Σύντροφε κοιμάσαι;

Σύντροφε, κοιμάσαι;

Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βουλιάζουν οι λέξεις στο χαρτί
σαν τη σιωπή μου
στις κόρες των ματιών της;

Ο Πέτρος που κοιμάται στο τσιμέντο
Δίχως φόδρα στο σακάκι
Κάθε πρωί μου έκανε τράκα μια καλημέρα στα κλεφτά
Γιατί τον είχαν για προδότη

Βάλαμε τις στάμνες
Εκεί που έστρωνε την τρύπα κουρελού
Μιλάμε για την δήλωση
Τις ώρες που έμενε σκυφτός
Διαβάζοντας μια περσινή εφημερίδα

Τότε θα’πρεπε να’ταν που μας έπιασε βροχή
Ανάβοντας τσιγάρο είδα το πρόσωπό σου
Στο τζάμι της βιτρίνας
Κάτι ψιχάλες πέσανε στα μαλλιά σου και το σβήσανε

Δίπλα στις στάμνες που κρυώνουν το νερό
Βλέπω πως αν ήταν να διαλέξω
Θα γύριζα κοντά σου

Αν τα κατάφερνα να βρω το σπίτι μου

Θα σε έπαιρνα μαζί μου

Στο θάλαμο κρυώνουν

Με τα πόδια στις κουβέρτες

Με το παλτό στην πλάτη

Θέλω να σου γράψω

Μα τι σε νοιάζει εσένα η σιωπή του

Κάτω από τη βροχή;

Καντάτα σε ποίηση Άρη Αλεξάνδρου, έργο 21 (1976)

Τραγουδούν: Αφροδίτη Μάνου, Σάκης Μπουλάς

Μιχάλης Γρηγορίου

Τα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ κυκλοφόρησαν σε δίσκο απο την εταιρεία ΛΥΡΑ (3725) το 1977. Ο δίσκος αυτός δεν έκανε ποτέ μεγάλες πωλήσεις, λειτούργησε όμως με πολύ ιδιαίτερο τρόπο σε ορισμένους κύκλους και μέχρι σήμερα -ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια- μου έχει συμβεί να με σταματάνε διάφοροι άγνωστοι και να αναφέρονται σ’ αυτόν.Ο λόγος που μετέτρεψε τα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ σε ένα είδος cult έχει βέβαια άμεση σχέση με τους στίχους του Άρη Αλεξάνδρου και με το ιδιαίτερο διανοητικό και πολιτικό κλίμα της μεταδικτατορικής Ελλάδας. Από την δικιά μου πλευρά, εγώ αυτό το έργο το είχα αισθανθεί τότε σαν μια απάντηση στα “Πολιτικά Τραγούδια” του Θ. Μικρούτσικου, με τον οποίο εκείνα τα χρόνια συνεργαζόμασταν στενά.

Στο εσώφυλλο ο δίσκος συνοδευότανε από ένα σημείωμα που έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής:

Τα ποιήματα του Άρη Αλεξάνδρου υπήρξαν για μένα το κίνητρο για να καταπιαστώ μ’αυτό το έργο. Γραμμένα τα περισσότερα στην εξορία είναι στην βάση τους γράμματα σε μια γυναίκα, δηλαδή ερωτικά ποιήματα. Ταυτόχρονα όμως αποτελούν και μια πολιτική μαρτυρία που δύσκολα μπορεί κανείς να αγνοήσει. Τα ποιήματα αυτά μου δείχνουν για μια ακόμα φορά πως πολιτική τέχνη δεν είναι αναγκαστικά μόνο η τέχνη που μιλάει άμεσα για τα πολιτικά πράγματα. Μέσα στο αδιαχώριστο σύμπλεγμα του πολιτισμού τα πολιτικά και τα πολιτιστικά συμβάντα ταυτίζονται γιατί αποτελούν διαστάσεις του ίδιου του συνειδητοποιημένου ανθρώπου που προσπαθεί να βελτιώσει ταυτόχρονα και τις υλικές και τις ηθικές συνθήκες της ζωής του. Πέρα απ’όλα αυτά η καντάτα ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ αποτελεί για μένα μια πρώτη απόπειρα να αντιμετωπίσω σοβαρά ένα μεγάλο πρόβλημα: πώς θα μπορούσε δηλαδή να υπάρξει ένα γεφύρωμα ανάμεσα σε μια μουσική που χαρακτηρίζεται σαν “σοβαρή” και σε μια μουσική που λειτουργεί σαν “ελαφριά”. Εάν και κατά πόσο πέτυχα ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αρμόδιος να το κρίνει είναι ο ακροατής.

Μιχάλης Γρηγορίου

Πηγές: http://www.poiein.gr,Κόκκινη γωνιά