Δευτέρα 9 Δεκέμβρη 2013, πρωί. Ο άνεργος Χ. σηκώθηκε νωρίς και έβαλε για καφέ, αφού πρώτα ντύθηκε με χοντρά ρούχα, έριξε μια μικρή κουβέρτα στην πλάτη του και κοντοστάθηκε μπροστά στον θερμοστάτη του καλοριφέρ. Το θερμόμετρο έδειχνε 13 βαθμούς. Από τους τοίχους κρέμονται –παγωμένα- τα σιδερένια σώματα. Ο φετινός χειμώνας είναι ο δεύτερος χωρίς καλοριφέρ. Πήρε τον καφέ και άνοιξε την τηλεόραση. Ο κ. Παπαδάκης συζητούσε με τον υπουργό περιβάλλοντος κ. Μανιάτη, την κ. Πατριανάκου, τον κ. Λαφαζάνη, ενώ είχε καλεσμένη και την κ. Ράζου. Ο κ. Μανιάτης εξηγούσε με ύφος σχεδόν στοργικό και συμπονετική «διάθεση» τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για τους «αδύναμους», ενόψει του «κύματος κακοκαιρίας» που θα πλήξει τη χώρα τις αμέσως επόμενες μέρες. Ανέφερε αρκετές φορές όρους και φράσεις όπως «κοινωνικό τιμολόγιο», «κοινωνία των πολιτών», «όλοι μαζί», «κοινωνικές υπηρεσίες», «άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έχουν ανάγκη» κλπ.
Για το «κοινωνικό τιμολόγιο» είπε πως όσοι δεν έκαναν αίτηση, κακώς έπραξαν διότι αρκεί ένα τηλεφώνημα (έτσι είπε), είναι τόσο απλό (έτσι είπε). Ο («μακροχρόνια») άνεργος Χ. ρώτησε την (επίσης άνεργη) γυναίκα του πότε έκαναν (ηλεκτρονικά) την αίτηση στη ΔΕΗ για να ενταχτούν στο «κοινωνικό τιμολόγιο». Η γυναίκα του απάντησε τον Ιούνη, δηλαδή
πριν έξι (αριθμός 6) ολόκληρους μήνες, (χωρίς μέχρι σήμερα να πάρουν κάποια απάντηση). Όσες φορές τηλεφώνησαν στη ΔΕΗ για να ρωτήσει για την «πρόοδο της υπόθεσης», είτε δεν σήκωναν τα τηλέφωνα, είτε οι γραμμές τους ήταν κατειλημμένες, είτε μιλούσαν με υπάλληλο αναρμόδιο να δώσει εξηγήσεις, ο οποίος (όλες τις φορές) παρέπεμπε σε μελλοντικό τηλεφώνημα από τη ΔΕΗ («στον αριθμό τηλεφώνου που δηλώσατε») για «ενημέρωση». Την ώρα που ο υπουργός παρουσίαζε περίπου ως κατάκτηση της ανθρωπότητας το «κοινωνικό τιμολόγιο» της ΔΕΗ, η γυναίκα του άνεργου Χ. επιχειρούσε (για μια ακόμα φορά) να επικοινωνήσει με τη ΔΕΗ. Μετά από τέσσερις συνεχόμενες προσπάθειες και (φυσικά) μετά από (την απαραίτητη) αναμονή, μίλησε με μια υπάλληλο η οποία δήλωσε αναρμόδια να απαντήσει στο πού έχει σκαλώσει τόσους μήνες εκείνη η ρημάδα η αίτηση. Όταν η γυναίκα του Χ. προσπάθησε να της πει αυτά που έλεγε εκείνη τη στιγμή στην τηλεόραση για το «κοινωνικό τιμολόγιο» ο υπουργός, η υπάλληλος της έκλεισε νευριασμένη το τηλέφωνο λέγοντάς της πως «η δική μου δουλειά είναι να σηκώνω τηλέφωνα, δεν είναι να απαντώ σε τέτοια ζητήματα. Ακόμα είπε (αυτό που η άνεργη γυναίκα του άνεργου Χ. άκουγε για πολλοστή φορά από τον Ιούνη) πως «να περιμένετε να σας καλέσουν από τη ΔΕΗ για να σας ενημερώσουν για την πορεία της αίτησής σας». Παρ’ όλα αυτά ο άνεργος Χ. ένιωθε τυχερός επειδή είχε ακόμα ρεύμα. Και κάθε φορά που κατόρθωνε -με διάφορους τρόπους- να συγκεντρώσει τα λεφτά και να πληρώνει το λογαριασμό της ΔΕΗ ένιωθε -ακόμα περισσότερο- «αξιοπρεπής»… Γιατί εξασφάλιζε –ακόμα- παράταση στην πρόσβαση στο φωτισμό, στο ζεστό νερό, στην τηλεόραση. Σε «ανέσεις» δηλαδή που τόνιζαν -στους άλλους- την… «υπεροχή» της δικής του «αξιοπρέπειας» έναντι των άλλων «αδύναμων συνανθρώπων» του. Ως πότε όμως;...
Αυτή ήταν άλλωστε και η λέξη που ανέφερε πιο συχνά ο υπουργός στην τηλεοπτική εκπομπή: «αξιοπρέπεια». «Μέριμνα όλων των υπηρεσιών πρέπει να είναι να μη θιγεί η αξιοπρέπεια αυτών των πολιτών που έχουν ανάγκη», είπε τρεις και τέσσερις, μπορεί και πέντε φορές. Ανακοίνωσε καινούργιες επιτροπές (στους δήμους) που θα αποφασίζουν να μην κόβεται το ρεύμα, αρκεί οι κάτοχοι των μετρητών της ΔΕΗ να είχαν εγγραφεί μέχρι την 1η Νοέμβρη σε κάποιους «καταλόγους κοινωνικής αλληλεγγύης» (και «αξιοπρέπειας»;…) στους δήμους και στην εκκλησία. «Στόχος της κυβέρνησης και της πολιτείας είναι να μη μείνει κανένας συμπολίτης μας χωρίς ρεύμα», είπε ο υπουργός («και χωρίς αξιοπρέπεια», συμπλήρωσε ο άνεργος Χ.). Μίλησε επίσης για το ρόλο των κοινωνικών λειτουργών των «κοινωνικών υπηρεσιών» των δήμων, για το ρόλο της εκκλησίας και για την «ευαισθησία» που «πρέπει όλοι οι πολίτες να δείξουν» απέναντι στους γείτονές τους που «έχουν ανάγκη». Όμως με «προσεκτικές κινήσεις» (επαναλάμβανε συνεχώς ο κ. υπουργός) για «να μη θιγεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια» των «αδύναμων». Ο κ. Παπαδάκης τον διέκοπτε συχνά ρωτώντας με έκδηλη αγωνία, για «τεχνικές» λεπτομέρειες, όρους και προϋποθέσεις, παρουσιάζοντας παραδείγματα διαφόρων «περιπτώσεων» και κατακεραυνώνοντας την γραφειοκρατία «αυτού του κράτους», ενώ συνηγορούσε και αυτός υπέρ της «διασφάλισης με κάθε τρόπο» της προστασίας της «αξιοπρέπειας των συμπολιτών μας».
Η κ. Πατριανάκου μίλησε κάποια στιγμή για «ευαισθησία του πρωθυπουργού» κ. Σαμαρά μπροστά σε αυτές τις «δύσκολες συνθήκες που ΠΕΡΝΑΜΕ σε αυτή τη χώρα», όμως ούτε ο κ. Παπαδάκης, ούτε κάποιος άλλος κύριος ή κυρία από το «πάνελ», την διέκοψαν (προφανώς από αξιοπρέπεια…) κάνοντάς της την πιο απλή και αυτονόητη ερώτηση. Την ερώτηση που την ίδια στιγμή «της έκανε» (βρίζοντας χωρίς αξιοπρέπεια…) από το σπίτι του ο άνεργος Χ. «Ποιες είναι οι δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζείτε ΕΣΕΙΣ κ. Πατριανάκου; Περιγράψτε μας παρακαλώ έστω μια κυρία μου!»… Στη συνέχεια η κ. Πατριανάκου αναρωτιόταν φωναχτά «ποιον να πιστέψει ο ελληνικός λαός; τον κ. Τσίπρα ή τον κ. Λαφαζάνη;». Ο κ. Λαφαζάνης από δίπλα της ωρυόταν για τους ανθρώπους που «θα πεθάνουν τις επόμενες μέρες από το κρύο» και την «αναλγησία» της «κυβέρνησης των μνημονίων». Η κ. Πατριανάκου κατηγορούσε με τη σειρά της τον Κ. Λαφαζάνη για «λαϊκισμό» και για μερικά λεπτά κανένας δεν άκουγε καθαρά τι έλεγαν, όμως σίγουρα αυτά που έλεγαν καθόλου δεν αφορούσαν επί της ουσίας τη ζωή και την αξιοπρέπεια του άνεργου Χ., παρά μόνο πρόσθεταν γράδα στην ήδη ανεβασμένη πίεσή του. Και τότε, ο κ. Παπαδάκης έβαλε μια φωνή και ο δικομματικός «καυγάς» έπαψε. Καθώς διαλυόταν ο κουρνιαχτός, ο δημοσιογράφος έδωσε τον λόγο στην κ. Ράζου που τόση ώρα παρακολουθούσε υπομονετικά αυτή την παράσταση «ανθρωπιάς» και «ευαισθησίας» χωρίς να παρεμβαίνει. Μόλις ξεκίνησε να μιλάει για κάποιες πολιτικές που σπρώχνουν τους ανθρώπους στην εξαθλίωση κλπ, ο κ. Παπαδάκης τη διέκοψε εσπευσμένα διότι «έπρεπε» να «πάμε σε διαφημίσεις». Στο σημείο αυτό ο άνεργος Χ. έχασε την υπομονή του και άλλαξε κανάλι.
Το «δίδυμο της πρωινής ενημέρωσης» είχε καλεσμένους τον κ. Μπέζα, τον κ. Σκουρλέτη τον κ. Λιάρο (τον πρώην πράσινο παρουσιαστή «ειδήσεων» του Μέγκα και νυν πράσινο μαυρογιαλούρο) και την κ. Κουντουρά. Αυτοί συζητούσαν για τον προϋπολογισμό. Ο κ. Σκουρλέτης σφυροκοπούσε τη «μνημονιακή πολιτική» της κυβέρνησης. Ο κ. Μπέζας κατηγορούσε τον κ. Σκουρλέτη λες και ο κ. Σκουρλέτης ήταν ο υπουργός της κυβέρνησης. Ο κ. Λιάρος «εγκωμίαζε» τον Μανώλη Γλέζο γιατί (νόμιζε πως) έτσι επιτιθόταν από θέση ισχύος στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είχε για οπισθοφυλακή την αβάντα των παρουσιαστών (του «διδύμου της πρωινής ενημέρωσης» είπαμε). Ο κ. Σκουρλέτης υπεραμυνόταν των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας τι προϋπολογισμό θα φτιάξει «αύριο» το κόμμα του που «θα είναι στην κυβέρνηση». Ο κ. Μπέζας τον ρώτησε «πόσο διαφορετικός μπορεί να είναι ο δικός σας προϋπολογισμός όταν για να εγκριθούν οι προϋπολογισμοί των κρατών της ευρωζώνης χρειάζονται πρώτα την έγκριση του κεντρικού διευθυντηρίου» (της ΕΕ); Ο κ. Σκουρλέτης παραδέχτηκε πως έτσι είναι, αλλά… «είναι ένα ζήτημα ποια Ευρώπη (ΕΕ) θέλουμε» κλπ, κατηγορώντας τη Μέρκελ και την κυβέρνηση Σαμαρά που «πρόσδεσε τη χώρα στο άρμα της» κλπ. Μπέζας και Λιάρος φώναζαν περιπαικτικά «μέχρι να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ την Ευρώπη να μας πει τι θα γίνει στη χώρα», ο κ. Σκουρλέτης σιωπούσε χαμογελώντας ειρωνικά και τότε ο άνεργος Χ. που από ώρα ένιωθε να προσβάλλουν βάναυσα την αξιοπρέπειά του, επέστρεψε με ένα κλικ στον κ. Παπαδάκη που έκλεινε την δική του εκπομπή προαναγγέλλοντας το (τελευταίο) ρεπορτάζ, στο οποίο…
