Η φθινοπωρινή επίθεση που εξαπέλυσε η μνημονιακή κυβέρνηση εναντίον των πανεπιστημίων με τις διαθεσιμότητες / απολύσεις μεγάλου αριθμού διοικητικών υπαλλήλων συνάντησε τη μεγαλειώδη αντίσταση του διοικητικού προσωπικού και την σθεναρή συμπαράσταση των φοιτητών, αλλά και μελών ΔΕΠ.
Ιδιαίτερα στα δύο μεγάλα πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Αθήνας (το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ), και στο Πανεπιστήμιο Πατρών, οι εργαζόμενοι δίνουν επί τρεις μήνες έναν ηρωικό απεργιακό αγώνα που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Ως ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ
χαιρετίζουμε τον αγώνα αυτό που κατάφερε να αντισταθεί στον παροξυσμικό αυταρχισμό της συγκυβέρνησης, η οποία δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει εισαγγελικές διώξεις, ad hoc νομοθεσία, απειλές για επιστράτευση και ανοιχτή τρομοκρατία προκειμένου να διαλύσει τις συλλογικότητες των εργαζομένων και να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημά τους.
χαιρετίζουμε τον αγώνα αυτό που κατάφερε να αντισταθεί στον παροξυσμικό αυταρχισμό της συγκυβέρνησης, η οποία δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει εισαγγελικές διώξεις, ad hoc νομοθεσία, απειλές για επιστράτευση και ανοιχτή τρομοκρατία προκειμένου να διαλύσει τις συλλογικότητες των εργαζομένων και να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημά τους.
Η πρώτη νίκη του αγώνα αυτού ήταν ότι κατάφερε να «σύρει» σε διάλογο το Υπουργείο, το οποίο επί δύο μήνες δήλωνε ότι δεν συνομιλεί με απεργούς και ότι το θέμα της διαθεσιμότητας είχε λήξει. Το Υπουργείο υποχρεώθηκε να υποσχεθεί ότι θα αποσύρει κάθε δίωξη των εργαζόμενων, που είχε παραπέμψει σε πειθαρχικό με το ερώτημα της αργίας επειδή εφαρμόζοντας τις αποφάσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων δεν απογράφηκαν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα.
Το Υπουργείο υποχρεώθηκε να προτείνει τρόπους «άμβλυνσης» των συνεπειών της ΚΥΑ για τη διαθεσιμότητα, χωρίς να την αποσύρει, ακριβώς γιατί η εθελόδουλη στάση του απέναντι στο μνημόνιο δεν του το επέτρεπε. Παράλληλα με αυτήν την προσπάθεια επιχείρησε να διασπάσει το μέτωπο των εργαζομένων κάνοντας «ξεχωριστές» -και στην ουσία ταυτόσημες- προτάσεις για το κάθε Ίδρυμα.
Οι προτάσεις αυτές, που βρήκαν πρόθυμους υποστηρικτές στις Συγκλήτους των Ιδρυμάτων, παραπέμπουν σε μετονομασίες θέσεων εργασίας και προϋποθέτουν τη σύνταξη των Οργανισμών σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια. Βεβαίως, η σύνταξη των Οργανισμών απαιτεί την έγκριση των Συμβουλίων Ιδρύματος, στα οποία τα Υπουργείο έχει απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα εφαρμόσουν τις πολιτικές των περικοπών και της υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Επιπλέον, οι προτάσεις του Υπουργείου οδηγούν στην απόλυση ένα πλήθος υπαλλήλων των καταργημένων κλάδων και θέτουν σε γκρίζες ζώνες τους διαθέσιμους, με υποσχέσεις γι’ αυτούς ότι θα επιστρέψουν στις θέσεις τους λαμβάνοντας το 75% του βασικού μισθού τους από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών και τον υπόλοιπο μισθό τους από τους ΕΛΚΕ των πανεπιστημίων!
Παράλληλα με τις προτάσεις «επίλυσης» το Υπουργείο κορυφώνει τον αυταρχισμό του, παραπέμποντας στο πειθαρχικό των μελών ΔΕΠ τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά από μια ενορχηστρωμένη χυδαία επίθεση των ΜΜΕ, γιατί οι πράξεις και οι παραλείψεις του «έθιξαν το κύρος και τη λειτουργία του Ιδρύματος». Αυτή η πρωτοφανής κίνηση δείχνει πώς αντιλαμβάνεται το Υπουργείο τον διάλογο!
Ο «διάλογος» για το Υπουργείο είναι μια απεγνωσμένη κίνηση να άρει το λειτουργικό αδιέξοδο, στο οποίο το ίδιο οδήγησε τα Ιδρύματα, κερδίζοντας ταυτόχρονα παράλληλα οφέλη: την τιμωρία όσων δεν είναι υπάκουοι τις επιταγές του, είτε είναι πρυτάνεις είτε, κυρίως, αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι.
Επιπλέον, στέλνει μηνύματα σε όποιον θελήσει στη συνέχεια να αντιδράσει στην πολιτική του: είτε θα συμμορφώνεται με όσα το Υπουργείο δίνει ως παραχωρήσεις, είτε θα αντιμετωπίζει την εκδικητικότητα και τον αποκλεισμό.
Ως ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ στηρίζουμε το αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων, με τις μορφές που εκείνοι συλλογικά και συντεταγμένα επιλέγουν. Οι όποιες διαπραγματεύσεις με αφερέγγυους και αυταρχικούς συνομιλητές πρέπει να στηρίζονται στη διαφάνεια, την ενότητα των αγωνιζόμενων σε όλα τα ΑΕΙ, την αποφασιστική αγωνιστική επαγρύπνηση και την κατοχύρωση όσων συμφωνηθούν. Ο αγώνας των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια είναι ο μόνος δρόμος αξιοπρέπειας, υπεράσπισης της ζωής τους, της δουλειάς τους και ταυτόχρονα είναι ο μόνος δρόμος υπεράσπισης του δημόσιου αγαθού της παιδείας!
09/12/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου