Τα ρεμπέτικα του εμφυλίου:ΑΦΙΕΡΩΜΑ (Δ)

Ο kokkinostupos, σε συνέχεια του αφιερώματος "Τα ρεμπέτικα του εμφυλίου" , παρουσιάζει σήμερα δύο τραγούδια με εμφανείς αναφορές στους εξόριστους και στους τόπους εξορίας.

Το πρώτο τραγούδι έχει τον τίτλο "Ξυπνώ και βλέπω σίδερα", ενώ είναι γνωστότοτερο με τον τίτλο "Τα μάνταλα". Τους στίχους και τη μουσική έγραψε ο Βασίλης Τσιτσάνης και το ερμηνεύουν σε πρώτη εκτέλεση το 1952 ο Μήτσος Χρήστου (σκύλος) και η Ευαγγελία Μαρκοπούλου.

«Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα

και μ' αλυσίδες σταυρωτές τα χέρια μου δεμένα.

Πέσαν τα μάνταλα βαριά και σκοτεινιάσαν τα κελιά.

Με δέσαν χειροπόδαρα σαν τον εγκληματία

στην καταδίκη μου αυτή γυναίκα είν' αιτία.

Πέσαν τα μάνταλα βαριά και σκοτεινιάσαν τα κελιά.

Βροντούν οι αλυσίδες μου, ξυπνώ αλαφιασμένος

και μόλις πιάσω σίδερα χτυπιέμαι απελπισμένος.

Βροντούνε βέργες και κλειδιά και σκοτεινιάζουν τα κελιά».

Το δεύτερο τραγούδι,έχει τον τίτλο "Συρματοπλέγματα βαριά". Τους στίχους έγραψε η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου και τη μουσική ο Μπάμπης Μπακάλης. Ηχογραφήθηκε το 1955 με τις φωνές της Γιώτας Λύδια και του Μπάμπη Καζαντζόγλου.

«Συρματοπλέγματα βαριά

ζώνουν τη δόλια μου καρδιά.

Κουράγιο, δόλια μου καρδιά, τα σύρματα να σπάσεις,

κι αν η ζωή σε πρόδωσε, το θάρρος σου μη χάσεις.

Τόσο φαρμάκι, βρε ζωή, που θέλεις να το βάλω;

Ξεχείλισαν τα σπλάχνα μου και δε χωράει άλλο.

Παλεύω σαν το ναυαγό στη μαύρη καταιγίδα,

το Χάρο με τα μάτια μου πολλές φορές τον είδα».