Πηγή: http://diethnistis.gr
Συνεχίζουμε…
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, την Κυριακή 5/6, δηλώσαμε
«βουλιάζοντας» την Αθήνα, πως η κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζουν και
ετοιμάζουν, είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ, στις συνειδήσεις μας,
ανεπιθύμητη για τις ζωές μας.
Δηλώσαμε, και δηλώνουμε καθημερινά, σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, πως αναζητούμε νέους τρόπους συλλογικής συνύπαρξης και οργάνωσής μας. Πως σταθερά επιδιώκουμε να ξαναενώσουμε «τα καλώδια» της μεταξύ μας επικοινωνίας, σπάζοντας την εξατομίκευση και το «διαίρει και βασίλευε», που τόσο αποτελεσματικό έχει σταθεί για όσους κυβέρνησαν ολόκληρες δεκαετίες. Συζητώντας ανοιχτά προσπαθούμε να υπερβούμε τον μοναδικό λόγο των ειδικών της πολιτικής και της ζωής μας, που πάντα αυτοί ήξεραν καλύτερα.
Όμως ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω.
Δε θα φύγουν μόνοι τους. Πρέπει να τους ρίξουμε. Δε μας προστατεύει κανένας από μια νέα «μπανανόφλουδα» εκλογών, για να εκλεγούν υποτίθεται, κάποιοι άλλοι αδιάφθοροι υπηρέτες της ίδιας πολιτικής.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΣΟΙ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ «ΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ» ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΝΑ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΘΟΥΜΕ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΑΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ.
Δεν πιστεύουμε σε μια άμεση δημοκρατία, στην οποία θα συνομιλούν και συναποφασίζουν, το αφεντικό με τον υπάλληλό του, ο άνεργος με τον πλούσιο, η αστυνομία και τα θύματά της νέοι και εργαζόμενοι, οι διώκτες των μεταναστών εργατών και οι χιλιάδες από μας που θέλουμε να δώσουμε τη μάχη μαζί τους να αλλάξουν οι πόλεις μας και η ζωή μας, η εκκλησία με την αμύθητη περιουσία-σκάνδαλο και οι εκατομμύρια ακτήμονες. Αν συνομιλούμε «ισότιμα» υποτίθεται με τους πρώτους από τα ζευγάρια που αναφέρουμε, θα συνεχίσουμε να έχουμε «το πιστόλι στον κρόταφο».
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ, ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΜΕΡΙΚΗ Η ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΣΕ ΕΠΑΧΘΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Μπορούμε να παλέψουμε και να οργανώσουμε μια ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΠΡΟΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, συζητώντας και πράττοντας σε χώρους δουλειάς και συνελεύσεις γειτονιάς. Ως πρώτο βήμα αυτοκυβέρνησης και διαφορετικής οργάνωσης της ζωής μας. Το χρέος το δημιούργησαν κεφαλαιούχοι και εργοδότες, τραπεζίτες, και το πολιτικό τους προσωπικό. Ας δουν εκείνοι πως θα τα βγάλουν πέρα με τα φιλαράκια τους που τους χρηματοδοτούσαν.
Πολλοί φίλοι διαδηλωτές, αγανακτούν για το πώς «κατάντησαν τη χώρα» αυτοί που κυβερνούν. Αυτή η χώρα για μας ποτέ δεν ήταν ριζικά διαφορετική. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ΝΔ μας έβαλαν στην ΕΟΚ, πρόδρομο της ληστοσυμμορίας που λέγεται Ε.Ε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με το καρότο κάποιων δημοκρατικών δικαιωμάτων και αυξήσεων στους μισθούς αρχικά, εφάρμοσαν το πρώτο πρόγραμμα λιτότητας μέσα στη δεκαετία του 1980. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, συγκυβέρνησαν ετοιμάζοντας τις πρώτες σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις που εφάρμοσε ο «οδοστρωτήρας» Μητσοτάκης. Ο Σημίτης έφερε το ληστή που λέγεται ευρώ, την κλοπή της Ολυμπιάδας, του χρηματιστηρίου και τόσα άλλα. Για να μη μιλήσουμε για τους άξιους εκπροσώπους του κεφαλαίου Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου. ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ, όπως ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΥΟ «ΧΩΡΕΣ»: ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ «ΧΩΡΕΣ» ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΝΕΣ, ΟΣΟ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. Αυτές οι δυο χώρες, έχουν διαφορετικά συμφέροντα, χρώματα και εμβλήματα. Για αυτό και πρέπει να σηκώνουν διαφορετικές σημαίες.
Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΕΙΩΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Δεν αξίζει σε κανέναν μας, να είμαστε οι αγανακτισμένοι το βράδυ και οι φοβισμένοι απέναντι στον εργοδότη τη μέρα. ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, η αλληλεγγύη, η αυτοάμυνα απέναντι στο αστυνομικό ντελίριο, να γίνουν τα κύτταρα ενός νέου εργατικού και επαναστατικού διεθνισμού ανάμεσα σε εργαζόμενους κάθε χρώματος και εθνικότητας.
Για να γίνει ευκολότερο, να πετάξουμε από πάνω μας, τους πολιτικούς του κεφαλαίου, τους εργοδότες, τους τραπεζίτες, και όλα τα παράσιτα, που μας ρουφάνε καθημερινά, ιδρώτα, χρόνο, κόπο και όνειρα.
Ίσως έτσι, μαζί με απεργίες οργανωμένες από εμάς, καταφέρουμε να τους ρίξουμε, χωρίς να ανοίξουμε το δρόμο σε άλλους «σωτήρες» μας.
Συνεχίζουμε…
Συνεχίζουμε…
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, την Κυριακή 5/6, δηλώσαμε
«βουλιάζοντας» την Αθήνα, πως η κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζουν και
ετοιμάζουν, είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ, στις συνειδήσεις μας,
ανεπιθύμητη για τις ζωές μας.Δηλώσαμε, και δηλώνουμε καθημερινά, σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, πως αναζητούμε νέους τρόπους συλλογικής συνύπαρξης και οργάνωσής μας. Πως σταθερά επιδιώκουμε να ξαναενώσουμε «τα καλώδια» της μεταξύ μας επικοινωνίας, σπάζοντας την εξατομίκευση και το «διαίρει και βασίλευε», που τόσο αποτελεσματικό έχει σταθεί για όσους κυβέρνησαν ολόκληρες δεκαετίες. Συζητώντας ανοιχτά προσπαθούμε να υπερβούμε τον μοναδικό λόγο των ειδικών της πολιτικής και της ζωής μας, που πάντα αυτοί ήξεραν καλύτερα.
Όμως ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω.
Δε θα φύγουν μόνοι τους. Πρέπει να τους ρίξουμε. Δε μας προστατεύει κανένας από μια νέα «μπανανόφλουδα» εκλογών, για να εκλεγούν υποτίθεται, κάποιοι άλλοι αδιάφθοροι υπηρέτες της ίδιας πολιτικής.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΣΟΙ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ «ΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ» ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΝΑ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΘΟΥΜΕ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΑΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ.
Δεν πιστεύουμε σε μια άμεση δημοκρατία, στην οποία θα συνομιλούν και συναποφασίζουν, το αφεντικό με τον υπάλληλό του, ο άνεργος με τον πλούσιο, η αστυνομία και τα θύματά της νέοι και εργαζόμενοι, οι διώκτες των μεταναστών εργατών και οι χιλιάδες από μας που θέλουμε να δώσουμε τη μάχη μαζί τους να αλλάξουν οι πόλεις μας και η ζωή μας, η εκκλησία με την αμύθητη περιουσία-σκάνδαλο και οι εκατομμύρια ακτήμονες. Αν συνομιλούμε «ισότιμα» υποτίθεται με τους πρώτους από τα ζευγάρια που αναφέρουμε, θα συνεχίσουμε να έχουμε «το πιστόλι στον κρόταφο».
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ, ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ, ΜΕΡΙΚΗ Η ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ, ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΣΕ ΕΠΑΧΘΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Μπορούμε να παλέψουμε και να οργανώσουμε μια ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΠΡΟΣ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, συζητώντας και πράττοντας σε χώρους δουλειάς και συνελεύσεις γειτονιάς. Ως πρώτο βήμα αυτοκυβέρνησης και διαφορετικής οργάνωσης της ζωής μας. Το χρέος το δημιούργησαν κεφαλαιούχοι και εργοδότες, τραπεζίτες, και το πολιτικό τους προσωπικό. Ας δουν εκείνοι πως θα τα βγάλουν πέρα με τα φιλαράκια τους που τους χρηματοδοτούσαν.
Πολλοί φίλοι διαδηλωτές, αγανακτούν για το πώς «κατάντησαν τη χώρα» αυτοί που κυβερνούν. Αυτή η χώρα για μας ποτέ δεν ήταν ριζικά διαφορετική. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ΝΔ μας έβαλαν στην ΕΟΚ, πρόδρομο της ληστοσυμμορίας που λέγεται Ε.Ε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με το καρότο κάποιων δημοκρατικών δικαιωμάτων και αυξήσεων στους μισθούς αρχικά, εφάρμοσαν το πρώτο πρόγραμμα λιτότητας μέσα στη δεκαετία του 1980. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, συγκυβέρνησαν ετοιμάζοντας τις πρώτες σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις που εφάρμοσε ο «οδοστρωτήρας» Μητσοτάκης. Ο Σημίτης έφερε το ληστή που λέγεται ευρώ, την κλοπή της Ολυμπιάδας, του χρηματιστηρίου και τόσα άλλα. Για να μη μιλήσουμε για τους άξιους εκπροσώπους του κεφαλαίου Κώστα Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου. ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ, όπως ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΥΟ «ΧΩΡΕΣ»: ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ «ΧΩΡΕΣ» ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΝΕΣ, ΟΣΟ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. Αυτές οι δυο χώρες, έχουν διαφορετικά συμφέροντα, χρώματα και εμβλήματα. Για αυτό και πρέπει να σηκώνουν διαφορετικές σημαίες.
Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΕΙΩΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Δεν αξίζει σε κανέναν μας, να είμαστε οι αγανακτισμένοι το βράδυ και οι φοβισμένοι απέναντι στον εργοδότη τη μέρα. ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, η αλληλεγγύη, η αυτοάμυνα απέναντι στο αστυνομικό ντελίριο, να γίνουν τα κύτταρα ενός νέου εργατικού και επαναστατικού διεθνισμού ανάμεσα σε εργαζόμενους κάθε χρώματος και εθνικότητας.
Για να γίνει ευκολότερο, να πετάξουμε από πάνω μας, τους πολιτικούς του κεφαλαίου, τους εργοδότες, τους τραπεζίτες, και όλα τα παράσιτα, που μας ρουφάνε καθημερινά, ιδρώτα, χρόνο, κόπο και όνειρα.
Ίσως έτσι, μαζί με απεργίες οργανωμένες από εμάς, καταφέρουμε να τους ρίξουμε, χωρίς να ανοίξουμε το δρόμο σε άλλους «σωτήρες» μας.
Συνεχίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου