Εργατική πορνογραφία

Από το ιστολόγιο leninreloaded

Εκπομπή "Μες στην καλή χαρά". Πρωϊνάδικο, κατά τα κοινώς λεγόμενα. Χαλαρή κουβέντα, και ο celebrity της ημέρας, κάποιος ηθοποιός που δεν γνωρίζω, ονόματι Μάριος Αθανασίου, πετάει ξαφνικά, μέσα στην γενικότερη ψυχαναγκαστική χαλαρότητα, ένα "με την απεργία στη χαλυβουργική τι γίνεται"; 

Θα μπορούσε να είχε πει "μου αρέσει να κάνω έρωτα με σκύλους καθώς με μαστιγώνουν λεσβίες νάνοι" με λιγότερο εντυπωσιακές συνέπειες καθαρής αμηχανίας και οργίλου κατασταλτικής διάθεσης για τους γύρω του: η αναφορά στην μαχόμενη εργατική τάξη στα ΜΜΕ, πόσο μάλλον στην ζώνη πρωϊνής εγκεφαλικής αποσύνθεσης, είναι σαφώς πιο ταμπού από την προβολή πορνογραφικών σκηνών την ώρα παιδικών κινουμένων σχεδίων.
 

Στην ύστερη αστική κοινωνία, κοινωνία γενικευμένης "ελευθεριότητας" και "απαλλαγής απ' τα ταμπού", το τελευταίο ταμπού είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ακόμα αστοί· ότι η παντοδύναμη διαδικασία της αστικοποίησης έχει αφήσει υπολείμματα. Και, τέλος, ότι αυτά που έπρεπε να έχουν θαφτεί τελεσίδικα στην συνείδηση και τη μνήμη του καθένα ως στην καλύτερη περίπτωση κιτς γραφικότητες μιας άλλης εποχής ("το γιαπί, το πυλοφόρι, το μυστρί") και, στην χειρότερη, ως ένοχα σημάδια αδήλωτων εγκληματικών και αφανιστικών προθέσεων (στην Ελλάδα, η πραγματική μετάφραση του φαινομενικά γκροτέσκου φόβου του "Γκούλαγκ" είναι μισοξεχασμένες αλλά ασυνείδητα επίμονες ιστορίες τρόμου για "κονσερβοκούτια, παιδομάζωμα και Μελιγαλά") θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν.

Το πρωϊνάδικο ως τεστ αλήθειας: προκειμένου να μιλήσουμε για απεργίες και εργάτες, είναι πολύ προτιμότερο να καλέσουμε μια ψυχολόγο να μας πει για την απιστία. Ή τον αυνανισμό. Ή το bondage and discipline. Κάτι τέλος πάντων συμβατότερο με τα ήθη της καθωσπρέπει κοινωνίας μας, με την ψυχολογία να αναλαμβάνει πια πεντακάθαρα τον κατασταλτικό ρόλο της εκκλησίας που παρεμβαίνει έγκαιρα για να διώξει τα "κακά πνεύματα" (στο new age speak, κακά "vibes") που δημιουργεί αυτή η τόσο χυδαία, τόσο ανήθικη, τόσο αισχρή αναφορά στην ύπαρξη τάξεων (που 'σαι Μαρκούζε με την κατασταλτική σου απο-μετουσίωση)!


Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ' τα Μέσα Μαζικής Εντολοδοσίας: το φάντασμα της εργατικής τάξης που δεν κατάφερε να αυτο-εξαϋλωθεί στην γενικότερη "πρόοδο" του μεγάλου των πρωϊνάδικων έθνους.

Via granma: