Από την 24ωρη στην 48ωρη "τουφεκιά στον αέρα"...
Κατώτερη των προσδοκιών και της αναγκαιότητας βάσει της ταξικής επίθεσης η συμμετοχή και στην 1η μέρα της 48ωρης απεργίας.
Γιατί οι δυνάμεις της αριστεράς στοιχίζονται πίσω από την ψευδοαγωνιστική αντζέντα του αστικοποιημένου συνδικαλισμού;
Γιατί το ΠΑΜΕ δεν προτείνει και δεν προετοιμάζει ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;
Γιατί ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ δεν αναλαμβάνει την προετοιμασία ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;
Και αν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/Συριζα δεν θέλουν γιατί οι υπόλοιπες δυνάμεις της "αντικαπιταλιστικής αριστεράς" εντός του συντονισμού δεν προχωρούν;
Όταν η λαϊκή εξέγερση θα πάρει τυφλά χαρακτηριστικά γυρνώντας την πλάτη σε όλους, τότε θα ψάχνουμε πάλι περίτεχνες εκφράσεις για να ονομάσουμε το "νέο Δεκέμβρη" και θα ονομάζουμε ακόμα μια εξέγερση "ερώτημα" χωρίς απάντηση;
Και το ερώτημα των ημερών, σύντομο και περιεκτικό: ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν προτείνει και δεν προετοιμάζει τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ;
kokkinostupos
Πολυ σωστο το ερωτημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικες προχειρες απαντησεις
α) Νομιζω οτι καμια δυναμη δεν εχει στην ουσια προετοιμαστει για κατι τετοιο.
β) Υπαρχει κοσμος ετοιμος να υποστηριξει ενα τετοιο αιτημα; Προφανως οχι.
γ) Μπορει να ελεγχθει σε καποια πολιτικα πλαισια και να μην καταληξει σε μπαχαλο; Δυσκολο.
α) Και μόνο το γεγονός, Αντώνη, ότι καμία δύναμη δεν έχει προετοιμαστεί και δεν έχει προετοιμάσει μια τόσο αναγκαία, αλλά και προφανή, απάντηση στον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα, δείχνει και το μέγεθος της εκτίμησης που τρέφουν για την πραγματική κίνηση της τάξης. Δύσκολοι καιροί να πατάς σε δύο βάρκες λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήβ) Φυσικά, κληρονομήσαμε μια τεράστια, ιδεολογική, πολιτική και οικονομική ήττα της εργατικής τάξης, παγκόσμια αλλά και στη χώρα μας. Η ανασυγκρότηση της τάξης δεν είναι ούτε στοίχημα της μιας ζαριάς, ούτε χτίζεται σε μια μέρα. Παρόλαυτά, ο βαθμός ανετοιμότητα της τάξης, δεν μπορεί να δικαιολογείται, όπως γίνεται, εδώ και χρόνια, από τους αντίξοους συσχετισμούς. Πόσο δε μάλλον στην σημερινή συγκυρία, που οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, έδειξαν εδώ και δύο χρόνια και μεγάλη διάθεση και ανοιχτά αυτιά.
γ) Τέλος, δε νομίζω ότι αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αν θα πρέπει μια πραγματική αγωνιστική κίνηση της τάξης να "ελεγχθεί" σε κάποια πλαίσια. Θα πρέπει, όσο μπορούμε, όλοι μας, να αγωνιζόμαστε να παραχθεί μια τέτοια αγωνιστική ανάταση, που θα συμπυκνώσει τον κοινωνικό χρόνο, και θα βάλει πιο καθαρά από ποτέ τα αναγκαία ερωτήματα. Εκεί σε αυτό που -ίσως, αν κατάλαβα καλά- εσύ ονομάζεις μπάχαλο, δηλαδή σε μια κατάσταση εξέγερσης, τα δρώντα υποκείμενα με ταξική επαναστατική γραμμή παρέμβασης, θα έχουν την ευκαιρία να παίξουν φοβερά σημαντικό ρόλο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον της ταξικής πάλης.
Αυτό δεν είναι άλλωστε, πέρα από τα γνωστά-άγνωστα κόμματα της αριστεράς, και τις αναμενόμενες από το σύστημα, αντιδράσεις και διαμαρτυρίες τους, που τρέμουν περισσότερο τα αστικά επιτελεία;
Μπαχαλο εννοω τις χουλιγκανικου, ή μαλλον γηπεδικου, τυπου παρεμβασεις σε μια γενικη απεργια διαρκειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οχι φυσικα αυτο που εγραψες, και συμφωνω, ταξικη επαναστατικη γραμμη παρεμβασης.
Ε ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ .....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εκεί σε αυτό που -ίσως, αν κατάλαβα καλά- εσύ ονομάζεις μπάχαλο, δηλαδή σε μια κατάσταση εξέγερσης, τα δρώντα υποκείμενα με ταξική επαναστατική γραμμή παρέμβασης, θα έχουν την ευκαιρία να παίξουν φοβερά σημαντικό ρόλο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον της ταξικής πάλης"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό...δεν υπάρχει και δεν υπάρχει και η πρόθεση (ακόμα) να υπάρξει από τις δυνάμεις ακόμα και της αυτοαποκαλούμενης επαναστατικής αριστεράς: ούτε επαναστατική γραμμή και ως εκ τούτου ούτε και διάθεση για λαϊκή εξέγερση.
Και αν οι συσχετισμοί ήταν δυσμενείς στην πριν το 2009 περίοδο - οπότε ας κάνουμε την (λανθασμένη παρ' όλα αυτά) αφαίρεση ότι ήταν δικαιολογημένη μια τέτοια αιτίαση - σε αυτήν την περίοδο της αντικειμενικής υποβάθμισης - σύνθληψης της θέσης της εργατικής τάξης και της συνακόλουθης έκρρηξης της λαϊκής δυσαρέσκειας εξακολουθούν να είναι με τον ίδιο γραμμικό τρόπο και πάλι δυσμενείς; Στο ίδιο ακριβώς έδαφος (αντικειμενικών συνθηκών) πατάει ο πολιτικός αγώνας που καλούμαστε να διεξάγουμε με πριν;
Αν κρίνω από την "επαναστατική γραμμή" του Κώστα Μάρκου (ΝΑΡ), τι άλλο θα μπορούσατε δηλαδή να περιμένετε από την (υπόλοιπη) αριστερά εκτός από το να περιμένουν όλα τα επιτελεία τη βελτίωση των συσχετισμών σε επερχόμενες εκλογές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΙΝ, 30/10/2011, http://www.prin.gr/2011/11/blog-post_7667.html