Η γενιά του 120 (όπως λέμε η γενιά του 1-1-4)

Και ξαφνικά, στο πολύ συντηρητικό Πανεπιστήμιό μας, προέκυψε μια νέα γενιά αγωνιστών της δημοκρατίας.... η γενιά του 120 (από το άρθρο του ισχύοντος Συντάγματος που ορίζει ότι "η τήρηση του παρόντος συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων!"). Μικρός (δυστυχώς για τη δημοκρατία) αριθμός συναδέλφων ξεσπάθωσαν στον "διάλογο" καλώντας μας να διασώσουμε το Σύνταγμα. Επιπλέον, επειδή μάλλον αμφιβάλουν για την διάθεση των συντηρητικών ημών, να σπεύσουμε για διάσωση των όποιων "ιερών", μερικοί από τους νεόκοπους αγωνιστές κάλεσαν -έμμεσα, μην πάρουν και την ευθύνη!- τις Αρχές να πλαισιώσουν με ΜΑΤ τη "γιορτή της δημοκρατίας": στις 15 Φεβρουαρίου θα γίνει, τότε που θα ψηφίζουμε για το διοικητικό συμβούλιο της ΑΠΘ Α.Ε..

Θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει τα (προσχεδιασμένα) επικοινωνικά τεχνάσματα και τις λοιπές αθλιότητες. Τα πρόσωπα είναι γνωστά, οι προθέσεις επίσης. Την ημέρα όμως που γράφονταν αυτά τα αστεία, το ημερολόγιο έγραφε 8 Φεβρουαρίου 2012. Ήταν η μέρα που οι "πολιτικοί αρχηγοί", οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης δηλαδή, συναποφάσιζαν την καταδίκη της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων σε χρόνια εξαθλίωση, συναποφάσιζαν την λεηλασία της χώρας, τον εκμαυλισμό των όποιων αξιών απέμειναν στην κοινωνία, την εκμηδένιση της αξίας του ανθρώπινου μόχθου. Την ακύρωση με άλλα λόγια όλων -συλλήβδην- των ωραίων υποσχέσεων με τις οποίες το αστικό σύνταγμα εξωράϊζε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Έτσι ωμά, έτσι πραξικοπηματικά, έτσι προκλητικά ... .

Αυτήν ακριβώς την ημέρα διάλεξαν οι νεόκοποι υπερασπιστές του Συντάγματος για να το επικαλεστούν στο ΑΠΘ. Προς Θεού! Όχι ενάντια στην "τρόϊκα", ούτε ενάντια στη στυγνή πλέον δικτατορία των ισχυρών του κεφαλαίου και του πλούτου! Η επίκληση στρεφόταν αποκλειστικά και μόνο ενάντια σε όσους αγωνίζονται για να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί στη λαίλαπα που μας ζώνει.

Δεν βλέπουν, οι νεόκοποι, -δεν θέλουν να δουν- πού βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε. Δεν τους απασχολούν οι χωρίς μέλλον φοιτητές μας, οι άνεργοι, οι απελπισμένοι, οι άστεγοι, τα παιδιά που πεινάνε στα σχολεία, τα συσσίτια της -επιλεκτικής-επικοινωνιακής- ελεημοσύνης. Στον κόσμο τους αυτοί, στον κόσμο των συμφερόντων τους, ή, ακόμα χειρότερα, στη φαντασίωση των όσων νομίζουν ότι είναι "συμφέρον" τους.

Η κάθε άρχουσα τάξη έχει τους πνευματικούς ταγούς που της αξίζουν.... Η δική μας δείχνει να διαπρέπει ιδιαίτερα και σε αυτήν την εκδοχή του άθλιου.

Γιώργος Μαργαρίτης

Καθηγητής σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας

Τμήμα Πολιτικών Επιστημών

Νομική Σχολή ΑΠΘ

Το κείμενο του Γ. Μαργαρίτη σχετίζεται με τις κινητοποιήσεις που έγιναν την Τετάρτη στο ΑΠΘ και την αντίδραση μερίδας πανεπιστημιακών.

Πηγή: Διάλογος μελών ΔΕΠ, Κόκκινη Γωνιά