…η νεαρά ξανθιά «κυρία προέδρου» του τηλεοπτικού καναλιού, και παρουσιάστρια «φιλανθρωπικής »εκπομπής στο κέντρο μιας χλιδάτης αίθουσας (πιθανώς) ξενοδοχείου, μοίραζε επιταγές σε κουστουμαρισμένους κυρίους και κυρίες με βαμμένα χοντρά μάγουλα και χοντρούς λαιμούς τυλιγμένους με επίσης χοντρά κολιέ, που εκπροσωπούσαν «ιδρύματα αναξιοπαθούντων» και «κοινωνικά αποκλεισμένων –πλην αξιοπρεπών- συνανθρώπων μας». Τα χρήματα που μοίραζε η απαστράπτουσα «κυρία προέδρου» στους φτωχούς και άρρωστους, δεν ήταν δικά της ή του ζάπλουτου συζύγου της, αλλά (κατά δήλωση της ίδιας) των τηλεθεατών που δείχνοντας ευαισθησία στον πόνο των συνανθρώπων τους, υπερασπίζονταν την «αξιοπρέπειά» τους συμμετέχοντας σε «τηλεμαραθώνιους αγάπης». Μετά από πολλά πλάνα στα οποία η «κυρία προέδρου» μοίρασε πολλές επιταγές και πολλά φιλιά στους εκπροσώπους που περιγράψαμε πιο πάνω, ακολούθησαν οι δηλώσεις «ευγνωμοσύνης» των ίδιων εκπροσώπων και η εκπομπή έλαβε τέλος.
Ο άνεργος Χ. δεν ένιωθε καλά, όπως κάθε φορά που έκανε το λάθος να ανοίξει την τηλεόραση σε «πολιτική» εκπομπή. Σηκώθηκε μουρμουρίζοντας και ανακατεύοντας βρισιές και επιφωνήματα, έκλεισε την τηλεόραση, και πήγε και στάθηκε όρθιος μπροστά στο τζάμι που χτυπούσε πια για τα καλά ο ήλιος. Μια λέξη στριφογυρνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο μυαλό του χτυπώντας από δω κι από κει στα τοιχώματα του κρανίου του σα να ήθελε να τα σπάσει: «Α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α»! Ούτε οι αχτίνες του ήλιου που τον ζέσταιναν μέσα από το τζάμι κατάφεραν να μαλακώσουν την οργή του. Σκεφτόταν πόσο διαφορετικές μπορεί να ακούγονται οι λέξεις αναλόγως τα στόματα που τις προφέρουν. Με πόσες ακαθαρσίες μπορούν να τις μολύνουν, αυτοί που τις κακοποιούν, κάνοντάς τις να ακούγονται αποκρουστικές και να «πέφτουν» σαν κατάρες. «Για ποια α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α μιλάτε ρε;!», έλεγε και ξανάλεγε χτυπώντας τη γροθιά του στο τζάμι. «Άμα είχαν στ’ αλήθεια αξιοπρέπεια όλοι αυτοί θα ντρέπονταν να ακούνε να κάνουν πως «νοιάζονται» γι’ αυτούς εκείνοι που τους κλέβουν το ψωμί. Δεν θα ανέχονταν να ορίζουν τις μέρες και τις νύχτες τους δήμαρχοι, παπάδες και φιλάνθρωπες μεγαλοκυράδες. Άμα είχαν στ’ αλήθεια αξιοπρέπεια δεν θα την ξεπούλαγαν στα ίδια τα αποβράσματα που εκποιούν τις ζωές τους. Δεν τη θέλω ρε τέτοια «αξιοπρέπεια», κρατήστε τη ολοδική σας, σας τη χαρίζω!»...φώναξε δυνατά και βγήκε έξω να τον χτυπήσει ο κρύος αέρας.
ΥΓ. Τα στοιχεία του «ανέργου Χ.» βρίσκονται στη διάθεση του ιστολογίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου