Γιατί κύριε;

Θυμήθηκα σήμερα εκείνο το εμετικό διαφημιστικό σποτ που είχε το θράσος να προβάλει στα πλαίσια της βρόμικης προεκλογικής της καμπάνιας η ΝΔ του Σαμαρά: Σύμφωνα με το σενάριο, ΝΔ και λοιπές, πιστές στην «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», δυνάμεις  έχουν ηττηθεί στις εκλογές με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται εκτός της  ζώνης του ευρώ. Μια μικρή μαθήτρια, σε μια τάξη που μόνο σε ελληνικό δημόσιο σχολείο δεν παραπέμπει –είναι κατά πολύ καλύτερη παρότι το απευκταίο grexit είναι πλέον τετελεσμένο γεγονός - ρωτάει επίμονα και όλο παράπονο, το δάσκαλο της που απαριθμεί στα πλαίσια του μαθήματος τις χώρες της ευρωζώνης γιατί η Ελλάδα δεν ανήκει σε αυτές. Ο δάσκαλος κοιτάζει αυτήν και τους ιδιαιτέρως δυσαρεστημένους από αυτήν την πληροφορία, συμμαθητές της χωρίς να ξέρει τι να πει. Τότε ακούγεται η φωνή του εκφωνητή να ρίχνει το σλόγκαν «με το μέλλον το παιδιών μας δεν παίζουμε» και ακολουθούν και μερικά ακόμα τέτοια  που μόνο τάση προς έμετο προκαλούν. 


Θυμήθηκα αυτήν την τόσο πολυσυζητημένη τότε διαφήμιση με αφορμή τον τραγικό θάνατο της 13χρονης μαθήτριας λόγω αναθυμιάσεων από το αυτοσχέδιο μαγκάλι που χρησιμοποιούσαν αυτή και η μητέρα της για να ζεσταθούν στο διαμέρισμα τους, από το οποίο η ΔΕΗ είχε κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα. Και φαντάστηκα εκείνο το κοριτσάκι της διαφήμισης σε μια πραγματική τάξη ελληνικού σχολείου,  με 25-30 και όχι 10-15 μαθητές, χωρίς τον άρτιο υλικοτεχνικό εξοπλισμό αυτής του σποτ αλλά με ξεχαρβαλωμένα θρανία και ξεφτισμένους σοβάδες στους τοίχους και τους μαθητές να κάνουν μάθημα φορώντας μπουφάν και κασκόλ καθώς τα χρήματα που προσφέρει το κράτος δεν επαρκούν για να είναι αναμμένο το καλοριφέρ πάνω από 1-2  ώρες.

Φαντάστηκα λοιπόν εκείνο το κοριτσάκι να θέτει στον δάσκαλο του ερωτήματα όχι πλασματικά όπως εκείνο της διαφήμισης αλλά πραγματικά, βγαλμένα από τη ζοφερή πραγματικότητα μιας Ελλάδας μέσα στο ευρώ, μέσα στην ΕΕ, με τον Σαμαρά και το κόμμα του στο τιμόνι της: Γιατί κύριε εκείνο το κοριτσάκι στη Θεσσαλονίκη δεν είχε, όπως πολλά ακόμα παιδιά στην χώρα μας ρεύμα στο σπίτι του και πέθανε από τις αναθυμιάσεις προσπαθώντας να ζεσταθεί με ένα μαγκάλι; Γιατί κύριε υπάρχουν στη χώρα μας 1.500.000 άνεργοι; Γιατί κύριε άνθρωποι ψάχνουν για φαΐ στα σκουπίδια ή συνωστίζονται κατά εκατοντάδες στις ουρές των συσσιτίων;  Πολλά ακόμα παρόμοια ερωτήματα  θα μπορούσε να θέσει στον δάσκαλο του το κοριτσάκι. Μια όμως θα ήταν απάντηση που θα μπορούσε να της δώσει: Επειδή τους ανεχόμαστε! 



φτου ξελευτερία!