεν δίνει οικονομικά στοιχεία. Εμείς ξέρουμε τις ποσότητες που παράγουμε, αλλά δεν έχουμε εμείς το λογιστήριο ή λογιστικά στοιχεία για να ξέρουμε πού πουλάει την παραγωγή και τι κερδίζει.
Το σωματείο μας είχε πει από την αρχή “όχι στη μείωση” και είχε δώσει τελεσίγραφο στην εργοδοσία ότι αν γίνουν απολύσεις θα ξεκινήσει άμεσα απεργία. Τους είχαμε δώσει τις προτάσεις μας και η προθεσμία είχε οριστεί για τις 31 Οκτώβρη για να απαντήσουν. Αντί αυτού, οι συνάδελφοι βρήκαν θυροκολλημένη την απόλυση στα σπίτια τους. Στις 31/10 απολύθηκαν 17 εργάτες και άλλοι 17 την 1/11. Εμείς αμέσως κάναμε αυτά που είχαμε αποφασίσει στη γενική μας συνέλευση, δηλαδή απεργία».

Η κατάσταση στο εργοστάσιο
Ο Χάρης και ο Παναγιώτης μας περιέγραψαν και την κατάσταση που επικρατούσε πριν από την απεργία στο εργοστάσιο και τις αντίστοιχες κινήσεις της εργοδοσίας. «Είχαν γίνει αλλαγές στα ρεπό και τα ωράρια. Εμείς είχαμε κάνει πίσω, για να διευκολύνουμε την κατάσταση και η εταιρία το εκμεταλλεύτηκε. Προτείναμε, προκειμένου να ξεπεραστεί το πρόβλημα της παραγωγής που λένε ότι έχουν, να μας δώσουν μαζεμένες τις άδειες που δεν έχουμε πάρει όλο τον χρόνο. Πάλι η απάντηση ήταν αρνητική».
Όπως τόνισαν χαρακτηριστικά οι δύο απεργοί, οι συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. «Πριν από ένα χρόνο έγινε ένα ατύχημα στο εργοστάσιο, με αποτέλεσμα ένα συνάδελφο νεκρό και ένα με σοβαρά εγκαύματα. Η εργοδοσία μάς έβαλε να δουλέψουμε και τη βάρδια τους αυτών των συναδέλφων. Κατόπιν η εργοδοσία τους κατηγόρησε ότι δεν πήραν μέτρα ασφαλείας. Ο συνάδελφος που πέθανε είχε βηματοδότη και τον υποχρέωναν να δουλεύει για 18-20 ώρες την ημέρα. Συνάδελφο τον χτύπησε ρεύμα 380 βολτ, τον τίναξε 50 μέτρα μακριά και δηλώθηκε ότι ήταν ατύχημα στο σπίτι».

Η οργάνωση της απεργίας
Στην ερώτηση προς τους δύο απεργούς, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανωθεί, ο Χάρης και ο Παναγιώτης απάντησαν:
«Aποφασίζουμε μέσα από τις γενικές συνελεύσεις μας. Έχουμε κάνει πέντε γενικές συνελεύσεις και η συντριπτική πλειοψηφία των εργατών είναι υπέρ της απεργίας. Άλλωστε και η απεργία αποφασίζεται μέσα από 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Oι μόνοι που αντιδρούν είναι 15 άτομα που δεν τους έχουν προτείνει αντίστοιχες μειώσεις με τις δικές μας και οι οποίοι δουλεύουν στα γραφεία. Έτσι, αυτοί δεν απεργούν.
Είμαστε καθημερινά στην πύλη του εργοστασίου. Το πρωί και το απόγευμα είμαστε αρκετοί, περίπου 100 τη φορά. Το βράδυ είμαστε γύρω στους 20. Έχουμε φτιάξει τις βάρδιες στη πύλη με το ωράριο που δούλευε ο καθένας, για να μην χαλάνε οι συνήθειές μας».
Μας μίλησαν για το πώς αξιοποιούν τη βοήθεια που τους προσφέρεται:
«Πρώτη φροντίδα μας είναι τα παιδιά. Μαζεύουμε γάλα για τα παιδιά, μακαρόνια γιατί γεμίζουν την κατσαρόλα, πατάτες γιατί τις μαγειρεύεις με πολλούς τρόπους. Έχουμε μια ομάδα από 7-8 άτομα που μοιράζει τα τρόφιμα. Υπάρχουν χαρτιά με το πόσα μέλη έχει κάθε οικογένεια και ποιες είναι οι ανάγκες της. Άλλη ομάδα κάνει κάτι ανάλογο με τα χρήματα. Έχουμε μπλοκάκι για να δίνουμε αποδείξεις. Γίνεται αναλυτική καταγραφή σε υπολογιστή. Και όταν μαζεύεται κάποιο ποσό για να δώσουμε μια αξιοπρεπή ενίσχυση, π.χ. 100 ευρώ, τότε περνάνε όλοι οι απεργοί και παίρνουν την ενίσχυση. Ακόμα και οι γυναίκες των συναδέλφων έχουν φτιάξει επιτροπή και πηγαίνουν στους δήμους, στα φροντιστήρια, στους σπιτονοικοκύρηδες και ζητάνε να μην πληρώνουν οι απεργοί».

Όλος ο κόσμος στο πλευρό των απεργών
Οι δυο απεργοί τόνισαν ότι «η απεργία μας έχει τόση μεγάλη διάρκεια, λόγω της συμπαράστασης του κόσμου. Κάποιοι που γνώριζαν τη λειτουργία του Facebook, άνοιξαν μια σελίδα και έτσι το θέμα μας δημοσιοποιήθηκε περισσότερο και η ανταπόκριση του κόσμου έγινε μεγαλύτερη. Το 70% των εργαζομένων είναι κάτοικοι των γύρω περιοχών και αυτό βοηθάει». Η στήριξη του κόσμου είναι συγκινητική, όπως περιγράφουν. «Έρχονται συνέχεια σχολεία, νηπιαγωγεία και μαθητές. Ήρθε ένα δημοτικό που τα παιδιά είχαν ζωγραφίσει τον αγώνα μας. “Δεν θέλω φέτος δώρο Χριστουγέννων”, μας είπε ένα παιδάκι και μας έδωσε χρήματα. Ήρθε μια γυναίκα 80 χρονών με τρία τρόφιμα και μας είπε “συγνώμη, δεν έχω άλλα”. Ήρθε ένα ζευγάρι, της Αγίας Αικατερίνης, έφερε δυο κουτιά γλυκά και κάθισαν μαζί μας. Τις προάλλες ήρθε ένα παιδί στις 12 το βράδυ και μας είπε ότι είναι μια παρέα σε ένα μπαρ εκεί κοντά και μας ζήτησε να πάμε εκεί για να μιλήσουμε. Μας βοηθούν γιατροί από διάφορα νοσοκομεία. Ό,τι μπορεί να κάνει ο καθένας καλό είναι, αλλά πάνω από όλα θέλουμε την παρουσία των ανθρώπων στην πύλη. Η ηθική στήριξη μετράει πάνω από όλα. Ο κόσμος είναι η δύναμή μας. Δεν τους πουλάμε. Μας ζητάνε μια νίκη και εμείς θα αγωνιστούμε για αυτή την νίκη».

Καμία στήριξη από ΓΣΕΕ-ΠΟΕΜ
Ρωτήθηκαν ο Παναγιώτης και ο Χάρης αν τους έχει στηρίξει η ΓΣΕΕ. Χαρακτηριστικά είπαν:
«Για την ΓΣΕΕ, τι να πούμε; Δεν έχουμε καμία στήριξη από τη ΓΣΕΕ. Προκηρύχτηκε μια 4ωρη στάση από την ΠΟΕΜ η οποία κρατάει την ίδια στάση με τη ΓΣΕΕ. Το ίδια κάνει και το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας. Χρειάστηκε 38 μέρες για να κάνει ένα κάλεσμα στα σωματεία. Και όλα αυτά στο Θριάσιο στο οποίο οι απολύσεις στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες έχει πάρει μορφή επιδημίας. Και το θέμα έχει γίνει πολιτικό».

«Όλοι μαζί ενωμένοι»
Πολλοί παρευρισκόμενοι ρώτησαν πώς αλλιώς μπορούν να βοηθήσουν. Η απάντησή τους ήταν άμεση:
«Όλοι, στο χώρο που εργαζόμαστε, πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Να διώξουμε τον φόβο. Να τα κλείσουμε όλα με το όπλο της απεργίας, για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Να δημιουργήσουμε παντού εστίες και μετά η φωτιά θα φουντώσει. Και εμάς μας απειλούσαν. Μου έλεγαν: «Παναγιώτη, αν συνεχίσεις, αύριο θα ψάχνεις για δουλειά». Και αυτό έγινε! Αλλά όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε άλλους συναδέλφους.
Όμως, δεν “μασήσαμε”, είπαμε θα είμαστε μπροστά στην πύλη και αν θέλετε απολύστε μας. Όλοι μαζί ενωμένοι και να κάνουμε πέρα τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας. Ο καθένας από εμάς να γίνει κρίκος και όλοι μαζί μια αλυσίδα και να μην μπορεί κανένας να μας νικήσει».